[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #51 : Destinesia (51) ห้องพักในร้านหม้อใหญ่รั่ว

Destinesia (51) ห้องพักในร้านหม้อใหญ่รั่ว

“ซีเรียส แบล็ค แหกคุกอัซคาบันออกมาได้ !’

ข่าวนี้แผ่กระจายไปทั่ว . เป็นหนึ่งคนแรกที่สามารถแหกคุกที่ไม่สามารถออกมาได้ และไม่มีใครจับตัวได้เลยแม้แต่เงา ขนาดผู้คุมวิญญาณนับร้อยพันยังไม่สามารถสัมผัสตัวตนของเขาได้ ..

แต่ก็มีอีกข่าวหนึ่งน่าสนใจไม่น้อยไปกว่าข่าวนั้นเลย ..

“เด็กชายที่ถูกขัง กับการเกิดไฟไหม้ที่เกิดจากความประมาท”

ไฟไหม้ซอยพรีเว็ตภายในชั่วข้ามคืน . สาเหตุเพลิงไหม้มาจากห้องครัวที่ปิดไม่สนิทจนเกิดประกายไฟขึ้น ครอบครัวสามพ่อแม่ลูกหนีออกจากบ้านเมื่อเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติที่สว่างไปทั่วบ้าน ..

พวกเขาปลอดภัย รอการดับไฟ..

เมื่อรถดับเพลิงมาถึง กลับพบว่าที่อีกห้องหนึ่งของบ้าน มีเด็กชายอีกคนอาศัยอยู่ .. เสียงไอค่อกแค่กดังออกจากห้อง เมื่อเจ้าหน้าที่ดับไฟเรียบร้อย กลับพบว่า เด็กชายคนดังกล่าวถูกขังอยู่ในห้องที่ทำจากประตูเหล็ก ไม่อาจเปิดได้จากด้านใน

ครอบครัวไม่ได้แม้แต่สนใจความเป็นอยู่ของเด็กชายเลยแม้แต่น้อย ขนาดตอนหนีเอาตัวรอดออกจากบ้าน ยังลืมเด็กชายห่วงแต่สมบัติตัวเอง ไม่มีแม้แต่การบอกกล่าวให้ช่วยเหลือเด็กชายที่ถูกขัง..

ตำรวจสืบพบว่า เด็กชายคนดังกล่าวไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของเจ้าของบ้าน แต่เป็นเพียงญาติห่างๆเท่านั้น .  เพื่อนบ้านยังให้การณ์ว่าเจ้าของบ้านเอาแต่บ่นเรื่องค่าเสียหายและข้าวของมีค่าภายในบ้านด้วยซ้ำไป

ทั้งที่มีอีกหนึ่งชีวิตกำลังจะตาย!

แม้จะเป็นสถานการณ์คับขันแค่ไหน .. แต่ทุกคนที่อ่านข่าวกลับพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  เด็กชายควรได้รับความยุติธรรมทางสังคม .. ภาพของประตูเหล็กที่ไร้ลูกบิดประตู สร้างความเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเด็กชาย ยิ่งขนาดตอนเด็กชายให้สัมภาษณ์กับข่าวด้วยแล้ว..

‘ผมคิดยังไง? เอ่อ .. ผมไม่รู้สิฮะ ผมเป็นผู้พักอาศัย บ้านหลังนี้ไม่ใช่ของผม .. ถ้าลุงเขาจะปรับเปลี่ยนบ้านตัวเอง ผมจะพูดอะไรได้ละ’

ขนาดเด็กชายยังไม่รู้สึกอะไรเลย .. ถ้าเด็กชายโวยวายหรือเรียกร้องมันก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่เจ้าตัวกลับบอกเพียงว่า มันเป็นสิทธิของผู้ใหญ่ที่เป็นผู้ปกครองด้วยซ้ำ ..

ยังโชคดีที่ไม่มีร่องรอยการถูกทารุณกรรมมากกว่านี้ แต่ทุกคนก็ให้เป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่ควรให้เด็กชายอยู่กับครอบครัวที่ละเลยความเป็นอยู่ของเด็กชายตัวเล็กในข่าว

แน่นอนว่าพวกเขาถูกดำเนินการทางกฏหมาย

และเด็กชายก็ขอเดินทางออกไปอยู่กับญาติคนอื่น ..

แฮรี่อ่านหนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็คที่เสนอข่าวแตกต่างกันเล็กน้อย เพราะโชว์หราที่บ่งบอกว่าเป็นเขาอย่างแน่นอนโดยไม่ปิดบัง ..

“เด็กชายผู้รอดชีวิตเกือบไม่รอด! ถูกขังอยู่ภายในบ้านของญาติมักเกิ้ลจนเกือบตาย!”

ทั้งยังทำเรื่องเขาเป็นเรื่องใหญ่ เรียกร้องให้ผู้วิเศษตั้งคำถามและควรสืบสวนว่าเรื่องราวเป็นมายังไง .. จะเป็นแค่เด็กชายพยายามสร้างข่าวให้เป็นกระแสรึเปล่า ..

เนื่องจากเด็กชายพอตเตอร์ได้รับการบอกกล่าวว่า ได้ไปอาศัยอยู่กับญาติทางครอบครัว ใครๆก็รู้ว่าเขาควรอยู่อย่างสุขสบาย .. ได้รับการดูแลคุ้มครองอย่างดี รับรองด้วยชื่อของศาตราจารย์ใหญ่ฮอกวอตส์ด้วยซ้ำไป ..

แต่กลับถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวภายในห้องเล็ก ที่เกือบจะเอาชีวิตรอดออกมาไม่ได้ …

แต่เด็กชายคนที่อยู่ในข่าวตอนนี้…

ก๊อกๆ

“คร๊าบ มาแล้ว” เด็กชายเดินไปเปิดประตูห้องเล็กที่เป็นที่อยู่อาศัยชั่วคราวของตัวเอง แน่นอนว่าเขาได้เจอกับรัฐมนตรีกระทรวงเวทยมนต์ที่ให้ความช่วยเหลือเรื่องที่พักเขาเป็นอย่างดี .. แสดงความเสียใจให้กับความโชคร้ายของเขา และถึงแฮรี่ไม่ต้องถาม อีกฝ่ายก็คิดจะปิดบังเรื่องพ่อทูนหัวเขาอยู่ดี ..

เฮกเตอร์กับเฮ็ดวิกยังคงสบายดี.. เหมือนจะไปได้ดีเช่นในอดีต ที่หนึ่งนกหนึ่งงูอยู่กันสงบสุข ไม่ได้จ้องหาโอกาสกินไปมาซะก่อน .. เผลอๆ จะเหมือนงูอ้อนนกซะมากกว่า ..

แอ๊ด..

“เข้ามาสิฮะ คุณลับๆล่อๆแบบนี้ เดี๋ยวก็มีคนสงสัยหรอกฮะ” แฮรี่เอ่ยทักร่างสูงตรงหน้า .หันซ้ายหันขวาหลังจากอีกฝ่ายเข้าห้องมา ..

“เธอดังใหญ่แล้วนะ แฮรี่ ทำไมเธอยังทำตัวสบายๆอยู่ได้ละ” เสียงทุ้มว่าอย่างเป็นห่วง .. ถ้าเด็กชายจะเดือดร้อนก็เพราะเขา.. อีกฝ่ายถอดผ้าคลุมผืนใหญ่รุ่มร่ามออกพาดไว้กับเก้าอี้ มองเด็กชายที่ส่งยิ้มสดใสให้

“ผมเป็นเด็กนิฮะ ผมได้ยินมาว่าถ้าไม่อยากแก่เร็ว ก็อย่าเครียดมากเกินไปน่ะ จริงรึเปล่าฮะ? ซีเรียส” พอจบประโยคหัวของเด็กชายก็ถูกจับขยี้จนยุ่งด้วยความหมั่นไส้ .. แฮรี่หัวเราะคิกคักอารมณ์ดีที่ได้แกล้งพ่อทูนหัวตัวเอง แต่อีกฝ่ายก็รู้ทัน ไม่หลงกลมุขของเขาแต่อย่างใด

“ไม่รู้สิ ฉันยังหนุ่มยังแน่น ยังไม่เคยแก่ ..  ” แหม ทันทีเลยนะฮะ

พรึ่บๆ กี้ๆ

“เหวอ! ซีเรียส คุณทับเฮ็ดวิก!” เด็กชายมองไปด้านหลังอีกฝ่าย พ่อทูนหัวดันโยนผ้าคลุมตัวเองทับสัตว์เลี้ยงเขาจนเฮ็ดวิกตีปีกดิ้นไปมาใต้ผ้า .. เด็กชายมองค้อนพ่อตัวเองพลางลูบเฮ็ดวิกที่โดนแกล้ง จนพ่อทูนหัวที่ตามไม่ทันทำหน้าเหรอหรา

ซีเรียสรีบง้อลูกตัวเองที่แง่งอนไปซะแล้ว ไหนจะต้องขอโทษนกฮูกแสนรักของเด็กชายที่หันหัวหนีไม่ต่างกัน .. กว่าเขาจะมาถึงที่นี่ได้ เล่นเอาเหนื่อย .. กว่าจะเจอลูกทูนหัวอีก ทำเขาต้องคิดหนักไปหลายวัน

ยังไงเขาก็ต้องตามใจเด็กชายทดแทนเวลาที่ปล่อยเด็กชายอยู่กับบ้านแบบนั้น..

ตอนแรกที่เจอเด็กชายกำลังออกจากบ้านหลังจากไฟไหม้ เขาก็ไม่รู้จะเข้าไปทักเด็กชายยังไง .. แต่ดันเป็นเด็กชายที่เห็นเขา เดินเข้ามาหา .. แล้วพาเขามาที่นี่ด้วยตัวเอง ..  ตอนแรกก็ว่าจะไม่พูด แต่พอโดนเด็กชายกอดหมับตั้งแต่อยู่ในร่างแอนิเมจัส มันก็อดไม่ได้..

ถึงตอนรุ่งเช้า เด็กชายจะเห็นเขานั่งอยู่ข้างเตียง เป็นดั่งคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกัน .. เป็นอาชญากรที่เพิ่งออกจากคุกและถูกตามล่า

'ซีเรียส อรุณสวัสดิ์ฮะ' แฮรี่กลับมีสายตาอ่อนโยนส่งมาให้ .. เรียกชื่อเขาได้อย่างถูกต้อง โดยไม่คิดจะถามอะไรเลย ..

ไม่แม้แต่ตกใจที่เจอเขาด้วยซ้ำ ..

‘เธอ .. ไม่ถามอะไรฉันหน่อยหรอ?’

‘ไม่ใช่ว่าคุณต้องถามผมหรอฮะ .. สงสัยผมเข้าใจผิดไป งั้นผมถามคุณแทนก็ได้’  แค่ฟังคำพูดประโยคแรกดูก็รู้แล้วว่าเด็กชายได้นิสัยของใครมาเต็มๆ .. ความกวนเขาให้เต็มสิบ เผลอไม่ได้ที่จะบีบแก้มเด็กชายตรงหน้า .

     รอยยิ้มและเสียงหัวเราะช่วยเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำจากเรื่องราวในอดีต เหมือนม่านหมอกได้จากหายไปเพราะแสงสว่างจากตัวเด็กชาย. และเขาก็เป็นหนึ่งคนที่ถูกอาบแสง จนความสุขเปี่ยมล้น

‘ผมรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณ ซีเรียส .. ความทรงจำผมมันไม่เคยโกหก ผมดีใจที่คุณออกจากคุกแบบนั้นมาได้..’

‘ฉันขอโทษ .. ที่ปล่อยให้เธอต้องเจอเรื่องแบบนั้น’ ซีเรียสตื้นตันใจ ..ร่างสูงดึงเด็กชายเข้ามากอดเชิงขอโทษ .. ถึงเด็กชายจะเบลอๆจากการเพิ่งตื่น แต่ก็กอดกลับพ่อทูนหัวที่ตัวเองแสนคิดถึงอย่างไม่รังเกียจ ..

‘โอ๊ะ ฉันควรไปเปลี่ยนชุดก่อน .. ให้เธอเห็นสภาพฉันแบบนี้ มันดูไม่ได้เลยเนอะ’ ร่างสูงที่ดูมอมแมมลุกจากเตียงเพิ่งจะรู้ตัว ในใจโล่งอกที่เด็กชายไม่กลัวไม่โกรธเคือง .. สมเพชตัวเองมากกว่าที่ทำให้เด็กชายต้องมาเป็นห่วง

‘ตามใจฮะ ซื้อขนมมาฝากผมด้วยนะ’

‘เธออยู่คนเดียวได้แน่นะ?’

‘ออ ผมไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย เฮ็ดวิกก็อยู่นั่น เฮกเตอร์ก็อยู่นี่ และทอมคงหนีจากผมไปไหนไม่ได้หรอก’

‘หือ? ใครเป็นใครบ้างเนี่ย’ นอกจากนกฮูกหิมะที่เกาะอยู่บนเก้าอี้ เขาก็ไม่เห็นอีกสองชื่อที่เหลือ .. แปลกใจไม่น้อยที่เด็กชายดูจะมีสัตว์เลี้ยงเยอะขนาดนั้น ..

จนกระทั่งเด็กชายล้วงเสื้อยื่นบางอย่างมาให้ .. ก้อนหนามแหลมๆสีแดงขมวดตัวในมือของเขาจนได้แต่เลิกคิ้ว .. มันขยับไปมาบ่งบอกชีวิตที่อยู่บนฝ่ามือจนไม่กล้าปล่อย ..

‘เพื่อนผม เฮกเตอร์ อย่าปลุกเขานะฮะ เขาขี้เซา.. ’ ก่อนที่เด็กชายจะเอ่ยเสียงในหัวกับวิญญาณบางตนที่หนีจากแฮรี่ไปไหนไม่ได้อย่างที่เขาว่า .. ร่างวิญญาณค่อยๆเผยขึ้นข้างตัวเด็กชาย นอนตะแคงข้างด้านหลังแฮรี่ด้วยรอยยิ้มไร้อารมณ์ ..

ไม่ได้ดีใจที่ถูกพูดถึง .. แต่กำลังอารมณ์ไม่ดีต่างหาก

ความคิดมีสองแบบ.. แต่เก็บไว้ไม่แสดงออกทางสีหน้า

คนที่ดูเลอะเทอะมอมแมมตรงหน้า .. ถ้าไม่ใช่คู่แข่งเขาอีกคน ก็ต้องเป็นคนสำคัญร่างเล็กแน่ๆ .. ยังไม่ทันเห็นหน้าก็กอดหมับ .. ไหนจะเอาร่างแอนิเมจัสอีกคนมากอดทั้งคืนอีก .. ขนาดตื่นมายังไม่โวยวายที่อีกฝ่ายแกล้งแปลงร่างมาทั้งวัน ..

ไม่ว่าแบบไหน เขาก็อารมณ์ไม่ดีทั้งนั้นแหละ

‘เธอเลี้ยงงูด้วย.. แล้ว ….. แล้วแกเป็นใคร ทำไมมานอนข้างแฮรี่!’ ร่างสูงชี้หน้าอีกคนที่เพิ่งปรากฎตัวข้างเด็กชาย แฮรี่ทำหน้าใสแป๋วไม่สนใจท่าทีโวยวายของพ่อทูนหัวตัวเอง .. ปล่อยให้ทั้งสองคนทำความรู้จักกันไป

‘นอนต่อสิ แฮรี่ เดี๋ยวฉันปลุกเธอ’เด็กชายงึมงำพยักหน้า พลางปิดเปลือกตาไปอีกรอบ . ช่วงเช้ามืดแบบนี้ ไม่ใช่เวลาตื่นของเด็กชาย สำหรับคนที่ตัวติดแฮรี่มาเกือบเดือน ก็สังเกตเด็กชายจนรู้กิจวัตรประจำวันแล้ว

‘เฮ้ย! อย่าเมินฉันนะ!’ ซีเรียสแห้วเสียง ขนาดเฮ็ดวิกที่อยู่อีกฝั่งยังสะดุ้งตกใจ .. แฮรี่ร้องครางก่อนจะยกผ้าห่มคุมตัวหนีเสียงดังของพ่อทูนหัว ..

‘แฮรี่เหนื่อยมาทั้งวัน คุณแบล็ค .. คุณเงียบเสียงลงหน่อยเถอะ’ ทอมได้ทีก็ยิ้มส่ง .. แต่ดันเป็นตัวกระตุ้นความหงุดหงิดของซีเรียส.. ต้องตัดสินใจรีบไปรีบกลับมาดูแลลูกชายแสนซื่อซะแล้ว

‘ฉันจะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่าหวังจะทำอะไรแปลกเชียวนะ ลูกทูนหัวฉันเป็นอะไรขึ้นมา แกต้องตายคนแรก!’ เขาขู่ ก่อนจะวิ่งออกจากประตู ไม่ลืมเครื่องปลอมแปลงร่างกาย ..

ประตูห้องถูกปิด กับทอมที่เลิกคิ้วร้องออในใจ..

ออ .. ที่แท้ก็เป็นแค่พ่อนี้เอง ..

แล้วดูตอนนี้ .. เขาทำอะไรกันอยู่ … เขาเพิ่งจะกลับจากการเปลี่ยนเสื้อผ้า .. และเผลอทำเด็กชายโกรธไม่ทันตั้งตัวอีก บางคนลอยออกมายิ้มแย้มด้านนอกอย่างยั่วโมโหอีกคน .. แขนโปร่งแสงกอดรอบคอร่างเล็กแม้เด็กชายจะไม่รู้สึก เพราะความเป็นวิญญาณ..

       ตอนนี้ได้แค่ข่มเขี้ยวและเก็บความไม่พอใจไว้ภายใน แม้จะอยากแยกเขี้ยวใส่ร่างด้านหลังเด็กชายก็ตาม .. เรื่องแฮรี่ต้องมาก่อน คอยไปเอาเรื่องอีกคนทีหลัง แน่นอนว่าเขาเอาเรื่องทุกคนที่เฉียดเข้ามาใกล้ลูกชายเขา อย่างไม่น่าไว้วางใจสุดๆ!

          คิดว่าแฮรี่ไม่พูดอะไรแล้วฉันจะยอมปล่อยรึไง.. อย่ามาดูถูกเท้าปุยคนนี้นะเฟ้ย!

“นี่ๆ ฉันซื้อขนมมาฝากเธอด้วย .. หายโกรธนะแฮรี่ ..” ซีเรียสยื่นกล่องที่เต็มไปด้วยขนม จนเรียกความสนใจเด็กชายหันกลับมาได้ ..

ลูกทูนหัวฉันต้องสนใจฉันที่หนึ่ง!

       รอยยิ้มเริ่มเผย เมื่อเห็นว่าพ่อตัวเองไม่ได้ลืมที่จะซื้อของฝากเขา ทั้งที่ตัวเองก็ต้องหลบเลี่ยงผู้คนรอบตรอก แต่เด็กชายก็แกล้งใจแข็ง ทำเฉไฉ แกล้งพ่อตัวเองเล็กๆน้อยๆพอเป็นพิธี

“คุณต้องง้อเฮ็ดวิกต่างหากละ ฮึ .. แต่ผมหายโกรธก็ได้” ไม่วายพลางหยิบขนมเข้าปากอย่างมีความสุข.. ไม่ทันเห็นซีเรียสหันไปทำหน้ายักษ์ใส่ทอมที่ด้านหลัง

นั่นแหละเยี่ยมเลย.. ซีเรียสร้องก้องในใจ แต่ว่า....

แต่ นั่นไม่เยี่ยม ...

“แล้วนายออกห่างจากแฮรี่เลย! แฮรี่ฉันกอดได้คนเดียว”  พูดเสียงแข็ง ส่งสายตาเอาเรื่อง .. แต่พอเอามือปัดมือที่คล้องคอเด็กชายอยู่ กลับเป็นฝ่ายที่เบิกตากว้าง มองคนตรงหน้าหวาดๆแทน .. มือที่ทะลุไป จนซีเรียสมองมือตัวเองตาปริบๆ สลับกับใบหน้าหล่อเหลาเบื้องหน้า ..

          จนกระทั่งเสียงนุ่มทุ้มนั้น ทำเป็นไม่สนใจเขา หันไปหาแฮรี่

“พ่อเธอโหดร้ายนะ แฮรี่ .. ก่อนหน้านี้ขู่จะฆ่าฉัน ตอนนี้มาบังคับขู่เข็ญ .. ” ร่างโปร่งแสงปล่อยคอเด็กชายอย่างแนบเนียนจนแฮรี่หันไปมองไม่ทัน .. เริ่มเอียงคอแปลกใจที่ทอมพูดอะไรแปลกๆ เหมือนตัวเองโดนแกล้งซะงั้น

“จริงหรอฮะ? ซีเรียส”

“ไม่จริงๆ แฮรี่ ฉันเป็นคนบริสุทธิ์นะ ฉันจะไปขู่ฆ่าคนอื่นทำไมกัน” เหมือนจะแก้ตัวทัน เด็กชายไม่รู้จะเชื่อใคร เลยกินขนมไม่สนใจพวกเขาไปเลย

แต่เขาก็ไม่ได้ลืมนะ .. ว่าใครที่เป็นคนวางแผนการหนีออกจากบ้านให้เขา..

ถึงทอมจะเป็นแค่วิญญาณ .. แต่ซีเรียสก็แพ้อยู่ดี ..

ตอนหน้ากลับฮอกวอตส์กัน .. ยังไงสองพ่อลูกก็แยกกันอยู่ดี

แค่ให้มาเจอกันก่อนก็แค่นั้นเอง .. เรื่องก็แบบเดิมๆ

บางคนอาจจะเบื่อพอร์ดเรื่องเจอซ้ำๆแบบนี้

แต่เราจะเอาทุกเหตุการณ์มาเป็นจุดเปลี่ยนให้น้องนั้นแหละ

เราวางไว้ว่า จะให้น้องรู้ตัวเองปีหน้าเนี่ยแหละ

พี่เดรเริ่มหล่อแหละ คงเดินออกเฟรนด์โซนง่ายหน่อย?

ป๋าคงโดนน้องปั่นหัว เพราะชอบทำให้เป็นห่วงตลอด

ส่วนทอม เรายังคิดๆอยู่ ว่าจะทำยังไงกับพี่แกดี

เพราะวางแผนไว้เรื่องหนึ่ง แต่ยังหาจุดลงตัวไม่ได้ ..

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ

B
E
R
L
I
N
?