คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บำบัดหัวใจ ตอนที่ 15 // เมารัก? =w=
เมื่อวานไปงานมอเตอร์โชวกับนามิมา เหนื่อยมากๆ
เกือบชีวิตไม่รอดจากเต้นถล่ม แฮะๆ
------------------------------------------
ร่างบางเดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน ก็มีป้ายที่แขวนไว้กับผนัง
ต้อนรับกลับบ้านนะ ฮยอคชี่~~~~
ปากบางยิ้มกว้างจนเหงือกบาน =[]=~~~ ก่อนจะหันซ้ายหันขวาอย่างดีอกดีใจ แล้วก็เห็นพี่ตัวเองก้มๆเงยๆอยู่ตรงโต๊ะอาหาร ขาเรียวรีบวิ่งไปกระโดดเกาะพี่ตัวเองทันที
“อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ไอเสียงแรกหนะเสียงลีทึกที่แหกปากเพราะตกใจ -- --* แต่ไอ้เสียงฮญอคแจที่ตะโกนกลับหนะ เพื่อ?
“โอ้ย.... ตกใจหมด แล้วจะแหกปากตามพี่ทำไมเนี่ย”
“สนุกดี ฮาฮา ทั้งหมดนี่พี่ทำหรอ”
นัยตาหวานมองไปรอบๆห้องที่มีลุกโผ่งหลากสีสันลอยเต็มไปหมด แถมอาหารน่าตาน่ากินที่อยู่บนโต๊ะด้วย
“เปล่า พี่เพิ่งตื่น =__= คังอินเป็นคนทำอะ”
“แล้วพี่คังอินอยู่ไหนอะ”
“ไปซื้อของมาเพิ่มอะจิ ลงจากหลังพี่ได้แล้ว หลังจะหัก T^T”
“แก่แล้วก็เงี้ย ลงก็ได้ แล้วพี่มาก้มๆเงยๆอะไรตรงนี้อะ”
“อ้อ พี่ฟุบหน้าหลับกับโต๊ะแล้วฝันว่าหนีคังอินที่มันวิ่งจับกดพี่เลยตกเก้าอี้”
“=____+!~~~~~”
.
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้ววววววว”
เสียงทุ้มพร้อมกับร่างสูงที่หิ้วของมาเต็มมือดังเข้ามา ทำให้ลีทึกต้องรีบออกไปช่วยถือ
“คังอิน นั่นคุณหมอฮันคยอง หมอๆ นี่คังอิน แฟนผมเอง”
“สวัสดีครับคุณ คังอิน”
“ดีครับหมอ”
เมื่อแนะนำตัวพอเป็นพิธีแล้ว งานเปาร์ตี้เล็กๆก็เริ่มขึ้นอย่างเฮฮา ไอตอนแรกก็ยังคงธรรมดาๆนั่นแหละ แต่พองานเริ่มไปเรื่อยๆ ความสนิทสนมมันยิ่งเพิ่มขึ้น ทั้งเสียงเฮฮา เสียงแซวต่างๆนาๆ
“มาๆ เริ่มมืดแล้ว เปิดขวดๆๆๆ”
พ่อหมีร่างอวบเป็นเสียงนำ ตามด้วยนางฟ้าที่ช่วยกันเปิดโซจูให้แต่ละคน
“หมอฮะ ฮยอคกินได้ ใช่ไหม”
“เอ่อ.. สำหรับวันนี้ หมออนุญาตครับ”
“เย้!~~~ ชนแก้วววววววววววววววววววววววววววววววว”
21.30 น.
หลังจากการดื่มอย่างไม่บันยะบันยังของทั้งสี่คน --- ---* สภาพตอนนี้ สองเคะสลบเหมือด ยังดีที่คังอินกับฮันคยองเป็นคนคอแข็งเลยแค่มึนๆ
“ผมว่า คังอินพาลีทึกเข้าห้องไปเถอะครับ สภาพมันอนาถแล้ว -*-“
“ผมก็คิดว่า ฮยอคชี่น้อยก็ไปแล้วครับ”
นัยตาคมหันไปมองคนข้างๆ ที่นอนตายคาโต๊ะพลางละเมอไม่หยุด
“แง่มๆๆ อยากกินไก่... อยากกดหมอ ง่ำๆๆๆ”
ร่างสูงเองฟังแล้วก็งงๆ ก่อนจะพากันพยุงเคะของตนขึ้นห้องไป
“ฮยอคแจค่อยๆเดินนะ”
มือหนาค่อยๆพยุงคนตัวเล็กขึ้นมา แต่เจ้าตัวก็เอียงไปเอียงมา ก่อนจะสะบัดมือหนาออก
“ไม่ต้องจับ~~ ผมเดินเองได้น่า”
แล้วพอก้าวแค่ก้าวเดียว
โคร้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ลงไปกองกับพื้น -- --**
“แงงงงงงงงงงง เจ็บๆๆ คร้อกกกกกกกกกกกกกกกก”
ฮันคยองเห็นแล้วก็ยิ่งอนาถใจ สองมือจัดแจงอุ้มร่างบางขึ้นมา และพาเดินขึ้นไปบนห้อง
“งับๆๆๆ”
อีกคนที่โดนอุ้ม ก็งับต้นแขนของอีกฝ่ายไม่ยอมหยุด นี่คิดว่ากินปีกไก่อยู่รึไงฟระ
“ฮยอคแจถึงแล้ว เลิกกัดหมอได้แล้วครับ”
ร่างเล็กถูกวางลงกับเตียง พลางดึงผ้าห่มมาห่มให้ แต่เจ้าตัวก็ปัดมันออกและดึงร่างสูงขึ้นมาแทน
“ฮันคยองอ่า.........”
“คะ ครับ???”
นัยตาหวานที่ปรือขึ้นอย่างเซ็กซี่ ปากสีเชอรี่ที่มันวาวน่าสัมผัส ทำเอาฮันคยองที่เมานิดๆถึงกับมองไม่วางตา
ลิ้นเล็กเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นๆ ก่อนจะถามร่างข้างบน
“จะให้ผมกด รึจะกดผม เลือกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ~~”
“รุ้ตัวใช่ไหมว่าถามอะไรออกมา หืม??”
นิ้วเรียวไล้ตามใบหน้าหวานอย่างหลงใหล สติที่มีไม่ครบอยู่แล้ว ยิ่งพาลทำเอาเขาเคลิ้ม...
“รู้สิ”
“เราหนะเป็นเคะดีแล้ว”
เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูหวาน พลางงับเบาๆที่ติ่งหูนั่น ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาบดเบียดปากอิ่มใกล้ๆอันแสนหวาน
รสขมนิดๆของโซจู ช่างชวนให้เคลิบเคลิ้มและน่าสนใจ ลิ้นหนาโลมเลียริมฝีปากแสนสวยนั่นอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆคืบคลานสู่ภายในที่มีลิ้นเล็กคอยจะเล่นด้วยอยู่ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้ จากจูบอันนุ่มนวลเลยกลายเป็นร้อนแรงได้ไม่ยากเย็น
“หมอจะไม่หยุดแล้วนะ ถ้าเราไม่ห้ามหมอตอนนี้”
ร่างสูงถามพลางลลากลิ้นสากมายังซอกคอขาวๆ ที่เขาทำรอยไว้เมื่อครู่ ก่อนจะเพิ่มรอยกุหลาบไว้ตามทางที่ผ่านจนทั่ว
“อื้อ... อึก จะทำอะไรก็เอาเลย อ้ะ...”
เสียงหวานขาดห้วงทันที เมื่อมือหนาเลื้อยเข้าไปใต้สาบเสื้อและบดขยี้ยอดอกของตนอย่างมันมือ จากนั้นก็กระชากออกและเหวี่ยงมันทิ้งไปไกลๆ มือหนาลูบไล้ตามร่างกายอันแสนบอบบางอย่างหลงใหล ปากหยักพรมจูบไปทั่วเนินอกขาวๆ และหยุดหยอกล้อกับยอดอกของร่างข้างใต้ที่กำลังตั้งชันเพราะแรงอารมณ์
“อะ.. ฮัน.. คยอง อึก อื้อ........”
มือบางปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังหนา ก่อนจะมุ่งไปยังภายในกางเกงและล้วงเข้าไปเล่นกับส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายอย่างมันส์มือ
“อือ.. ฮยอคแจ... อย่าเล่นสิ”
ปากหยักขึ้นไปมอบจูบหวานๆกับฮยอคแจอีกครั้ง พร้อมกับดึงมือที่เล่นกับส่วนนั้นของเขาออก และถอดกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็ว และดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง
“ทำให้หมอได้ไหม”
ไม่ต้องมีคำตอบใดๆ ปากอิ่มก็จัดแจงดูดส่วนปลายของแก่นกายของฮันคยองทันที พร้อมกับมือบางที่รูดขึ้นลงย่างเนิบๆ
“อื้อ... อย่างนั้นแหละเด็กดี.. เก่งมาก”
ปากบางเข้าครอบครองแก่นกายขนาดนั้นจนมิดและขยับเข้าออกตามจังหวะที่ร่างสูงบังคับจนฮันคยองแทบจะเสร็จ
“พะ พอแล้วฮยอค พอแล้วๆๆ”
มือหนาดันร่างบางลงกับเตียง พลางถอดกางเกงของร่างเล็กออกอย่างรวดเร็ว และจับให้คว่ำหน้าลงกับเตียง ตามด้วยร่างของตนที่นอนทับลงไปอย่างเบาๆ
นิ้วเรียวของร่างสูงถูกส่งเข้าไปในปากบาง ซึ่งเจ้าตัวก็โลมเลียนิ้วนั้นอย่างเพลิดเพลิน ส่วนใบหน้าคมก็พรมจูบตามไหล่เนียน พลางแก่นกายที่สัมผัสกับช่องทางด้านหลังและนิ้วของตนที่ร่างบางดูดอยู่ เล่นเอาเขาแทบคลั่ง
เมื่อของเหลวใสจากปากอิ่มชโลมทั่วนิ้ว ร่างสูงจึงใช้มันเป็นตัวช่วยในการเปิดช่องทารักด้านหลัง
“อะ~ อึก เจ็บ.. ฮัน เบาๆ.....”
ใบหน้าหวานถึงกับเหยเกทันที
“ขอโทษนะ หมอจะทำเบา อย่าเกร็งสิครับเด็กดื้อ หายใจหน่อย”
ฮยอคแจพยายามผ่อนคลาย ปล่อยตัวตามสบายแม้จะเจ็บเพียงใด
“เก่งครับ ฮยอคแจเก่งที่สุด”
จากนิ้วเดียวที่ขยับอยู่ก็เพิ่มเป็นสอง และเพิ่มเป็นสามนิ้วที่ขยับอยู่ที่ช่องทางแสนหวานนั่น
“อ้ะ!~~~ อ๊า~~ ตรงนั้น อย่าสิ.. ฮัน~”
เมื่อโดนจุดกระสันอย่างจัง เสียงหวานกลับดังขึ้นในทันที
“ตรงนี้หรอ...”
“ยะ อย่า~~ อย่าสิ อื้อ........”
พอเห็นว่าคนข้างใต้รู้สึกดี ก็ยิ่งแกล้งขยับนิ้วผ่านจุดนั้นบ่อยๆ เมื่อร่างบางพร้อมแล้วนิ้วทั้งสามก็ถูกถอนออกมา ก่อนจะค่อยๆสอดใส่แก่นกายเข้าไปช้า
ร่างบางเม้มปากแน่นเพื่อรับสิ่งนั้นให้เข้ามาจนสุด
“ทนหน่อยนะ”
เสียงทุ้มเอ่ย พร้อมกับโน้มตัวลงมาหาอีกใบหน้าหวานที่หันมาประกบจูบด้วยกัน อาศํยจังหวะนั้นขยับแก่นกายเข้าออกเบา
“อ้ะ.... อ้ะ.... อึก อือ......”
มือหนาจับสะโพกให้โค้งขึ้นและดึงเข้าหาตัว และเริ่มบรรเลงเพลงรักที่รวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาเสียงของร่างเล็กเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์
“อึก อ้ะ ฮัน ฮันคยอง.... แรงๆ แรงอีก อีก.. อีก...”
เหมือนเสียงกระตุ้นจากฮยอคแจเป็นเชื้อเพลิงเติมพลังให้อีกฝ่ายอย่างดีจนไม่มีทีท่าจะเหนื่อยง่ายๆ แล้วมือหนาก็ต้องช่วยรูดแก่นกายของร่างบางตามจังหวะของตนที่ถี่ยิน จนในที่สุดเจ้าตัวก็สูบฉีกน้ำรักเข้าสู่อีกฝ่ายพร้อมกับฮยอคจี่ปล่อยออกมาเต็มมือหนา
เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังประสานกัน เหมือนกับเสียงหัวใจของเจ้าของ ร่างสูงทิ้งตัวลงข้างๆร่างเล็กพลางดึงเข้ามากอดแน่น
“ขออยู่อย่างนี้ ไม่เอาออกนะ”
“อื้อ”
ใบหน้าพยักหน้ารับ ก่อนจะเข้าสู้ห้วงนิทรา ปากหยักหอมแก้มคนในอ้อมกอดเป็นการราตรีสวัสและนอนหลับตามกันไป
ร่างกายที่หลอมเป็นหนึ่ง หัวใจที่กำลังเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ความรู้สึกที่เหมือนๆกัน
แต่เขาสองคนนั้นกลับรักกันไม่ได้....
------------------------------
ช่วงเอ็นซีซูเตคิดฉากแต่ให้นามิพิมค่ะ เผอิญยังไมเก่งทางนี้ แฮะๆ
เรื่องหื่นๆต้องยกให้นามิค่า โฮะๆ
ความคิดเห็น