ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 : ความซวยหรือบังเอิญ
ตอนที่1
ความซวยหรือบังเอิญ
ไออยู่ที่ไหน!!!!T[]T - เซเว่น
ความซวยหรือบังเอิญ
ไออยู่ที่ไหน!!!!T[]T - เซเว่น
"หาว~"
เอาจริงดิ เปิดเรื่องมาหาวเลยหรอ=_=
ชั่งเหอะ สวัสดีทุกท่าน ไอมีชื่อว่า'เซเว่น'
วันนี้ไอก็เดินกลับบ้านมาปกติแหละนะ
ตึง!
แหวนหรอ?
ไอมองสิ่งที่ตกลงมาตรงหน้า
รูปร่างแปลกๆแหะ ตกมาจากที่ไหนนะ
ไอคิดแล้วมองไปที่วินโดว์(หน้าต่าง)
เฮ้! นี่มันบ้านน้องซาวาดะนิ
คงต้องเอาคืนสินะ
ไอคิดแล้วเดินไปกดกริ้งหน้าบ้านซาวาดะ
"อ่ะ สวัสดีจ้า หนูเซเว่น!"
เสียงใสของผู้เป็นแม่ของซาวาดะ หรือ
'ซาวาดะ นานะ'
"สวัสดีค่ะ มัมของซาวาดะ คือไอจะเอาของมาคืนซาวาดะน่ะค่ะ"
ไอพูดทักทายกับมัมของซาวาดะ
"อ๋อ สึคุงอยู่บนน่ะจ๊ะ ลองขึ้นไปหาเขาสิ"
มัมของซาวาดะ พูดแล้วขอตัวไปทำดินเนอร์(มื้อเย็น)ต่อ
ไอไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาซาวาดะ
"เฮ้! ซาวาดะ! ไอเก็บของของยู---"
"พี่เซเว่น!! ระวัง!!!"
ตู้ม!!!!
(เกิดเป็นโกโก้----//โดนโบก)
"ได้.........."
เดี๋ยวนะ! เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก!
จู่ๆไอก็โดนบางอย่างยิง แล้วมันก็เกิดควันสีชมพูขึ้น
แล้วอยู่ดีๆไอก็โผล่มาที่นี่
ป่ากลางแห่งหนึ่ง
"เอิ่มมมมมมมมม"
ไออยู่ที่ไหน!!!!!!!!!!
ไอลุกขึ้นเดินไปเรื่อยๆจนเห็นยานชนบทแห่งหนึ่ง
"เฮ้!!! ยูคนนั้น"
ไอพูดแล้วสะกิดชายที่ใส่ชุดเหมือนกับบาทหลวงคนหนึ่ง
"หืม? เจ้าเป็นคนเป็นคนต่างถิ่นรึ ทำไมข้าไปคุ้นหน้าเจ้าเลย"
เดี๋ยว! ทำไมชายคนนี้ถึงพูดภาษาสมัยท่านขุนล่ะ?
"เอ่อ ไม่ทราบว่ายูรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?"
ไอพูดถามชายคนนั้น รู้สึกว่าชายคนนั้นจะตกใจกับคำพูดของไอเล็กน้อย
ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ
"เจ้าพูดภาษาแปลกดีนะ ที่นี่เป็นเพียงชุมชนเล็กๆที่ไม่มีชื่อเรียกเท่านั้น"
ไม่ชื่อเรียกหรอ มันชักแปลกๆแล้วแหะ
"ยูรู้ไหมว่าตอนนี้ยุคที่เท่าไร?"
"ก็ยุค80ไง?"
OMG!!!!!
นี่ไอหลงยุคหรอเนี้ย!!!!!!
"เจ้าดูแปลกๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า?"
ชายคนนั้นพูดถามไออย่างห่วงๆ
"ไอไม่เป็นอะไร...."
ไอพูดเหมือนกับคนไร้วิณญาญก่อนเดินออกไป
ใช่!!! แล้วตอนนี้ไอกำลังฝันอยู่!!!!!
ต้องใช่แน่ๆ!!!!!
ไอก็แค่ต้องทำให้ตัวเองตื่น!!!!!!
ปัก!!!!!
ปัก!!!!!!
ปัก!!!!!
ทำไมไม่ตื่นว่ะT[]T
เลือดท่วมหน้าแล้วนะ!!!
ไอนอนราบคว้ำกับพื้นอย่างหมดความหวัง
"เฮ้!!!!! จีอ๊อตโต้!มีใครก็ไม่รู้เอาศพคนมาทิ้งที่ข้างๆปราสาทเราน่ะ!"
"เจ้าแน่ใจหรอ แรมโพ!"
ศพอะไรฟ่ะ=_=
"ตายจริงรึยังเนี้ย"
ใครเอาไม้เขี่ยฉันเนี้ย
ฉันคิดก่อนที่จะเงยหน้ามองคนคนนั้นแล้วพูดว่า
"หวัดดี~"
"เฮ้ย!!!!!!=[]="
ผวั้ะ!!!!!!
"แรมโพเจ้าทำอะไรนางน่ะ!!!!"
"กะก็ข้าตกใจนาง จนเผลอชกหน้าไปน่ะสิ ข้าก็คิดว่านางตายแล้วซะอีก!!!"
"ทำยังไงดีเนี้ย นางสลบไปแล้วด้วย!"
ใครก็ได้บอกไอทีว่าใครชกหน้าไอ=[]=*!!!!!!!!
เอาจริงดิ เปิดเรื่องมาหาวเลยหรอ=_=
ชั่งเหอะ สวัสดีทุกท่าน ไอมีชื่อว่า'เซเว่น'
วันนี้ไอก็เดินกลับบ้านมาปกติแหละนะ
ตึง!
แหวนหรอ?
ไอมองสิ่งที่ตกลงมาตรงหน้า
รูปร่างแปลกๆแหะ ตกมาจากที่ไหนนะ
ไอคิดแล้วมองไปที่วินโดว์(หน้าต่าง)
เฮ้! นี่มันบ้านน้องซาวาดะนิ
คงต้องเอาคืนสินะ
ไอคิดแล้วเดินไปกดกริ้งหน้าบ้านซาวาดะ
"อ่ะ สวัสดีจ้า หนูเซเว่น!"
เสียงใสของผู้เป็นแม่ของซาวาดะ หรือ
'ซาวาดะ นานะ'
"สวัสดีค่ะ มัมของซาวาดะ คือไอจะเอาของมาคืนซาวาดะน่ะค่ะ"
ไอพูดทักทายกับมัมของซาวาดะ
"อ๋อ สึคุงอยู่บนน่ะจ๊ะ ลองขึ้นไปหาเขาสิ"
มัมของซาวาดะ พูดแล้วขอตัวไปทำดินเนอร์(มื้อเย็น)ต่อ
ไอไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาซาวาดะ
"เฮ้! ซาวาดะ! ไอเก็บของของยู---"
"พี่เซเว่น!! ระวัง!!!"
ตู้ม!!!!
(เกิดเป็นโกโก้----//โดนโบก)
"ได้.........."
เดี๋ยวนะ! เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก!
จู่ๆไอก็โดนบางอย่างยิง แล้วมันก็เกิดควันสีชมพูขึ้น
แล้วอยู่ดีๆไอก็โผล่มาที่นี่
ป่ากลางแห่งหนึ่ง
"เอิ่มมมมมมมมม"
ไออยู่ที่ไหน!!!!!!!!!!
ไอลุกขึ้นเดินไปเรื่อยๆจนเห็นยานชนบทแห่งหนึ่ง
"เฮ้!!! ยูคนนั้น"
ไอพูดแล้วสะกิดชายที่ใส่ชุดเหมือนกับบาทหลวงคนหนึ่ง
"หืม? เจ้าเป็นคนเป็นคนต่างถิ่นรึ ทำไมข้าไปคุ้นหน้าเจ้าเลย"
เดี๋ยว! ทำไมชายคนนี้ถึงพูดภาษาสมัยท่านขุนล่ะ?
"เอ่อ ไม่ทราบว่ายูรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?"
ไอพูดถามชายคนนั้น รู้สึกว่าชายคนนั้นจะตกใจกับคำพูดของไอเล็กน้อย
ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ
"เจ้าพูดภาษาแปลกดีนะ ที่นี่เป็นเพียงชุมชนเล็กๆที่ไม่มีชื่อเรียกเท่านั้น"
ไม่ชื่อเรียกหรอ มันชักแปลกๆแล้วแหะ
"ยูรู้ไหมว่าตอนนี้ยุคที่เท่าไร?"
"ก็ยุค80ไง?"
OMG!!!!!
นี่ไอหลงยุคหรอเนี้ย!!!!!!
"เจ้าดูแปลกๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า?"
ชายคนนั้นพูดถามไออย่างห่วงๆ
"ไอไม่เป็นอะไร...."
ไอพูดเหมือนกับคนไร้วิณญาญก่อนเดินออกไป
ใช่!!! แล้วตอนนี้ไอกำลังฝันอยู่!!!!!
ต้องใช่แน่ๆ!!!!!
ไอก็แค่ต้องทำให้ตัวเองตื่น!!!!!!
ปัก!!!!!
ปัก!!!!!!
ปัก!!!!!
ทำไมไม่ตื่นว่ะT[]T
เลือดท่วมหน้าแล้วนะ!!!
ไอนอนราบคว้ำกับพื้นอย่างหมดความหวัง
"เฮ้!!!!! จีอ๊อตโต้!มีใครก็ไม่รู้เอาศพคนมาทิ้งที่ข้างๆปราสาทเราน่ะ!"
"เจ้าแน่ใจหรอ แรมโพ!"
ศพอะไรฟ่ะ=_=
"ตายจริงรึยังเนี้ย"
ใครเอาไม้เขี่ยฉันเนี้ย
ฉันคิดก่อนที่จะเงยหน้ามองคนคนนั้นแล้วพูดว่า
"หวัดดี~"
"เฮ้ย!!!!!!=[]="
ผวั้ะ!!!!!!
"แรมโพเจ้าทำอะไรนางน่ะ!!!!"
"กะก็ข้าตกใจนาง จนเผลอชกหน้าไปน่ะสิ ข้าก็คิดว่านางตายแล้วซะอีก!!!"
"ทำยังไงดีเนี้ย นางสลบไปแล้วด้วย!"
ใครก็ได้บอกไอทีว่าใครชกหน้าไอ=[]=*!!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น