คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บำบัดหัวใจ ตอนที่ 18 // บังเอิญ
อ่า... จำได้ไหมว่าเหตุผลข้อสามของซูเตที่ค้างกันไว้ คิคิ
ตอนนี้เฉลยแล้วน้า~
-------------------------------------------------
ขณะนี้ ร่างเล็กกำลังนอนหายใจเข้าออกสม่ำเสมออยู่บนเตียง พลางมือบางก็มีอีกสองมือจากคนข้างๆคอยกุมอยู่
“ขอร้องหละ....”
“อย่านึกอะไรได้ไหม”
“อยากให้นายจำแต่ฉัน”
“อดีตมันผ่านไปแล้ว อย่าไปจำ.... ได้ไหมฮยอคแจ”
เสียงทุ้มพูดกับคนที่กำลังนิทราอยู่เบาๆ พลางจับมือนั้นมาสัมผัสกับใบหน้าของตัวเอง
“แต่ถ้าซักวันนายรู้ความจริง นายจะเกลียดฉันไหม...”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“แต่ถ้าเกิดวันนั้นมันไม่เกิดขึ้น นายก็คงไม่เจ็บ... นายก็คงไม่ได้เข้าโรงพยาบาล นายก็คงไม่ได้เจอกับฉัน”
“ฉันจะขอบคุณ หรือเสียใจกับมันดี... วันที่ฉัน.... ขับรถชนนาย”
.............................
...................
..............
........
.....
.
สองวันต่อมา~
“คุณลีทึกครับ ผมพาฮยอคแจไปเดินเล่นได้ไหม”
ฮันคยองถามว่าที่พี่สะใภ้? พร้อมกับจูงมือคนตัวเล็กมาด้วย เพราะวันๆฮยอคแจอยู่แต่ในบ้าน ไม่ได้เจอผู้คนมากมายมาตั้งนาน น่าจะออกไปพบสังคมบ้าง...
“อือๆๆๆ”
ถ้าเป็นฮันคยอง เขาก็คงไม่ขัดอะไรอยู่แล้วหละ ( แกยอมรับแล้ว ชิเมะ - -* )
“ขอบคุณครับ”
“แต่!!!!!! ถ้าน้องฉันกลับมาไม่เหมือนเดิมนะ หมอตาย!”
“= =!! ครับผม~”
เมื่อได้รับอนุญาต ก็ไม่รีรอที่จะจูงมือคนรัก?ของตนเดินออกมาทันที
“ห้ามปล่อยมือหมอนะ เข้าใจไหม”
“งั้นผมควงหมอเลยแล้วกัน >[]<”
จากที่จูงมือกันอยู่ กลายเป็นว่ามือบางเกาะติดแขนแกร่งของฮันคยองแบบเหนียวแน่นหนึบไปซะแล้ว คิคิ
“เรานี่น้า~~~ ไปๆ เดินไปช้าๆเนอะ”
“คร้าบโผม”
ดูเผินๆแล้ว ทั้งคู่ก็เหมือนคู่รักกุ้กกิ้กธรรมดาๆประสาวัยรุ่น ที่เดินควงกันพลางหยอกล้อเล่นจนหวานมดขึ้น อะไรๆก็ดูจะดีไปซะหมด จนกระทั่ง...
“หมอๆ ฮยอคอยากกินไอติมอ่ะ”
นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านไอศครีมริมถนนด้านหน้า ใบหน้าคมชะเง้อมองเห็นว่าบรรยากาศดูสงบดีจึงตอบตกลงและพาร่างบางเข้าไป
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ มาสองท่านใช่ไหมค่ะ”
พนักงานสาวแต่งตัวชุดคอสเพลย์แสนน่ารักกล่าวพลางยิ้มหวาน
“ครับผม”
“งั้นเชิญด้านนี้ค่ะ”
ทั้งคู่เดินตามพนักงานไปยังโต๊ะ ก่อนจะรับเมณูมา
“ตอนนี้มีโปรโมชั่นคู่รักนะค่ะ เป็นไอศครีมสตอเบอรี่ดิพชั่น ตามด้านหน้าปกเลยค่ะ”
พอได้รับคำแนะนำจากพนักงาน ฮันคยองก็อดจะหน้าแดงไม่ได้แฮะ แต่แหม... ตอนนี้เขากับฮยอคแจก็เหมือนกำลังคบกันอยู่นี่เนอะ
“งั้นเอาชุดนั้นเลยนะฮะ~”
ใบหน้าหวานพูดพลางยิ้มกว้าง ทำเอาพนักงานเองก็ยิ้มตาม
“ค่ะ รอซักครู่นะค่ะ”
เมื่อพนักงานสาวเดินไป ร่างสูงเลยอดจะแซวไม่ได้
“ทำไมต้องสั่งแบบนั้นด้วยอ่า”
“ก็เพราะเราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ อีกอย่าง ผมชอบไอติมสตอเบอรี่ที่สุดเลย อิอิ”
“คร้าบๆๆๆ”
เวลาก็เดินล่วงเลยไปตามธรรมชาติของมัน ไอติมแสนน่าทานถูกยมาเสิร์ฟตรงหน้า ก่อนที่ทั้งคู่จะลงมือตักมันเข้าปากทีละคำๆ และ...
กริ้ง~~
เสียงกระดิ่งหน้าร้าน ดังขึ้นพร้อมกับคคำต้อนรับของพนักงานคนเดิมและประโยคเดิมๆ
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ มาสองท่านใช่ไหมค่ะ”
“ครับผม”
“งั้นเชิญด้านนี้เลยค่ะ”
ฮยอคแจที่นั่งหันหลังเลยไม่รู้เรื่องอะไร แต่ฮันคยองที่นั่งหันหน้าไปนี่สิ มองคู่รักคู่หนึ่งที่เดินผ่านโต๊ะเขาไปยังด้านในสุดตรงมุม ก็อดจะคิดไมได้ว่าทำไมร่างเล็กที่ดูน่ารักๆนั่นถึงดูหน้าคุ้นๆแฮะ
แม้ตนจะกินไอติมต่อพลางเล่นกับฮยอคแจไปเรื่อยๆ แต่สายตาก็ไม่วายจะหันไปมองเป็นระยะๆ จนกระทั่งได้ยินประโยคสนทนาของโต๊ะนั้น
“ทงแฮอะ สั่งอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นชอบเลย”
“คิบอมนี่ ฉันเลี้ยงก็บุญแล้วนะ”
เท่านั้นหละ มือหนาที่ถือช้อนอยู่ ถึงกับร่วงทันที
“หมอเป็นไรอ่า~~”
“ฮยอคแจ กลับบ้าน”
“เอ๋?”
“กลับบ้านกันนะครับ คือ.... หมอปวดหัวนิดหน่อย” ( สรุปใครคนไข้ฟระ - - )
“อ่าวหรอ โอเคๆ ไปๆ กลับๆๆๆ”
ฮันคยองลุกขึ้นพลางโอบไหล่บางไว้ เพื่อไม่ให้สองคนนั้นเห็นฮยอคแจ แต่แล้ว สิ่งที่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นก็เกิดจนได้
“นั่นฮยอคแจนี่!!!!!!!!!”
เอาแล้วไง..........
-----------------------------------------
เพราะว่าป๋ากลัวว่าพอทึกรู้ว่าขับชนฮยอคแล้วทึกจะไม่รับป๋าเป็นน้องเขยนั่นเอง อิอิ
เอาหละสิ ใครเห็นฮยอค ด๊องรึบอม? ( มันต่างกันตรงไหน -*- )
เป็นไงต่อละเนี่ย คึคึ
ความคิดเห็น