คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Second Prologue : Deep in the Black and Red
Worldless Tales Series
Heart of the Golden Lion
Second Prologue Chapter – Deep in the Black and Red
ฝนตก
ชาร์นิคพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายดันร่างลุกขึ้นมามองดูรอบตัวเพื่อที่จะค้นหาตำแหน่งปัจจุบัน หยดน้ำชโลมผมสีทองให้ย้อยลงมาปิดตาบดบังทัศนวิสัย และยังความหนาวสะท้านให้กับผิวบอบบาง ถึงกระนั้นเด็กหนุ่มก็ยังไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะทำสิ่งใดอันเป็นการต้านทานความเย็นยะเยือกนี้ได้เลย
เลือด...
ความรู้สึกชาไปทั่วร่างของเด็กหนุ่มลบเอาความเจ็บปวดจากบาดแผลฉกรรจ์ทั่วร่างไปได้ จึงไม่รู้สึกตัวว่าเขาเสียเลือดไปมากมายเท่าใดจนกระทั่งได้เหลือบมองดูด้วยตาตนเอง เขารู้สึกแน่นหน้าอกจากแรงกระแทก เคืองคอเนื่องด้วยเม็ดทรายที่หลงปลิวเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ และเริ่มทรมานบริเวณแขนซ้ายที่ข้อศอกจนต้องกัดฟันร้องครวญครางออกมา แล้วใช้มือขวาตะปบกุมไหล่เพื่อกดความเจ็บให้จางลงไป
แขนซ้ายของเขา...
เลือด
เลือด เลือด เลือด เลือด เลือด เลือด เลือด
เลือด...
...
ว่าที่ราชสีห์ทองคำแห่งใจทิ้งตัวลงนอนแผ่กับผืนทรายเพราะความหน้ามืด ปล่อยให้โลกตัดสินชีวิตที่เขาไม่มีพลังเพียงพอจะพามันเอาตัวรอดจากสถานการณ์แสนสาหัสนี้ไปได้...
ความมืดก่อเค้าขึ้น กลืนกินเขาหายไปในภวังค์
เคว้งคว้าง
ล่องลอย
...
...
" ชาร์!! "
เสียงคุ้นเคยเรียกเด็กหนุ่มให้ตื่นจากวังวนอันว่างเปล่า ใบหน้ามอมแมมของว่าที่ราชสีห์ทองคำอีกผู้หนึ่งดูจะเต็มไปด้วยความกังวลใจ ริควิดประคองเขาไว้ในอ้อมแขน แล้วเขย่าแรงๆจนชาร์นิครู้สึกตัว
ทำไมนะ... ฉันถึงไม่เคยเห็นแกทำหน้าแบบนี้มาก่อน...
" ริค... ฮ่าๆ... "
สายตาอบอุ่นเบื้องหน้าบ่งบอกให้รู้ว่าริควิดกำลังรู้สึกโล่งใจในชีวิตที่ยังหลงเหลืออยู่ของเด็กหนุ่มผู้บาดเจ็บ เขารีบห้ามเลือดที่แขนชาร์นิคทันทีด้วยเศษผ้าจากเสื้อที่ขาดวิ่น อาการของเด็กหนุ่มผิวขาวอยู่ในขั้นสาหัส เพียงดูจากสีผิวที่เคยขาวนวล บัดนี้กลับกลายเป็นซีดเซียวเพราะเสียเลือดเกินขนานก็รู้ได้
ปัทโธ่...
" เป็นไงล่ะ... มัวแต่บ้าเครื่องจักร... การปฐมพยาบาล... ก็... ยังทำได้ชุ่ยสนิทเลย... เห็นมั้ย...? " ชาร์นิคยังไม่วายกัดเพื่อนสนิท
" เงียบไปเหอะ " ริควิดตอกกลับ
" ฉัน... คงไม่รอด... "
" จะบ้าเรอะ "
" บูสเตอร์... ของฉันยังมีแบตเหลือ นาย... เอามันไป... คงไปได้ซักครึ่งทาง แค่นั้นก็น่าจะพอ... รอด... "
ความเงียบเข้าครอบงำบรรยากาศสนทนา เด็กหนุ่มผู้ทรงเวทย์รู้ตัวเองดีว่าขยับไปไหนไม่ได้อีกต่อไป และถ้าเจ้าตัวประหลาดนั่นมันตามมาจนพบ ริควิดจะต้องพาเขาหนี เขาจะกลายเป็นตัวถ่วง และเขาก็ยังไม่มั่นใจว่าจะไม่ตายไปในขณะหลบหนีการไล่ล่า เพราะสติเลือนลางเต็มทีแล้ว หายใจก็ไม่สะดวก อากาศรอบตัวดูจะไม่เข้าปอดเอาเสียเลย หรือจะเป็นเพราะปอดเขาเป็นรูไปแล้วก็ไม่รู้
ทั้งๆที่จะเข้ารับตำแหน่งอยู่แล้วแท้ๆ... ทำไมเขาถึงได้ซวยสาหัสอะไรกันขนาดนี้นะ?
" ชาร์ "
เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อหันตามเสียงเรียก แล้วก็ต้องกระดกยาน้ำรสชาติประหลาดที่ริควิดกรอกลงคอโดยไม่ทันตั้งตัว
" ยาบ้าอะไร.. "
" แกจะจำศีลไปสามวัน หัวใจจะหยุดเต้นเหมือนตาย ร่างกายเย็นเฉียบ แล้วพอตื่นขึ้นมาแกก็คงรอดแล้ว " เด็กหนุ่มผมน้ำตาลเข้มอธิบายสั้นๆได้ใจความ " ยาลับต้องห้ามของพวกโนม ส่วนแกไม่ต้องห่วงฉัน หวังว่าจะได้เจอกันในโลกหน้า "
" ไอ้บ้า... "
น้ำตาชาร์นิคเริ่มคลอเบ้ากับการกระทำไร้เหตุผลของเพื่อนสนิทร่วมสงคราม ทำไมริคถึงทำแบบนี้กับเขา... เขาสูญเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่งแล้ว... คนที่รอดควรจะเป็นมัน...
เขาเห็นรอยยิ้ม...
ไอ้เลว... ริค...
ยิ้มอะไรของแก... หา...
แกมัน...
ชั่ว...
...
...
...
ความมืดเวิ้งว้างก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
ความคิดเห็น