คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Destinesia (9) คบเพื่อนให้ถ้วนหน้า
Destinesia (9) คบเพื่อนให้ถ้วนหน้า
แฮรี่ช่วงสองสามเดือนตั้งแต่มาถึงความฝันแห่งนี้… เขาแทบไม่มีจุดมุ่งหมายในการดำเนินชีวิตเลย .. ตอนแรกก็ทำเพียงแค่เดินหน้าไปเรื่อยๆ เจอทางแยกก็ค่อยตัดสินใจอีกที ..
จนกระทั่ง… บางอย่างที่แม้แต่ตัวเขาในอดีตก็ไม่อาจแก้ไขได้ … เมื่อได้กลับมาจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทุกอย่างอีกครั้ง .. แฮรี่บอกกับตัวเอง ว่าจะไม่ผิดซ้ำสองอีก
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดวงตาสีดำลึกไร้ก้นบึ้งต้องจมลงสู่ความเจ็บปวดเพียงแค่ผู้เดียว .. แต่เขาก็เป็นหนึ่งสาเหตุหลักที่ทำให้อีกฝ่ายยังคงระลึกถึงความทรงจำที่เลวร้ายเสมอ ..
ถ้าเพียงแค่เขาเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายจะสื่อ .. มันกลับเรียบเรียงเป็นคำถามและคำตอบมากมาย และมันสื่อถึงความรู้สึกลึกๆเขาได้ เพียงแค่ดวงตาคู่นั้น และคำถามเพียงเท่านั้น …
แล้วกับคนที่ตั้งคำถามเขา.. จะรู้สึกมากกว่าเขาแค่ไหน …
และคำถามเขาก็เพิ่มมากขึ้น ..
ศาตราจารย์เซเวอร์รัสไม่แม้แต่จะเรียกเขาไปสอบถามอะไร .. คงเป็นทิฐิหรืออคตินั้นแหละ ที่ชอบเก็บความสงสัยต่างๆไว้ กับคนที่เจ้าตัวเกลียดขี้หน้าแบบเขาด้วยแล้ว .. ให้ตายร่างสูงในชุดสีดำทั้งตัว ก็คงไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไร..
และเขาก็ไม่อยากวู่วามทำอะไรจนสร้างปัญหาให้อีกฝ่ายนัก…
ตลอดหลายปีที่ผ่าน .. การทำเป็นไม่รู้อะไร ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก สร้างปัญหาน้อยกว่า และเราก็สามารถแก้ปัญหาเบื้องหลังอย่างเงียบๆได้ .. ถ้าเขาจะเปลี่ยนเรื่องทุกอย่างจริงๆ.. เขาจะต้องใจเย็น..
และเขาก็ไม่อยากเห็นแก่ตัว ..ดึงหลายๆคนเข้ามาเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขาทำได้ .. รอบนี้เขาคิดไว้แล้วว่า จะไม่พาเพื่อนเขาสองคนเข้าเขตหวงห้ามชั้นสามอีกแน่ ..
ถ้าทำได้ เขาจะหลีกเลี่ยงและดำเนินชีวิตแบบเด็กปกติให้มากที่สุด…
ก็มีบ้างที่ออกนอกลู่นอกทางนั้นแหละ .. เขาก็ยังสนุกกับการได้ป่วนคนนู้นคนนี้ไปทั่ว …
“ไงพอตเตอร์ เด็กขี้แย .. ไอวีสลี่ย์ไปไหนซะละ หรือล่ามโซ่มันไว้ที่หอกริฟฟินดอร์รึไง หึหึ” เสียงหัวเราะจากสามอสรพิษยังคงตอแยเขาเช่นเดิม .. มัลฟอยนั้นทำจริงอย่างที่พูด .. คือแกล้งเขาจริงนั้นแหละ …
ยังดีที่ทั้งรอนและเฮอร์ไมโอนี่มีรายงานต้องจัดการ เขาหมายถึง เฮอร์ไมโอนี่ต้องช่วยรอนนั้นแหละ สองคนนั้นเริ่มสนิทกันแล้ว ถึงจะยังไม่มาก เพื่อนตัวแดงต้องใช้เวลาอีกมากโขกว่าจะเลิกต่อต้านเธอ
และเขาก็ไม่ค่อยคิดมากกับรายงานพวกนั้น ที่เขาปั่นให้พอผ่านเกณฑ์มาตรฐาน .. จนมีเวลามาเที่ยวเล่นในห้องสมุดได้ จนเจอไอหัวซีดปากมากนั่นแหละ..
“โอ๊ะ นายคงมาหาความรู้เข้าหัวละสิ .. ฉันมันก็คนมีความรู้.. ยังไงฉันก็จะแนะนำหนังสือให้” ปากไอหมอนี่นี้มัน .. ถ้าเขาไม่เถียงมันไปสักคำ อย่าเรียกเขาว่าพอตเตอร์เลยเถอะ.. หมอนี่ยังไงก็คู่แข่งเขาไม่ว่าจะโลกไหนๆก็ตาม
“ถ้านายยังมีการศึกษานะมัลฟอย นายจะก็ไม่ควรจะดูแคลนคนที่นายไม่รู้จักจริงๆ .. เพราะบางทีความคิดคนเรามันก็ไม่ได้วัดกันที่การศึกษาหรือความรู้หรอกนะ” ดวงตาสีมรกตดูกดดันลงอย่างเห็นได้ชัด สองสมุนหยุดหัวเราะ ไม่เข้าใจกับคำพูดที่แฮรี่กล่าว แต่กลับคนที่ผ่านคำดูถูกของพ่อมากพอ ก็ยังพอตีความได้
สงสัยเขาจะเล่นมากเกินไป ไอเด็กขาดสารอาหารนี่ถึงกล้าปากกล้าขนาดนี้..
“ระวังคำพูดมันจะเข้าตัวเอง พอตเตอร์ นายปฏิเสธน้ำใจฉันไม่พอ ยังกล้าว่าฉันไร้ความคิดอีกหรอ? ”
“นั้นนายพูดเองนะ ฮึ..” แฮรี่ค่อนข้างพอใจมาก ที่ชนะมัลฟอยตอนเด็กได้ ถึงจะเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กก็เถอะ อ้าาาา นี้เขาอารมณ์เสียเพราะคนอย่างหมอนี้เนี่ยนะ แล้วยิ่งตอนหมอนี้อายุแค่นี้อีก ..
พี่เขาได้บ่นว่า ทำตัวเหมือนเด็กแน่ๆ ฮือออ
“ฮึย นายสองคน เอาหนังสือไปเก็บ.. ส่วนนาย มานั่งนี้เลย ” เหมือนจะเถียงไม่ออก เลยได้แต่เปลี่ยนเรื่อง เขาไม่ปฏิเสธคำเชิญชวนของอีกฝ่าย ทรุดตัวลงนั่ง มองรายงานของมัลฟอยที่ดูจะเป็นหัวเรื่องเดียวกับที่พวกรอนทำเลย …
แครบกับกอยส์เหมือนจะรู้ตัวดี เลยได้แต่แบกหนังสือไปเก็บเข้าที่ ปล่อยอีกสองคนไว้ให้นั่งจ้องตากัน และหวังว่าจะไม่กัดกันไปซะก่อน .. คงมีแค่พอตเตอร์นี้แหละที่เถียงมัลฟอยได้
“แล้วเป็นไง .. อยู่กับพวกไร้สมองพวกนั้น .. ไม่เข้าใจเลยจริง ว่าหมวกบ้านั่นมันคัดสรรนายไปอยู่บ้านนั้นได้ยังไง ” เมื่อไร้คนดู เด็กชายหัวซีดก็โยนท่าทีดูถูกทิ้งไป.. เดรโกยังคงคิดเหมือนเดิม ไอคนตรงหน้าที่ตีหน้าซื่อ แต่เขากลับอ่านความคิดยากแบบพอตเตอร์ เก็บสีหน้าได้ดียิ่งกว่าพวกผู้ดีบางคนอีก ..
คำแก้ตัวหรือหลบเลี่ยงของพอตเตอร์ดูจะมีระดับเกินกว่าจะไร้สมองเหมือนพวกกริฟฟินดอร์จริงๆ
“พวกเขาก็แค่เรียนรู้ไปตามการเรียนนั้นแหละ นายก็จะดูถูกพวกเขาไป ใช่ว่าจบจากกริฟฟินดอร์จะไม่มีงานทำซะหน่อย และก็ขอบใจที่ยอมตามใจฉัน แกล้งไม่ถูกกันแบบนี้”
แฮรี่หัวเราะขำ ที่จริงเขาจะทำเป็นเกลียดคนตรงหน้าก็ได้ แต่ยังไงได้ ถึงอีกฝ่ายจะปากมาก แต่บางทีถ้าไม่ได้เถียงมัลฟอยสักวัน ก็เหมือนขาดอะไรไป พออีกฝ่ายพอเข้าใจที่เขาแสดง มันเลยทำให้เขาเป็นตัวเองได้นิดหน่อย ..
เดรโกเพียงส่ายหน้า เห็นมั้ยละ … ไอหมอนี้มันไอกริฟฟินดอร์จอมปลอม.. ท่าทีของแฮรี่ผ่อนคลายลง แต่ก็แฝงความเป็นผู้ดีไว้ระดับหนึ่ง เหมือนคนที่ถูกฝึกมาดี..
“ใครตามใจนาย .. ฉันไม่จำเป็นต้องแกล้งทำสักหน่อย .. ได้โอกาสแกล้งพ่อคนดังทั้งที หึ .. บอกแล้วไงว่าอย่าหาเรื่องให้คนอื่นเขาหมั่นไส้ ..” แค่น้ำตาตกตอนเจอพ่อทูนหัวเขา พวกกริฟฟินดอร์ก็แทบจะขังหมอนี้ไว้ในหอแล้ว
แต่ก็ดี ที่พอตเตอร์ไม่มีใครกล้ารังแก..
“ก็เปล่าสักหน่อย .. บางทีเก่งเกินไปคนก็หมั่นไส้ .. ฉันอยู่เฉยๆ เดี๋ยวเรื่องมันก็เรียกหาฉันเอง ..” เขากำลังคิดว่าจะเตือนไม่ให้อีกฝ่ายหาเรื่องรอนเยอะนัก แต่ลืมไปว่า ถึงบอกไป ความคิดหมอนี้ตอนนี้ คงจะเปลี่ยนยาก จนเขาส่ายหัวสะบัดความคิดออกไป เรื่องบางเรื่องพูดให้ตายยังไง นิสัยคนเรามันก็เปลี่ยนยาก
“เฮ้ออ แถมหมอนี้ก็ไม่เปลี่ยนทั้งชีวิต” แฮรี่พึมพำ เดรโกเห็นร่างเล็กส่ายหัวอย่างปลงๆอะไรบางอย่าง กำลังจะเอ่ยปากแต่พวกเพื่อนสองคนก็กลับมา
“ชิ ไอพวกอวดเก่ง..ดีให้ได้อย่างปากพูดเถอะ และนี่ หนังสือวิชาปรุงยา ฉันละสมเพชนายจริงๆ แค่คำถามง่ายๆไม่กี่คำถาม ก็ร้องไห้งอแงเป็นเด็กไปได้ ..ไปกันเถอะ…” เดรโกลากสองสมุนกลับ โดยทิ้งคำด่าทิ้งท้าย ถ้าฟังเผินๆก็เหมือนอีกฝ่ายตอกย้ำเขาเรื่องคาบปรุงยาของศาตราจารย์เซเวอร์รัสสินะ แต่ก็นะ..
“ฮ่ะๆ ขอบใจ!” แฮรี่ส่งเสียงตอบลับหลัง โดยอีกฝ่ายเพียงชะงักแต่ก็เดินต่อ
“ฮึย ไอประสาท มาขอบใจอะไรฉัน ขนลุก” เดรโกเพียงตั้งท่าขนลุกแม้จะมีเพียงแค่แครบกับกอยส์ที่ได้ยิน ไม่นานก็เดินห่างจนออกจากบริเวณห้องสมุด .. รอยยิ้มมุมปากเผยขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่เพียงพอจะบอกอารมณ์ของคุณชายสลิธีรินได้
“นายยิ้มอะไร เดรโก หรือว่า เรื่องพอตเตอร์-...”
“เฮ้ย ไอพวกบ้า . ใครมันจะยิ้มเพราะเรื่องหมอนั่นกัน” ถ้าเถียงกับคนอื่นก็คงคิดว่า อย่างมัลฟอยคงยิ้มเพราะเยาะเย้ยพอตเตอร์ได้สำเร็จ แต่สำหรับคนใกล้ตัวแล้ว ...
“อออๆ หึหึ นายน่าจะปากไม่ตรงกับใจด้วยนะ เดรโก ฮ่ะๆ”
“หุบปากไปเลย พวกนายน่ะ!”
แฮรี่กลับมาพร้อมหนังสือเล่มที่เดรโกแนะนำนั้นแหละ ถึงอีกฝ่ายจะโยนๆให้โดยไม่ใส่ใจก็เถอะ แต่ถึงขนาดจำได้ขนาดนั้น เขาก็ไม่คิดจะเก็บไปล้อเลียนอีกฝ่ายแต่อย่างใด ..
ถึงแม้แฮรี่จะเรียนจนรู้แล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองหลงลืม คงต้องทบทวนวิชาเรียนสักหน่อยแล้ว ..
“เฮ้! แฮรี่! บอกยัยนี้ที ว่าเขาไม่ได้ให้ทำวิจัยส่งนะ เธอจะให้ฉันเขียนมากกว่าที่ศาตราจารย์กำหนดอีก” รอนโอดครวญเสียงหลงทันทีเมื่อเห็นเขาเดินกลับมา แฮรี่ยิ้มเอ๋อเหรอไม่เข้าใจ แต่ก็ยังอารมณ์ดีกับเรื่องก่อนหน้านี้
เมื่อทำความเข้าใจภาพตรงหน้า กองกระดาษและหนังสือ เฮอร์ไมโอนี่นั่งจดยิกๆ รอนแทบโยนกระดาษรายงานตัวเองทิ้ง แฮรี่ก็เข้าใจได้ไม่ยาก .. เขากลั้นขำ ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยรอนให้ทำรายงานให้ถูกใจเเพื่อนสาวสักที
“พรุ่งนี้มีฝึกบินกับพวกสลิธีริน ฝันร้ายชัดๆเลย ให้ตายเถอะเมอร์ลิน..”
อ่า.. ก็คงจะต้องตามนั้นแหละนะ…
เขามองหนังสือปรุงยาในมือ นึกถึงเจ้าของวิชาที่เขาต้องเรียน..
สงสัยเขาไปต้องหาเวลาบุกห้องเซเวอร์รัสแล้วละ..
น้องเขาก็ทะเลาะเป็นเรื่องปกติ จนเห็นมันเป็นเรื่องเล็กไปแล้ว
เจอมาทั้งชีวิต อย่างน้องเขาไม่สติแตกง่ายๆหรอก ฮ่าๆ
พรุง่นี้ให้น้องเขาโชว์เทพ ไปปักธงอีกสักหนึ่งคน..
หรือสองสามคน?ดีละ 5555 มีคนเชียร์เรือฮาเร็ม
งั้นก็คงต้องหาลูกเรือซะก่อน ..อิอิ
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น