คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บำบัดหัวใจ ตอนที่ 12 // กลับบ้าน 100
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะค่า กำลังใจล้นเปี่ยม
เอ้ะ แล้วนั่นใครเรียกฮยอคแจว่า นู๋ซื่อ - -* คิดได้ไงค่ะ ฮาฮา น่ารักๆ
เอ่อ.. ป้าปอ? ใช่ป้าปอใช่ไหมค่ะ เห็นนามิเรียกงี้อะ -*-
--------
และแล้ว... วันที่รอคอยของฮยอคแจ แต่เป็นวันที่ไม่อยากให้ถึงของฮันคยอง - -* ก็มาถึงจนได้
ร่างบางที่ปกติจะใส่ชุดคนไข้ของโรงพยาบาล ตอนนี้ได้เปลี่ยนไปใส่เสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีชมพูแสนหวาน และกางเกงขายาวสีขาวอีกเช่นกัน แม้จะไมได้ดูเด่นอะไร แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าวันนี้ฮยอคแจน่ารักจังนะ?
ร่างสูงมองไล่ร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างไม่วางตา ทำเอาลีทึกที่ยืนอยู่ข้างๆหยิกเข้าให้ที่ต้นแขน
“มองไม่วางตาเลยนะหมอ –0--“
“ปะ ป่าวครับ หมอแค่ เอ่อ... เห็นว่าวันนี้ฮยอคแจน่ารักดี”
“จริงหรอหมอ *0* ฮยอคน่ารักจริงงะ แล้วทำไมหมอไม่ไปเปลี่ยนชุดอ่า”
“เดี๋ยวหมอต้องเคลียงานกับเก็บโต๊ะก่อนหนะครับ ฮยอคกลับไปกับพี่ทึกก่อนนะ”
“ไม่เอา ฮยอคจะกลับพร้อมหมอ”
คำพูดของน้องชายพาลเอาคนตาสวยอยากจะถีบซักรอบ นี่มันเคยเห็นหัวพี่มันมั่งไหมเนี่ย
“กลับกับหมอก็แล้วกัน”
ลีทึกพูดอย่างง่ายดาย เพราะไม่อยากจะเถียงกับเจ้าน้องชายตัวแสบที่รับรองว่าถ้าไม่ชนะไม่เลิกเถียง เลยอนุญาตไปซะตั้งแต่ต้นเลยจะดีกว่า
“แล้วคุณลีทึก??”
“เดี๋ยวกลับไปเตรียมบ้านให้ ไปละ”
นางฟ้าคนสวยกำลังจะหันหลังเดินไป หากแต่ข้อมือบางก็ถูกคนตัวเล็กจับไว้
“พี่โกรธผมหรอฮะ”
“ป่าว”
“พี่โกรธผมจริงๆด้วย”
“ป่าวไง พี่จะกลับบ้าน ไปอยู่กับหมอของเราไป”
“นั่นไง พี่อิจฉาที่ผมติดหมอมากกว่าพี่หละสิ”
“.......... ( พูดไม่ออก )”
“งั้นผมกลับกับพี่ทึกกี้ก็ได้ งั้นหมอไปส่งผมที่รถนะ”
“ครับ”
ฮยอคแจยิ้มกว้างก่อนจะลากพี่ตัวเองเดินไปอย่างลัลล้า โดยมีฮันคยองเดินตามมาติดๆ
“ฮยอคแจ”
“อะไรหรอพี่”
“เรารู้หรอว่าพี่จอดรถที่ไหน =__=”
“ไม่อะ”
“แล้วลากพี่มาทำไมทางนี้เนี่ย รถอยู่ทางโน้น =[]=”
“อ่าว แล้วไม่บอก เชอะ ก็เดินนำผมไปเสะ”
“ก็เรานั่นแหละลากพี่อย่างเดียว”
“ก็พี่ทำไมไม่บอกหละ”
ปล่อยสองพี่น้องเขาเถียงกันไปเถอะ -*- พักยกค่ะ~
ที่ชั้นจอดรถของโรงพยาบาล
ตอนแรกๆฮยอคแจก็เดินลัลล้ามากับพี่สาว? ของตนนั่นแหละ แต่พอเจอรถที่จอดเรียงรายเท่านั้นแหละ ร่างบางก็กระโดไปเกาะแขนฮันคยองแทบจะในทันที
“เป็นอะไรครับ”
ร่างสูงถามคนข้างๆที่ตัวสั่นเทาเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง...
“ฮยอคกลัว... กลัว.... ไม่เอา ไม่ไปแล้ว”
“กลัว? กลัวอะไรครับ ไม่มีอะไรซักหน่อย”
“ฮึก ฮยอคกลัว มันจะชนฮยอค ฮึก ฮือออ ไม่เอา ไม่ไปแล้ว ไม่เอา หมอกลับเหอะนะ ฮึก ฮือออ”
ถ้าจับใจความไม่ปิด ฮันคยองก็น่าจะเกทแล้วว่าฮยอคแจ กลัวรถ???
“มันจอดอยู่เฉยๆนะ ไม่ต้องกลัว มันจะไม่ชนเราเด็ดขาด”
“ไม่เอา ฮึก ฮือออ ฮยอคไม่ไป”
ร่างบางทั้งฮุดทั้งดึงทั้งกระชากร่างสูงจนหัวแทบหลุด -*- ทำให้ฮันคยองต้องรีบหันไปสั่งลีทึก
“รถคุณอยู่ไหน ไปเปิดประตูเร็ว”
“ห้ะ!! อะ โอเค”
“ไม่เอา!!! ไม่ไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฮยอคกลัว”
ร่างบางถูกช้อนตัวอุ้มขึ้นมา พร้อมกับรีบเดินไปยังรถของลีทึก ฮยอคแจทั้งดิ้นทั้งข่วนทั้งกระชากหัวฮันคยอง (-[]- ) ร่างสูงก็ต้องจำทน - -* เดินไปถึงรถ ก่อนจะยัดร่างบางไปยังที่นั่งข้างคนขับและคาดเข็มขัดนิรภัยทันที
“ไม่เอา!! ปล่อยฮยอคนะ ฮึก หมอใจร้ายยยยยยย”
สองมือบางที่ดึงหัวฮันคยองอยู่ถูกมือหนาดึงมันออกและกดลงกับเบาะ
“มองหน้าหมอสิครับ”
“ไม่!!”
เมื่อไม่รู้จะทำอย่างไร ด้วยสัญชาตญาณความหื่น? ของตน ปากหยักเลยกดทับลงกับปากอิ่มทันที ต่อหน้าพี่สาวที่นั่งอยู่ตรงด้านคนขับนั่นแหละ!!!
และมันก็ได้ผล ร่างบางหยุดดิ้นทันทีก่อนจะตอบสนองรสจูบนั้นโดยอัตโนมัต
“หยุดได้แล้วใช่ไหม...”
“อีกรอบดิหมอ”
“ห้ะ!!~ พะ พอแล้วครับ - -* ฮยอคไม่ต้องกลัวนะ หมอถ่ายพลังให้ฮยอคแล้วเมื่อกี้ เท่านี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว”
“จริงหรอ.... งั้นอีกรอบสิ ฮยอคจะได้มีพลังเยอะๆ”
“มันถ่ายได้แค่ครั้งเดียวต่อวัน =___=”
“ก็ได้ๆ แต่ว่า... ฮยอคจะไม่เป็นไรจริงๆนะ”
“ครับ หมอถ่ายพลังให้เราหมดเลย แถมเรายังมีพี่เราอยู่ข้างๆด้วย ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นนะ”
“พี่ผมไม่เคยช่วยไรเลยซักอย่าง”
( - -) ---------------- (- - )(- - )
สายตาพิฆาตรของนางฟ้าถูกส่งมาหอีกสองร่างอย่างทันท่วงที จนฮันคยองต้องลูบหัวฮยอคแจส่งท้ายและปิดประตูลงให้คนตาสวยขับรถออกไป
“ตกงานแน่กรู T[]T”
ร่างสูงบ่นกับตัวเองเมื่อรถคันหรูขับออกไปลับตา น่าสงสารจริงๆ อาเมน... - -*
-------------------
และแล้ว นามิก็ต้องมาอัพนิยายตอนนี้ต่อแทน -*-
รีบจ่ายค่าเน็ตซะนะยะยัยซู ชิส์
ความคิดเห็น