[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #60 : Destinesia (60) สายลับสองหน้า

Destinesia (60) สายลับสองหน้า

คงมีคำถามเกิดขึ้นในใจสองพ่อลูกสลิธีรินทุกการกระทำตรงหน้า..

บรรยากาศที่เหมือนแนะนำคู่แข่งคนสำคัญนี้มันคืออะไร ..จากปกติหนึ่งหัวสว่างกับหนึ่งหัวมืดก็แทบจะรบรากันทางสายตาและยื้อยุดฉุดร่างเล็กกันตลอดอยู่แล้ว .. ถึงช่วงหลังจะยอมจับมือสงบศึก เพราะไม่อยากให้แมวตัวโตตื่นกลัวไปซะก่อน ..

แต่ไม่คิดว่าเด็กชายจะไปเก็บวิญญาณหน้าตาดีมาไว้กับตัว ..

แล้วคิดว่ากระทั่งตอนนอนหรือตอนอาบน้ำ ..  อีกฝ่ายเห็นไปเท่าไหร่กันเชียว…

“งั้นผมแนะนำตัวให้ใหม่ทั้งหมดเลยละกันฮะ” เด็กชายคิดเองเออเองเสร็จสรรพไม่ทันให้หลายคนเปิดปากที่ปิดเงียบ ไม่ว่าจะนิ่งเงียบไปเพราะสาเหตุใด .. คงไม่มีใครมีกะใจมานั่งแนะนำคนที่อยู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ และไม่รู้ว่าเชื่อใจได้มากน้อยแค่ไหน ..

“เธอไม่ถามฉันหน่อยหรอ ว่าฉันอยากให้เธอแนะนำในฐานะอะไร.. นอกเหนือจาก คนสำคัญของเธอ .. ฉันไม่คิดจะเป็นอย่างอื่นหรอกนะ” ทอมที่ยืนข้างแฮรี่ว่าขำๆไม่สนใจสีหน้าพวกเขาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง

แน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้จักกัน .. แต่เรื่องสำคัญแบบนี้ เด็กชายพอตเตอร์ก็ไม่ได้ไว้ใจใครง่ายๆเหมือนที่เห็นภายนอก ถ้าเชื่อถือไม่ได้ แฮรี่ก็คงไม่กล้าเปิดปากบอกอะไร และยังให้เขาออกมาแนะนำตัวอีกด้วย ..

พวกเขาก็ไม่คิดว่าเด็กชายจะโง่เกินไป ทั้งที่พูดเรื่องบางเรื่องได้อย่างหน้าตาเฉย..

“คุณเป็นคนสำคัญของเรื่องนี้เลยนะฮะ .. ผมจะไม่แนะนำคุณได้ยังไงกัน”

สำหรับตัวของแฮรี่เอง ทอมที่เคยเป็นถึงพ่อบุญธรรมมาก่อน ยังไงเขาก็เป็นคนสำคัญคนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย เด็กชายพยักหน้าไม่ได้เอะใจในคำบอกกล่าวที่ทำให้หนึ่งคนพอใจ แต่อีกสองคนกลับจ้องเขาเขม็งอย่างขอคำอธิบาย..

แฮรี่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดไป ร่างเล็กเอ๋อเหรอที่โดนสองตาจ้องมาทั้งที่ควรปฎิเสธ…

“เอ่ออ .. เอาเป็นว่า แฮ่ม.. นี่ ทอม ริดเดิ้ล ฮะ ..ผมขอไม่พูดถึงอายุจริงละกัน  ตอนนี้อายุสิบเจ็ดจากที่เห็นภายนอก .. ถ้าให้ผมพูดตามความเห็นผม .. ผมกลัวคุณตอนนี้มากกว่าคุณตัวจริงที่สติแตกจะไล่ตามฆ่าผมซะอีก”

“หึหึ ตัวฉันคนนั้นคงไร้ความคิดจริงๆ เพราะมีเธออยู่ทั้งความคิดมากกว่า .. เลยไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย ..” ทอมอดไม่ได้ที่ยกยิ้มอ่านยาก มือหนาที่โปร่งแสงสัมผัสผมยุ่งฟูของเด็กชายที่เพิ่งตื่น ร่างเล็กหัวเราะร่า เหมือนทอมตรงหน้าก็เหมือนเดิม ที่สามารถด่าตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาด่า ..

แค่พอมีคำทำนายออกมา ตัวเขาก็ดันวิ่งเต้นไปตามเรื่องที่ไม่เห็นหรือได้ฟังด้วยตาตัวเอง .. อดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงเชื่อลูกน้องที่อาจจะหลอกลวงปลิ้นปล้อนประจบประแจง ไม่มีความจริงเหลืออยู่ก็ได้ .. ถ้าตัวเขาไม่ไร้ความคิด ก็คงเพราะลูกน้องคนที่ว่าน่าเชื่อถือได้จริงๆ..

และถ้าเด็กชายรู้ความคิด ก็คงตอบได้ทันทีว่า คนตรงหน้าเขาเนี่ยแหละ..

สองคนเหมือนเป็นส่วนเกิน.. เดรโกที่อดไม่ได้ เดินเข้าไปลากเด็กชายมาที่อีกมุมหนึ่ง ปล่อยพ่อตัวเองอ่านอีกฝ่ายไป เขาร้อนใจจนกระซิบถามแฮรี่.. ที่ดูจะไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับพวกเขาเลย..

นอกจากจะหาเรื่องให้ตัวเอง ยังหาเรื่องมาเก็บไว้กับตัวอีก  

“แน่ใจว่านายเชื่อถือเขาได้ หน้าตาเขาดูเจ้าเล่ห์ เชื่อใจไม่ได้ ยังไงไม่รู้” ขอบคุณมากที่พูดเสียงเบาๆ แต่ถึงแบบนั้น เขามั่นใจว่าทอมคงได้ยินทุกคำพูดมาตั้งแต่แรกแล้ว …

“หน้านายก็พอๆกันนั่นแหละ มัลฟอย..”

แฮรี่กลับไปสนใจเซเวอร์รัสที่เป็นสงครามเย็นเพราะรู้อยู่เต็มอกว่า คนตรงหน้า หน้าตาเหมือนใครบางคน .. เด็กชายเดินเข้าไปชำเลืองมองหน้านิ่งๆของร่างสูงในชุดดำ ออกจะหวั่นใจเพราะไม่รู้ว่าเขาจะตัดสินใจยังไง..

เซเวอร์รัสปรายตามองดวงตาคู่สวยข้างตัวเปล่งประกายแวววับรอคำพูดเขา .. คิ้วขมวดลงกับแววตาที่วาวโรจน์หายไปในชั่วอึดใจ .. แฮรี่อุทานเมื่อมือหนาของอีกฝ่ายกระชากเขาเข้าไปใกล้ให้ออกห่างจากวิญญาณโปร่งแสงตรงหน้า ..

ไม่มีใครเชื่อใจได้นอกจากตัวเอง .. และคนตรงหน้าที่มีผลประโยชน์จากเด็กชาย เขาก็ไม่อยากไว้ใจทั้งนั้น ..

เดรโกเผลอหัวเราะหึในลำคอเพราะเดาอารมณ์ของพ่อทูนหัวตัวเองออก … ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่พ่อจะแสดงอาการปกป้องเด็กข้างตัวเองที่แทบจะจมไปกับตัวพ่อเขาแล้ว โดยมีดวงตากระพริบปริบอย่างไม่เข้าใจ..

“เอ่อ เซเวอร์รัสฮะ?” เซเวอร์รัสระแวงทอมหรอ?

“เธอยังไม่แนะนำพวกเขาให้ฉันรู้จักเลยนะ แฮรี่”ทอมแสร้งว่าเสียงอ่อนอกอ่อนใจเรียกความสนใจเด็กชายในอ้อมแขนอีกฝ่ายได้อย่างดี

“แฮรี่ คงจะหมดแรงพูดซะก่อน .. เธอยังไม่กินข้าว เพราะงั้นไปจัดการตัวเองได้แล้ว” เซเวอร์รัสว่าเสียงแข็ง ในใจอยากจะไล่เด็กชาย ดันเด็กชายออกนอกห้องแต่คิดง่ายเกินไปกับเด็กที่ไม่เคยฟังเขาเลย..

เหมือนสองเสียงจะพยายามให้เขาเลิกพูดเรื่องนี้และไว้ทีหลัง ให้เขาไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แต่แฮรี่ก็ไม่ลืมวิญญาณติดตัวที่ตาอ่อนๆและยิ้มบางๆจนแฮรี่รู้สึกผิดแทน

เด็กชายขืนตัวดิ้นออกจากร่างสูงที่กำลังจะลากเขาหนีอนาคตพ่อบุญธรรมตัวเอง .. กลับไปยืนงอแงข้างร่างวิญญาณที่ปั่นหน้าหลอกเด็กชายอย่างเห็นได้ชัด .. พอเด็กชายหันกลับไปสนใจ สองพ่อลูกก็เหมือนตัวประกอบอีกแล้ว.

จะมีสักวันมั้ยที่เด็กชายจะไม่พยศและทำตามที่คนอื่นเขาแนะนำ ..

บอกไม่ให้สร้างเรื่อง แต่ก็เอาตัววิ่งเข้าหาเรื่อง .. บอกว่าไม่ให้ทำตัวน่าสมเพช .. เด็กชายก็ดันทำตัวน่าเป็นห่วงหนักกว่าเดิมเพราะไม่อยากบอกให้ตัวเองดูสมเพชในสายตาพวกเขา ..

สรุปแล้ว .. ช่วยหัดฟังคนอื่นพูดบ้างเถอะ …

“อืออ ทอม .. ผมไม่ได้ลืมคุณหรอกน่า .. ผมแค่ลืมไปว่าคุณไม่น่าจะรู้จักพวกเขา .. ” แฮรี่คิดว่าทอมน่าจะน้อยใจ เพราะในฐานะอนาคตจอมมารที่ควรรู้ทุกเรื่อง แต่กลับถูกเมินซะงั้น .. ไม่อยากคิดหรอกนะว่า อีกฝ่ายจะเอาคืนเขายังไง..

“น่ารักมาก แฮรี่”

“แงะ คุณชมผมแบบนี้อีกแล้ว ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่ผู้หญิง” เด็กชายพองแก้มจนใบหน้าหวานบูดบึ้งขึ้น แต่ไม่ได้ทำให้ความน่ารักในสายตาคนอื่นลดลง .. กลับกัน มันกลับเพิ่มมากขึ้น จนแก้มสีจางดึงดูดบางอย่าง ..

ก็มีเฉพาะสามคนที่รู้ความสดใสแบบเด็กๆของแฮรี่นั่นแหละ ..

“หึหึ ฉันไม่แกล้งเธอ เพราะงั้นเลิกน่ารักได้แล้ว ยังไงเธอก็เป็นผู้ชายอยู่ดี” ทอมว่าจบกับแฮรี่ที่ดีขึ้นมาหน่อย เพราะเขาก็ยังเป็นผู้ชาย .. โดยลืมประโยคกลางไปซะสนิท..

“หมายถึงหน้าปัญญาอ่อน พอตเตอร์ เลิกดีใจอะไรไร้สาระได้แล้ว”

“เฟ้ย! ฉันไม่ได้อยากรู้สักหน่อย!” แฮรี่แห้วเสียงเถียงเดรโกที่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ .. เด็กชายกลับมาจริงจัง พลางกระแอ่มในลำคอแนะนำพวกเขา..

“แฮ่ม.. งั้นผมไม่อ้อมค้อมก็ได้ .. นี่ เซเวอร์รัส สเนป ..ตอนนี้มีตำแหน่งในฮอกวอตส์ เป็นศาสตราจารย์ประจำวิชาปรุงยา และหัวหน้าบ้านสลิธีรินฮะ .. ” เรื่องสามัญธรรมดาออกจากปากเด็กชายอย่างราบรื่น สเนปฉายแววความเป็นสลิธีรินตั้งแต่ครั้งแรกที่ทอมพบ . อาจจะทั้งตอนนี้ และในอดีตกับร่างหลักของเขา..

“คุณอาจจะรู้จัก .. ไอรีน พรินซ์ รุ่นน้องสลิธีรินของคุณ .. ” ไม่ต้องพูดขยายให้มากความ .. ทอมก็รับรู้เรื่องที่แฮรี่อยากจะบอก ..

พอมีคนในความทรงจำที่จดจำได้ ทอมก็ต่อภาพในหัวออกทันที .. เด็กผู้หญิงที่ฉายแววด้านการปรุงยามาตั้งแต่ปีหนึ่ง .. ไม่แปลกใจที่อีกฝ่ายจะได้ดีในเรื่องการปรุงยาไม่ต่างจากแม่ .. และหล่อนยังเป็นเลือดบริสุทธิ์อีกด้วย ..

ด้านคนโดนชมในใจ ได้แต่หน้าตึงไม่แสดงอาการมาก .. เริ่มจะคิดแล้วว่า พอตเตอร์ตัวดีไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน และมีอีกกี่คนกันที่เด็กชายอวดรู้ไปหมด ..

“ถ้าพูดลึกอีกหน่อย .. เซเวอร์รัสเป็นหนึ่งในผู้เสพความตาย และเป็นสายลับให้ดัมเบิลดอร์ .. ความสามารถที่ทำให้โวลเดอมอร์สนใจเขา เพราะเรื่องศาสตร์ของการปรุงยาและทักษะในการใช้ศาสตร์มืด .. อืม.. ออ! เท่าที่ผมจำได้ .. เซเวอร์รัสมีความสามารถในการสกัดใจสูงมาก ”

จบประโยคจากปากเล็กๆที่พูดมากเกินความจำเป็น ทำเอาเซเวอร์รัสตวัดดวงตาคมกริบตำหนิทางสายตา .. แฮรี่ที่เพลินไปหน่อย เผลอสะดุ้งจากการโดนจ้องจนเอียงหลบหลังทอม หัวเราะเสียงแห้งตอบอย่างทุกที ..

เขาลืมไปว่าเรื่องพวกนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเอามาพูดให้ฟังง่ายๆซะทีไหน

ยิ่งกับ … อนาคตจอมมารด้วยแล้ว ..  ฮ่ะๆๆ เขาหัวเราะในใจก็ได้..

“สายลับสองหน้า.. หืม.. เป็นความสามารถที่หาได้ยากเลยนะ แต่สำหรับสลิธีรินคงเป็นเรื่องปกตินั่นแหละ” ทอมยกยิ้มเย็นโดยแฮรี่ไม่สังเกตเห็น .. ความสามารถพวกนั้นเหมาะสมอย่างยิ่งที่จะถูกเรียกว่าสายลับ กับดัมเบิลดอร์ที่ต้องการใช้หนอนบ่อนไส้แล้ว ..

เห็นที การใช้งูตัวเดียว ยังดีกว่าสิงห์หลายๆตัว..

“เขาทำเพื่อผมนะ ทอม .. อย่าโกรธเขาเลยนะฮะ”

เซเวอร์รัสจะเป็นฝ่ายที่โกรธเด็กชายแทน .. ใบหน้าเย็นยะเยือกทำเอาแฮรี่ขอโทษขอโพยในใจ พลางส่งยิ้มหวานเอาใจ แม้จะได้ผลแค่เพียงเล็กน้อยก็ตาม.. จนร่างสูงก็เริ่มชินกับความสร้างเรื่องของเด็กชายตรงหน้า..

พูดอะไรมากความ .. สอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นนักนะ ..

มีเรื่องไหนที่เด็กชายไม่เอาตัวเข้าไปแส่หาเรื่องบ้างกัน..

“เอาเถอะ ก็ฉันไม่รู้จักเขานิ .. ถ้าฉันจะระแวงไว้ก่อน เธอคงไม่ว่าอะไรนะ” เหมือนเป็นการบอกซึ่งๆหน้าเลยว่า เขาก็ไม่ได้ไว้ใจร่างสูงที่อายุเยอะกว่าแต่อย่างใด .. และสเนปก็คิดแบบเดียวกัน ทำได้แค่เพียงเก็บมันเอาไว้ในใจ

แฮรี่ถอนหายใจเล็กน้อยที่ทอมยอมๆปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน .

ด้านมัลฟอยแนะนำง่ายกว่า .. แค่หน้าตาและหัวสีซีดเป็นเอกลักษณ์ประจำตระกูลทำก็นึกถึงใบหน้านักเรียนฮอกวอตส์บ้านสลิธีรินอีกคนหนึ่งที่ดูเย่อหยิ่งและบูชาสายเลือดบริสุทธิ์ยิ่งชีพจนน่ารำคาญ แต่อดไม่ได้หรอกนะ เพราะอีกฝ่ายมีอำนาจมากพอจะดึงมาเป็นพวก…

แต่เหมือนแฮรี่จะลืมอะไรบางอย่างไป…

คนอย่างทอม ถึงแฮรี่จะไม่แนะนำพวกเขาตรงหน้าให้เขารู้จักไว้ .. ทอมก็มีวิธีของตัวเองที่จะสืบเสาะหาความต้องการที่เขาอยากรู้ … เพียงแค่ชื่อหรือตัวตนของบุคคลแค่สองคน .. เพียงแค่ตอนนี้ กลับรู้อะไรบางอย่างที่ร่างหลักเขาไม่รู้..

ถ้าเซเวอร์รัสเป็นสายลับจริง .. ตัวเขาตอนนี้ที่กำลังไร้สติอย่างแฮรี่ว่า … คงไม่ปล่อยคนทรยศไว้ให้มีลมหายใจไว้ได้นานๆหรอกนะ ..

หึหึ ความรอบรู้ของแฮรี่ส่งผลดีต่อเขาไม่น้อยเลยนะ ..

เขาอาจจะต้องตอบแทน สายลับมากความสามารถคนนี้ในอนาคตแน่นอน..

เรายกเรื่องนี้มาเป็นประเด็นหลัก เราก็มีเหตุผลนะ

ยังไงในอนาคตเราก็ต้องยกมันมาพูดแน่

อาจจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีต้องรอลุ้นกันไป

บอกแล้วเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมในเสมอ

แค่คำพูดเล็กๆน้อยๆ หลายคนต้องเก็บมาใส่ใจแน่นอน

ไม่ว่าจะคำพูดของปู่ทอม หรือ ของน้องก็ตาม..

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ

B
E
R
L
I
N
?