ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

    ลำดับตอนที่ #8 : เมืองเครอส

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 11.75K
      928
      15 มิ.ย. 61


    'นะ นี้ มันสุดยอดเกินไปแล้ว' เด็กหนุ่มผมดำร่างเล็ก ที่กำลังยืนตะลึงกับภาพตรงหน้าพร้อมเหงื่อตก และมีสีหน้ากระวนกระวาย กับภาพเบื้องหน้าที่มีกำแพงเมืองที่สูงมากๆ สูงพอๆกับกำแพงในอนิเมะเรื่องนึงที่เขาเคยดู แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจไม่ใชความสูงของกำแพงแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่ทำให้ลีโอถึงกับหน้าถอดสีก็คือ ช่องว่างของกำแพงขนาดมหึมาที่มีช่องโหว่กว้างพอๆกับบ้าน 2 ชั้น 2หลังมาต่อกัน

    'คงไม่ใช่หละมั้ง ต้องไม่ใช่แน่ๆ'ก่อนที่ลีโอจะก้มหน้ามองพื้นดินและหันไปมองทางด้านหลัง ปรากฏลอยแยกของดินที่เหมือนโดนอะไรถางจนไปสุดที่ กำแพงเมืองพอดีเป๊ะๆ ใช้แล้วลูกถีบเอาจริงพลัง 5 % จากหน้าถ้ำราชามังกรดำนั้นเอง

    ก่อนที่เด็กน้อยจะได้ขยับไปไหนเพราะความที่ยังไม่คุ้นชินกับการมองดูพลังที่มหาศาลของตัวเอง พร้อมกับคิดว่า 'ถ้าปลดปล่อยพลัง 100% ลูกถีบเอาจริงขึ้นมา ดาวดวงนี้จะเป็นยังไงนะ'


    ถึงอย่างนั้นคนที่ช็อคก็ไม่ใช่ลีโอคนเดียวแน่ซึ่งตอนนี้เด็กหนุ่มค่อยๆหันไปมองที่พี่สาวอาเซียของเขาแต่ก็ต้องตกใจสุดขีด เนื่องจากอัศวินสาวชุดเกราะเหล็กสีเทาที่สะพายหอกเหล็กกับดาบมหึมา บัดนี้ได้ ลงไปนอนสลบอยู่ที่พื้น เป็นที่เรียบร้อย


    "เห้ยพี่อาเซีย"ลีโอรีบเดินไปประคองอาเซียที่กำลังนอนสลบไม่ได้สติอยู่ ก่อนจะพยายามเรียกคืนสติให้กับอัศวินสาวด้วยวิธีต่างๆนานา ก่อนที่จะมีชายค่อนข้างมีอายุสวมชุดเกราะแบบพวกทหารยามวิ่งตรงมาทางของทั้งสอง

    "เจ้าหนู เจ้าเป็นคนเมืองไหนทำไมข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อน" ทหารยามถามกับลีโอ

    "พอดีผมกำลังเก็บของป่าในป่าและก็เจอกับพี่สาวที่กำลังนอนหมดสติอยู่ในป่าหนะครับ"ลีโอตอบไปด้วยหน้าตาที่ใสซื่อแบบเด็กน้อย

    "ห้ะ ป่า ป่าไหน"

    "ป่า เดธวูธหนะครับ"

    "เจ้าว่าอะไรนะเจ้าหนู จะโกหกก็ให้มันน้อยๆหน่อย เจ้าไม่รู้หรอว่ากำลังเกิดสงครามระหว่างสองอาณาจักร ดะ เดี๋ยวนะ นั้นมันชุดเกราะทหารของอาณาจักรอาซุสหนิ้" ทหารยามพูดพร้อมเดินมาใกล้ๆก่อนจะสังเกตเห็นอาเซียที่กำลังนอนหมดสติอยู่

    "ทะ ท่านแม่ทัพอาเซีย" ทหารยามตะโกนลั่น พร้อมกับโบกไม้โบกมือไปทางประตูเมือง สักพักก็มีทหารกลุ่มหนึ่งวิ่งมาก่อนจะตะโกนโหวกเหวกโวยวายแล้วก็มีทหารอีกกลุ่มนึงวิ่งมาพร้อมกับเตียงสนาม ก่อนจะประคองนำร่างอันไร้สติของอาเซียวิ่งหายเข้าไปในเมือง

    "เจ้าหนู เจ้ามีความดีความชอบรอท่านแม่ทัพฝืนก่อน ท่านคงจะตบรางวัลให้แก่เจ้าอย่างงาม"

    "ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมแค่จะเข้าเมืองไปเพื่อสมัครเป็นนักผจญภัย"

    "ห้ะ เด็กอย่างเจ้าเนี้ยนะจะมาสมัครเป็นนักผจญภัย"

    "เห็นอย่างนี้ผมก็อายุ 14 แล้วนะ "ลีโอตอบทหารยาม ทหารยามทำสีหน้าเชิงเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ต้องยอมจำนน พร้อมพามาส่งหน้าประตูเมือง

    "เดินตรงไป จนถึงใจกลางเมืองจะพบกับน้ำผุที่มีรูปปั่นอยู่ กิลนักผจญภัยอยู่ฝั่งขวามือ ข้าส่งเจ้าได้แค่นี้ ครั้งหน้าอย่าลืมติดเงินมา 40 แครอยหล่ะ เห็นแก่เจ้าที่มีความดีความชอบข้าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นละกัน" ทหารยามพูดกับลีโอพร้อมชี้เส้นทางไปยังกิลนักผจญภัย ก่อนที่ลีโอจะกล่าวขอบคุณ และก็เดินไปยังเส้นทางที่ทหารยามบอก

    ระหว่างเดินก็พบเจอกับบ้านทรงยุคกลางและก็ต้นไม้ผลไม้แปลกตา แต่ลีโอก็ต้องตกใจแทบกระโดดด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาเห็นหญิงสาวคนนึง

    "เห้ยย หู หาง นี้มันแฟนตาซีสุดๆไปเลยโว้ยยย" ลีโอตะโกนพร้อมกับกำลังตะลึงเมื่อจู่ๆมีสาวหูแมวใส่ชุดเหมือนพวกแอสซาซินเดินผ่านหน้าเขาไป

    "อ้ะนั้นไงน้ำผุ" ลีโอเดินมาหยุดอยู่ตรงน้ำผุ พร้อมกับมองไปยังรูปปั้นทั้ง 5 ตน ซึ่งมีตัวอักษรแปลกตาซึ่งเขาก็อ่านไม่ออก อยู่ใต้รูปปั่นแต่ละตัว

    "เอ๋ แล้วกิลนักผจญภัยมันอยู่ตรงไหนหว่า" ลีโอมองซ้ายมองขวาก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ตรงหน้า อาคารทรงยุโรบยุคกลางซึ่งมีสัญลักษณ์ดาบไขว้และมีโล่อยู่ด้านหลังดาบ

    "ที่นี้แหละมั้ง "ลีโอเดินมาหยุดตรงหน้าประตูพร้อมกับยืนมือไปบิดกล่อนประตูก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป

    กริ๊งงงงง


    เสียงกระดิ่งดังพร้อมกับมีสายตานับ 50 คู่ที่หันมาทางประตูที่ถูกผลักออกมา เผยให้เห็นเด็กน้อยผมดำดวงตาสีดำกลมโต ไม่สวมเสื้อด้านบนและใส่กางเกงสีเขียวขาดๆก่อนจะเดินตรงไปที่เคาว์เตอร์โดยมีชายกล้ามโตผมกับหนวดมีสีขาวโพลนยืนอยู่หลังเคาว์เตอร์

    "เออ คือผมมาสมัครเป็นนักผจญภัยหน่ะครับ"สิ้นเสียงของเด็กน้อยลีโอ สายตาทั้ง 50 คู่ เบิ้กกว่าพร้อมกับมีเสียงคุยซุบซิบกัน

    "มันบอกว่าอย่างงั้นหวะ"ชายร่างอ้วนที่นั่งอยู่ด้านในสุดพูดขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะชุดใหญ่พร้อมกับเสียงนินทาต่างๆนานา

    ฮ่าาาาาาา ๆ

    "กลับบ้านไปกินนมแม่ไปไอ้หนู555" A


    "เห้ยยย ใครปล่อยลูกมาเดินเล่นแถวนี้ว้ะ555"B


    "อีก10 ปีค่อยมาใหม่นะ ไอ้หนู 555"C


    "เงียบ!!"เสียงชายที่อยู่หลังเคาว์เตอร์ตะโกนลั่นทำให้พวกที่นั่งอยู่ทั้งหมดรีบเก็บลิ้นเข้าปากกันอย่างไว

    "เจ้าหนูที่นี้ไม่ใช่ที่ๆเจ้าจะมาวิ่งเล่น รีบกลับบ้านไปก่อนที่แม่ของเจ้าจะเป็นห่วง" ชายหลังเคาว์เตอร์พูดขึ้น

    "คะ คือผมตั้งใจจะมาเป็นนักผจญภัยจริงๆนะครับ" ลีโอตอบอย่างตะกุกตะกัก

    ฮ่าาาาาาาา ๆ


    "เจ้าเด็กนี้มันฮาได้ใจจริงๆ"D

    ตุมมมม

    "ข้าบอกให้เงียบ" สิ้นเสียงทุบโต๊ะพวกที่นั่งอยู่ในกิลทั้งหมดเหงื่อตกพร้อมกลืนน้ำลายกันอึกๆ ไม่มีใครกล้าเอ่ยคำพูดใดๆออกไป

    "เจ้าอายุเท่าไหร่แล้วหละ"

    "ปีนี้ 14 ครับ" คำตอบของลีโอทำให้ชายหลังเคาว์เตอร์ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อก่อนที่เขาจะหันหลัง ไปหยิบแผนอะไรซักอย่างในลิ้นชักมาก่อนจะยืนให้ลีโอ

    "อะ นี้คือ บัตรนักผจญภัย มันจะบอกอายุและพลังเวทย์ของเจ้าว่าอยู่ในระดับใด" ชายแก่(ขอเปลี่ยนนะครับไม่รู้จะใช้สรรพนามอะไรดี) ยืนบัตรให้ลีโอก่อนจะรับแล้วทำหน้างุนงง เพราะไม่มีตัวอักษรใดๆในบัตรเลย

    "ไม่เห็นมีข้อมูลอะไรเลยนี้ครับ"ลีโอมองบัตรก่อนจะพูดกับชายแก่ไป

    "เจ้าก็แค่หยดเลือดลงไป"สิ้นเสียงของชายแก่เขาก็จับแขนลีโอยกขึ้น ทำให้ตอนนี้ลีโอขาลอยอยู่เหนือพื้นก่อนที่ชายแก่จะหยิบมีดมากรีดที่ปลายนิ้วของลีโอทันที

    เปรี้ยะ เพล้ง

    เสียงแตกกระจายของมีดพร้อมกับชายแก่ที่เบิ้กตากว้าง ก่อนที่ลีโอจะตั้งสติได้ 'ฉิบละลืมปรับพลัง '

    "0000.1%"ลีโอกระซิบเสียงเบาๆก่อนจะตอบชายแก่ไป

    "สงสัยมีดมันคงเก่าแล้วหล่ะครับ"

    "อะ อืม "ชายแก่ก็คิดแบบนั้นโดยที่ไม่ได้สงสัยใดๆก่อนจะหยิบ มีดอันใหม่มา

    ฉึก

    เลือดไหลหยดลงบนบัตรก่อนที่จะส่องแสงสว่าง


    ลีโอ 


    อายุ14


    เผ่าพันธุ์:มนุษย์

    STR:5

    AGi:5

    INT:0

    VIT:3

    LUK:2

    สกิล:ไม่มี

    ระดับพลังเวทย์:ไม่มี

    แรงค์:E

    สถานะพลัง:0000.1% (ไม่แสดง)

    ฉายา:บุตรแห่งผู้สร้าง (ไม่แสดง)

    "หืมม เจ้าเด็กนี้ มัน"เสียงของชายแก่ที่กำลังตะลึงกับค่าสเตตัสของลีโออยู่ ลีโอที่ได้ยินดังนั้นทำหน้าสงสัยและก็ทำให้ทุกคนในกิลเกิดความอยากรู้อยากเห็นก่อนเขาจะเอ่ยต่อว่า

    "ไร้พลังเวทย์ ไม่สิต้องบอกว่าไม่มีเลยถึงจะถูก ค่าพลังก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน"สิ้นเสียงของชายแก่ก็ตามมาด้วยสายตาดูถูกมากมายพร้อมกับเสียงหัวเราะและเสียงนินทา

    ฮ่าาาาาาา

    "พลังเวทย์น้อยว่าสวะแล้วนะ แต่นี้ไม่มีเลย สวะยิ่งกว่าสวะอีก5555" A

    "5555ให้อีก 100 ปีมาใหม่ผลมันก็ไม่ต่างจากเดิม ขยะแท้ๆ"

    "นี้พวกเจ้าไม่ได้ยินที่ข้าบอกหรอว่าให้เงีย..."แต่ก่อนที่ชายแก่จะพูดจบ

    กริ๊ง~

    ประตูถูกเปิดเผยให้เห็นชายร่างยักษ์แผลเป็นเต็มตัว ก่อนที่จะเดินมาหยุดที่ด้านหลังของลีโอ

    "กลับมาแล้ว เดล" ชายร่างยักษ์พูดกับชายแก่หลังเคาว์เตอร์

    "ภารกิจเป็นไงมั้ง คาล์" ชายแก่ที่ชื่อเดลถามชายร่างยักษ์ที่ชื่อคาร์

    "ก็เหมือนทุกๆที ก็แค่ภารกิจระดับ B เทียบกับ ระดับ A ไม่ได้หรอก " ชายร่างยักษ์ตอบชายแก่แบบดูชิลๆ

    "อะ เออคือ"ลีโอที่พยายามจะแทรกการสนทนาของทั้งสองเอ่ยขึ้น

    "หืม ไม่อยู่แปปเดียวที่นี้มีเด็กด้วยหรอ?"คาล์มองลีโอก่อนจะหันไปถามกับเดล

    "อ่อเจ้าหนูนี้มาสมัครเป็นนักผจญภัยหนะแถมไม่มีพลังเวทย์ด้วย" เดลตอบพร้อมกับยกมือขึ้นและหยักไหล่เหมือนจะสื่อว่า ก็ช่วยไม่ได้

    "สวะสินะ เดี๋ยวนี้กิลตกต่ำขนาดเอาเด็กตัวกระเปี๊ยกเข้ามาเป็นสมาชิกแล้วหรอ กลับบ้านของเจ้าไป เจ้าหนูก่อนที่ข้าจะหมดความอดทนและปาเจ้าออกไปแทน"คาลถามเดลก่อนจะหันไปขู่ลีโอ โดยที่ลีโอได้แต่คิดในใจ

    'คำก็สวะสองคำก็สวะ พวกแกสิสวะเดี๋ยวพ่อเตะปลิวไปดาวอังคารเลยหนิ้'

    "อะ เออ คือว่าผมจะรับภารกิจได้จากตรงไหนครับ" ลีโอไม่สนใจคำพูดของชายร่างยักษ์แต่อย่างใดก่อนจะหันไปถามเดล เดลได้ยินดังนั้นจึงยื่นบัตรนักผจญภัยคืนให้ลีโอและชี้ไปทางบรอดไม้ใหญ่ๆ ลีโอไม่รอช้ารีบก้าวเท้า ออกไปทางบรอดทันทีแต่ก่อนที่จะได้ขยับไปไหน

    หมับ

    "ข้าบอกให้เจ้ากลับไปไม่ได้ยินหรอเจ้าสวะ"คาลจับไปที่หัวของลีโอและยกขึ้นด้วยมือข้างเดียวก่อนจะจัดการปาออกไปทางประตู

    ฟริ้วววว

    ร่างของลีโอลอยไปตามแรงปาของคาลกำลังจะชนกับประตูกิล 'อ๊ากกกตายแน่ๆ' แต่ทันใดนั้น

    กริ๊งงงง

    หมับ

    เป็นมือมือเล็กๆที่ตอนนี้กำลังจับคอของลีโอไว้ก่อนที่ร่างของลีโอจะพุ่งไปถึงตัวของเจ้าตัว ลีโอค่อยๆลืมตา ก็พบกับสาวหูแมวในชุดแอสซาซิน ผมเทาตาสีม่วงใบหน้าเย็นชาที่เจอตอนเข้าเมืองก่อนหน้านี้ สาวหูแมวค่อยๆวางลีโอลงกับพื้นโดยไม่ได้ สนใจอะไรเขาเลยก่อนจะเดินไปทางเคาว์เตอร์ และขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆคาล โดยที่สายตากว่า 50 คู่ มองไปทางสาวน้อยหูแมวด้วยความหวาดกลัวมั้ง ตัวสั่นมั้ง

    "กลับมาแล้ว" เสียงเรียบเล็กกับใบหน้าเย็นชาไร้ซึ้งอารมณ์ใดๆกล่าวขึ้น

    "ครั้งนี้กลับมาช้านะ รินเด้"เป็นเดลที่ตอบสาวน้อยหูแมวไป

    "พอดีเจอปัญหานิดหน่อยหน่ะ"สาวน้อยหูแมวที่ชื่อรินเด้กล่าวเสียงเรียบ

    "ห้ะ ปัญหา! ปัญหาอะไร? นักผจญภัยแรงค์ S อย่างเธอ ภารกิจระดับ A นี้ใช้เวลาไม่ถึงวันก็จบภารกิจแล้วหนิ้" คาลเป็นฝ่ายแทรกการสนทนาของทั้งสองที่ตอนนี้ดูอึ้งๆปนสงสัยกับคำตอบของรินเด้กล่าว

    "พอดีผ่านไปเจอถ้ำที่ใช้ผนึกราชามังกรดำหนะตอนนี้ผนึกได้แตกสลายไปแล้ว ก็เลยเขาไปตรวจสอบอะไรนิดหน่อย"รินเด้ตอบเสียงเรียบถึงจะมีเหงื่อผุดออกมานิดหน่อย

    "ห้ะเธอว่าไงนะ!!" X2 ทั้ง 2 เดล/คาร์ ตะโกนพร้อมกัน ซึ้งคนทั้งกิลก็ตกใจไม่ต่างจากทั้ง2

    "หายนะ หายนะแน่ๆ ผู้กล้าในตำนานก็ไม่อยู่แล้วด้วย" คาลที่ตอนนี้สีหน้าเริ่มไม่ดีและกำลังเริ่มวิตกกังวลอยู่

    "แต่ที่หน้าตกใจกว่านั้นก็คือ"รินเด้หยุดพูดและยืนมือไปเครื่องดื่มจากเดลที่ยืนมาให้ ก่อนจะพูดต่อ

    "ไม่พบร่องรอยของราชามังกรดำเลย พบแต่ร่องรอยการต่อสู้ ซึ่งน่าจะมีคนที่เข้าต่อกรกับราชามังกรดำ แต่จากร่องรอยที่พบ.."รินเด้เล่าพร่างหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม โดยที่ตอนนี้มีสายตาของคนทั้งกิลตั้งหน้าตั้งตารอฟังพร้อมกลืนน้ำลายดังอึก


    "เศษเขาของราชามังกรดำและร่องรอยของมหาเวทย์ที่พลังทำลายล้างสูงมาก สูงถึงขนาดลากยาวมาสุดที่กำแพงเมืองเลยทีเดียว แต่ที่แปลกคือ จะว่าเป็นเวทย์ทำลายล้างก็อาจจะไม่ใช่ เพราะสัมผัสถึงพลังเวทย์ไม่ได้เลย"รินเด้เล่าเหตุการณ์ที่ตนได้ไปเจอมาให้คนทั้งกิลฟัง

    "หรือจะเป็นท่านผู้นั้น มหาผู้กล้าในตำนาน เซฟิรอส "คาลที่เป็นฝ่ายเริ่มตั้งขอสังสัยกล่าวขึ้น

    "แต่นั้นมันเมื่อ 1000 ปีที่แล้วนะ แล้วอีกอย่าง บุคคลผู้นั้นทำได้ก็แค่สู้อย่างสูสี และใช้ไพ่ตายคือ การ ผนึกราชามังกรดำแทนหนิ้" เดลที่เป็นฝ่ายเสริมกล่าว

    "อาจจะเป็นราชามังกรตนอื่นๆที่ทำลายผนึกและใช้จังหวะที่ราชามังกรดำกำลังอ่อนแอ จัดการสังหารเผื่อชิงแกนอสูรมาเพิ่มพลังให้แก่ตนก็เป็นได้"รินเด้เสริม

    ลีโอที่นั่งฟังการสนทนาของทั้ง 3 ก็หาได้สนใจไม่ ยังพยายามเดินตรงไปที่บรอดไม้ต่อไปเพื่อเลือกภารกิจ

    'ภาษาอะไรว่ะเนี้ย เอ๊ะ แล้วทำไมเราถึงพูดภาษาของโลกนี้ได้ฟ่ะ' ลีโอที่กำลังปวดหัวกับภาษาที่พบครั้งแรก ก่อนจะหันไปถามเดล

    "คือคุณลุงชื่อเดลสินะครับ ผมอ่านมันไม่ออกอ่ะครับ" ลีโอตะโกนไปทางเคาว์เตอร์ ก่อนใช้นิ้วชี้ไปทางบรอดไม้ด้วยหน้าตาที่บ้องแบ๋ว

    "เจ้าหนูนี้ ไม่รู้เวลาเลยคนเขากำลังคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่ เจ้าสวะ เอ๊ยยย"ชายร่างอ้วนที่อยู่ด้านในเป็นฝ่ายพูด

    "เจ้าอ้วนเจ้าเงียบปากไปก่อนที่ข้าจะจับเจ้าโยนออกไปด้านนอน" เดลหันไปตวาดใส่ชายร่างอ้วนที่ตอนนี้หน้าเสีย ก่อนจะเดินไปทางลีโอและชี้ไปทางภารกิจบนบรอดก่อนจะเริ่มอธิบาย

    "ช่องแรกคือ E

    ช่องสองคือ D

    ช่องสามคือ C

    ช่องสีคือ B

    ช่องห้าคือ A

    และช่องสุดท้ายคือ S เจ้าพึ่งมาใหม่ข้าแนะนำให้เจ้าเลือกภารกิจเก็บพวกสมุนไพรของป่าจะดีกว่า "เดลอธิบายอย่างช้า ซึ่งลีโอก็เข้าใจก่อนจะเลือกภารกิจระดับ E เก็บสมุนไพรหญ้าสมานแผล โดยที่จะตัวก็อ่านไม่ออกก่อนจะยืนให้เดลไป

    "อืมภารกิจเก็บหญ้าสมานแผลสินะ ค่าธรรมเนียม 100 แครอลจบภารกิจค่อยมาเอาเงินคืน"เดลกล่าว

    "ผะ ผมไม่มีเงินอะครับคุณลุง"ลีโอตอบพร้อมทำหน้าใสซื้อ

    "เจ้าสวะถ้าไม่มีเงินก็ไสหัวออกไปให้พ้นๆหน้าข้า ก่อนที่ข้าจะหักคอเจ้าทิ้งซะ"คาลตะโกนแต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร เสียงเล็กๆเย็นชากับใบหน้าไร้อารมณ์ก็กล่าวขึ้น

    "อะนี่ 150 แครอล ข้าจ่ายแทนไม่ต้องถอน"เป็นสาวหูแมวที่กล่าวก่อนจะกระโดดลงจากเก้าอี้และเดินออกไปจากกิล

    "ขอบคุณครับพี่สาว"ลีโอที่เป็นฝ่ายตะโกนไล่หลังไป

    'คนที่นี้ก็ไม่ได้เร็วร้ายไปซะทุกคนแหละนะ'ลีโอคิดในใจ

    "อะนี้เจ้าหนู"เดลยื่นภาพของหญ้าสมานแผลให้ดูก่อนจะบอกสถานที่ ที่ดรอป

    "ตรงไปทางประตูทิศเหนือจะมีป่าแห่งชีวิต หญ้าสมานแผลจะขึ้นแถวๆน้ำตกนั้นแหละ"

    "ขอบคุณครับคุณลุงเดล"ลีโอยิ้มอย่างร่าเริงก่อนจะวิ่งออกไป

    "เห้อ ขอให้มันรอดกลับมาเถอะ"เดลถอนหายใจอย่างห่วงๆ

    ตัดกลับมาที่ลีโอที่ตอนนี้กำลังหลงทางอยู่ 'ประตูเหนือมันอยู่ตรงไหนฟร่ะ' ก่อนจะลองไปแบบผิดๆถูกๆ

    "อะ เจอประตูเมืองละ" ลีโอที่เห็นประตูเมืองก็รีบวิ่งไปที่ประตูเมืองทันที

    "เฮ้ๆ เจ้าหนู เจ้าจะไปไหน"ทหารยามถาม

    "อ่อ ไปทำภารกิจหาหญ้าสมานแผลที่ป่าแห่งชีวิตครับ"

    "อ่อ โอเคระวังตัวดีๆนะเจ้าหนูถึงที่ป่าแห่งชีวิตจะมีมอนเตอร์ระดับE ก็เถอะ แต่ตัวเจ้าก็เล็กนิดเดียวดูท่าไม่น่าจะไหว"ทหารยามอีกคนเสริม

    "ไม่ต้องเป็นห่วงครับเห็นแบบนี้ผมนี้แกร่งสุดๆไปเลย"ลีโอตอบพร้อมเบ่งกล้ามอันน้อยนิดโชว์

    "5555โอเคไปดีมาดี"ทหารยามคนแรกตอบ

    "บายๆครับพี่ๆทหาร" ลีโอกล่าวก่อนจะวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

    "เห้ออ เลือดร้อนจริงๆเนอะเด็กรุ่นนี้"ทหารยามคนแรกหันไปพูดกับทหารยามอีกคน

    "ใช่ๆ เห็นแล้วคิดถึงลูกที่บ้านเลย555 เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนะ ตะกี้จะเจ้าหนูนั้นมันบอกว่าจะไปไหนนะ"ทหารยามคนที่สองพูดพร่างเหงื่อตก

    "ป่าแห่งชีวิตหน่ะ ที่อยู่ทางประตูเหนือ.. ตะ แต่เห้ยย นี้มันประตูทิศตะวันออกหนิ้ งะงั้นป่าที่เจ้าหนูนั้นมันกำลังไป"ทหารยามทั้งสองหันมาจ้องหน้ากันพลางกลืนน้ำลาย

    "ป่าล้านอสูร!!"×2




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×