คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Babysitter (Chapter : 2)
My Babysitter ( Chapter 2 )
“ฮโยจินอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะ ^ ^ “ ร่างบางพูดกับเด็กสาวด้วยท่าทีร่าเริงทำให้ผู้ที่มีตำแหน่งเป็นพ่อนั้นนั่งดูด้วยรอยยิ้มเงียบๆ
“คุณอาจองซูว่าอะไรอร่อย ฮโยจินทานได้หมดเลยยย“ ฮโยจินหันมาส่งยิ้มหวานให้
“พูดเก่งขึ้นนะหนูน้อย ทีกับอาทำไมพูดน้อยจัง“ ฮีชอลทำหน้าตาออดอ้อนบ้างเผื่อว่าฮโยจินจะสนใจก็ตั้งแต่อยู่บนรถจนมาถึงร้านอาหารเค้าพูดกับเด็กนี่นับคำได้เลย ผิดกับจองซูที่ฮโยจินจะพูดด้วยไม่ขาดปาก --*
“น่ารักตายหล่ะ“ ร่างสูงแขวะเพื่อนรัก
“ชั้นได้ยินนะไอ้วอน “ ฮีชอลหันไปถลึงใส่ทันที่ที่ได้ยินประโยคนั้น
“ เออก็พูดให้ได้ยินนั่นแหละ “
“ไอ้…..“
“ทั้งสองคนพอเถอะหน่า จะทะเลาะให้เด็กดูทำไม อายเด็กบ้างสิ“ ก่อนที่ฮีชอลจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีเสียงเย็นๆเรียบจากคนข้างๆเขาขัดขึ้นซะก่อน ทั้งซีวอนกับฮีชอลเลยหุบปากกันไปตามระเบียบ โดยมีฮโยจินนั่งมองไปอมยิ้มไปเพราะเห็นท่าทางของผู้ใหญ่ทั้งสอง
.
.
หลังจากทานข้าวกันแล้ว ทั้งสี่คนก็เดินเล่นกันภายในห้างสรรพสินค้าเรื่อยเปื่อย เข้าร้านนู้นออกร้านนี้ ส่วนใหญ่คงหนีไม่พ้น ร้านเสื้อผ้าเด็ก ของกิ๊ฟชอปน่ารักๆต่างๆ ที่ฮโยจินขยันเดินเข้าเดินออกเหลือเกิน คุณพ่อใจดีก็ไม่เคยขัดลูกสาว อยากได้อะไรหามาให้หมด ก็นะเค้ามีลูกสาวคนเดียวนี่นา
“นี่นายตามใจลูกมากไปรึเปล่า“ จองซูถามขึ้นหลังจากที่ฮีชอลพาฮโยจินเข้าไปร้านขายตุ๊กตาน่ารักๆ ร้านหนึ่งซึ่งเป็นร้านที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ ตอนแรกฮโยจินจะให้จองซูพาไปให้ได้ แต่ฮีชอลอาสาเองโดยอ้างว่าร่างบางเหนื่อยแล้ว ทั้งๆที่จริงๆเค้าอยากจะให้จองซูและซีวอนอยู่กันสองคนบ้างก็เท่านั้น
“หือ ??? ผมหรอตามใจ ?“ ร่างสูงหันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม
“เออ นายนั่นแหละทำขนาดนี้ยังไม่เรียกว่าตามใจลูกหรอ“ จองซูตอบกลับเสียงขุ่นๆ คนเข้าใจยากแบบนี้เค้าไม่ชอบเอาซะเลย
“ก็ผมมีลูกคนเดียว ไม่ตามใจลูกแล้วจะให้ผมไปตามใจใครหล่ะครับ หรือว่าจะให้ผมตามใจคุณดีหล่ะ ผมเต็มใจนะ“ ร่างสูงยิ้มขบขันกับคำพูดของตัวเอง ผิดกับอีกคนที่ตอนนี้ถ้าเค้ากระโดดงับหัวไอ้หล่อนี่ได้เค้าคงทำไปแล้ว
“ไม่เชื่อชั้นก็ตามใจชั้นแค่เตือนไว้ ระวังเด็กจะเคยตัว“ ร่างบางพูดจบก็เดินไปหาฮโยจินกับฮีชอลที่เดินออกมาพอดีในมือฮโยจินถือตุ๊กตานางฟ้าขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาด้วย เมื่อจองซูเดินไปถึงเด็กน้อยก็ยื่นให้กับคนตาสวยทันที
“หือออ ?“ คนหน้าหวานมองอย่างงงๆ
“ฮโยจินให้คุณอาค่ะ ^____^ “ พูดพร้อมกับยื่นตุ๊กตาเข้าไปใกล้อีก
“ให้อาหรอ ขอบใจจ๊ะ ไหนมาหอมทีซิ“ จองซูคุกเข่าลงแล้วรับมาไว้ในมือ จากนั้นก็ดึงฮโยจินเข้าไปหอมแก้มนุ่มๆหนึ่งที
“ทำไมถึงซื้อตุ๊กตานางฟ้าให้อาจองซูเค้าหล่ะ ?“ ร่างสูงถามลูกสาว
“ก็คุณอาเค้าเหมือนนางฟ้านี่คะ ป๊าว่าเหมือนมั้ย ทั้งสวยแล้วก็ใจดี ฮโยจินชอบคุณอาจองซูค่ะ“ เด็กน้อยพูดไปยิ้มไปอย่างร่าเริง ท่าทางฮโยจินคงชอบจองซูเข้าแล้วจริงๆ
“ป๊าก็ว่าเหมือนครับ“ พูดเปล่ามือใหญ่ก็เข้าไปลูบหัวลูกสาว ทั้งๆที่ฮโยจินยังถูกจองซูกอดไว้แล้วกระซิบข้างๆใบหูร่างบางว่า “เห็นมั้ยหล่ะลูกสาวผมน่ารักจะตาย ไม่ให้ผมตามใจได้ไง“ จองซูรีบปล่อยฮโยจินทันทีแล้วทำทป็นยืนขึ้น ถ้าไม่สังเกตให้ดีๆหล่ะก็คงไม่เห็นหน้าแดงๆของคนน่ารักแน่นอน
“เออนี่จองซู ชั้นมีเรื่องจะบอกนาย“ ฮีชอลที่ยืนมองอยู่นานพูดขึ้น
“อะไร ?“
“ก็ชั้นกับไอ้อวอนเพิ่งเจอกันในรอบหลายปี เลยอยากดื่มสังสรรค์กันหน่อยหน่ะ“
“แล้วยังไงหล่ะ เอาตรงๆเลยอย่ามาอ้อมค้อม“
“ชั้นก็จะฝากฮโยจินไว้กับนายก่อนไง แล้ว…“
“พวกนายจะไปกินเหล้ากันก็ไปสิ ชั้นดูฮโยจินให้ก็ได้“
“เอ๋ ??? ได้หรอ ขอบใจนะจองซู ><“ ร่างโปร่งกระโดดเข้ากอดจองซูทันทีนานๆทีจองซูจะพูดง่ายขนาดนี้
“ งั้นชั้นกับซีวอนไปนะ ฮีชอลพูดเสร็จสรรพก็จะลากซีวอนออกไปทันทีแต่ว่า…
“ป๊าจะไปไหนกับอาฮีชอลคะ ? แล้วฮโยจินกับอาจองซูหล่ะ ?“ เด็กสาวถามด้วยความสงสัยและไม่พอใจนิดหน่อย
“อ่อออ ป๊าจะไปทำธุระหน่ะลู“ก คนเป็นพ่อรีบหันกลับมาง้อลูกสาวตัวน้อยทันที
“แล้วเมื่อไหร่กลับ ?? “
“เอ่อ คงดึกๆแหละครับฮโยจินอยู่กับอาจองซูนะ“
“ฮโยจินอยู่กับอานะ เดี๋ยวเย็นนี้อาจะทำกับข้าวอร่อยๆให้หนูทาน ดีมั้ย ??“ จองซูบอกกับเด็กน้อยแล้วส่งรอยยิ้มหวานให้ซึ่งฮโยจินก็พยักหน้าให้อย่างง่ายดาย ก่อนจะหันไปแหวใส่สองหนุ่มที่ยืนดูอยู่
“อ่าวแล้วจะยืนมองอะไรอยู่ เดี๋ยวก็อดไปทั้งคู่หรอก แล้วก็นายซีวอนอย่าลืมที่สัญญากับฮโยจินไว้หล่ะว่าจะมารับตอนดึกๆ ไม่ใช่มาตอนเช้า ส่วนนายฮีชอลถ้านายเมากลับมาตายแน่ ! “ คนตาสวยหายใจหอบแฮ่ก หลังจากที่พูดประโยคยาวยืดจนจบ ซึ่งทั้งสองคนก็นิ่งฟังแต่โดยดี - -
“คร้าบๆๆ“ ------ ฮีชอล
“ป๊ารับกลับนะ“
“คร้าบๆๆ“ ------- ซีวอน
“นี่แกมีลูกหรือมีแม่วะไอ้วอน“
“โหยยยยเราสองคนต่างกันมากเลยดิ แล้วจองซูนี่เป็นญาติหรือเป็นแม่นายวะ“ สองหนุ่มเดินไปพูดไปเบาๆเพราะกลัวว่าคนที่เค้าพูดถึงจะได้ยิน แล้วเดินออกจากห้างหรูไป เพื่อโบกแท๊กซี่หวังจะไปผับดังย่านหนึ่งหลังจากที่ไม่ได้ไปด้วยกันมากนาน
____________________________________
“ฮโยจินทานนี่ก่อนนะ อาตั้งใจทำสุดฝีมือเลยยยย“ หลังจากที่แยกกับสองหนุ่มแล้วร่างบางก็พาฮโยจินมาที่คอนโดที่เค้าขอพ่อกับแม่ย้ายออกมาอาศัยอยู่กับฮีชอลที่ขอติดสอยห้อยตามมาด้วย มาถึงก็จัดการทำอาหารให้ฮโยจินที่บ่นว่าหิว ก็เด็กอยูในวัยกำลังโตมีหรือที่คนอย่างจองซูจะขัด
“ขอบคุณค่ะ ……อร่อยที่สุดเลย“ ฮโยจินตอบรับพลางตักอาหารเข้าปากแล้วชมเปาะทันที
“อร่อยเหมือนที่แม่ฮโยจินทำให้ทานมั้ย ??? “ ร่างบางเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วถามทำลายความเงียบ
“ฮโยจินไม่เคยทานอาหารที่มี๊ทำให้หรอกค่ะ“ เด็กน้อยพูดหน้าตาใสซื่อ ปากก็เคี๊ยวอาหารตุ้ยๆไป
“อ่าา ทำไมหรอ ? “ ร่างบางหน้าเสียเล็กน้อย ถามอะไรไม่เข้าเรื่องแล้วสิเรา
“ก็ตั้งแต่ฮโยจินโตมา ฮโยจินก็ไม่เคยเห็นหน้ามี๊เลย พอถามป๊าทีไร ป๊าชอบบอกว่าม๊าตายไปแล้วไม่อยากพูดถึง…“ ฮโยจินหน้าเศร้าลงทันที
“งั้นหรออ ช่างเถอะเนอะ ยิ้มซะนะฮโยจิน ยิ้มมมมม “ ร่างบางรีบเปลี่ยนเรื่องหนีแล้วส่งยิ้มหวานอวดลักยิ้มสวยให้กับฮโยจิน ซึ่งฮโยจินก็ยิ้มตามได้ไม่ยาก
“ค่ะ ฮโยจินชินแล้วหล่ะ ว่าแต่อาจองซูทำอาหารให้ฮโยจินทานทุกวันได้มั้ย ??
“อ่ะ เอ่ออออ เรื่องนี้ต้องไปถามป๊าของฮโยจินเองนะ“
“ป๊าไม่ว่าอะไรหรอกค่ะฮโยจินรู้“ เด็กน้อยส่งยิ้มกลับมาให้
“จ้าาาาาา“ จองซูตอบรับแล้วลูบหัวเล็กเบาๆ พลางคิดไปถึงสองหนุ่มที่พากันออกไปสังสรรค์ไม่รู้ว่าป่านนี้ไปเมาเละที่ไหนแล้วหรือยัง
.
.
ผับ XXX
หลังจากที่ทั้งคู่กอดคอกันมาถึงสถานที่เริงรมย์แล้ว ซีวอนก็จัดการสั่งเครื่องดื่มสีอัมพันให้กับเพื่อนสนิททันที แก้วแล้วแก้วเล่าถูกส่งเข้าปากของคิมฮีชอล ถ้าใครที่ไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกับคงคิดไปไกลว่าซีวอนกำลังมอมเหล้าฮีชอลเพื่อหวัง…เป็นแน่ ไอมอมเหล้าอ่ะมอมจริงแต่อย่างหลังคงไม่ใช่เหตุผลของร่างสูง เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มมีอาการของคนเมาออกมาให้เห็นทีละนิดๆ จึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วกดโทรศัพท์หาใครบางคน
“ฮัลโหลเลขาฮัน ชั้นเองนะอืม มาถึงเมื่อเที่ยงๆแล้วหล่ะ ชั้นมีอะไรอยากให้นายช่วยแล้วก็เร่งด่วนด้วย“ ร่างสูงคุยกับเลขาส่วนตัวเสร็จสรรพแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ คนที่เค้าโทรหาเมื่อกี้นั้นคือ ฮันคยองหนุ่มชาวจีนที่มาทำงานในเกาหลี เลขาคนสนิทที่คอยดูแลงานให้ในขณะที่ซีวอนไม่อยู่ คอยเป็นธุระให้ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าซีวอนจะอยู่ต่างประเทศแต่เพราะมีเลขาคนสนิทคนนี้มันทำให้เค้าทำงานได้สะดวกขึ้น จึงไม่แปลกเลยที่ซีวอนจะมั่นใจว่าสิ่งที่เค้าสั่งมันจะต้องออกมาดีแน่นอน
.
“ชั้นมีข้อตกลงกับแกหว่ะ“ เมื่อเดินมาถึงโต๊ะร่างสูงก็กอดคอฮีชอลแล้วพูดออกมา
“อะไรวะ ?? ว่ามาเลย“ ฮีชอลที่กำลังเมาได้ที่ ตอนนี้สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทำให้ร่างสูงยิ้มได้กว้างขึ้น
“ชั้นอยากได้จองซูมาเป็นพี่เลี้ยงของฮโยจิน“ ร่างสูงโพล่งออกมา
“ห๊ะ!!!? แกว่าอะไรนะ “
“ชั้นบอกว่าชั้นอยากได้จองซูมาเลี้ยงลูกให้โว้ยยยย“ ซีวอนตะโกนให้ดังขึ้นกว่าเดิม
“แล้วไง ?? ฮีชอลถามกลับ
“ก็ช่วยพูดให้หน่อยดิ“
“คนอย่างจองซูหน่ะหรอจะยอม ยากหว่ะ“ เฮ้ยมันฟังรู้เรื่องได้ยังไง ปกติคนเมาต้องพูดไม่รู้เรื่องสิ ไม่ได้การและเมื่อใช้ไม้นี้ไม่ได้ผล ซีวอนจึงลองพูดต่อไป
“แกไม่กล้าคุยกับจองซูหรือไง“
“เออไม่กล้า“ เอ้าไอ้นี่ เอ่ออขอถอนคำพูดที่ว่ามันไม่เมา ท่าทางมันจะเมาหนักแฮะ คนอย่างคิมฮีชอลนี่มีคำว่าไม่กล้ามีอยู่หัวด้วยรึไง เออดีเมาหนักๆแหละดี
“บอสครับ เอกสารที่บอสต้องการมาแล้วครับ“ ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดต่อ เสียงหนึ่งก็ดังแทรกเข้ามา ทำงานเร็วดีเหมือนกันแฮะ สุดยอดเลยลูกน้องผม
“อืมขอบใจมาก“ ร่างสูงรับมาแล้วเปิดอ่านข้างในด้วยความพึงพอใจ
“ใครวะ ทำไมชั้นไม่รู้จัก“ ฮีชอลมองหน้าเลขาหนุ่มแล้วขมวดคิ้วสงสัย หน้าคุ้นๆแต่จำไม่ได้
“เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังมาเรื่องนี้ดีกว่า“ ร่างสูงจับหน้าให้ฮีชอลหันมามองหน้าเค้าแล้วทำหน้าตาจริงจังพูดออกไปว่า
“ชั้นขอท้านาย คิมฮีชอล !!“
“ด้ายยยยยยย ท้าอะไรว่ามาเลย !!!! “ นี่แหละคนเมาที่เค้าว่าสติไม่อยู่กับตัว ใครพูดอะไรก็พูดตามกัน
“สัญญาฉบับนี้คือสัญญาข้อแลกเปลี่ยนที่นายจะต้องทำยังไงก็ได้ให้จองซูจะต้องมาเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกชั้น แต่ถ้าไม่ได้หุ้นส่วนทั้งหมดที่นายมีในบริษัท park & kim group จะต้องตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว“ ร่างสูงยืนคำขาด แผนการนี้ที่เขาภูมิใจนักหนาและจะต้องได้ผลอย่างแน่นอน
“อืมมมได้ตกลงๆ แล้วจะให้ชั้นแข่งอะไรกับนายว่ามา ??? “ ฮีชอลตอบรับทั้งๆที่ยังไม่ได้อ่านเอกสารซะด้วยซ้ำ
“งัดข้อ“ เกมส์ง่ายๆ ที่ดูแล้วมันไม่ง่ายเลย
“งัดข้อเด็กๆหว่ะ มาๆๆๆ เอาแขนแกวางเลย“ ฮีชอลพูดแล้วตั้งท่าทันที มือก็โอนเอนไปตามแรงโน้มถ่วงของโลกแล้วคุณคิดว่าคนเมาแข่งกับคนที่ปกติดีทุกอย่างใครมันจะชนะ
“แกแพ้แล้ว ทำตามสัญญาซะคิมฮีชอล“
“เออๆๆ ไหนหล่ะสัญญาอ่ะ คิมฮีชอลคนนี้ไม่ผิดคำพูดอยู่แล้ว“
“อ่ะนี่ เซ็นซะ“ ร่างสูงยื่นเอกสารไว้ตรงหน้าของฮีชอลพร้มปากกา
“เรียบร้อย ตกลงตามสัญญาชั้นจะพูดกับจองซูให้ก็แล้วกัน เอิ๊ก“
“ท่าทางนายคงเมามากแล้วหว่ะ กลับบ้านดีกว่า บ้านแกยังอยู่ที่เดิมมั้ยวะ จะได้ไปส่งถูก“ ซีวอนพูดพลางรีบรับมาดูว่าเซ็นถูกต้องมั้ย แล้วก็พอใจกับลายเซ็นมากทีเดียว นี่ถ้ามันเมาจนเซ็นไม่ได้เค้ากะจะให้ประทับรอยนิ้วมือซะแล้วนะเนี่ย
“ชั้นไม่ได้อยู่บ้าน ตอนนี้ชั้นอยู่กับจองซูที่คอนโดดดด“ พูดประโยคสุดท้ายเสร็จก็สลบทันที
“อ่าวเฮ้ยยยย“ หลับไปแล้ว… ร่างสูงไม่รู้ว่าจะทำยังไง จึงล้วงๆควานๆหาเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋าคิมฮีชอลแล้วกดโทรออกหาญาติคนสนิททันที
“หะ…..“
“ฮีชอลหรอ เมื่อไหร่นายจะกลับห๊า?! โทรไปก็ไม่รับหนอยยย รีบบอกให้นายซีวอนอะไรนั่นกลับมารับลูกไปเดี๋ยวนี้นะ เป็นพ่อภาษาอะไรถึงได้ทิ้งลูกไว้กับคนอื่น ตอนนี้นายอยู่ไหนแล้ว !!!????? “
“เอ่อออ ผมไม่ใช่ฮีชอลครับ ผมซีวอนเอง “ โธ่แม่คุณยังไม่ทันจะฟังเสียงอะไรเลยด่าก่อนซะแล้ว = =
“อ่าวหรอ งั้นได้ยินหมดทุกอย่างแล้วนี่ รีบๆมาเลยแล้วฮีชอลไปไหนแล้วหล่ะ?“
“เมาหลับไปแล้วครับ ผมเลยจะถามคุณว่าคอนโดของคุณอยู่ที่ไหนผมจะได้ไปส่งถูก“ น่านว่าคนอื่นเค้าไปแล้ว ยังไม่ขอโทษอีกมันน่าจับมาเป็นแม่ของลูกนัก (เกี่ยวมั้ย - -?)
“เมาอีกแล้ว ฮึ่มมมม เอ่อคอนโดชั้นอยู่ที่ XXX ห้อง 1001“
“โอเคครับ แล้วผมจะรีบไป ฮโยจินหลับรึยังครับ ?? “
“อืมหลับไปเมื่อตอนค่ำๆแล้ว สงสัยวันนี้คงเดินทางมาเหนื่อย“
“ครับๆ แค่นี้นะครับ“ เมื่อจบบทสนทนาเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงจึงละออกจากโทรศัพท์แล้วหันมาจัดการกับคนเมาต่อ
“เลขาฮันคุณไปกับผมนะ มาช่วยแบกเพื่อนผมหน่อยสิ เดี๋ยวผมจะให้เด็กที่นี่ไปเรียกแท๊กซี่เอง“
“งั้นให้ผมไปส่งดีกว่าครับ พอดีว่าผมเอารถมา“ ฮันคยองเสนอ
“เอางั้นหรอ ตกลงตามนี้ “ จากนั้นทั้งสองคนก็จัดการแบกร่างของฮีชอลไปที่รถของฮันคยอง แล้วขับไปที่คอนโดของจองซูทันที
กิ๊งก่องงงง
“ฮีชอลล เมาอีกแล้วนะนายหน่ะ พรุ่งนี้ชั้นจะสวดนายให้ยับเลย เอ่ออแล้วก็ขอบคุณที่มาส่งเพื่อนชั้น เข้ามาก่อนสิ ฮโยจินนอนอยู่ในห้องชั้นหน่ะ“ ร่างบางเปิดประปุ๊ปก็เห็นร่างสูงที่พยุงไวเยืนอยู่หน้าประตู แล้วก็บ่นไปยาวไปอีกรอบ เอ่อออนี่เค้าไม่คิดจะเปิดโอกาสให้ผมก่อนพูดบ้างลยหรอ = =’ ร่างสูงคิดในใจ
“ ขอบคุณครับ แล้วเอ่ออ ฮีชอลหล่ะ ? “ คนหน้าหล่อถามถึงเพื่อนของตนที่ยังเมาไม่ได้สติอยู่
“อ้อ เอาไปไว้ในห้องด้านขวานะ ห้องฮีชอลอยู่ตรงนั้น“ นิ้วเรียวชี้ไปที่ห้องทางขวามือสุดที่อยู่ด้านใน ร่างสูงเดินไปอย่างว่าง่าย
“แล้วห้องคุณอยู่ตรงไหนครับ“ เมื่อจัดการกับฮีชอลเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อสุดหล่อเลยคิดจะพาลูกสาวสุดที่รักกลับบ้านสักที แต่ไม่สิต้องเรียกว่าคอนโดที่ซื้อไว้ หลังจากขายบ้านที่มีแต่อดีตที่ไม่อยากจำไปแล้วต่างหาก…
“ทางนี้ๆ “ ร่างบางเดินนำไป ภายในห้องสีขาวสะอาด ทุกๆอย่าง ล้วนเป็นสีขาวเกือบหมด หลายๆคนอาจจะมองว่ามันน่าเบื่อแต่สำหรับซีวอนแล้วเค้าคิดว่ามันเหมาะกับร่างบางตรงหน้าเป็นไหนๆ
“อ่า หลับปุ๋ยเชียว ขอบคุณที่ช่วยเลี้ยงแกนะครับ“ ร่างสูงช้อนลูกสาวตัวเล็กมาอุ้มไว้ในอ้อมกอดแล้วเอ่ยขอบคุณให้กับผู้ดูแล
“ไม่เป็นไร ฮโยจินเป็นเด็กน่ารักชั้นชอบ“
“แล้วอยากจะเลี้ยงต่อมั้ยหล่ะครับ ผมกำลังมองหาพี่ลี้ยงเด็กอยู่พอดี“
“นายไปหาคนอื่นเถอะ ชั้นไม่อยากเห็นหน้านายบ่อยๆหน่ะ “
“ขนาดนั้นเลยหรอ ผมทำอะไรให้คุณรึยังเนี่ย“ ซีวอนถามถึงต้นเหตุที่ทำให้ร่างบางไม่ชอบขี้หน้า
“ป่าวทำแค่ไม่ถูกชะตาชัดมั้ย ไปได้แล้ว เออแล้วกสัมภาระของนายจะเอายังไง มันเกะกะ “ เหตุผลคุณเธอช่างงงง = =
“งั้นผมเอาไปเลยก็ได้ครับ“
“แล้วจะเอาไปยังไง มีรถมาหรอ“
“ผมให้เลขามาส่งหน่ะตอนนี้เค้ารออยู่ข้างล่าง เดี๋ยวให้เค้าช่วยขนของให้“
.
.
หลังจากที่ขนของมาที่รถครบแล้ว ซีวอนก็ยืนลาร่างบางที่มาส่งถึงด้านล่าง
“ผมไปนะครับ แล้วขอบคุณที่ช่วยดูแลลูกของเราให้นะคร้าบบบบ“ พูดเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นรถไปทันที
“เออไม่ปะ… เฮ้ยอะไรลูกของเราพูดให้มันดีๆนะโว้ยยยยย กลับมาก่อน ไอ้ๆๆๆๆ ม้าหน้าหล่อ เอ้ยไอ้หัวหลิม = =“ จองซูยืนชี้ไม้ชี้มือ กระทืบเท้าอยู่คนเดียว แล้วสบถด่าออกมาไม่เป็นภาษา ด้วยไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาด่าดี
.
.
… ฮีชอล วันนี้พ่อชั้นเรียกไปประชุมแต่เช้า นายเลยรอดนะ แต่ถ้าชั้นกลับมารับรอง!!! - -* เออแล้วก็รีบๆมาทำงานได้แล้ว ไอ้หุ้นส่วน …
“อะไรของนายเนี่ย วันนี้ขอหยุดแล้วกันนะ“ ฮีชอลมองกระดาษโพสอิตสีชมพูที่ติดอยู่หน้าตู้เย็นแล้วอมยิ้มขำๆ
Rrrrrr….. โทรศัพท์ที่ดังขึ้นนั้นทำให้ร่างโปร่งอดจะจิ๊ปากขัดใจไม่ได้ เพราะว่ามันคือมารขัดขวางขณะที่เค้ากำลังจะดื่มน้ำให้ชื่นใจ
“เออว่าไงวะซีวอน เมื่อคืนนี้ขอโทษหว่ะชั้นเมาไปนิด ฮ่าๆๆๆๆๆ“ เมื่อเห็นว่าใครเป็นใครโทรมานั้น จึงรับแล้วพูดอย่างอารมณ์ดี
“ช่างมันเถอะเรื่องนั้น แต่ชั้นมาทวงสัญญา“
“สัญญา?? สัญญาอะไร“
“ก็ที่นายบอกว่าจะให้ช่วยบอกจองซูมาเป็นพี่เลี้ยงลูกชั้นไง“
“เฮ้ยอย่ามั่วๆๆพูดดีๆดิ๊ ใครบอกว่าจะช่วยวะ แล้วไปทำสัญญาตอนไหน“
“เมื่อคืนไง แกเซ็นเป็นลายลักษณ์อักษรเลยนะเว้ยยย“
“ไม่เชื่ออ่ะ งั้นเอางี้แกมาเจอชั้นที่หน้าคอฟฟี่ชอปที่โคนโดชั้นโอเค๊ “
“ได้เลย“
.
ฮีชอลกลับมาจากคอฟฟี่ชอบด้านล่างหลังจากที่ไปคุยกับซีวอนมา แล้วก็มานั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่โซฟาพลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ โดยที่ซีวอนเอาเอาสารออกมาฉบับหนึ่ง ซึ่งมันคือหนังสือสัญญาจริงๆที่สามารถฟ้องได้ตามกฎหมาย เนื้อหาด้านในนั้นบ่งบอกได้ว่าเค้าเสียเปรียบทุกอย่าง ถ้าไม่ให้จองซูไม่ยอมไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กทุกอย่างเป็นอันจบแน่ฮีชอลเอ้ยยยยย แถมยังมีลายเซ็นเค้าอีกต่างหาก โอ้ยยยยคิดแล้วฮีชอลกลุ้มอ่ะ T^T
.
“ทำไมวันนี้ไม่เข้าบริษัทฮะ ? อ่าวเป็นอะไรยังไม่หายแฮงค์รึไง“ ร่างบางที่เพิ่งกลับมาถึง เห็นฮีชอลนั่งหน้าเป็นแมวหงอยอยู่ อยากจะด่าแต่ก็ด่าไม่ลง
“จองซูชั้นมีอะไรจะบอก T^T“ ฮีชอลหันมามองหน้าหวานๆของญาติ แล้วพูดเบาๆราวกับเด็กกลัวความผิด
“อะไรว่ามา ?? “ เมื่อเห็นสายตาของฮีชอลแล้วก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ ปกติฮีชอลทำหน้าตาน่าสงสารเป็นด้วยหรอ ???
“สัญญาก่อนนะว่าจะไม่โกรธ“ อีกครั้งกับสีหน้าและท่าทางแบบนี้ (╯﹏╰）/(ㄒoㄒ)/
“อืมมมไม่โกรธๆ“
“คืออย่างนี้นะ….“ ฮีชอลเล่าทุกอย่างให้จองซูฟังทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องเมื่อคืนจนถึงเรื่องที่ร่างสูงเอาหนังสือสัญญามาให้ดูว่าทั้งหมดนั้นเป็นความจริง
“อะไรเนี่ย ?? หุ้นก็หุ้นของนายแล้วทำไมต้องเอาชั้นเข้าไปเกี่ยวด้วย โอ้ยยย อยากฆ่าคนนนน“ มือบางเอาขึ้นขยี้หัวตัวเองแทบไม่เป็นทรง ดูก็รู้ว่ากำลังโกรธ
“ฮือออไหนบอกจะไม่โกรธไง“ ฮีชอลพูดเสียงอ่อย
“ไม่โกรธแต่โครตโกรธ“
“ง่าาาา จองซูอ่ะ“
“น้าช่วยชั้นหน่อยสิ ถ้าขืนชั้นโดนไอ้ซีวอนเอาหุ้นไปชั้นโดนพ่อตัดออกจะกองมรดกแน่ๆ ไหนจะโดนคุณอาสวดยับอีกแล้วที่สำคัญซีวอนมันจะต้องเข้ามาแทนที่ตำแหน่งของชั้นแน่ ไม่ย๊อมมมมม !! “ พูดแล้วโวยวายหนักขึ้นตามฉบับของคิมฮีชอล จนร่างบางอดคล้อยตามไม่ได้
“เออมันก็จริงนะ แต่…..โอ้ยยย ทำไมต้องเป็นชั้นด้วยเล่าฮีชอล !!!”
“โทษทีๆตอนนั้นชั้นเมานี่หว่า แฮะๆ” เมื่อเห็นว่าร่างบางเออออตาม ฮีชอลก็เริ่มยิ้มได้ทีละนิดๆ ก็นะจองซูหน่ะใจอ่อนง่ายจะตา ถึงแม้ว่าจะบ่นเก่ง แต่นิสัยจริงๆแล้วอ่อนโยนมาเลยทีเดียว
“แล้วไง ชั้นต้องไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ลูกของนายซีวอนอะไรนั่นอ่ะนะ !!?”
“ใช่แล้วววว ^_________^”
ปาร์ค จองซูจะบ้าตาย TT____TT
To be continue …..
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
มาต่อที่เหลือแล้วค่า ขอบอกไว้ก่อนว่าตอนหน้าจะมาอัพช้ามากๆๆนะคะ (นี่ยังช้าไม่พอ ?? ==') เพราะไรเตอร์ติดสอบค่ะ ต้องงดแตะต้องคอมพ์ TT อ่านหนังสืออย่างเดียวเลย แล้วที่สำคัญวันสอบดันตรงกับวันคอน ต้องอ่านหนังสือหนักเป็นเท่าตัวเฮ้อออ ชีวิต T^T ไว้ถ้าสอบเสร็จแล้วจะมาอัพต่ออย่างรวดเร็วเลยค่ะ ^^
ความคิดเห็น