[Fic WONTEUK] My Babysitter ~ ♥

ลำดับตอนที่ #2 : My Babysitter (Chapter : 1)

My  Babysitter ( Chapter 1 )

“ เฮ้ยยยย ไอ้วอนอยู่นี่เว้ยยยย !!!! “ เสียง โหวกเหวกโวยวายแข่งกับเสียงผู้คนที่เดินผ่านไปมาที่สนามบินอินชอน ของหนุ่มร่างโปร่งคิมฮีชอล ที่พอมองเห็นเพื่อนของตนก็ยกมือขึ้นโบกกลางอากาศแล้วตะโกนสุดเสียง

“ฮีชอล !!!“ ชาย หนุ่มผู้ที่ฮีชอลเรียก ตะโกนกลับทันทีที่ได้ยินเสียงของเพื่อนรัก หากแต่ก็ไม่ได้โบกมือกลับตอบเหมือนอย่างที่อีกคนนึงทำ เพราะมือซ้ายเข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยสัมภาระทั้งหลาย และมือขวาก็จูงเด็กเอาไว้ด้วย

“ ไงไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีมั้ยวะ ? ว่าแต่หล่อขึ้นนะเกือบจะไม่ได้ ทำไมเดี๋ยวนี้อยากจะเปลี่ยนเป็นเมะบ้างหรอวะ ฮ่าๆๆ  “ ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลา จนผู้ชายหลายๆคนอิจฉา นอกจากอิจฉาในหน้าตาที่หล่อแล้วยังรวมไปถึงร่างกายสมส่วน ที่อยู่ภายใต้เสื้อโค้ดตัวใหญ่ เอ่ยทักเพื่อนที่มารอรับทันทีที่เดินมาถึงตัว แถมยังเอ่ยแซวเพื่อนที่เดี๋ยวนี้นอกจากจะหล่อขึ้นผิดจากเมื่อก่อนที่หน้าตา จะออกแนวไปทางสวยจนผู้หญิงบางคนยังอายซะด้วยซ้ำ

“มาถึงก็ทักอย่างนี้เลยนะ ทำไมชั้นจะเปลี่ยนตัวเองบ้างไม่ได้เลยดิ ?  ว่าแต่แกเถอะ สบายดีมั้ย“ ร่างโปร่งไม่อยากจะอธิบายเหตุผลอะไรที่มันยืดยาวว่าเหตุที่หล่อขึ้นมันเพราะอะไร ก็นะคนมันหน้าตาดีจะทำไรมันก็ดีไปหมดแหละ  - - ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องถามร่างสูงกลับบ้าง คนที่หนีไปรักษาแผลใจไกลถึงนิวยอร์ก 3-4 ปี อยู่ๆก็โทรมาบอกว่าจะกลับเกาหลีเล่นเอาเค้าตั้งตัวไม่ทัน ตอนแรกๆก็พยายามติดต่อเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้  ไหงทำไมเวลาไม่ติดต่อหามัน มันดันโทรกลับมาง่ายจังวะ ฮีชอลไปไม่เข้าใจ - -

“ ป๊าคะ ใครหรอ ??? “ เสียงเรียกของเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก ฉุดความคิดของฮีชอลลงก่อนจะก้มลงไปมองตามเสียงเรียกนั้น ลูกของซีวอนหรอ …?

“อ้อ ฮโยจินตอนที่หนูอยู่เกาหลียังเล็กอยู่เลยนี่เนอะ คนนี้คือเพื่อนของป๊าเอง ชื่ออาฮีชอล จ๊ะ“ ร่าง สูงนั่งลงคุกเข่าเพื่อให้สูงเท่ากับขนาดตัวของฮโยจิน แล้วคว้าข้อมือเล็กสองข้างมาจับไว้พร้อมพูดแนะนำฮีชอลให้รู้จัก ก่อนจะเงยหน้ามาพูดกับร่างโปร่งที่ยืนดูด้วยความสงสัยว่า

“นี่ฮโยจิน ลูกของชั้นกับเอ่อออ…เฮมีหน่ะ“ ชื่อสุดท้ายร่างสูงพูดออกมาเพียงแผ่วเบา ราวกับว่าไม่อยากพูดถึงมันอีก

“อ๋อออ น่ารักดีนะ ว่าไงจ๊ะฮโยจิน“ และ เหมือนฮีชอลจะเข้าถึงชื่อนั้นดีเลยเปลี่ยนเรื่องคุย เขาก้มลงคุกเข่าเช่นเดียวกับร่างสูงแล้วเอ่ยทักทายเด็กน้อยหน้าตาน่ารักตรง หน้า

“สวัสดีคุณอาสิลูก“ ร่างสูงหันมาพูดกับลูกเหมือนเตือนกลายๆว่าควรจะทักทายผู้หลักผู้ใหญ่

“สวัสดีค่ะ คุณอา“ เด็กน้อยก้มหัวลงทักทายอย่างนอบน้อมจนฮีชอลอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ มือเรียวจึงหยิกแก้มเล็กเบาๆหนึ่งที

“เฮ้ยๆ เบาๆหน่อยดิเดี๋ยวลูกชั้นช้ำหมด“ แต่ก็นะคนหวงลูกก็ยังไม่วายหันมาห้าม

“นิดเดียวเอง ไม่เจ็บใช่มั้ยจ๊ะฮโยจิน“ หันมาแยกเขี้ยวใส่เพื่อนก่อนที่จะปรับสีหน้ายิ้มแย้มใส่ฮโยจินที่ยืนมองตาปริบๆ

“แล้วนี่จะกลับยังไงวะ เอารถมาหรอ ?“ ร่างสูงเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะกลัวว่าลูกตัวเองจะตกใจซะก่อน คนอะไรเปลี่ยนหน้าเร็วชะมัด = =

“ชิ เออเอามาชั้นให้ญาติชั้นขับมาหน่ะรออยู่ข้างนอก ป่านนี้บ่นตายแล้วมั้ง“ ฮีชอลจิ๊ ปากอย่างขัดใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พูดแล้วก็นึกถึงคนที่ขับรถมาให้ ก็ทำไงได้หล่ะเผื่อว่าเค้าอยากจะคุยกับซีวอนนานๆนี่นา มันหายไปตั้งหลายปีก็อยากจะคุยบ้าง เลยกลัวว่าถ้าขับไปคุยไปมันจะไม่สนุกนะสิ = =

“งั้นก็ไปสิ รออะไรวะ หิวข้าวเว้ยเอ้าช่วยหน่อย“ ร่างสูงพูดขึ้นแล้วส่งรถเข็นบรรดาสัมภาระไปให้ฮีชอล ส่วนตัวเองนั้นก็อุ้มลูกสาวขึ้นมา

“อ่าวไอนี้ มาถึงปุ๊ปก็ใช้กันเลยหรอวะ ทีเมื่อกี้ยังเข็นมาเองได้เลย มาให้ชั้นอุ้มฮโยจินเองดีกว่า แล้วแกก็เข็นรถ “ ฮีชอลทำท่าต่อรอง แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อร่างสูงเริ่มออกเดินนำไปแล้ว

“อ่าวเฮ้ยรอก่อนดิ เวรรรร แล้วรู้รึไงว่ารถจอดอยู่ไหน“ ร่างโปร่างสบถไม่เป็นภาษา ก่อนจะเข็นรถวิ่งตามออกไป

.

.

“ เมื่อไหร่จะมาซักที ฮึ่ยยยย“ ร่างบางที่อยู่ในรถบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ฟังเพลงเอสเจจบไปหลายอัลบั้มแล้ว ออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายก็แล้ว ก็ยังไม่เห็นวี่แววฮีชอลเดินออกมาซักที

ฮีชอลกับจองซูเป็นลูกพี่ลูกน้องกันทั้งคู่เป็นญาติฝ่ายพ่อ ด้วยความที่ว่าฮีชอลกับจองซูเกิดห่างกันแค่ 10 วัน จึงไม่แปลกเลยที่ทั้งคู่จะสนิทกันมากมายขนาดนี้ แรกๆฮีชอลก็เรียกจองซูว่าพี่ดีๆอยู่หรอก แต่พอโตขึ้นรู้อะไรเยอะขึ้น ตอนนี้คงจะเป็นจองซูเองหล่ะมั้งที่เป็นน้องฮีชอล เพราะเค้าขัดใจอะไรฮีชอลไม่ได้เลยหน่ะสิ ดูอย่างวันนี้แค่ขับรถมารับเพื่อนยังใช้ให้ขับรถมาให้เลย พอจะปฏิเสธรายนั้นก็แยกเขี้ยวใส่แล้ว TT’

“อ๊ะ มาแล้วๆ เอ๋ไหนบอกจะไปรับเพื่อนแค่คนเดียว แต่ไหงมีเด็กตามด้วยหล่ะ “ จอง ซูมัวแต่คิดอะไรเพลินๆคนตาหวานก็ไปสะดุดกับร่างของฮีชอลที่เดินเข็นรถเข็น ออกมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีแถมยังอุ้มเด็ก(ที่น่าจะเป็นลูก) มาด้วยอีกต่างหาก มือบางเอื้อมไปเปิดประตูรถ จากนั้นก็ตะโกนเรียกฮีชอลที่หันซ้ายหันขวา ซึ่งร่างบางคิดว่าคงจะมองหาตนเป็นแน่

“ฮีชอลลลลล ทางนี้ !!!!“ เสียงหวานตะโกนออกไปเสียงดัง ทำให้ทั้งสองหนุ่มหันมามองยังต้นเสียง

“เฮ้ย นั่นไงจองซูอยู่ทางนั้น ป่ะ“ ร่างโปร่งบอกกับซีวอน ก่อนจะเดินนำออกไป

“จองซู ???“

“ลูกพี่ลูกน้องชั้นเอง อย่าเพิ่งสงสัยได้มั้ยวะ ขึ้นรถก่อน“ ฮีชอลหันมาอธิบาย (?) สั้นๆแล้วเดินนำลิ่วๆไป โดยไม่สนใจร่างสูงที่ยังงงอยู่ ฮีชอลมีญาติหน้าตาดีขนาดนั้นด้วยหรอวะ

“ป๊าา ไปได้แล้ว อาฮีชอลเค้าไปนู่นแล้วนะ “ เสียงใสๆที่อยู่ข้างกายเตือนเบาๆ จนคนเป็นพ่ออดไม่ได้ที่ยิ้มให้ลูกหนึ่งทีแล้วส่งมือหนาเข้าไปบีบจมูกเล็กเบาๆ

“ทำไมกลัวป๊าหลงทางหรอไงหื้มมมม ??“

“เปล่าค่ะ ฮโยจินหิวแล้ว ต่างหาก“ เด็กสาวอมลมแก้มป่องพลางมองค้นผู้เป็นพ่อ

“คร้าบบๆๆๆ ไปแล้วๆ“ เอ่ยบอกกับลูกสาวอย่างหมันเขี้ยว แล้วรีบอุ้มลูกเดินตามฮีชอลออกไป

.

.

“ช้าจริงๆเลย มัวทำอะไรอยู่ฮะ ?? “ ทันทีที่ฮีชอลมาถึงเสียงหวานก็ยิงคำถามใส่ทันที

“โทษทีๆ กว่าจะเจอกัน แล้วก็คุยกันนิดหน่อยหน่ะ“ ร่างโปร่งรีบแก้ตัวพัลวัน

“แล้วก็ปล่อยให้ชั้นรอเนี่ยนะ ชิ“ หน้าหวานยืนกอดอกแล้วหันหนีไปอีกทาง พลันสายตาก็ไปสบกับชายหนุ่มที่ยืนจูงมือเด็กน้อยอยู่

“สวัสดีครับ“ ร่างสูงเอ่ยทักทาย สวย คำๆนี้ที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

“อ้อ ชั้นขอแนะนำนี่ ซีวอนเพื่อนของชั้น แล้วนี่ จองซูญาติชั้นเอง เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศสเมื่อปีที่แล้วเพราะไปช่วยงานของที่บ้านที่อยู่ที่ นู่น“

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ“ ร่างสูงก้มหัวทักทายเล็กน้อย

“เช่นกันครับ อ่อแล้วนี่ …..?“ จองซูเองก็ทักทายตอบเช่นกัน แล้วเบียนสายตาจะไปสบกับเด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่ยืนมองตาแป๋วอยู่

“อ้อ ลูกซีวอนมันหน่ะ ชื่อ ฮโยจิน“ ฮีชอลอธิบายเพียงสั้นๆเท่านั้น

“อ๋อ สวัสดีจ๊ะฮโยจิน น่ารักจังเลย“ ร่าง บางก็ไม่คิดจะถามต่อ จองซูย่อตัวลงแล้วเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร อาจจะเป็นเพราะว่าร่างบางนั้นเป็นคนที่ยิ้มสวยและมีลักยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ อยู่แล้ว ทำให้เด็กหญิงยิ้มตามด้วยได้ไม่ยาก “สวัสดีค่ะ คุณอาจองซู ^^“ เด็กน้อยทักทายตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ท่าทางแกจะชอบคุณนะครับ“ หลังจากที่เดินเอาสัมภาระทุกอย่างเก็บหลังรถเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างลูกสาวจึงพูดขึ้นบ้าง เพราะว่าฮโยจินหวงเค้ายิ่งกว่าอะไร  ผู้หญิง สวยๆทุกคนที่เข้าใกล้เค้า จะถูกฮโยจินเมินใส่ทั้งนั้น ไม่ว่าหล่อนพยามซื้อขนมมาให้ หรือมีของเล่นน่ารักๆมาฝาก ฮโยจินก็ไม่เคยสน อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย ผู้ชายหน้าหวานๆสวยๆหน่อยฮโยจินก็ยังไม่เว้น  และก็คงหนีไม่พ้นฮีชอลด้วย นี่ถ้าไม่พูดว่าคือเพื่อนแล้วหล่ะก็ เจ้าตัวน้อยนี่มีได้เมินฮีชอลเป็นแน่ ดีนะที่ตอนนี้เจ้าตัวแต่งแมนขึ้นมาหน่อยถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ฮโยจินไม่ให้เข้า ใกล้แน่นอน - - แต่พอเจอจองซูเพียงแค่ครั้งเดียว เด็กคนนี้กลับทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และเป็นมิตรอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สงสัยจะถูกชะตาจริงๆแฮะ

“จองซูเป็นคนใจดี ยิ้มง่ายใครเห็นใครก็ชอบ“ ยังไม่ทันที่ร่างบางจะอ้าปากพูดอะไร ฮีชอลก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนจึงหันมาสนใจเด็กตัวเล็กตรงหน้าต่อ

“เดินทางมาเหนื่อยๆ ไปหาอะไรกินกันดีมั้ย หื้มม เดี๋ยวอาพาไปนะ ^^“ ร่างบางพูดกับฮโยจินอีกครั้ง ดูท่าว่าคนหน้าหวานจะถูกชะตากับเด็กคนนี้ไม่น้อย

“แหม ทีกับเด็กหล่ะไม่เห็นจะว่าอะไรซักคำ“ ฮีชอลอดที่จะแซวไม่ได้ทีเค้ามาช้านิดหน่อยทำเสียงขุ่นใส่ซะอย่างนั้น แต่พอคุยกับเด็กเท่านั้นแหละเสียงหวานเชียว

“นี่นายหน่ะอิจฉาได้แม้กระทั่งเด็กเลยนะ“ จองซูยืนขึ้นก่อนจะหันมาค้อนขวับให้ร่างโปร่งไปหนึ่งที การกระทำของคนน่ารักนั้นอยู่ในสายตาร่างสูงทุกการกระทำ

“นี่นายสองคนเป็นญาติหรือเป็นแฟนกันแน่ห๊ะ??“ ร่างสูงพูดขึ้นด้วยท่าทางขำๆ

“ไม่มีทางหรอกครับ ผมจะเป็นแฟนกับนายนี่ได้ยังไงเป็นญาติกันแท้ๆ“ 

“ช่ายย ไม่มีทางหรอก“ ฮีชอล พูดบ้าง ใครที่ได้อยู่กับจองซูแล้วจะรู้ว่าจองซูหน่ะขี้บ่นมาก แถมยังเจ้าระเบียบอีก แค่เค้าเอาแมวขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยยังโดนจองซูบ่นหูชาเลย

“งั้นก็แสดงว่าคุณยังโสดสินะครับ“ ซีวอนหันไปสบตาหวานๆแล้วพูดทีเล่นทีจริง ซึ่งการกระทำแบบนั้นจองซูไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่แต่ก็ไม่ถือความมากด้วยเห็นว่าเพิ่งเจอกัน จึงไม่อยากจะมีเรื่องด้วย

“ครับก็ยังโสด  ฮโยจินจ๊ะอาว่าเราขึ้นรถก่อนดีกว่านะ ไปหาอะไรกินด้วยดีกว่าเนอะ“ ร่างบางตอบส่งๆแล้วหันมาพูดกับฮโยจินอีกครั้งพร้อมกับจูงมือเล็กๆขึ้นรถไป

ร่างสูงหน้าเสียเล็กน้อยเพราะถ้าปกติแล้วถ้าเขาพูดอะไรทำนองนี้ออกมารับรองว่าจะต้องมีคนเข้าหาเข้าเป็นแน่ แต่คงจะไม่ใช่กับผู้ชายหน้าหวานตรงหน้านี้ อ่าาาเจอกันครั้งแรกก็ทำให้เค้าไม่ประทับใจซะแล้วสิ

 “ชอบหรอวะ“ ฮีชอลที่ยืนสังเกตอาการของเพื่อนอยู่นานทักขึ้น จะชอบก็ชอบได้นะแต่ถ้าทำให้จองซูเสียใจหล่ะก็ หึหึหึ

“อะไรของแกเนี่ย ไปขึ้นรถ“ ซีวอนรีบบอกปัด เพื่อกลบเกลื่อนอาการแล้วรีบไล่ร่างโปร่งขึ้นรถที่ตอนนี้ร่างบางสตาร์ทเครื่องรอแล้ว เมื่อเข้ามานั่งในรถเจ้าของใบหน้าหล่อก็จมอยู่กับความคิดตัวเองทันทีถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ แน่นอนคงหนีไม่พ้นเรื่องของจองซู..อาจจะเป็นเพราะหน้าตาจองซูที่ออกแนวไปทางหวานๆ เรียกว่าเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆคนนึง และท่าทางที่เข้ากับฮโยจินได้ดีนั้นทำให้เค้าประทับใจตั้งแต่แรกพบ แต่เค้าก็ไม่อาจเถียงตัวเองได้ว่า บางทีเค้าอาจจะมองว่าจองซูคือตัวแทนของเฮมีอดีตภรรยาของเค้า และเค้าก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ว่า ณ เวลานี้เค้าลืมเฮมีได้สนิทใจแล้วหรือยัง….

To be continue …..

.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

จบแล้วไปหนึ่งตอน เป็นยังไงบ้างคะ อยากจะลองแต่งฟิคแนวดราม่าดูบ้างแต่ยอมรับว่าไม่ไหวค่ะ 55555. เลยออกมาอย่างที่เห็น เราไม่หวังคอมเม้นอะไรมากค่ะ แค่รู้ว่ามีคนอ่านก็ดีใจแล้ว แต่คอมเม้นเป้นกำลังบ้างก็ดีนะคะ เอ๊ะยังไง - - แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้านะคะจะพยายามมาอัพให้เร็วที่สุดค่ะ เอ้อแอบบอกว่าเมื่อถึงเวลาอันสมควรฟิคเรื่องนี้จะมี NC ด้วยนะ ><