ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Secret Of End Part1
The Secret Of End : Part 1
ปี ค.ศ. 1670
ณ เกาะDark Doom ประเทศสหรัฐอเทริกา เวลา 2ทุ่ม
\"เฮ้ ของมาถึงรึยัง?\"ชายหนุ่มร่างท้วมที่อยู่ในชุดตำรวจพูดขึ้นในขณะที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าอาคารของเกาะ \"พวกเราไปหลายประเทศนะเว้ย แกอยู่เฝ้าที่นี่ก็อย่าพูดมากสิวะ\"ชายอีกคนที่อยู่บนเรือในชุดแบบฟอร์มตำรวจเหมือนคนที่ยืนอยู่ข้างบนตะโกนกลับมา ในขณะที่กำลังค้อนนักโทษให้เดินไปในอาคาร
ที่ตั้งตระง่านอยู่เบื้องหน้า \"เอ้า ชักช้าอยู่นั้นแหละ\" พลั้กกก นายตำรวจที่คุมตัวนักโทษลงมาจากเรือใช้กระบองซัดเข้าที่หน้าของนักโทษคนหนึ่งอย่างไม่ปราณี
นักโทษรูปร่างผอม ผมสีนํ้าตาลอ่อนรุงรังค่อยๆลุกขึ้นมาจากนั้นจึงเดินต่อไป \"ต้อเจอแบบนี้ถึงจะเชื่อฟัง\"คำรวจที่คุมตัวนักโทษมาตั้งแต่แรกพูดขึ้นพลางเตะฝุ่น \"ถ้าไม่มีอะไรฉันกลับล่ะนะ ต้องไปทำธุระอย่างอื่นอีก\"นายตำรวจกล่าวพร้อมกับเดินไปขึ้นเรือลำสีขาว ข้างๆเรือมีตัวหนังสือสีดำเขียนว่า Policeติดไว้อยู่
E BUILDING
A-LEVEL
ในห้องขังห้องหนึ่งเวลา ตี1
\"นาย ชื่ออะไรวะ\"ตัวผอม ผมสีนํ้าตาลอ่อนที่เคยโดนนายตำรวจฟาดร่วงมาแล้วพูดขึ้นพร้อมกับพลิกตัวเพื่อที่จะหันหน้าลงมาคุยได้ชัดๆ \"ฉันชื่อสไตรคเกอร์ว่ะ แล้วแกชื่ออะไรวะ\"สไตรคเกอร์ตอบในนํ้าเสียงงัวเงียนิดๆ ในขณะที่ชายร่างผอม ผมยุ่งๆสูงประมาณ165ตอบกลับมา \"ฉันชื่อ มุซามิ ริวโนะสุเกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"
ริวโนะสุเกะพูดพร้อมกับยื่นมือมาทางสไตรคเกอร์เพื่อจะทำการเช็คแฮนด์ แต่ดูเหมือนสไตรคเกอร์จะจับแบบไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมด้วยเท่าไหร่ \"แกติดคุกข้อหาอะไรวะ\"ริวโนะสุเกะถามต่อในระหว่างที่โดดลงมาจากเตียงชั้นบนเพื่อมานั่งคุย
ตุบบบบ... เสียงริวโนะสุเกะกระโดดลงมาจากเตียงด้วยความเบา
\"ฉันฆ่าทหารและตำรวจว่ะ ติดคุกย้ายไปย้ายมาก็หลายที่แล้ว\"สไตรคเกอร์ตอบพลางหยิบบุหรี่และไฟแช็กออกมาสูบ ทำเอาริวโนะสุเกะอึ้งไปในเวลาเดียวกัน \"เฮ้ย!!! นายแอบเอาเข้ามาได้ยังไงวะ สุดยอด\"ริวโนะสุเกะกล่าวในขฯะที่ยื่นมือออกไปเพื่อแสดงให้เห็นว่าขอซักมวนก็ยังดี \"ฉันเป็นถึงผู้ร้ายข้ามชาติเลยนะเว้ย แค่นี้ยังน้อย\"
สไตรคเกอร์อวดบารมีในขณะที่ยื่นบุหรี่และไฟแช็กให้ริวโนะสุเกะ \"แล้วนายติดคุกข้อหาอะไรวะ\"สไตรคเกอร์พูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ที่อัดเข้าไปเต็มปอดอย่างสบายใจออกมาอย่างช้าๆ
\"ก็ขโมยของนิดหน่อยว่ะ ขนาดตอนไฟไฟม้นะเนี่ยใครจะไปนึกว่าโดนจับวะ\"ริวโนะสุเกะพูดอย่างหัวเสีย จากนั้นจึงดูดควันบุหรี่เข้าไปและเป่ามันออกมา อย่างช้าๆ ในขณะที่สไตรคสูบหมดอย่างรวดเร็วและเขี้ยบุหรี่ทิ้งข้างๆกำแพง
ในขณะที่ริวโนะสุเกะและสไตรคเกอร์กำลังคุยกันเพลินๆก็มีเสียงของห้องที่อยู่ไกลจากห้องของริวโนะสุเกะและสไตรคเกอร์ค่อยๆดังขึ้นทีละ เสียงสองเสียง
อ้ากกกกกก.. เสียงของนักโทษชายกรีดร้องเหมือนถูกอะไรบางอย่างทรมานอย่างหนัก
\"แกได้ยินเสียงอะไรมั้ย\"ริวโนะสุเกะรีบเดินมาเกาะลูกรงหลังจากถามสไตรคเกอร์ \"แกจะสนใจทำไมวะ พวกนี้มันชอบตุ๋ยตูดกัน เจอมาทุกคุกทุกแดนเลยว่ะ\"สไตรคเกอร์กล่าวกับริวโนะสุเกะด้วยนํ้าเสียงธรรมดาจนเหมือนเป็นเรื่องชีวิตประจำวันของเขาเลย
ริวโนะสุเกะค่อยๆเงี้ยหูฟังอย่างช้าๆ แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงเดิมอยู่ เสียงที่กรีดร้องด้วยความทรมานและโหยหวนเหมือนเดิม แต่เสียงนี้ค่อยกระชั้นชิดเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆจนกระทั้งเข้ามาหยุดอยู่ที่ห้องข้างๆของเขานั้นเอง หัวใจของริวโนะสุเกะเต้นระรัว
จากนั้นเขาจึงค่อยๆเดินออกมาจากลูกรงและปีนขึ้นไปหาสไตรคเกอร์
\"เสียงนั้นมันมาหยุดอยู่ข้างห้องเราและนะเว้ย\" ทันทีที่สไตรคเกอร์กำลังจะตอบก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้น พื้นห้องข้างบนเริ่มสั่น
ครึ่กกกกกก... พื้นเพดานค่อยๆทรุดตัวลงมาอย่างช้าๆ
\"หลบเร็ว\"สไตรคเกอร์ถีบเข้าที่หลังของริวโนะสุเกะอย่างจัง ทำให้เขาร่วงลงไปบนพื้นจากนั้นสไตรคเกอร์จึงโดดตามลงมาติดๆ \"เข้าไปซ่อนใต้เตียงเร็ว\" ริวโนะสุเกะรีบกลิ้งตัวเข้าไปหลบอยู่ใต้เตียง มีไสตรคเกอร์ที่ตามมาและเบียดเขาเข้าไปติดข้างในสุด
เสียงของการสั่นสนั่นเริ่มค่อยๆหายไป \"หยุดแล้วเหรอ\"
ครืนนนนน... ตูมมมมมมมม... ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่เหนือห้องของพวกเขาขึ้นไปถล่มลงมาอย่างไม้ยั้งและหยุดเองในที่สุด
สไตรคเกอร์ค่อยๆคลานออกมาจากใต้เตียง สิ่งแรกที่เขาเห็นในตอนนี้และทำให้เขาดีใจมากที่สุดก็คิอ การที่เพดานถล่มลงมาและทำให้กรงเหล็กพัง แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายเพราะเขาหนีมาเยอะแล้ว
\"ออกมา\"สไตรคเกอร์คลานออกมาก่อนที่จะเรียกริวโนะสุเกะ ให้ตามออกมา ทันทีที่ริวโนะสุเกะได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้ากฌตะลึงทันที \"เฮ้ย!!!อย่างนี้เราก็หนีได้แล้วนี่หว่า\"ริวโนะสุเกะตาโตพร้อมกับตัวสั่น \"แค่ได้หนีอย่าเพิ่งทำเป็นดีใจ\"สไตรคเกอร์ก้าวข้ามซากปรักหักพัง
ที่กองอยู่หน้าห้องของเขา จากนั้นเขาจึงรีบเดินออกไปทันที \"แกจะไปไหนวะ\"ริวโนะสุเกะรีบเดินตามมาอย่างเร็วเผื่อที่จะไล่สไตรคเกอร์ให้ทัน แต่สไตรคเกอร์ก็หยุดเอาดื้อๆ
สไตรคเกอร์ค่อยๆหันมามองริวโนะสุเกะอย่างช้าๆ \"แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นมั้ย\"สไตรคพูดพร้อมกับจับริวโนะสุเกะให้เดินมาข้างหน้าเพื่อนที่จะให้เห็นสิ่งที่เขาต้องการให้เห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ทันทีที่ริวโนะสุเกะได้เห็นเขาก็แทบจะอ้วกออกมาทันที
\"แหวะ นี่มันอะไรวะเนี่ย\" ริวโนะสุเกะหันหน้าหนีภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเขา ภาพศพของนักโทษชายจำนวนมากที่มีอวัยะขาดเป็นชิ้นๆและมีเลือดกระจายเต็มอยู่ทั่วทั้งห้อง ทำเอาแม้กระทั้งนักโทษข้ามชาติอย่างสไตรคเกอร์ยังสั่น
\"นายคิดว่านี่ใครทำ\"ริวโนะสุเกะพยายามหันหน้าขึ้นมาพูด แต่ก็หันหลับทันทีเพราะไม่อยากจะเห็นภาพสยองที่อยู่ตรงหน้า แต่สไตรคเกอร์ไม่รอช้าเขารีบเดินไปหยิบท่อเหล็กที่หล่นอยู่ข้างๆขึ้นมาทันที จากนั้นจึงค่อยๆเดินนำไปอย่างช้าๆ
ตึงงง... ร่างของชายคนหนึ่งพุ่งออกมาจากในห้องขังที่สไตรคเกอร์กำลังจะพาริวโนะสุเกะผ่าน ชายคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นมาโดยมีสไตรคเกอร์ค่อยๆง้างกระบองเห็ลกขึ้นมาอย่างช้าๆ
\"เดี๋ยว!!!!\"ชายผิวขาว ผมยาวที่มัดรวบรวมกันไว้ที่ด้านหลังค่อยๆพยายามหายใจและพูด \"ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าพวกนี้\"ชายผิวขาวกล่าว ในขณะที่สไตรคกำลังค่อยๆลดกระบองลง \"ฉันชื่อ ซาซากิ โคจิโร่\"โคจิโร่ปาดเหงื่อพร้อมกับสะบัดออก
\"ฉัน สไตรคเกอร์ ส่วนนั้นริวโนะสุเกะ\"สไตรคเกอร์แนะนำตัวเองก่อนที่จะชี้ไปที่ริวโนะสุเกะที่ยืนอยู่ข้างหลัง
\"นายรอดมาได้ยังไง\"สไตรคเกอร์ชิงถามโคจิโร่ก่อนทันที ทำเอาโคจิโร่เกือบตั้งตัวไม่ทัน \"ฉันซ่อนอยู่ใต้เตียงตอนใครบางคนเข้ามา มันมีมีดเล่มใหญ่มากๆติดอยู่ที่มือ โชคดีที่มันไม่เห็นฉันซะก่อน\"โคจิโร่เช็ดเหงื่อก่อนที่จะตอบสไตรคเกอร์ ท่าทางเขาจะตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่ได้เจอมาก
เพราะเหงื่อออกมามาก \"แล้วจะเราจะทำยังไงต่อ\"ริวโนะสุเกะถามขึ้นมากลางคัน
\"ฉันคิดว่าเราจะหนีจากที่นี่กัน\"สไตรคเกอร์ตอบเสียงเรียบๆพร้อมๆกับโคจิโร่ที่เดินไปนั่งอยู่ข้างๆกำแพง \"ใช่!!หนีแต่เราจะหนีกันยังไง\"โคจิโร่ถามย้อนขึ้นมา \"จากที่ฉันดูทางกว่าจะเข้ามาถึงในนี้ กว่าเราจะออกไปได้ท่าทางจะลำบากซะแล้ว\" สไตรเกอร์พูดด้วยนํ้าเสียงเงียบขรึม
ติชมด้วยนะคร้าบ
ปี ค.ศ. 1670
ณ เกาะDark Doom ประเทศสหรัฐอเทริกา เวลา 2ทุ่ม
\"เฮ้ ของมาถึงรึยัง?\"ชายหนุ่มร่างท้วมที่อยู่ในชุดตำรวจพูดขึ้นในขณะที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าอาคารของเกาะ \"พวกเราไปหลายประเทศนะเว้ย แกอยู่เฝ้าที่นี่ก็อย่าพูดมากสิวะ\"ชายอีกคนที่อยู่บนเรือในชุดแบบฟอร์มตำรวจเหมือนคนที่ยืนอยู่ข้างบนตะโกนกลับมา ในขณะที่กำลังค้อนนักโทษให้เดินไปในอาคาร
ที่ตั้งตระง่านอยู่เบื้องหน้า \"เอ้า ชักช้าอยู่นั้นแหละ\" พลั้กกก นายตำรวจที่คุมตัวนักโทษลงมาจากเรือใช้กระบองซัดเข้าที่หน้าของนักโทษคนหนึ่งอย่างไม่ปราณี
นักโทษรูปร่างผอม ผมสีนํ้าตาลอ่อนรุงรังค่อยๆลุกขึ้นมาจากนั้นจึงเดินต่อไป \"ต้อเจอแบบนี้ถึงจะเชื่อฟัง\"คำรวจที่คุมตัวนักโทษมาตั้งแต่แรกพูดขึ้นพลางเตะฝุ่น \"ถ้าไม่มีอะไรฉันกลับล่ะนะ ต้องไปทำธุระอย่างอื่นอีก\"นายตำรวจกล่าวพร้อมกับเดินไปขึ้นเรือลำสีขาว ข้างๆเรือมีตัวหนังสือสีดำเขียนว่า Policeติดไว้อยู่
E BUILDING
A-LEVEL
ในห้องขังห้องหนึ่งเวลา ตี1
\"นาย ชื่ออะไรวะ\"ตัวผอม ผมสีนํ้าตาลอ่อนที่เคยโดนนายตำรวจฟาดร่วงมาแล้วพูดขึ้นพร้อมกับพลิกตัวเพื่อที่จะหันหน้าลงมาคุยได้ชัดๆ \"ฉันชื่อสไตรคเกอร์ว่ะ แล้วแกชื่ออะไรวะ\"สไตรคเกอร์ตอบในนํ้าเสียงงัวเงียนิดๆ ในขณะที่ชายร่างผอม ผมยุ่งๆสูงประมาณ165ตอบกลับมา \"ฉันชื่อ มุซามิ ริวโนะสุเกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"
ริวโนะสุเกะพูดพร้อมกับยื่นมือมาทางสไตรคเกอร์เพื่อจะทำการเช็คแฮนด์ แต่ดูเหมือนสไตรคเกอร์จะจับแบบไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมด้วยเท่าไหร่ \"แกติดคุกข้อหาอะไรวะ\"ริวโนะสุเกะถามต่อในระหว่างที่โดดลงมาจากเตียงชั้นบนเพื่อมานั่งคุย
ตุบบบบ... เสียงริวโนะสุเกะกระโดดลงมาจากเตียงด้วยความเบา
\"ฉันฆ่าทหารและตำรวจว่ะ ติดคุกย้ายไปย้ายมาก็หลายที่แล้ว\"สไตรคเกอร์ตอบพลางหยิบบุหรี่และไฟแช็กออกมาสูบ ทำเอาริวโนะสุเกะอึ้งไปในเวลาเดียวกัน \"เฮ้ย!!! นายแอบเอาเข้ามาได้ยังไงวะ สุดยอด\"ริวโนะสุเกะกล่าวในขฯะที่ยื่นมือออกไปเพื่อแสดงให้เห็นว่าขอซักมวนก็ยังดี \"ฉันเป็นถึงผู้ร้ายข้ามชาติเลยนะเว้ย แค่นี้ยังน้อย\"
สไตรคเกอร์อวดบารมีในขณะที่ยื่นบุหรี่และไฟแช็กให้ริวโนะสุเกะ \"แล้วนายติดคุกข้อหาอะไรวะ\"สไตรคเกอร์พูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ที่อัดเข้าไปเต็มปอดอย่างสบายใจออกมาอย่างช้าๆ
\"ก็ขโมยของนิดหน่อยว่ะ ขนาดตอนไฟไฟม้นะเนี่ยใครจะไปนึกว่าโดนจับวะ\"ริวโนะสุเกะพูดอย่างหัวเสีย จากนั้นจึงดูดควันบุหรี่เข้าไปและเป่ามันออกมา อย่างช้าๆ ในขณะที่สไตรคสูบหมดอย่างรวดเร็วและเขี้ยบุหรี่ทิ้งข้างๆกำแพง
ในขณะที่ริวโนะสุเกะและสไตรคเกอร์กำลังคุยกันเพลินๆก็มีเสียงของห้องที่อยู่ไกลจากห้องของริวโนะสุเกะและสไตรคเกอร์ค่อยๆดังขึ้นทีละ เสียงสองเสียง
อ้ากกกกกก.. เสียงของนักโทษชายกรีดร้องเหมือนถูกอะไรบางอย่างทรมานอย่างหนัก
\"แกได้ยินเสียงอะไรมั้ย\"ริวโนะสุเกะรีบเดินมาเกาะลูกรงหลังจากถามสไตรคเกอร์ \"แกจะสนใจทำไมวะ พวกนี้มันชอบตุ๋ยตูดกัน เจอมาทุกคุกทุกแดนเลยว่ะ\"สไตรคเกอร์กล่าวกับริวโนะสุเกะด้วยนํ้าเสียงธรรมดาจนเหมือนเป็นเรื่องชีวิตประจำวันของเขาเลย
ริวโนะสุเกะค่อยๆเงี้ยหูฟังอย่างช้าๆ แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงเดิมอยู่ เสียงที่กรีดร้องด้วยความทรมานและโหยหวนเหมือนเดิม แต่เสียงนี้ค่อยกระชั้นชิดเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆจนกระทั้งเข้ามาหยุดอยู่ที่ห้องข้างๆของเขานั้นเอง หัวใจของริวโนะสุเกะเต้นระรัว
จากนั้นเขาจึงค่อยๆเดินออกมาจากลูกรงและปีนขึ้นไปหาสไตรคเกอร์
\"เสียงนั้นมันมาหยุดอยู่ข้างห้องเราและนะเว้ย\" ทันทีที่สไตรคเกอร์กำลังจะตอบก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้น พื้นห้องข้างบนเริ่มสั่น
ครึ่กกกกกก... พื้นเพดานค่อยๆทรุดตัวลงมาอย่างช้าๆ
\"หลบเร็ว\"สไตรคเกอร์ถีบเข้าที่หลังของริวโนะสุเกะอย่างจัง ทำให้เขาร่วงลงไปบนพื้นจากนั้นสไตรคเกอร์จึงโดดตามลงมาติดๆ \"เข้าไปซ่อนใต้เตียงเร็ว\" ริวโนะสุเกะรีบกลิ้งตัวเข้าไปหลบอยู่ใต้เตียง มีไสตรคเกอร์ที่ตามมาและเบียดเขาเข้าไปติดข้างในสุด
เสียงของการสั่นสนั่นเริ่มค่อยๆหายไป \"หยุดแล้วเหรอ\"
ครืนนนนน... ตูมมมมมมมม... ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่เหนือห้องของพวกเขาขึ้นไปถล่มลงมาอย่างไม้ยั้งและหยุดเองในที่สุด
สไตรคเกอร์ค่อยๆคลานออกมาจากใต้เตียง สิ่งแรกที่เขาเห็นในตอนนี้และทำให้เขาดีใจมากที่สุดก็คิอ การที่เพดานถล่มลงมาและทำให้กรงเหล็กพัง แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายเพราะเขาหนีมาเยอะแล้ว
\"ออกมา\"สไตรคเกอร์คลานออกมาก่อนที่จะเรียกริวโนะสุเกะ ให้ตามออกมา ทันทีที่ริวโนะสุเกะได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้ากฌตะลึงทันที \"เฮ้ย!!!อย่างนี้เราก็หนีได้แล้วนี่หว่า\"ริวโนะสุเกะตาโตพร้อมกับตัวสั่น \"แค่ได้หนีอย่าเพิ่งทำเป็นดีใจ\"สไตรคเกอร์ก้าวข้ามซากปรักหักพัง
ที่กองอยู่หน้าห้องของเขา จากนั้นเขาจึงรีบเดินออกไปทันที \"แกจะไปไหนวะ\"ริวโนะสุเกะรีบเดินตามมาอย่างเร็วเผื่อที่จะไล่สไตรคเกอร์ให้ทัน แต่สไตรคเกอร์ก็หยุดเอาดื้อๆ
สไตรคเกอร์ค่อยๆหันมามองริวโนะสุเกะอย่างช้าๆ \"แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นมั้ย\"สไตรคพูดพร้อมกับจับริวโนะสุเกะให้เดินมาข้างหน้าเพื่อนที่จะให้เห็นสิ่งที่เขาต้องการให้เห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ทันทีที่ริวโนะสุเกะได้เห็นเขาก็แทบจะอ้วกออกมาทันที
\"แหวะ นี่มันอะไรวะเนี่ย\" ริวโนะสุเกะหันหน้าหนีภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเขา ภาพศพของนักโทษชายจำนวนมากที่มีอวัยะขาดเป็นชิ้นๆและมีเลือดกระจายเต็มอยู่ทั่วทั้งห้อง ทำเอาแม้กระทั้งนักโทษข้ามชาติอย่างสไตรคเกอร์ยังสั่น
\"นายคิดว่านี่ใครทำ\"ริวโนะสุเกะพยายามหันหน้าขึ้นมาพูด แต่ก็หันหลับทันทีเพราะไม่อยากจะเห็นภาพสยองที่อยู่ตรงหน้า แต่สไตรคเกอร์ไม่รอช้าเขารีบเดินไปหยิบท่อเหล็กที่หล่นอยู่ข้างๆขึ้นมาทันที จากนั้นจึงค่อยๆเดินนำไปอย่างช้าๆ
ตึงงง... ร่างของชายคนหนึ่งพุ่งออกมาจากในห้องขังที่สไตรคเกอร์กำลังจะพาริวโนะสุเกะผ่าน ชายคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นมาโดยมีสไตรคเกอร์ค่อยๆง้างกระบองเห็ลกขึ้นมาอย่างช้าๆ
\"เดี๋ยว!!!!\"ชายผิวขาว ผมยาวที่มัดรวบรวมกันไว้ที่ด้านหลังค่อยๆพยายามหายใจและพูด \"ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าพวกนี้\"ชายผิวขาวกล่าว ในขณะที่สไตรคกำลังค่อยๆลดกระบองลง \"ฉันชื่อ ซาซากิ โคจิโร่\"โคจิโร่ปาดเหงื่อพร้อมกับสะบัดออก
\"ฉัน สไตรคเกอร์ ส่วนนั้นริวโนะสุเกะ\"สไตรคเกอร์แนะนำตัวเองก่อนที่จะชี้ไปที่ริวโนะสุเกะที่ยืนอยู่ข้างหลัง
\"นายรอดมาได้ยังไง\"สไตรคเกอร์ชิงถามโคจิโร่ก่อนทันที ทำเอาโคจิโร่เกือบตั้งตัวไม่ทัน \"ฉันซ่อนอยู่ใต้เตียงตอนใครบางคนเข้ามา มันมีมีดเล่มใหญ่มากๆติดอยู่ที่มือ โชคดีที่มันไม่เห็นฉันซะก่อน\"โคจิโร่เช็ดเหงื่อก่อนที่จะตอบสไตรคเกอร์ ท่าทางเขาจะตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่ได้เจอมาก
เพราะเหงื่อออกมามาก \"แล้วจะเราจะทำยังไงต่อ\"ริวโนะสุเกะถามขึ้นมากลางคัน
\"ฉันคิดว่าเราจะหนีจากที่นี่กัน\"สไตรคเกอร์ตอบเสียงเรียบๆพร้อมๆกับโคจิโร่ที่เดินไปนั่งอยู่ข้างๆกำแพง \"ใช่!!หนีแต่เราจะหนีกันยังไง\"โคจิโร่ถามย้อนขึ้นมา \"จากที่ฉันดูทางกว่าจะเข้ามาถึงในนี้ กว่าเราจะออกไปได้ท่าทางจะลำบากซะแล้ว\" สไตรเกอร์พูดด้วยนํ้าเสียงเงียบขรึม
ติชมด้วยนะคร้าบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น