สมัยยังเป็นนักเรียน

ลำดับตอนที่ #1 : พรุ่งนี้ก็ไปแล้ว

"เต็มจะไปพรุ่งนี้แล้วจริงๆหรอ" ฟ้า เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดของฉันพูดในวันสุดท้ายของภาคเรียน

"อือ ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปแล้วก็กลับมาได้ แกจะเสียใจอะไรหนักหนาฟ้า ทำอย่างกับฉันจะไปตายอย่างนั้นแหละ " ฉันบอกปัดอย่างรำคาญ

"มันก็ไม่ต่างกันหรอก แกเล่นไปตั้งสามปี ถึงตอนนั้นชั้นก็อยู่ ม.6แล้ว แกจะจำชั้นได้รึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย"

"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ฟังแล้วมันหดหู่ยังไงก็ไม่รู้ ไปเล่นปิงปองก่อนนะ"

"น้ำปิงโว้ยยยย กรูเล่นด้วยยยยย" ฉันตะโกนออกมา แล้วก็ไปแย่งไอ่คนที่กำลังเล่นอยู่เล่น

น้ำปิงเป็นเพื่อนผู้ชายที่ฉันสนิทด้วย ปีนี้ฉันอายุ 13 กำลังจะย้ายไปเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง

และวันพรุ่งนี้ฉันก็ต้องย้ายไปแล้ว ฉันเป็นนักเรียนที่เหมือนนักเลง เป็นหัวโจกของกลุ่มที่โดยส่วนมากจะมีแต่ผู้ชาย คนอื่นๆมองว่าฉันน่าจะเกิดมาเป็นผู้ชายมากกว่าเป็นผู้หญิง เพียงเพราะฉันชอบการต่อสู้ หน้าตาของฉันก็จัดว่าดีมาก แต่ว่าจุดเด่นนี้ถูกกลบด้วยบุกคลิกภาพที่ไม่คอยน่าดูซักเท่าไหร่ ตอนนี้ก็มีคนเกรงใจฉันมากมาย

"น้องเต็มคะ ไม่มีอะไรทำหรอคะ ถึงมาล่อผู้ชายอยู่แถวนี้" พี่รุ้ง รุ่นพี่ผิวดำที่โรงเรียนพูดอย่างดูถูก

"อ๋อค่ะ พี่แร้ง เอ้ยพี่รุ้ง ที่จริงเต็มน่ะไม่ต้องเดินมาอ่อยอย่างใครบางคนหรอก แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้ชายมาหาแล้ว เอ๋พวกผู้ชายเค้าหายไปไหนกันหมดนะ อ๋อรู้แล้ว คงกลัวถูกแร้งดำกินล่ะมั้ง พี่รุ้งว่าไงค่ะ เห็นด้วยกับเต็มมั้ย" สะใจที่สุด ดูหน้ามันสิ ยังกะคนขี้ไม่ออกเลย ตลกชะมัด

น้ำปิงตีลูกโด่งมาให้ฉัน (โอกาสดีละ จะตบแล้วนะ)

/โป๊ะ/ เอ๋มันไม่ลงโต๊ะนี่ ลูกปิงปองไปไหนนะ

"แก อีนังเต็ม แกตียังไงของแก แกจงใจแกล้งชั้นใชมั้ย" พี่แร้งด่า

คือฉันบังเอิญตบลูกปิงปอง ไปโดนใส่เบ้าตาพี่แร้งเค้าน่ะ

"พี่แร้ง เต็มขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ สงสัยลูกปิงปองมันรักพี่มั้งเลยลอยไปหา ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ในที่สุดฉันก็กลั้นหัวเราะต่อไปไม่ไหว ก็ดูหน้าเจ๊เค้าสิ ตลกโคตร นึกภาพดูนะ ผิวดำ หน้าแดง ตาเขียว ฉันเห็นพวกผู้ชายหัวเราะกันจนตัวงอไปหมด อีแร้งนั่นมันด่าอะไรชั้นก็ไม่รู้ แล้วก็วิ่งหายไปเลย

"เต็ม เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะ"ฟ้าชวนฉันไปกินข้าว น้ำปิงก็เดินมากินด้วยกันด้วย

ตอนที่กินกลุ่มของพี่แร้งก็เดินมาหา ประมาณสิบคนได้ละมั้ง

"แกทำเพื่อนชั้นแสบมากนะ นังตัวดี เย็นนี้เจอกันหลังอาคาร ถ้าแกไม่มา เพื่อนแกตายแน่" พี่น้ำเพื่อนพี่แร้งพูดออกมา

"พี่น้ำเน่า จะทำอะไรฟ้าได้ ก็ในเมื่อฟ้าอยู่กับเต็มตลอดทั้งวัน"

"แล้วตอนปิดเทอม แกอยู่กับเพื่อนแกด้วยหรอ" อีเน่ามันพูด พรุ่งนี้ชั้นก็ไม่อยู่แล้วเอาไงดีวะ

"ก็ได้ ตอนเลิกเรียนละกันนะ แล้วเจอกันนะคะ" ฉันพูดแล้วก็เดินออกจากโรงอาหาร

"อือ ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปแล้วก็กลับมาได้ แกจะเสียใจอะไรหนักหนาฟ้า ทำอย่างกับฉันจะไปตายอย่างนั้นแหละ " ฉันบอกปัดอย่างรำคาญ

"มันก็ไม่ต่างกันหรอก แกเล่นไปตั้งสามปี ถึงตอนนั้นชั้นก็อยู่ ม.6แล้ว แกจะจำชั้นได้รึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย"

"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ฟังแล้วมันหดหู่ยังไงก็ไม่รู้ ไปเล่นปิงปองก่อนนะ"

"น้ำปิงโว้ยยยย กรูเล่นด้วยยยยย" ฉันตะโกนออกมา แล้วก็ไปแย่งไอ่คนที่กำลังเล่นอยู่เล่น

น้ำปิงเป็นเพื่อนผู้ชายที่ฉันสนิทด้วย ปีนี้ฉันอายุ 13 กำลังจะย้ายไปเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง

และวันพรุ่งนี้ฉันก็ต้องย้ายไปแล้ว ฉันเป็นนักเรียนที่เหมือนนักเลง เป็นหัวโจกของกลุ่มที่โดยส่วนมากจะมีแต่ผู้ชาย คนอื่นๆมองว่าฉันน่าจะเกิดมาเป็นผู้ชายมากกว่าเป็นผู้หญิง เพียงเพราะฉันชอบการต่อสู้ หน้าตาของฉันก็จัดว่าดีมาก แต่ว่าจุดเด่นนี้ถูกกลบด้วยบุกคลิกภาพที่ไม่คอยน่าดูซักเท่าไหร่ ตอนนี้ก็มีคนเกรงใจฉันมากมาย

"น้องเต็มคะ ไม่มีอะไรทำหรอคะ ถึงมาล่อผู้ชายอยู่แถวนี้" พี่รุ้ง รุ่นพี่ผิวดำที่โรงเรียนพูดอย่างดูถูก

"อ๋อค่ะ พี่แร้ง เอ้ยพี่รุ้ง ที่จริงเต็มน่ะไม่ต้องเดินมาอ่อยอย่างใครบางคนหรอก แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้ชายมาหาแล้ว เอ๋พวกผู้ชายเค้าหายไปไหนกันหมดนะ อ๋อรู้แล้ว คงกลัวถูกแร้งดำกินล่ะมั้ง พี่รุ้งว่าไงค่ะ เห็นด้วยกับเต็มมั้ย" สะใจที่สุด ดูหน้ามันสิ ยังกะคนขี้ไม่ออกเลย ตลกชะมัด

น้ำปิงตีลูกโด่งมาให้ฉัน (โอกาสดีละ จะตบแล้วนะ)

/โป๊ะ/ เอ๋มันไม่ลงโต๊ะนี่ ลูกปิงปองไปไหนนะ

"แก อีนังเต็ม แกตียังไงของแก แกจงใจแกล้งชั้นใชมั้ย" พี่แร้งด่า

คือฉันบังเอิญตบลูกปิงปอง ไปโดนใส่เบ้าตาพี่แร้งเค้าน่ะ

"พี่แร้ง เต็มขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ สงสัยลูกปิงปองมันรักพี่มั้งเลยลอยไปหา ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ในที่สุดฉันก็กลั้นหัวเราะต่อไปไม่ไหว ก็ดูหน้าเจ๊เค้าสิ ตลกโคตร นึกภาพดูนะ ผิวดำ หน้าแดง ตาเขียว ฉันเห็นพวกผู้ชายหัวเราะกันจนตัวงอไปหมด อีแร้งนั่นมันด่าอะไรชั้นก็ไม่รู้ แล้วก็วิ่งหายไปเลย

"เต็ม เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะ"ฟ้าชวนฉันไปกินข้าว น้ำปิงก็เดินมากินด้วยกันด้วย

ตอนที่กินกลุ่มของพี่แร้งก็เดินมาหา ประมาณสิบคนได้ละมั้ง

"แกทำเพื่อนชั้นแสบมากนะ นังตัวดี เย็นนี้เจอกันหลังอาคาร ถ้าแกไม่มา เพื่อนแกตายแน่" พี่น้ำเพื่อนพี่แร้งพูดออกมา

"พี่น้ำเน่า จะทำอะไรฟ้าได้ ก็ในเมื่อฟ้าอยู่กับเต็มตลอดทั้งวัน"

"แล้วตอนปิดเทอม แกอยู่กับเพื่อนแกด้วยหรอ" อีเน่ามันพูด พรุ่งนี้ชั้นก็ไม่อยู่แล้วเอาไงดีวะ

"ก็ได้ ตอนเลิกเรียนละกันนะ แล้วเจอกันนะคะ" ฉันพูดแล้วก็เดินออกจากโรงอาหาร