ตอนที่ 77 : Destinesia (77) ไร้ความต้องการ
Destinesia (77) ความต้องการ
กรู๊ๆ ฟึ่บๆ
แฟ่! ซี่…ฟ่อ
กี๊ๆ!
กร๊วบ!
เสียงร้องสองเสียงดังขึ้นภายในห้องที่เพิ่งถูกเปิดขึ้น .. สำหรับแฮรี่ มันคงเป็นเรื่องปกติ ที่จะมีสิ่งมีชีวิตสองชีวิตร้องโต้ตอบกันไปมาแม้จะเป็นเสียงที่แตกต่างกัน แต่เหมือนบทสนทนาที่มีแต่พวกเขาที่เข้าใจ ..
แต่บางอย่างกลับประหลาดว่าทุกครั้งที่เคยได้ยิน..
“เฮ็ดวิก! เฮกเตอร์..เสียงอะไรน่ะ? ทำอะไรกันอยู่” เขาร้องเรียกเพื่อนสองคน .. แฮรี่เดินอ้อมเตียงตัวเองเพื่อไปมุมห้องที่ทั้งคู่อยู่ .. นกฮูกหิมะสีขาวสะอาดกำลังเช็ดขนตัวเองที่เก้าอี้ตรงโต๊ะ โดยมีเฮกเตอร์กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะเขา …
เมื่อเสียงเด็กชายร้องเรียก พวกเขาหันมาตามเสียง แต่จากสายตาแฮรี่ .. สภาพทั้งคู่… ดูไม่จืด?เท่าไหร่…และกลิ่นบางอย่างที่คุ้นจมูก ทำให้เขาต้องวิ่งเข้าไปดูด้วยความกระวนกระวายใจ..
“เกิดอะไรขึ้น!? บาดเจ็บหรอ ทำไมมีกลิ่นเลือด? แล้วนั่น! เลือดอะไรนองเต็มโต๊ะไปหมดเลยล่ะ?!” แฮรี่โวยวายใส่ แต่สองตัวกลับไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจไปตามเจ้าของตัวเอง ..
ให้ไม่ตกใจได้ไงกัน?
เฮ็ดวิกเปื้อนเลือดเล็กน้อย.. แต่ผิดกับเฮกเตอร์ บาซิลิกส์ที่ตัวแดงเลือดอยู่แล้ว พอมีของเหลวกลิ่นสนิมเหล็กเลอะอยู่เต็มหัวเต็มตัว .. ในปากมีอะไรบางอย่างอยู่…
เฮกเตอร์กลืนของในปากดังอึกลงท้องไป พลางโต้ตอบแฮรี่ที่เข้าใจภาษาตัวเองได้…
“ไม่มีอะไร แค่มีคนไม่เจียมตัวจะมายุ่งกับเฮ็ดวิก” สัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดที่แฮรี่ก็ไม่เข้าใจ แต่ประโยคต่อมาก็ทำให้เข้าใจที่มาของเหตุการณ์ตรงหน้า.. “มันทำตัวน่ารำคาญ .. ก็เลยเผลอกินมันซะเลย ฟุ.. รสชาติแย่ชะมัด”
“คงไม่ทำเขาทรมาณใช่มั้ยเนี่ย?” สงสารก็สงสาร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้…
“เสียดายที่คำตอบคือ ใช่.. ผมอยากให้มันทรมาณก่อนจะตาย แต่ดันเผลอกินมันไปก่อน .. ใครใช้ให้มันมายุ่งกับเฮ็ดวิกกัน ..” ขนาดนั้นเลยหรอ?
พองูตัวน้อย?พูดจบก็หันไปมองเฮ็ดวิกที่ส่งเสียงร้องเรียก เขาก็ยังสงสัยทุกวันนี้ ว่าพวกเขาเข้าใจกันได้ยังไง
แฮรี่หมดคำพูดถอนหายใจปล่อยพวกเขาทั้งคู่ไปคุยกันเองอีกแล้ว ..เขาเหลือบไปเห็นจดหมายที่เพิ่งเปื้อนเลือดสดๆ คงจะมาจากนกฮูกที่ถูกเฮกเตอร์กลืนลงท้องไปแล้ว ..
แล้วเขาจะบอกเจ้าของจดหมายยังไงเกี่ยวกับเรื่องนกฮูกที่หายไปล่ะ?
แต่พอได้เห็นเนื้อความของจดหมายที่ถูกส่ง เด็กชายก็พอถอนหายใจโล่งอกได้เปราะหนึ่ง ..
‘ถึง แฮรี่
คิดถึงฉันบ้างรึเปล่า แฮรี่ที่รัก ฉันเพิ่งเคลียร์เรื่องไร้สาระเสร็จ
แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป เรื่องของเธอสำคัญที่สุดสำหรับฉัน
น่าเสียดายที่เธอไม่อาจส่งจดหมายหาฉันได้ในตอนนี้
อย่าเสียใจไป อีกไม่นานเราจะได้พบกันแน่นอน
เรื่องนกฮูก ไม่ต้องส่งมันกลับมา
ฉันได้มาจากหางหนอน ไม่ต้องดูแลมันดีก็ได้
ทอม’
แฮรี่อดหัวเราะไม่ได้ที่ดูอดีตพ่อบุญธรรมเขาจะยังดูขี้เล่นผิดวัย แม้ตอนนี้ อีกฝ่ายจะอายุวิญญาณเท่าๆกับเขาก็ตาม .. ทอมไม่ได้พูดถึงเรื่องสำคัญอะไรเท่าไหร่ คงมีแต่เรื่องเขาที่อีกฝ่ายก็ยังใส่ใจไม่เปลี่ยน
มีทั้งข้อความที่ราวกับคาดเดาความคิดเขา และก็มีทั้งที่ดูจะจุดมุ่งหมายแปลกๆ เพราะเขาก็ไม่คิดว่า ชีวิตเขาจะหลีกหนีจากตัวตนของอีกฝ่ายได้ .. เขาหมายถึงในสถานะของเด็กชายผู้รอดชีวิต ที่มีคำทำนายติดหัวด้วยชื่อของอีกฝ่ายไปแล้ว…
“มีอะไรน่าดีใจขนาดนั้น แฮรี่.. นายทำหน้าตาแปลกๆมาตั้งแต่ออกจากหอแล้ว ..” เฮอร์ไมโอนี่ทักเขาด้วยสายตาจับสังเกต เด็กชายกำลังนั่งอ่านข่าวในเดลี่พรอเฟ็ตด้วยหัวข้อจากนักข่าวปากกรรไกรแห่งปี …
แฮรี่ยิ้มโคลงหัวไม่ได้ปฎิเสธว่าไม่ได้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น .. เพื่อนสาวก็ไม่ได้อะไร แต่ส่งสายตาล้อเลียนมาให้ โดยที่รอนดูจะไม่ได้ดูแปลกอะไรกับรอยยิ้มของแฮรี่เลย .. เพราะเพื่อนเขาก็ยิ้มแบบนี้ตลอดจนชินตาซะแล้ว ..
เขาคงแสดงออกมาถึงขนาดเฮอร์ไมโอนี่สังเกตได้..
“ยิ้มแบบนี้แปลว่าใช่.. แต่จะใช่เรื่องของรุ่นพี่สุดหล่อบ้านแบดเจอร์รึเปล่าน่า..” เธอลากเสียงยาว และมันทำให้รอนหันมาสนใจเรื่องของเพื่อนได้ทันที
“นายยังไม่ยอมใจอ่อนอีก? ฉันคิดว่าพวกนายคบกันแล้วซะอีก .. ฉันแทบจะเห็นหน้าเซดริกทุกวันจนเอียนแล้วนะ” ก็เหมือนเห็นคนหล่อเดินไปเดินมารอบตัวเขาทุกวัน .. ถึงจะชินก็ไม่ชินอยู่ดี
“ไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดสักหน่อย พวกเราก็เป็นเพื่อนกันนั่นแหละ .. ”
“เพื่อนที่ไหนใส่ใจนายถึงขนาดหาเวลาว่างมาอยู่กับนายได้ตลอดเวลา .. มีแต่นายคนเดียวที่คิดแบบนั้น .. และฉันก็มั่นใจว่า นายไม่ได้รังเกียจเขาด้วย”
คนที่ถูกนินทาหลายรอบยังคงเห็นได้จากที่ไกลๆ ราวกับอีกฝ่ายสามารถเข้ามาอยู่ในขอบเขตสายตาของเขาได้เสมอ .. และพอเขาหันไปสบตา ก็มีรอยยิ้มและการโบกมือทักทายมาให้
ซึ่งหลังๆเขาก็ชักจะเริ่มหลงตัวเอง .. จากที่ลังเลว่าอาจจะไม่ใช่ตัวเอง .. แต่จนแล้วจนเล่า .. ถ้าเขาไม่ยอมทักทายกลับหรือแสดงท่าทีลังเลสักนิด เซดริกก็จะก้าวเข้ามาหาเพื่อยืนยันความคิดเขาให้กระจ่าง..
และก็ใช่… เขาไม่ได้เกลียดอีกฝ่ายหรอกนะ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่า เซดริกอยากให้เขาชอบในสถานะอะไร .. เป็นเพื่อน เป็นรุ่นพี่ หรือเป็นมากกว่านั้น.. การแสดงออกโต้งๆของอีกฝ่าย ทำให้เขาหลงตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว ..
แต่….
แต่เขาไม่เคยต้องการมัน ..
เขาไม่เคยหวังให้ใครต่อใครมาชอบตัวเอง เมื่อก่อนอาจจะใช่ .. เขาหวังและคาดหวังจะได้ในสิ่งที่เขาต้องการและสิ่งที่เขาอยากจะเปลี่ยนแปลง เป็นในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเป็น อยากเลือกที่จะเป็น.... ไม่ว่าจะเรื่องตัวเองหรือเรื่องของคนสำคัญ
มันอาจฟังดูโหดร้ายนะ …
แต่ตัวเขาไม่ได้คิดแยแสเรื่องของคนอื่นนอกเหนือไปจากหน้าที่ของตัวเอง …
เขาก็แค่แสดงออกว่าเป็นเพื่อนกับทุกคน แต่ที่จริงมันไม่ใช่..
เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง .. แฮรี่ก็เคยคิดว่า เขาอาจจะเป็นสลิธีรินที่ภายในจิตใจลึกๆ .. เขาสวมหน้ากากเปื้อนยิ้มของตัวเองเพื่อความสุขของคนรอบตัว .. ไม่ใช่ว่าเพื่ออยากให้คนมารัก .. แต่เพราะมันคือสิ่งที่ควรทำ ..
เมื่อไหร่ที่มีคนเริ่มก้าวผ่านเส้นบางอย่าง ที่จะเปลี่ยนจากคนภายนอก มาเป็นคนใกล้ชิด .. เขาก็อยากจะเมินเฉยช่องว่างบางอย่างที่ตัวเขาสร้างขึ้นมาเอง …
น่าแปลก .. แต่เพราะอะไรกัน .
ตัวตนเขาเปลี่ยนไปเมื่อไหร่ เขาก็ไม่รู้ ..
อาจจะตั้งแต่เขามีพ่อบุญธรรมเป็นจอมมารแห่งยุค .. อยู่ในสังคมที่ต้องสวมหน้ากากเข้าหากัน เขามีความรับผิดชอบที่ต้องดูแล หน้าตา ชื่อเสียง .... ถึงเขาจะตามใจตัวเอง แต่ก็อยู่ในจุดที่เหมาะสม..
เขาต้องรู้จักหน้ากากสลิธีริน ...จนเขาก็สวมมันจนมาถึงตอนนี้ ..
เขาก็เป็นอสรพิษ ที่สวมหัวสิงห์อย่างที่หมวกคัดสรรบอกเขาล่ะมั้ง...
เวลายังคงล่วงเลยผ่านไปเรื่อยๆ ..ใกล้จะถึงเวลาที่ฮอกวอตส์จะเปิดตอนรับแขกผู้มีเกียรติจากทั้งสองโรงเรียนเวทมนตร์เพื่อเหตุการณ์สำคัญ…
แต่เหมือนเหตุการณ์ชีวิตเขาก็กำลังจะเกิดเรื่องสำคัญขึ้นในไม่ช้า..
“ฉันว่า ฉันชอบนาย แฮรี่”
ทั้งที่เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดเลย ..
หรือเพราะเขาโหดร้ายไม่พอกันนะ..
นิยายเราจะกลายเป็นลงทุกสัปดาห์ จากที่มันเคยเป็นทุกวัน
ไม่มีข้อแก้ตัว สำหรับคนติดเกมเช่นเรา555555
ตอนนี้เราเป็นคนปลูกผักทำฟาร์ม(สุสาน)ไปแล้ว อิอิ
ช่วงนี้เน้นสร้างความสัมพันธ์ให้น้องไปก่อน
ตอนหน้าอาจจะเป็นตอนของพี่เดรกับป๋าเนป มั้ง?
เราก็แต่งตามใจชอบนั่นแหละ
โหยหาดราม่าที่ยังไม่ถึงจุดลงตัวสักที
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สงสารเซดริก ควรสมหวังบ้างนะ ดีขนาดนี้
น้องเปิดใจเรือฮาเร็มพี่ซะหน่อยก็ยังดีนะ
ก่อนอื่นขอสารภาพว่าเฟบเรื่องนี้ไว้นานแล้วแต่พึ่งมาอ่านวันนี้รวดเดียว สนุกมากๆเลยค่ะ ภาษาก็เขียนอ่านได้ลื่นไหล อ่านได้เรื่อยๆ ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ให้ได้อ่านนะคะ /กราบไรท์งามๆ สำหรับตอนนี้พออ่านถึงช่วงที่หนูรี่บอก ไม่เคยต้องการมันและแบบ ฮืออออย่าปฏิเสธเซดริกเลยนะสงสารรร
สุดท้ายนี้ ก็คือใครที่จิ้นเฮกเตอร์กับเฮ็ดวิก เราคือเพื่อนกันค่ะ
เฮกเตอร์หวงเฮ็ดวิก น่ารัก เอ็นดูงะ พี่สาว น้องชาย ///-///) หรือไรท์จะให้รีดจิ้น ??? รักข้ามสายพันธ์รีดไม่เกี่ยงนะ 5555
เพราะพอวิกเตอร์โต หล่อลากไส้มาก
อยากเห็นมุมดราม่าแบบดาร์กๆจัง...ถ้ามีอ่ะนะ