คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บำบัดหัวใจ ตอนที่ 8 // ข่าวดี
เหลือสอบพรุ่งนี้อีกวัน ก็จะปิดเทอมแล้วนะค่ะ
ไว้ว่างๆจะไปลากนามิมาอัพเรื่องของเจ๊แกด้วย รู้นะว่าคนอ่านกำลังค้าง ฮิฮิ
เห็นนามิบอกว่า อีก อาทิตย์นึงจะไปซื้อคอมแล้ว เตรียมเฮได้เลยค่า
ส่วนซูเต หลังสอบนี่ก็คงมาอัพได้แทบทุกวันเลย ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเลยน้าค้า
---------------
“ไม่จริง....”
ทงแฮถึงกับนั่งนิ่งไม่กล้าพูดอะไร เขาไม่ได้ทำนะ... ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น...
“พี่ไม่เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอกนะ ที่วันนี้พี่มาหาทงแฮก็แค่จะถามว่า..”
“ผมไม่รู้เรื่อง ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ ผมมีสอบ ต้องขอตัวก่อนนะ สวัสดีฮะพี่”
ร่างบางพูดเสร็จก็หยิบกระเป๋าของตัวเองและเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ทำให้อีกสองร่างถึงกับงง
“ก็แค่อยากถามว่าอยู่กับฮยอคแจด้วยวันนั้นหรือเปล่าแค่นั้นเอง ทำไมต้องทำท่าไม่พอใจด้วยนะ”
“เดี๋ยวไว้ผมถามให้ละกันพี่”
“อือ ขอบใจนะคิบอม แล้วก็.. เรื่องเนี้ย ช่วยปิดเป็นความลับไว้ก่อนนะ”
“ได้ครับ งั้นผมขอตัวนะ”
“อือๆ”
เหมือนมันมีอะไรไม่ชอบมาพากลซักอย่าง.......
คนตาสวยได้แต่นั่งครุ่นคิดในใจ ก่อนจะตัดสินใจกลับไปยังโรงพยาบาล
.
.
.
.
ภายในห้อง 38
“เบื่อออออออออออออออออออออออออออออออออ”
เสียงใสตะโกนขึ้นมา พลางใช้มือขวากดทีวีภายในห้องเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนฮันคยองอดคิดไม่ได้ว่ามันจะพังในไม่ช้านี้ -- --**
“หมอทำไรอะ”
เมื่อไม่มีอะไรจะดู สิ่งที่ร่างบางนี่ชอบที่สุดคือการกวนประสาทหมอสุดหล่ออย่างฮันคยองนี่หละ ^[]^
“ก็กำลังเช็คประวัติคนป่วยหนะสิครับ”
“ขอผมดูมั่งดิ”
“ไม่ได้นะครับ มันเป็นประวัติส่วนตัว”
เกือบซวยแล้วไหมเรา =__=
“ชิส์ ไม่ดูก็ได้ ว่าแต่ ประวัติคนไข้ คนไข้ของใคร ของหมอหรอ”
“ครับ”
“อ่าว หมอไม่ได้รักษาผมคนเดียวเรอะ”
“ขืนหมอรักษาคนไข้คนเดียว หมอคงอดตายแน่ๆสิ”
“ได้ไง! ไม่เอาอะ หมอต้องรักษาผมคนเดียว ห้ามหมอไปรักษาใครที่ไหนนะ!!!”
อาการเอาแต่ใจกำเริบอีกแล้ว งานเข้าแล้วไงฮันคยองเอ้ยยย
“ถึงหมอจะรักษาหลายคน แต่วันทั้งวันหมอก็อยู่แต่กับเรานี่ครับ ไม่ได้ไปไหนซักหน่อย”
ร่างสูงว่า พลางเดินมาลูบหัวทุยๆ ที่กำลังมองเขาอย่างอ้อนๆ
“ไม่เอา แค่นิดเดียวก็ไม่ได้ หมอห้ามไปไหน อยู่กับฮยอคน้า~~”
“คร้าบๆๆ หมออยู่กับเราตลอดเลย ตกลงไหม”
“อื้อ”
“เอ่อ...... พี่มาขัดจังหวะรึเปล่าเนี่ย”
เสียงหวานของบุคคลที่เพิ่งเข้ามาทำให้ทั้งสองร่างหันไปมอง ก่อนที่ฮันคยองจะรีบผละออกจากร่างเล็กบนเตียงทันที
“ใช่ พี่มาขัดจังหวะ ม้ากมาก”
“ฮั่นแน่~~ คิดอะไรกับหมอฮะเจ้าตัวเล็ก พี่ไม่อยู่นี่แอบปิ๊งกันรึเปล่า”
“ก็หมอเข่าน่ารักนี่ พี่อะ แล้วนี่ซื้อไรมาฝากงะ”
“ไม่ได้ซื้อ =__=”
“งอน!~~~~”
ถ้าไม่ติดที่ร่างสูงนี่ยืนอยู่ ลีทึกอาจจะถอดรองเท้าผ้าใบปาหัวน้องสุดที่รักคนนี้ไปแล้วก็เป็นได้..
“เอาน่า เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปทำงาน ไว้ตอนเย็นจะซื้อมาฝาก อยากกินอะไรหละ”
“โดนัท >,.<”
“โอเคๆๆ แต่ตอนนี้ขอตัวคุณหมอสุดน่ารักของเราก่อนได้ไหม”
“จะเอาหมอไปไหนง่า”
“ไปคุยธุระ แปปเดียวเอง”
“ให้เวลา 5 นาที ถ้าหมอไม่กลับมาผมจะกรี้ดให้ลั่นห้องเลย จับเวลา!!!”
ลีทึกได้แต่ส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะพยักหน้าบอกฮันคยองให้ตามไป เมื่อพ้นออกมานอกห้อง คนตาสวยก็เริ่มเรื่องทันที
“วันนี้ฉันไปหาเขามาแล้วนะ ท่าทางเขาดูแปลกๆ”
“ทำไมหรอครับ”
“ยังถามไม่ทันจบ เขาก็รีบลุกพรวดไปเลย บอกว่ามีสอบ เลยยังไม่ได้ความเลย แต่ว่าผมสนิทกับแฟนใหม่ของเขา เขาเลยจะพอช่วยถามให้หนะ”
“เป็นไปได้ไหม ที่คุณทงแฮเขาจะบอกเลิกฮยอคแจแล้วไปคบกับคนใหม่”
“ไม่นะ เท่าที่รู้จักกัน ทงแฮไม่ใช่คนแบบนั้น”
“งั้นเรื่องนี้ เราต้องคอยดูกันต่อไปแล้วกันนะครับ งั้นขอผมพูดเรื่องอาการน้องคุณมั่งนะ คือ.. เขาค่อนข้างดีขึ้นมากแบบมากๆเลยนะ อีกซักสองสามวัน ผมว่าคงผ่าเฝือกออกได้แล้วหละครับ”
“ขอบคุณหมอมากเลยนะฮะ แล้วเรื่องสมองเขาหละครับ”
“เขาก็ดูดีขึ้นกว่าเก่านะครับ ไม่ค่อยอาละวาด แต่ออกแนวเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆ ก็เลยไม่มีอะไรน่าห่วง ผมกะว่าเย็นๆจะพาเขาออกไปเดินเล่นซักนิดหนะครับ”
“งั้นผมฝากเขาด้วยนะครับ จะ 5 นาทีแล้ว หมอรีบกลับไปเหอะ เดี๋ยวจะอาละวาดเอา ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะ ไว้ตอนเย็นจะมาใหม่”
“ครับผม ลาก่อนครับ”
ลักยิ้มน่ารักที่มุมปากของลีทึกทำเอาฮันคยองเคลิ้ม แต่เสียงกรี้ดภายในห้องที่ดังขึ้นทำเอาร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปแทบไม่ทัน
“มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“นานจริงเลยนะ มัวแต่ไปจีบกันอยู่รึไง!”
“หมอบอกแล้วไงครับ ว่าหมอมีเมียแล้ว”
“ไม่รู้จักคำว่า เมียน้อยรึไง ชิส์ ไม่รู้ละ ถึงเป็นพี่ทึกกี้ ผมก็หึงนะ ต่อไปนี้ห้ามหมอคุยกับใคร ไม่งั้นผมงอน นางพยาบาลก็ด้วย ห้ามคุยทั้งสิ้น”
“=[]= ไม่ล่ามโซ่หมอไว้เลยละ”
“ความคิดเข้าท่า ^O^”
ถ้าเขารู้ว่าต้องมารักษาคนไข้อย่างฮยอคแจ รู้งี้ไม่เรียนหมอมาตั้งแต่แรกก็ดี ชิชะ
“หมอจะทำยังไงกับเราดีเนี่ย เออใช่ หมอกะว่าบ่ายเย็นๆ หมอจะพาฮยอคไปเดินเล่น”
“จริงหรอ *0*”
“แต่ว่า... ถ้าดื้อเนี่ย หมอไม่พาไปจริงๆนะ”
“ผมดื้อที่ไหน ออกจะน่ารัก”
“ไม่รู้แหละครับ ถ้าเราดื้อ หมอจะไม่พาไปเดินเล่น”
“ก็ได้ๆๆๆ ยอมก็ได้”
“แล้วก็... ถ้าฮยอคแจเป็นเด็กดีเนี่ย ไม่ดื้อไม่ซน อีกสองสามวัน ก็จะผ่าเฝือกที่แขนออกได้แล้วน้า”
“จริงงะ”
“จริงสิครับ คนเก่ง”
“งั้นฮยอคไม่ดื้อก็ได้ แต่ผมขอหมอแค่อย่างเดียวได้ม้า~”
พอมีข้อแม้แบบนี้ ร่างสูงเราชักไม่แน่ใจแล้วสิ -- --*
“อะไรหละครับ”
“หมอต้องป้อนยาผมทุกครั้ง!”
----------------------
เจอคนไข้แบบนี้ ซูเตก็ปวดกบาลค่ะ =__= เอ.. ซูเคยบอกรึยังว่าชอบใครในเอสเจ
ท่ายังก็บอกเลยนะค่ะ ซูเตชอบ เจ๊ซิน ค่า แต่รักฮันฮยอค >,.<
ความคิดเห็น