ลัดฟ้า ออกแบบรัก

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...

ไอรดา อายุ 22 ปี นักศึกษาสาวในมหาลัยแฟชั่นชื่อดัง นิสัย: น่ารัก สดใส บุคลิกดี ชอบการเรียนรู้

ฟิลลิป จอร์นสัน มหาเศรษฐีหนุ่ม อายุ 32 ปี นิสัย: เข้มขรึม จริงจังแถมยังขี้เก๊ก แต่ก็มีมุมเป็นมัมมี้บอยอยู่บ้าง

แนะนำเรื่อง

“ฉันจะนอนตรงนี้” หล่อนยืนยันและยังอยู่ในท่านอนตะแคงขด หันหลังให้เขาขณะพูด “ว๊าย!” ไม่ทันไร ร่างเล็กก็ลอยขึ้นอย่างง่ายดาย ใช่แล้ว เขาอุ้มเธอ! ชายหนุ่มใช้มือช้อนอุ้มเธอขึ้นจากด้านหลัง กำปั้นน้อยของเธอ ทุบแผงอกเปลือยเปล่าของคนตัวโตรัวเร็วทันที

“ปล่อยนะ! คุณทำบ้าอะไร”

“คุณน่ะสิบ้า คิดว่าตัวเองเป็นตุ๊กตาหิมะรึไง ถึงจะนอนรับอากาศหนาวเย็นพวกนี้ได้” เขาพูดขณะพยายามปัดป้องกำปั้นน้อยๆนั่น “ผมไม่อยากเห็นคุณหนาวตายคาห้อง ก่อนที่จะไปเจอมัมของผมหรอกนะ”

“ปล่อยนะ!”เธอไม่ฟัง ทั้งทุบทั้งดิ้น และหยิกข่วนแผงอกกว้างของชายหนุ่มจนนิ่วหน้า และเสียการทรงตัว โคล่ม! เขาตั้งใจจะวางเธอบนเตียง แต่เพราะแรงหยิกข่วน การวางจึงกลายเป็นการเหวี่ยงและคนตัวโตก็ล้มทับหญิงสาวทันที หน้าของเขาสัมผัสเข้าถึงหน้าอกนุ่มหยุ่น ความรู้สึกนั้นแล่นแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มพยายามตั้งสติสกัดกั้นความรู้สึกอีกด้าน แต่คนตัวเล็กใต้ร่างเหมือนไม้ให้ความร่วมมือ เธอดิ้นขลุกขลักแถมพยายามผลักเขาออก ยิ่งเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ความเป็นชายภายในกายแกร่งเขามากขึ้น คนตัวโตกว่าใช้มือดันที่นอนนุ่มพยุงตัวเองลุกก่อนจะพูดขึ้น

“ถ้าคุณไม่นอนเตียงกับผมดีๆ ผมจะทำมากกว่าจับทุ่มลงบนเตียงแน่” เขาขู่เสียงแข็ง สายตาจริงจัง

“...” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เธอชักสีหน้าไม่พอใจ แต่แล้ว ก็ดึงผ้าห่มหนามาห่มตัวและนอนแน่นิ่งอย่างสงบ

“หึ” เขาส่ายศีรษะพลางๆ และลูบแผลงอกที่โดนข่วนจนเป็นรอยแดง ‘ยัยตัวแสบ’ ก่อนจะปิดโคมไฟข้างเตียง และสอดแทรกร่างโตเข้าใต้ผ้าห่มหนาข้างๆเธอ

ชายหนุ่มนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อข่มอารมณ์(ทางเพศ) ที่คุกรุ่นอยู่ก่อนหน้า และไม่มีทีท่าจะสงบลงง่ายๆ เธอช่างมีอิทธิพลเหลือร้าย ‘หรือเราจะขาดเรื่องอย่างว่ามานานเกินไป?’ เขาชักไม่แน่ใจ แต่อารมณ์นั้นมันช่างแตกต่างจากหญิงคู่ควงคนอื่นๆที่เขาเคยผ่านมา มันมีความรู้สึกอบอุ่น ความรู้สึกอยากปกป้องดูแลและทะนุถนอม จนในที่สุดชายหนุ่มก็อดไม่ได้ ที่จะไม่ดึงร่างนุ่มนิ่มที่(แกล้ง)หลับพริ้มเข้ามากอด

“จะทำอะไร” เธอลืมตากลมโตมองเขาอย่างหวาดระแวง

“ไม้กระดานอย่างคุณผมไม่ทำอะไรหรอก”

เธออ้าปากค้างกับคำดูถูกที่แสนเจ็บแสบว่า ‘ไม้กระดาน’ของเขา “นี่คุณ!”

ไรท์เตอร์ขอฝากติดตาม ติชมไร์ด้วยนะคะ จะได้นำไปพัฒนาและปรับปรุงต่อไป ขอบคุณที่เข้ามาอ่านผลงานกันจ้าาา

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้เขียน หากชื่อที่ตั้งในนิยายไปพาดพิงถึงใครก็ขออภัยมา ณ ที่นี้

ปล.ภาพบุคคลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใด เพียงนำมาประกอบตามจินตนาการไรท์เฉยๆจ้าาา