ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
ถ้าเราไม่เริ่มต้นนับหนึ่ง จะมีคนนับสอง สาม ถึงร้อย ถึงพันได้ไง
ถ้าเราจุดเทียนเล่มแรกขึ้น ก็จะมีคนมาต่อเทียนเพิ่มขึ้น
คุณจะจุดอะไรก็ต้องมีเชื้อ ถ้าไม่มีเชื้อจะจุดอะไรได้ที่ไหน
หัวเชื้อของประชาธิปไตยอยู่ที่เงิน
เงินก็เหมือนข้าว กินแล้วกินอีกได้ ไม่เคยอิ่มจริง ๆ สักที กินกันจนตาย
คนฉลาดมากมายพัง เพราะไม่เฉลียวคนใกล้ ลืมว่าสนิมเหล็กเกิดแต่เนื้อในเหล็ก
พอมีอำนาจก็มีเงิน พอมีเงินหาอำนาจได้ไม่ยาก สองประการนี้ต่างเกื้อกูลกัน
คนแตกต่างกันด้วยเงินและอำนาจเสมอ คอมมิวนิสต์ยังมีชนชั้นเลย
ความยากจนนำไปสู่การทำลายป่า ยิ่งทำลายป่ายิ่งยากจน
ห้ามทำลายป่าอาจจะได้ แต่ห้ามและทำลายความยากจนมิได้
ทำใจให้เหมือนกระจก ภาพอะไรผ่านมาก็แค่ภาพ พอผ่านไปก็หมดกัน เหลือกระจกเปล่า ๆ
ไม่มีมา ไม่มีไป เพราะถ้าเมื่อใดเราคิดว่ามีมาก็ต้องมีไปเสมอ นั่นคือทุกข์
ในอำนาจและผลประโยชน์ไม่มีคำว่าเพื่อน
ต้นไม้ต้องดีที่แก่น คนเขาดูที่หัวใจ
ฟังแล้วขึ้นสมองก่อนออกทางปาก
ปราชญ์กับคนปัญญาอ่อน แยกได้เมื่อพูด
ชนะหรือแพ้ให้ความรู้สึก ถ้าวางรู้สึกลงเสีย ชนะหรือแพ้ก็ไม่สำคัญ
ศรัทธาและความหวัง ทำให้มนุษย์สามารถทนทานอยู่ท่ามกลางความทุกข์ยากได้
ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าแพ้ต้องหวังในชัยชนะ แต่จะชนะหรือแพ้มันสนุกตอนรอคอย
ชนะจะสุขก่อนแล้วก็ทุกข์ ส่วนแพ้จะทุกข์ก่อนสุข
ในความสุขมีความทุกข์ และในความทุกข์จะมีสุข เพียงแต่มนุษย์มิได้ใคร่ครวญแยกแยะให้ถี่ถ้วน
ตราบที่มนุษย์หวังถึงพรุ่งนี้ วันนี้จะไม่หนักหนาสาหัสจนทนไม่ได้
เทพเจ้าให้ได้แค่กำลังใจ มนุษย์ต้องสร้างด้วยมือตน
เขาพูดถึงเรามาก แสดงว่าเราต้องมีอะไรน่าสนใจมาก ถ้าเราเป็นคนไม่สำคัญ เขาจะพูดถึงทำไม
กฎระเบียบทั้งหลาย มนุษย์ตั้งขึ้นมาทั้งนั้น แล้วทำไมจะแก้ไขเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ผู้หญิงรู้ความหมายของคำว่ารักและภักดีมากกว่าผู้ชาย
ถึงทุกข์ยากแต่พอได้หัวเราะ อะไร ๆ ก็พอจะแจ่มใส ทนได้
ถ้าสมองดี แต่หัวใจไม่ดีก็แย่
บนผืนดินแห้งแล้งตรงไหนมีหญ้าขึ้น ตรงนั้นมีน้ำ
งบประมาณ คือ เงินรวมของประชาชนทั้งประเทศ
แต่รัฐบาลเอาไปแยกเป็นส่วน ๆ ว่าควรทำอะไรที่ไหน
เขาจัดอันดับความสำคัญก่อนหลังว่าที่ไหนควรทำก่อน ที่ไหนควรทำทีหลัง
ถ้าเราจุดเทียนเล่มแรกขึ้น ก็จะมีคนมาต่อเทียนเพิ่มขึ้น
คุณจะจุดอะไรก็ต้องมีเชื้อ ถ้าไม่มีเชื้อจะจุดอะไรได้ที่ไหน
หัวเชื้อของประชาธิปไตยอยู่ที่เงิน
เงินก็เหมือนข้าว กินแล้วกินอีกได้ ไม่เคยอิ่มจริง ๆ สักที กินกันจนตาย
คนฉลาดมากมายพัง เพราะไม่เฉลียวคนใกล้ ลืมว่าสนิมเหล็กเกิดแต่เนื้อในเหล็ก
พอมีอำนาจก็มีเงิน พอมีเงินหาอำนาจได้ไม่ยาก สองประการนี้ต่างเกื้อกูลกัน
คนแตกต่างกันด้วยเงินและอำนาจเสมอ คอมมิวนิสต์ยังมีชนชั้นเลย
ความยากจนนำไปสู่การทำลายป่า ยิ่งทำลายป่ายิ่งยากจน
ห้ามทำลายป่าอาจจะได้ แต่ห้ามและทำลายความยากจนมิได้
ทำใจให้เหมือนกระจก ภาพอะไรผ่านมาก็แค่ภาพ พอผ่านไปก็หมดกัน เหลือกระจกเปล่า ๆ
ไม่มีมา ไม่มีไป เพราะถ้าเมื่อใดเราคิดว่ามีมาก็ต้องมีไปเสมอ นั่นคือทุกข์
ในอำนาจและผลประโยชน์ไม่มีคำว่าเพื่อน
ต้นไม้ต้องดีที่แก่น คนเขาดูที่หัวใจ
ฟังแล้วขึ้นสมองก่อนออกทางปาก
ปราชญ์กับคนปัญญาอ่อน แยกได้เมื่อพูด
ชนะหรือแพ้ให้ความรู้สึก ถ้าวางรู้สึกลงเสีย ชนะหรือแพ้ก็ไม่สำคัญ
ศรัทธาและความหวัง ทำให้มนุษย์สามารถทนทานอยู่ท่ามกลางความทุกข์ยากได้
ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าแพ้ต้องหวังในชัยชนะ แต่จะชนะหรือแพ้มันสนุกตอนรอคอย
ชนะจะสุขก่อนแล้วก็ทุกข์ ส่วนแพ้จะทุกข์ก่อนสุข
ในความสุขมีความทุกข์ และในความทุกข์จะมีสุข เพียงแต่มนุษย์มิได้ใคร่ครวญแยกแยะให้ถี่ถ้วน
ตราบที่มนุษย์หวังถึงพรุ่งนี้ วันนี้จะไม่หนักหนาสาหัสจนทนไม่ได้
เทพเจ้าให้ได้แค่กำลังใจ มนุษย์ต้องสร้างด้วยมือตน
เขาพูดถึงเรามาก แสดงว่าเราต้องมีอะไรน่าสนใจมาก ถ้าเราเป็นคนไม่สำคัญ เขาจะพูดถึงทำไม
กฎระเบียบทั้งหลาย มนุษย์ตั้งขึ้นมาทั้งนั้น แล้วทำไมจะแก้ไขเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ผู้หญิงรู้ความหมายของคำว่ารักและภักดีมากกว่าผู้ชาย
ถึงทุกข์ยากแต่พอได้หัวเราะ อะไร ๆ ก็พอจะแจ่มใส ทนได้
ถ้าสมองดี แต่หัวใจไม่ดีก็แย่
บนผืนดินแห้งแล้งตรงไหนมีหญ้าขึ้น ตรงนั้นมีน้ำ
งบประมาณ คือ เงินรวมของประชาชนทั้งประเทศ
แต่รัฐบาลเอาไปแยกเป็นส่วน ๆ ว่าควรทำอะไรที่ไหน
เขาจัดอันดับความสำคัญก่อนหลังว่าที่ไหนควรทำก่อน ที่ไหนควรทำทีหลัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น