คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : บำบัดหัวใจ ตอนที่ 22 // ความจริง 100 -- --
ซูเตหายไปนานเลย ฮืออออออออออ
เจ็บขาที่สุดเลย โฮกกกก
-----------------------------------------
ทงแฮพูดเสียงตะกุกตะกัก ท่ามกลางความอึ้งของลีทึก
“มา.. เยี่ยมฮยอคหรอ คือ... ฮยอคแจ หลับแล้ว วันหลังมาใหม่นะ = =!”
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่สันชาตญานบอกให้เขาพูดไปแบบนั้น
“ใครมาหรอครับ”
ฮันคยองเดินออกมาอีกคน พลางถาม แต่พอเห็นหน้าปุ้บก็ถึงกับค้าง =o=
“นี่ใครหรอครับพี่ทึกกี้ ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย”
คิบอมถาม
“ผมเป็น...”
“ไว้วันหลังมาใหม่นะ!~”
ลีทึกตัดบทก่อนจะปิดประตูอย่างรวดเร็วพลางถอนหายใจ
“หมอเข้าไปหาฮยอคแจเถอะ”
“ทำไมถึง...”
“อย่าถามเลย ฉันรู้สึกแย่ๆจังกับสองคนนั้น ไม่รู้ทำไม อย่าให้ฮยอคแจออกมานะ ฉันจะคุยกับสองคนนั้นก่อน”
ใบหน้าคมพยักหน้าและเดินเข้าไปในครัว เห็นร่างบางกำลังหม่ำอย่างเอร็ดอร่อยก็คลี่ยิ้มบางๆและเดินไปนั่งข้างๆ
“ใครมาหรอ ผมได้ยินเสียงกริ่งอะ”
“คนส่งของหนะ กินต่อเถอะ”
“^[]^”
อยากให้นายไร้เดียงสาแบบนี้ต่อไปจัง.....
.
.
.
.
ทางคนตาสวยก็เปิดประตูอีกครั้ง เห็นคิบอมกับทงแฮยังยืนเอ๋อๆอยู่ เลยเป็นฝ่ายเดินออกมานอกบ้านและปิดประตู
“ไปคุยกันหน้าบ้านนะ”
ตอนนี้ลีทึก ทงแฮ และคิบอม มานั่งอยู่ที่ม้านั่งที่บริเวณหน้าบ้าน ต่างคนต่างเงียบไม่ได้ปริปากพูด จนกระทั่งทงแฮที่ทำใจมาตั้งนานแล้วก็เอ่ยขึ้น
“ผม... มีอะไรจะบอกทุกคน”
นัยตาหวานหุบต่ำลงอย่างสำนึกผิด เขาปิดเรื่องนี้มามากพอแล้ว เขาไมได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ การที่เขาต้องคอยหลบหน้าหลบตามันทำให้เขาไม่สบายใจ มันอึดอัด เขาควรจะเผชิญความจริงซักที
“อะไรหรอ”
“คือ...... วันนั้น... วันที่ฮยอคแจ... โดนรถชน ผม... ก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย...”
เสียงหวานเอ่ยเบาๆ แต่ความเงียบรอบๆตัวก็ทำให้ได้ยินมันชัดเจน ลีทึกได้ฟังก็ตาโตทันที
“ทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก เล่าให้พี่ฟังหน่อยมันเป็นยังไง ฮยอคแจถูกรถชนได้ไง!!”
“คือ.. คือ... คือว่า...”
“เร็วๆสิ พี่อยากรู้”
“ใจเย็นสิครับพี่ทึกกี้ ทงแฮของผมตกใจหมด”
“ก็พี่อยากรู้นี่นา.... ว่าไงหละ หืม?”
“คือ.... คือ... ฮึก คือ...”
ยังไม่ทันจะเล่า บ่อน้ำตาก็แตกซะแล้ว ทำใจมานานก็จริง แต่พอต้องพูดออกจากปากมันก็กลัว...
“เอ้า ร้องไห้ทำไมหละทงแฮ เป็นอะไรบอกพี่สิ”
“ฮึก.. ฮือ.. ผม ... เป็นคนผลักฮยอคแจ.. ไปที่กลางถนนเอง ฮึก.... แต่ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไมได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ฮึก ฮือ...”
ทันทีที่พูดจบ อีกสองคนที่ฟังอยู่ถึงกับนั่งนิ่ง ทำเอาทงแฮรู้สึกแย่ขึ้นไปอีก
“ผมไม่ได้ตั้งใจ ฮือ...”
“ทำไม ไม่บอกพี่... ตั้งแต่แรก”
“ผมกลัว ฮึก กลัวว่าพี่จะโกรธผม”
“ไม่โกรธสิแปลก!!!!!”
“พี่ทึกกี้ใจเย็นๆ”
“บอกพี่มาสิทงแฮ ทำไมวันนั้นถึงต้องผลักฮยอคแจ หา!!!”
คนตาสวยลุกขึ้นระเบิดใส่อย่างเต็มที่ ไม่นึกเลย คนที่เขาไว้วางใจที่สุด คือคนที่ทำร้ายน้องเขาซะเอง.... แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก เก็บมาจนป่านนี้เพื่ออะไร....
“ฮึก ฮือ... ผมขอโทษ ผมขอโทษ....”
ร่างบางนั่งร้องไห้จนตัวสั่นสะท้าน ร้อนจนคิบอมต้องดึงเข้ามากอดปลอบประโลม
“ใจเย็นนะพี่ทึกกี้ ด๊อง... เล่าไปสิ เราไม่ได้ตั้งใจหนิ ไม่เป็นไรนะ”
“ฮึก ฮือ.....”
มีเพียงเสียงสะอื้นและส่ายหน้าเบาๆเท่านั้น เขาไม่กล้าบอกแล้ว ไม่เอาแล้ว...
“ทงแฮ เล่ามา!!!”
“ฮึก...”
“เล่ามาสิ!~~~”
“พี่ทึกอย่าดุสิ ให้ทงแฮทำใจหน่อยได้ไหม”
“พี่จะออกมาอีก 5 นาที หวังว่าคงได้รับคำตอบ”
คนตาสวยยื่นคำขาดก่อนจะเดินปึงปังเข้าไปในบ้าน ร่างบางทิ้งตัวลงกับโซฟา มือบางยกขึ้นกุมหน้าตัวเองอย่างเครียดๆ
ทำไมต้องเป็นทงแฮ ทำไมต้องเป็นน้องที่เขาไว้ใจ เขาพยายามคิดมาตลอดว่าสาเหตุที่ฮยอคแจถูกรถชนต้องไม่ใช่ปลาน้อยคนนี้...
.
.
.
“คิบอม ฮึก คิบอมช่วยเค้าด้วย ฮือ....”
“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร พี่ทึกเขาแค่โมโห”
“เค้าเป็นคนผลักฮยอค ฮึก วันนั้นเขาบอกเลิกฮยอคเพราะว่าคบกับคิบอม ฮือ... ฮยอคเขาเสียใจมาก เขาไม่ยอมให้ฉันไป ฮืออออ ฉันเลยผลักเขา แล้วก็... ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ คิบอมช่วยด๊องนะ ฮึก ฮือ....”
ร่างสูงฟังคำสารภาพจากคนรักก็ถึงกับนิ่ง สาเหตุจริงๆไม่ใช่ใครเลย เป็นเพราะเขาซะมากกว่าที่ไปแย่งทงแฮมา แต่ตอนนั้นทงแฮบอกว่ารักเขา ไม่ใช่ฮยอคแจ และเป็นคนบอกเองว่าจะบอกเลิกฮยอคแจเอง เขาไม่ได้พูดหรือสั่งอะไรเลย.... แต่ว่ามัน..
“เราต้องยอมรับความจริง ฉันจะช่วยพูดให้นะ เพราะฉันเองก็มีส่วนผิด... ไม่ต้องร้องนะ”
“ฮึก ฮือ.....”
--------------------
อ้า ครบร้อยแล้ว คิคิ
มาเล่าเหตุการณ์วันที่ซูโดนรถชนดีกว่า หวังว่าคงอยากรู้กัน (มั้ง) =w=
วันนั้น้ป็นวันสงกราน ฮิ้ว~~ >,.< ซึ่งตอนนั้นยังเช้าๆอยู่
นามิกับซูเตก็ชวนกันไปซื้อก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยบ้าน ซึ่งเดินไปไม่ไกลมาก
พอสั่งก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ของนามิมันได้ก่อน มันก็เลยเดินไปปรุงที่ข้างในร้าน
ส่วนซูยังยืนรออยู่หน้าร้าน แล้วรถมอเตอร์ไซค์ขับแหกโค้งมาจากไหนไม่รู้ -- --
พุ่งมาเต็มๆค่ะ แถมยังทับขาซูเตอีกตะหาก T[]T
นามิมันก็รีบวิ่งมาหาทั้งๆที่คาบลูกชิ้นอยู่ -*- แล้วคนแถวนั้นก็ชว่ยกันยกรถขึ้น
แล้วก็พาซูเตไปส่งโรงพยาบาล โชคดีที่ไอคนขับมันไม่หนี แฮะๆ
นอนหยอดน้ำข้าวต้มนานเลย โฮกกกกกกกกก
ความคิดเห็น