[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #65 : Destinesia (65) ขอบคุณสำหรับค่าตอบแทน

Destinesia (65) ขอบคุณสำหรับค่าตอบแทน

หลังจากเหตุการณ์ผู้คุมวิญญาณผ่านพ้นไปได้ด้วยดี … ก็เป็นช่วงสัปดาห์สุดท้ายในช่วงเดือนธันวาคม ..หิมะตกทับกันจนทุกอย่างเป็นสีขาวโพลน แน่นอนว่าบรรยากาศที่น่าเก็บตัวอยู่ในห้องแบบนี้ .. กลับเป็นวันที่ทุกคนออกไปเที่ยวฮอกส์มี้ดกันเป็นครั้งแรก …

แต่ไม่ใช่วันแรกสำหรับเขา …

ไม่ลืมว่าเซเวอร์รัสพาเขาผ่านที่นี่มาแล้วในช่วงปีสอง … ถึงแม้ตอนแรกเขาเกือบได้จะเดินซื้อของแล้วก็ตาม.. ถ้าไม่โดนเซเวอร์รัสลากกลับฮอกวอตส์ซะก่อน …

เฮ้อออ เขาเดินเที่ยวกับอีกฝ่ายนับครั้งได้เลยนะ …

จนแล้วจนเล่า เมื่อเรื่องบางเรื่องยังไม่เกิดขึ้น .. เซเวอร์รัสในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่คิดจะบอกเล่าอะไรให้เขาฟัง และก็ไม่บังคับให้เขาพูด .. นอกจากจับตามองเขาหนักกว่าเดิมเพื่อไม่ให้เขาก่อเรื่อง ..

ตอนนี้แค่เขาปรุงยาผิดไปนิดหน่อย เขาก็ถูกกักบริเวณไปช่วยอีกฝ่ายปรุงยาตลอด … แต่แฮรี่ก็ไม่ปฎิเสธว่า เขาสนิทกับอีกฝ่ายมากขึ้นจนเทียบเท่าในอดีตแล้ว …

ด้านเดรโกยังคงน่าหมั่นไส้เสมอต้นเสมอปลาย .. เหมือนเป็นอีกหนึ่งคนจับตามองเขาไม่ให้ทำอะไรแผลงๆอีก .. ต้องบอกว่า เพื่อนเขาก็โดนวาจาร้ายกาจของเดรโกไปเต็มๆเช่นกัน ..

น่าชังจะตาย .. จะเกลียดก็เกลียดไม่ลง จะไล่ก็ไล่ไม่ไป .. เอาเป็นว่า .. อีกฝ่ายจะเป็นอะไรกับร่างกายหรือมันสมองเขารึเปล่า .. เช้าบ่นเขาเรื่องกินเช้า กลางวันบ่นเขาเรื่องงานไม่ก็ควิดดิช .. ตอนเย็นเขาอยู่กับเซเวอร์รัสก็โดนซ้ำอีก …

เฮ้อออ เขาไม่อยากทำตัวมีปัญหานะ แต่ปัญหามันมาหาเขาเอง …

ไม่ต้องเล่าถึงตอนเขาตกไม้กวาด … โดนด่าว่าขี้ขลาด อวดเก่ง อวดดี ไม่รู้จักจำ ไร้ความสามารถ ทำอะไรไม่รู้จักคิด หาเรื่องใส่ตัว … คำด่าสารพัด เขาโดนมาหมดแล้ว .. เข้าใจหรอกว่าเป็นห่วง แต่ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ …

‘กระจอก พอตเตอร์ .. ถ้ารู้ว่าตัวเองไร้ฝีมือ ก็ไม่ค่อยเอาตัวเองเข้าไปหาเรื่อง .. คนฉลาดที่ไหนเอาตัววิ่งเข้าหาปัญหาห่ะ? ไม่ต้องมาเถียง! ใครมันทำตัวเอง ทำตัวเป็นพ่อนักบุญช่วยล่อพวกผุ้คุมวิญญาณเนี่ยนะ?! ฉลาดมากเลย..’

เดรโกก็แทบจะด่าเขาฉากต่อฉาก จะเปิดปากเถียงก็โดนดักอีก .. ไม่สิ เขาหมายถึงเขาพยายามอธิบาย อีกฝ่ายก็ไม่ยอมฟังอะไรเขาเลย .. ได้ยินมั้ยว่าเขาก็แค่อยากช่วย?! แต่เอาเป็นว่า ไม่มีใครยอมฟังเขาเลย..

‘เด็กอย่างเธอทำอะไรไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลัง…ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีกคนจะว่ายังไง? ฉันก็ไม่เข้าใจว่า การที่เธอทำอะไรเสี่ยงๆ มันช่วยให้อะไรดีขึ้น.. .. เธอคงจะไม่สำนึก แม้ฉันจะพูดยังไงก็ตาม..’

และอย่างเซเวอร์รัส .. เขาเถียงไม่ออกมากกว่า .. ต้องบอกว่าอีกฝ่ายแทบจะเน้นที่ตัวเขาทั้งนั้น.. เอาเป็นว่า เขาก็ได้แต่นั่งง่อยๆ โดนเคาะหัวไปสองสามที ก่อนจะโดนสั่งไปคัดรายงานอยู่ภายในห้องของอีกฝ่ายนั้นแหละ ..

และพอพูดถึงอนาคตพ่อบุญธรรมเขาหรอกนะ … รายนั้นต้องบอกว่า .. ทิ่มแทงจนจุกมากกว่า ..

‘ฉันรู้ว่าเธอเก่ง แฮรี่ .. แต่บางทีเธอควรมีวิธีคิดอย่างสลิธีริน เพื่อให้ชีวิตเธอดีขึ้นกว่านี้.. ..ฉันก็หวังว่าเธอจะไม่ทำตัวไร้สมองเหมือนกริฟฟินดอร์นะ’

ครับ .. ผมมีพ่อเป็นสลิธีลินไม่แท้หนึ่งคน และก็แท้ๆแบบถึงวิญญาณอีกหนึ่งคน .. และตอนนี้ผมก็เป็นกริฟฟินดอร์มาจะสิบปีแล้วฮะ … คุณจะด่าผมตรงๆเลยก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก ฮือออออ…

เอาเป็นว่า .. ปล่อยมันผ่านไป..

แฮรี่ยืนส่งรอนและเฮอร์ไมโอนี่ไปเดินเล่นที่ฮอกส์มี้ด ทั้งสองคนตื่นเต้นมาก ยิ่งในช่วงใกล้เทศกาลแบบนี้ คงทำให้น่าเดินเที่ยวไม่น้อย … แต่สำหรับเขาที่ไม่ได้รับอนุญาติตั้งแต่.. ไฟไหม้บ้าน ไม่ต้องหวังถึงคำอนุญาติเลย .. เพราะคงต้องหาผู้ปกครองใหม่ ..

“อย่าเศร้าไป แฮรี่ .. ไว้ฉันจะซื้อขนมมาฝาก ..หรือนายอยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?”

แฮรี่ส่ายหน้าปฎิเสธ แทบไม่มีอะไรที่เขาอยากจะได้เท่าไหร่ .. เขาเดินฮอกส์มี้ดมาตั้งหลายปี แถมจะจำทุกขนมหวานและทุกเครื่องดื่มได้หมดแล้วด้วยซ้ำ … แต่เขาก็สัญญาว่า ครั้งหน้าเขาจะออกไปเที่ยวด้วยกันกับพวกเขาแน่นอน …

เฮอร์ไมโอนี่ไม่ซักไซ้ .. แม้เธอจะรู้ว่า ยังไงแฮรี่ที่ยังไม่มีผู้ปกครอง ยังไงก็เป็นเรื่องยากที่จะหาคนมารับร้อง .. แต่เธอก็ยังคาดหวังว่าแฮรี่จะออกมาเดินเที่ยวกับพวกเธอได้

คงอีกไม่นาน…

หลังจากทั้งคู่ออกไป แฮรี่ก็ไม่ได้วางแผนว่าจะออกไปฮอกส์มี้ดตามพวกเขา แม้จะรู้ว่ามัลฟอยอาจจะไปหาเรื่องเพื่อนทั้งสองคน แต่ยังไงพวกเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว .. และเขาค่อนข้างมั่นใจว่ามัลฟอยก็คงแค่แซวเล่นแค่นั้นเอง ..

ไม่รวมว่าเฮอร์ไมโอนี่รู้ว่าพวกเขาสนิทกันด้วย .. คงไม่มีอะไรวุ่นวาย..

หมับ!

“!?!” ฉับพลันร่างของเด็กชายก็ลอยละลิ้วไปปะทะใครบางคน.. พร้อมแขนที่กอดคอเข้าไปอยู่เพื่อไม่ให้หนี .. แฮรี่หันมองคนที่ฉุดกระชากตัวเองลากเข้าตัวปราสาทมาอย่างไม่บอกไม่กล่าว..

“ไง แฮรี่ ไม่ไปไหนรึไงกัน”  เส้นผมสีแดงของสองแฝดเผยต่อหน้าเขา .. รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ดูจะสนุกอะไรบางอย่างบนใบหน้าของสองแฝด ทำเขางุนงงไม่น้อย .. เฟร็ดปล่อยมือออกจากคอร่างเล็กก่อนที่เขาจะขาดอากาศหายใจ ..

“ไม่ละ ฉันไม่มีผู้ปกครองรับรอง”  แฮรี่เลิกคิ้วกระพริบตาแปลกใจ ไม่คาดคิดว่าถึงเขาจะไม่แอบอยู่ในผ้าคลุมล่องหน แต่ก็ยังถูกพวกเขาลากมาพูดคุย..

“ไม่ใช่ว่านายมีหรอ?”

“และถึงไม่มีนายก็ออกไปได้นะ”

ทั้งเฟร็ดและจอร์จดักทางคำพูดเขาซะหมด ก่อนที่พวกเขาจะคว้ากระดาษสีเหลืองที่คุ้นตาบังคับยัดใส่มือมาให้เขาอย่างไม่เสียดาย .. ทั้งคู่มองใบหน้าหวานที่ดูจะไม่สงสัยในตัวกระดาษเก่าๆตรงหน้า

สองแฝดยังคงอธิบายอย่างเดิมทุกอย่าง .. ถึงทั้งคู่จะเสียดายที่ปล่อยของมีประโยชน์แบบนี้ให้อีกฝ่าย แต่ก็เต็มใจที่จะให้ .. ไม้กายสิทธิ์ในมือจอร์จถูกเคาะลงที่หน้ากระดาษสีเหลือง เอ่ยประโยคที่เขาเคยเอ่ยมานับร้อยนับพันครั้ง..

“ข้าขอสาบานว่าข้านั้นหาความดีไม่ได้” ตัวอักษรสีน้ำตาลปรากฎขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ ชื่อเล่นของกลุ่มพ่อของเขาเด่นหราอยู่บนของเก่าๆที่เคยเป็นแค่เศษกระดาษ ..

เด็กชายอมยิ้มทำให้อีกสองคนก็ยิ้มไปด้วย แต่จะไม่เข้าใจ แต่ก็ทำให้ร่างเล็กสนใจได้ก็ดูจะได้อย่างที่ตั้งใจไว้แล้ว ..

“แผนที่ตัวกวน.. นี่มัน .. นายจะให้ฉันยืมหรอ?” ถึงเขาควรจะเป็นเจ้าของมันอย่างชอบธรรม แต่แฮรี่ก็ไม่คิดจะยึดเอาไว้เป็นของตัวเอง .. แต่ทั้งคู่ก็ส่ายหน้า แล้วยกมันให้เขาซะเฉยๆ ..

“ฉันคิดว่ามันอยู่กับนายคงจะมีประโยชน์มากกว่า .. เราเป็นหนี้บุญคุณมันมาก และเราก็อยากจะส่งต่อให้นาย” … ถึงยังงั้นก็เถอะ แต่แบบนี้มัน . แฮรี่ก็ดีใจออกนอกหน้าไม่ถูก พอเขาออกจากฮอกวอตส์ไป .. มันก็ถูกเก็บไว้โดยไม่ได้ใช้งาน .. และน่าเสียดายที่เขาก็ไม่ได้มีคนที่จะส่งต่อให้..

ตัวอักษรจางหายไป แต่ความดีใจไม่ได้หายตาม.. แฮรี่ขอบใจพวกเขาอีกครั้ง แม้จะปิดสีหน้าดีใจของตัวเองไม่มิดก็ตาม…

สองคนตบบ่าเขาอธิบายตอนสุดท้าย ..เหมือนทั้งคู่จะคิดว่าเขาอาจจะเสียใจที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เลยเสนอทางลับไปฮอกส์มี้ดให้เขา..และการเก็บแผนที่กลับให้อยู่ในสภาพเดิม

“ฉันจะตอบแทนพวกนายยังไงดี ..” แฮรี่เอ่ยลอยๆแม้จะรู้ว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา ..

สงสัยเขาจะปฎิเสธน้ำใจของพวกเขาไม่ได้ … คงต้องกลับไปเอาผ้าคลุมล่องหนเพื่อไปเที่ยวหาขนมสักหน่อย … เอาเป็นว่าเขาจะได้ไปห้ามมัลฟอยไม่ให้กลั่นแกล้งเพื่อนเขาด้วย ..

สองคนหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะ .. ความคิดบางอย่างแล่นขึ้นมาจนถามความเห็นของแฝดตัวเองผ่านทางสายตา ได้เป็นการพยักหน้า หันกลับไปหาอีกคนที่ทำหน้าน่ากลั่นแกล้ง..

น่าแกล้งให้เปลี่ยนสีหน้า..

ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก .. แต่ตอนนี้ก็คิดแล้ว.. เมื่อไม่รู้อะไรดลใจให้ทั้งคู่เรียกเก็บค่าตอบแทนจากร่างเล็กที่เก็บแผนที่เข้าเสื้อของตัวเองไป ..

ใบหน้าหวานที่ขาวสว่างแม้จะต้องอากาศจนเย็นจัด .. จมูกขึ้นสีแดงจางลามไปจนถึงใบหูแต่ไม่ได้ทำให้เด็กชายดูซีดขาวเกินไป ..กลับกันมันทำให้ดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก.. ยิ่งรอยยิ้มข้างแก้มที่ยกขึ้น ได้แต่คิดว่า ในอนาคตมันจะสดใสได้สักแค่ไหน ..

ฟอด!

กว่าแฮรี่จะได้ทันตั้งตัวอีกที .. ก็ตอนที่ใบหน้าของสองหัวแดงเบื้องหน้า โน้มลงจรดที่ข้างแก้มคนละด้านของร่างเล็กจนมีเสียงดังฟอดไม่ทันได้รู้สึกตัว .. คนโดนหอมแก้มนิ่งค้างมองสองแฝดที่มีรอยยิ้มประดับหน้าอย่างพอใจ

“ขอบคุณสำหรับค่าตอบแทนX2” สองเสียงประสานกันพลางหัวเราะร่าให้กับเด็กชายที่เปลี่ยนสีหน้า..

แฮรี่หน้าเหวอยกมือจับหน้าตัวเองลูบไปมาจนเฟร็ดกับจอร์จได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ .. แฮรี่ที่หลุดแสดงสีหน้าอื่นนอกจากใบหน้ายิ้มแย้มเป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับทั้งคู่ ..

สองแฝดตบมือเข้าหากันเหมือนภารกิจสำเร็จลุลวง ก่อนจะรีบหนีร่างเล็กที่ยืนค้างไว้ตรงนั้น ตั้งคำถามกับตัวเองว่า …

“ทอม ..ค่าตอบแทนเขาเรียกเก็บกันแบบนี้หรอ .. ทำไมผมรู้สึกว่าผมโดนแกล้งซะมากกว่า ..” ใช่ เขาว่าเขาโดนแกล้งแน่ๆ เสียงหัวเราะของพวกเขามันบอกเขาแบบนั้น ..

‘...... ไม่ แฮรี่ เธอคงไม่คิดว่ามันคือค่าตอบแทนจริงๆหรอกนะ’ ทอมเข้าใจว่าอีกฝ่ายก็ซื่อในบางครั้ง .. แต่สงสัยว่า เขาพอจะรู้แล้วว่า แฮรี่จะซื่อและบื้อในเรื่องอย่างว่ามากกว่าที่คิดเลยต่างหาก ..

แฮรี่ก็โดนพ่อทูนหัวแกล้งแบบนี้เป็นประจำ เขาเลยไม่รู้สึกอะไรซะมากกว่า .. โดนอุ้มโดนกอดโดนหอมแก้ม แฮรี่ก็โดนมาจนชินแล้ว ..แต่พอไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้ ก็มีแปลกใจเหมือนกัน..

“สรุปมันคือผมโดนแกล้ง? อืมๆ คงจะใช่ พ่อทูนหัวผมก็แปลกแบบนี้บ่อยๆ ครั้งนี้ไม่ตั้งตัวไป ผมก็อึ้งเหมือนกันนะ ” แน่นอนว่ามันได้ผลมาก ทำเขาหลุดสีหน้าได้แวบหนึ่งเลยนะนั้น .. ทอมก็อยากจะออกมาเรียกค่าตอบแทนซะบ้าง แต่เขาไม่เด็กน้อยขนาดนั้น ... และมันไม่ใช่อย่างที่แฮรี่คิดแน่ๆ .. มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแบบนั้น..

‘......ฉันไม่เรียกค่าตอบแทนถูกขนาดนั้นหรอกนะ แฮรี่ เตรียมใจไว้ได้เลย’

“อ้าว? สรุปผมโดนแกล้งหรือค่าตอบแทนกันแน่ฮะ.. ผมไม่เข้าใจจริงๆ หรือผมควรไปถามซีเรียส..”

'เอาอย่างที่เธอเข้าใจนั่นแหละ ดีแล้ว' ….เธออย่าเพิ่งเข้าใจตอนนี้เลย ……

เราเริ่มแล้ว กรี้ดดดด เริ่มจากแฝดๆก่อนเลย

เดี๋ยวจะมาเรื่อยๆ ค่อยๆราม ค่อยๆจุฬา เอ้ย!!

สงสารทอม .. เห็นกับตา ชัดๆถึงเนื้อ

แต่ทำอะไรไม่ได้ ร่างวิญญาณมันไม่มีความรู้สึก!!

เราจะให้ปู่แกกลับไปหาคนที่ส่งปู่แกมา หึหึ

ตอนนี้ .. น้องรอโดนแกล้ง แน่นอน

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ

B
E
R
L
I
N
?