คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การแสดงแฟชั่น
บทที่ 4
โรแรมอลันเนียมลอสเอร์ ลอนอน
ในานเ็มไป้วยเหล่าารานัแส นาแบบ นั่าว นมีื่อเสียเือบพันน สถานที่ภายใน มีรันเวย์เินแบบสีาวยพื้น ลัษะแบและราบ ทอัวไปามส่วน่าๆอห้อประุม หลอไฟแบบฝัผนัหลายหลอ ให้แสสว่าระายไปยัพื้นพรมสีำมืรอบรันเวย์ ทำให้เวทีนั้นูโเ่น เหมาะแ่ารแสแฟั่น
ารแสแฟั่นเริ่มึ้นหลัมหาเศรษีหนุ่มเ้าอธุริอย่าฟิลลิป อร์นสัน ล่าว้อนรับแและอบุทุน รวมถึทีมานที่นำพาทไวไลท์ทีวีประสบวามสำเร็มานปัุบัน
เมื่อล่าวเสร็เ้าอานไ้ลมานั่โ๊ะ้านหน้า เานั่ระหว่าส๊วและเพื่อนสนิทอย่าลุ แอนโทนี มหาเศรษีหนุ่มนายธนาารพร้อมภรรยาอเาหลัาไป้อันยาวนานหลายสัปาห์ พวเาพูุยะรับมแฟั่นานายแบบนาแบบโยไม่ไ้สนใมานั แม้นพวนั้นะเป็นนัเินแบบื่อั้อโลที่มาารุปารีสและที่อื่นๆอีหลายที่
ารแสยัำเนินมาเรื่อยๆวนะถึุสุท้าย
“นั่นลอร่า เธอส่สายา ปิ้ๆให้นายแหนะ” ลุ แอนโทนี เอ่ยึ้นะเห็นนาแบบสาวู่ว (เ่า) อฟิลลิปเลื่อนไหวร่าายอย่าระับระเบนเวทีรันเวย์ พร้อมล้อหลายัวบันทึภาพเธอ
“ผมเลิวหล่อนนานแล้ว”
เพื่อนสนิทอเาเลิิ้วสูเป็นเิสสัย “ทำไมหละ เบื่อหล่อนแล้วเรอะ”
“นายมัวแ่ไป้อภรรยาสุที่รั”
“อย่าพูันัสิ นายรู้ไหมว่าว่าะามเธอเอ ผมแทบพลิแผ่นินหา” เาทำท่าระิบระาบเอียศีรษะมาุยับฟิลลิป “ผู้หิเอาใยาิบหาย”
เสียพูุยประอบเสียนรีในห้อประุมัึ้อ ระหว่าที่นัเินแบบออมาอย่า่อเนื่อ ระทั่เสสิ้าและพิธีรายประาศถึุสุท้ายอ่ำืน ุสุท้าย ที่หยุทุารเลื่อนไหว สะสายานูทุู่ ่อนเสียปรบมือะัระหึ่มึ้นอย่าน่าเหลือเื่ออีรั้
“ไอรา” บอสให่เ้าอานเอ่ยเสียไม่ันั เา่าวที่ไม่รู้ว่าหล่อนเินแบบในืนนี้ นัยน์าสีฟ้าทะเล้อมอหิสาวแทบไม่ะพริบ เธอูสวยโเ่น ส่าาม ในุรารีสีฟ้าึ่หล่อนเป็นนรัสรร์ึ้นมาเอาผ้าไทย รับับีบระโปรริ้วสีน้ำเินเ้มูทันสมัย ่วบนปัหมุไ่มุและเร็เพร ุเปิไหล่ทั้สอ้าอเธอ เผยหน้าออวบอิ่มั่นาพา ล้อนับร้อยหันไปับภาพหิสาว พร้อมไฟที่สาแสสว่า้าไปเพียุเียว
ารเินแบบใน่ำืนนี้สิ้นสุล บรรยาาศในานเริ่มบาา แเหรื่อเริ่มทยอยลับ
“ุสวยมาเลยุไอรา ผมอไปสุ่ไ้ไหม?” าลาสเินประบ้าไอรา ออมาาหลัเวที หล่อนเป็นนาแบบที่เาีบยาที่สุในปพี
“อบุ่ะ แ่ไอมีนัแล้ว” นาแบบำเป็นอบแบบอไปที ริๆเธอยัไม่รู้เลย้วย้ำว่าะลับหอพัอย่าไร
ทันในั้นฟิลลิป้าวท้าวยาวับๆเ้ามาแทรระหว่าทัู้่ เาใ้มือโอบเอวหิสาว และส่สายาถมึทึไปที่าลาส นหมอนั่นส่ายศีรษะ ‘สสัยนนี้บอสะเอาริแฮะ’ เานึำในใและเินไปแทะเล็มนาแบบสาวนอื่นๆ
ลอร่าที่มอหาฟิลลิปอยู่ เินมุ่รมาทันทีที่เอายหนุ่ม “ฟิล่ะ ุวระให้โอาสลอร่าสัรั้” เธอเห็นมือหนาที่โอบเอวหิสาวและมอหน้าหล่อน่อนะทำหน้าเิ “เพราะยัยีไเนอร์น้อใหม่นนี้ใ่ไหมที่ทำใหุ้ไม่สนใลอร่า”
“ุทำัวเอทั้นั้น” เาล่าว้วยสีหน้าราบเรียบ
“ฟิล!”
“ผม้ออัว” เาโอบเอวและูแนไอราเินมาที่ระเบีย้าาน เพื่อหลีเลี่ยผู้น “ุทำอะไรอุหนะ นั่าวเยอะแยะ ปล่อยนะะ” หล่อน้อนวับให้เา
“ผมแ่ทำามำสั่มาามริา ใหู้แลุ” มาราือ้ออ้าที่ีเสมอ ายหนุ่มส่สายาไม่พอใไปที่หล่อนั่วรู่ รู้สึัใ เาไม่อบให้ไอราอยู่ับาลาสามลำพัเอาะเลย
“ันูแลัวเอไ้”
“ุไม่วรไปยุ่ับหมอนั่น”
“ทำไม่ะ เา็ออะหล่อ แถมอัธยาสัยีมีน้ำ…” ำสุท้ายที่เธอพยายามพูประประันยัไม่ทันบ ริมฝีปาอุ่น็ประบูบปาอวบอิ่มอเธออย่าเอาใ หิสาวหยุนิ่ เหมือนหัวใเธอหยุเ้นไปั่วะ ่อนะเ้นรัวเร็วเมื่อเาพยายามสอแทรลิ้นหนาเ้ามาเี่ยวลิ้นเล็อเธอ วามวาบหวามเิึ้นับพลัน เธอั้สิและผลัอแร่เาออทันวัน มือบายึ้นับริมฝีปาน “นบ้า!” เธอะโนใส่หน้าเาและวิ่ออมาาระเบีย ลบันใหน้าโรแรม ั่ินเอเรลล่าวิ่หนีเ้าายไปโยไม่ลืมรอเท้าแ้วเอาไว้ หิสาววัมือเรียแที่อย่ารวเร็ว
นที่เพิ่โมยูบเธอหมาๆ ับรถามไปนเห็นว่าเธอเ้าห้อพั ายหนุ่มนั่มอประูห้อเธอผ่านระรถ ้วยวามรู้สึหลาหลายไม่เ้าในเอ
เานึถึรสูบ วามหวานละมุน นิที่หาวามรู้สึใๆเปรียบเทียบไม่ไ้ ไม่มี มันรู้สึีอย่าบอไม่ถู ่อนะส่้อวามเ้าสมาร์ทโฟนอหิสาว ‘พรุ่นี้ บ่ายสอโมผมะมารับ เพื่อเินทาไปหามาามริาที่ยอร์เียร์ เรียมัวให้พร้อม ..ฟิลลิป..’ านั้น็หัพวมาลัยรถลับเพนส์เฮาส์ไป
ความคิดเห็น