ลำดับตอนที่ #74
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : เทพีแห่งปัญญา
ณ สถานที่แห่งหนึ่งในอาณาจักรอาเทเนีย
แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามายังในห้องที่มืดมิด..เผยให้เห็นร่างของหญิงชราที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟา และเบื้องหน้าของนางนั้นได้มีกระดาษหมากรุกที่ถูกจัดวางหมากไว้อย่างเป็นระเบียบโดยที่ด้านซ้ายของกระดานมีเพียงแค่หมากตัวเบี้ยเท่านั้นถึง 18 ตัว ที่ถูกจัดวางไว้ ส่วนทางด้านขวามีเพียงแค่คิงที่อยู่เบื้องหลัง กับอัศวินอีกห้าตัวที่ยืนล้อมคิงเอาไว้อยู่
เพล้ง!!
เสียงของหนึ่งในตัวเบี้ยทางฝั่งซ้ายของกระดาษที่แตกกระจายออกดังขึ้น ก่อนที่มันจะสลายหายไปในอากาศ..
"เอ๋!!..ตายซ่ะแล้ว..ทั้งๆที่กำลังจะเลื่อนเป็นอัศวินแล้วแท้ๆ.."เสียงของหญิงชราที่กล่าวออกมาอย่างเสียดาย ก่อนจะกล่าวต่อไปอีกว่า..
"หมากตัวเมื่อกี้..ชื่อชินโดงั้นสินะ..."
พรึ้บ
จู่ๆผ้าคลุมของหญิงชราก็ถูกถอดออก ก่อนที่จะปรากฏร่างของหญิงสาวนางนึง ซึ่งผิวกายของเธอนั้นเปล่งแสงสว่างสีขาวอำพรรณออกมาอยู่ตลอดเวลา ประกอบกับใบหน้าของเธอที่งดงามมากๆ และมันงดงามถึงขนาดที่ว่าสตรีนางนี้น่าจะเป็นหญิงสาวที่งามที่สุดในคาเลียเสียด้วยซ้ำ..ต่อให้เป็นเทพีแห่งมนต์ตราที่ว่างามแล้ว..แต่ก็คงจะพ้ายแพ้ให้แก่นางผู้นี้เป็นอยู่ดี..
"เฮ้อ..ยัยมาโฮนะยัยมาโฮ บอกจะจัดการเองแต่ดันหายไปตั้งปีกว่า.."เสียงของสตรีผมดำแซมเงินดวงตาสีทองเปร่งประกายสวยงาม กล่าวออกมาอย่างเซงๆ
กรึกๆ!!
เพล้ง
จู่ๆก็มีเสียงของตัวเบี้ยที่แตกกระจายออกอีกครั้ง ก่อนที่มันจะพัฒนากลายเป็นอัศวิน ถึงกับทำให้หญิงสาวฉีกยิ้มออกมา
"หื้ม..มนุษย์ที่อยู่โพฟาสินะ..หึๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ ไม่เสียแรงที่เราต้องเสี่ยงตายไปหาม้วนคำภีร์เวทย์การอัญเชิญแห่งหายนะของพระเจ้าที่ทวีปมืด.."เสียงของหญิงสาวที่กล่าวกับตัวเธอเอง ออกมาอย่างพึ่งพอใจ
ก่อนที่หมากอัศวินตัวนั้นจะส่องแสงสว่างและแผ่กระจายคลื่นพลังออกมาอย่างมหาศาล
"มิน่าหล้ะ ทำไมเมื่อ 1000 ปีที่แล้วจอมมารถึงได้ออกตามหาเวทย์มนบทนี้..สาเหตุคงจะมาอนุภาพของมันที่ช่างน่ากลัวอย่างนี้สินะ.."หญิงสาวที่กล่าวและเริ่มที่จะรู้สึกกลัวพลังของเวทย์มนต์บทนี้ขึ้นมาตะงิ่ดๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและแปลงกายกลับเป็นหญิงชราดังเดิม...
"สงสัยคงต้องแอบไปดูสักหน่อยแล้ว ฮึๆ.."สิ้นเสียงของหญิงสาว เธอก็อันตรธานหายไปจากห้องที่มืดมิด..
ตัดกลับมาที่ลีโอ
หลังจากที่ลีโอแหละเหล่าอสูรพันธะของเขา เสร็จธุระที่โรงประมูล พวกเขาก็ได้วางแผนที่จะออกเดินทางไปสู่อาณาจักรต่อไป โดยที่ชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะเอาสมบัติทั้งหมดของโรงประมูลติดตัวมาด้วย.. ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มออกเดินทางไปสู่อาณาจักรต่อไป
"โฟนี่จ๋า!!~ฟื้นได้แล้ว .."เทโอที่กล่าวกับหญิงสาวที่หมดสติอยู่บนบ่าของเขาด้วยความกระดี๊กระด๊า โดยมีสายตาที่หันมาจับจ้องไปยังมันด้วยความหมั้นใส้อยู่สองคู่ด้วยกัน
"ซีน่อน..เจ้ารู้จักอาณาจักรที่ชื่อโพฟามั้ย..เหมือนข้าเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนเลย"ลีโอที่กล่าวถามกับซีน่อนออกไป โดยที่ตอนนี้ทั้งสี่กำลังมุ่งหน้าตรงไปยังประตูเมืองเพื่อที่จะออกเดินทางต่อ..
"รู้สิขอรับ..ก็ไอ้อาณาจักรที่ครอบครองหอกแห่งโลปี้ ที่นายท่านเตะมันจนตายไปไงขอรับ"ซีน่อนที่กล่าวเตือนความจำของผู้เป็นนายออกไป ก่อนที่ลีโอจะพึ่งนึกออก
"แล้วไอ้อาณาจักรที่ว่ามันไกลหรือเปล่า..?"ลีโอ
"ไม่ไกลนะขอรับ..เดินทางแค่ 3 วันก็ถึงแล้ว.."ซีน่อน..
"งั้นเราไปกันวันนี้เลยละกัน.."ลีโอที่กล่าวออกมาก่อนที่เขาและสมุ่นมังกรจะเดินทางมาถึงยังประตูเมืองหลวงโกลเด้น
"โฟนี้จ๋า~ตื่นได้แล้ว..ถ้าไม่ตื่นข้าจะลักหลับเจ้าแล้วนะ"
"เฮ้ยไอ้มังกรหื่นกาม!! รีบมาแปลงร่างเร็วเข้าจะออกเดินทางกันแล้ว×2"ลีโอกับซีน่อนที่หันไปตว่าดใส่เทโอ ก่อนจะหันมาแท็กมือให้กันและกันอย่างเข้าขา..
"ขอราบ..คุณเพื่อนซีน่อน กับนายท่านลีโอผู้แข็งแกร่ง..ฮะ..เฮ้ย."เทโอที่กระดี๊กระด๊าและไม่ได้สังเกตุสภาพแวดล้อมรอบกายของมันเลยตั้งแต่เดินทางออกมาจากโรงประมูล ก่อนที่มันจะต้องตกตะลึงกับสภาพรอบๆกายของมันหลังจากที่เดินทางออกมาจากเมืองหลวงโกลเด้น ที่จู่ๆ พื้นที่ ที่เคยเป็นป่ามรณะที่ก่อนหน้านี้เคยถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ และมีสัตว์อสูรที่น่ากลัวอยู่มากมายจนได้ชื่อว่าป่ามรณะ แต่บัดนี้มันได้กลับกลายเป็นพื้นที่โล่งกว้างเตียนไปไกลสุดลูกหูลูกตาเสียแล้ว
"นะ..นี้มันเกิดอะไรขึ้น..หรือว่าจะเป็นฝีมือของ.."เทโอที่หันไปมองยังลีโอ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไร ก่อนจะเบือนหน้าหนี้พร้อมพริวปากออกมาอย่างสบายอารมณ์
"ใช่แล้ว ฝีมือของนายท่านนั้นแหละ สาเหตุก็เป็นเพราะเจ้า...ตอนที่เจ้าโดนเจ้ามนุษย์นั้นทำร้ายจนเกือบตาย พอนายท่านมาพบเข้าก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแถมยังพูดทิ้งท้ายก่อนจะทำลายบริเวณรอบๆไว้ว่า ไอ้คนที่บังอาจมาทำร้ายคนในครอบครัวของข้า..ถ้าข้ารู้นะว่ามันเป็นใคร..ข้าจะฆ่าล้างโครตมันให้ได้เลยคอยดู ปลดผนึกพลัง 10% ตู้มมมมมมมม แถมตอนนั้นที่ข้าบอกกับนายท่านว่าเจ้าอาจจะตาย ข้าแอบเห็นที่ดวงตาของนายท่านนั้นมีน้ำใ.."
"ซีน่อนเจ้าจะเยอะเกินไปและเดี๋ยวโดนถีบไปอยู่ดวงจันทร์"ลีโอที่พูดแทรกขึ้นและมองไปที่มังกรตัวสีน้ำตาลด้วยหางตา ก่อนที่มันจะปิดปากเงียบสนิทในทันที โดยที่เทโอที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดที่ซีน่อนนั้นเล่ามา มันก็ได้เดินพุ่งตรงไปหาลีโอพร้อมกับนำร่างของโฟนี่ฝากไว้กับซีน่อน..
"อะไรของเจ้า..ฮ่ะ..เฮ้ยปล่อยข้านะ..อะไรของเจ้าเนี้ยขนลุก!!"เทโอที่จู่ๆก็ดึงลีโอเข้ามาสวมกอดเอาไว้อย่างแนบแน่น ก่อนที่มันจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"ขอบใจเจ้ามากนะ..ลีโอตั้งแต่วันแรกที่ข้าพบเจอกับเจ้าจวบจนมาถึงวันนี้ ข้านั้นมีความสุขที่สุดในรอบ 1000 ปีที่ผ่านมาเลยหล่ะ และข้าไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยซักครั้งที่เลือกเจ้ามาเป็นเจ้านายของข้า.."เทโอที่กล่าวประโยคสุดเลี่ยนออกมา แต่ถึงยังงั้นมันก็กล่าวออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดของมันจริงๆและมันหารู้เลยไม่ว่า ชายหนุ่มที่มันโอบกอดอยู่นั้นก็แอบยิ้มออกมาอยู่ชั่วขณะนึ่ง ก่อนจะกลับมาเก็บอาการไว้ต่อพร้อมกล่าว
"ปล่อยนะเว้ย เลี่ยนชะมัดยาด"ลีโอที่กล่าว พร้อมกับสะบัดตัวไปมา ก่อนที่เทโอจะค่อยๆปล่อยเขาออก พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปหาผู้เป็นนาย
"อ้ะ..ครั้งนี้ข้าจะยกให้เจ้าเป็นกรณีพิเศษที่จะให้เจ้าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบมังกรอย่างเราๆกับข้า"เทโอที่กล่าวพร้อมกับหลับตาพริ้ม
"จัดไปอย่าได้เสีย ปลดผนึกลูกเตะพลัง 3%"
ตู้มมมมมมม
"อ๊ากกกกกกกกก ข้าแค่เล่นมุกกกกก"เทโอที่โดนลีโอเตะเข้าไปที่หน้าท้องจนตัวของมันนั้นคดงอ ก่อนจะกระเด็นไถลพื้นลากยาวหายลับจากสายตาของชายหนุ่มและเพื่อนมังกรของมันไป...
"ข้าก็แค่ตบมุกกกก!!"ลีโอที่ตะโกนไล่หลังมังกรแดงไปพร้อมกับฉีกรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา..
.
.
.
ณ อาณาจักรโพฟา..
ในท้องพระโรงขนาดใหญ่ที่มีชายหนุ่มคนนึง กำลังนั่งอยู่บนบัลลัง..โดยรอบๆกายของบุรุษผู้นี้มีสาวงามมากมาย ที่กำลังรายล้อมคลอเคลียอยู่กับเขาด้วยความไม่เต็มใจ ซึ่งใบหน้าของพวกเธอนั้นบ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส บางคนก็มีรอยช้ำที่ใบหน้า ส่วนบางคนก็นอนแน่นิ่งราวกับตุ๊กตาที่ถูกเล่นจนเบื่อแล้วโดนเขี่ยทิ้ง..
"ฮ่า ฮ่า ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งฉันมายังโลกใบนี้"เสียงหังเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งของชายหนุ่มผมสีดำใบหน้าจืดๆสิวขึ้นเขอะที่ตอนนี้อยู่ชุดยูคาตะชายสีดำ..
ตึง...
"เสียใจด้วยล่ะกันนะ..พอดีคนที่ส่งเจ้ามาเป็นแค่เทพ..ไม่ใช่พระเจ้า"เสียงของหญิงชราในชุดผ้าคลุมสีดำราวกับแม่มด..ที่เปิดประตูท้องพระโรงเข้ามาก่อนจะกล่าว..
"ยัยแก่..แกเป็นใครกัน อยากตายหรือไง..ที่บุกรุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน!!"เสียงของชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมาจากบัลลังกล่าวขึ้นพร้อมกับดาบคาตะนะสีดำสนิดที่โผล่
"เราคือคนที่ส่งเจ้ามายังคาเลียแห่งนี้ เทพีแห่งปัญญา อาเธเซีย.."หญิงชรากล่าวออกมาพร้อมกับกางมือออกไป
"มาโฮสหายของเราเอ่ย เราขอยืมพลังของเจ้าเพื่อกำจัดมนุษย์เบื้องหน้า "
มหาเวทย์ในตำนานคมดาบดาวตก.
ตู้มมมมม
แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามายังในห้องที่มืดมิด..เผยให้เห็นร่างของหญิงชราที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟา และเบื้องหน้าของนางนั้นได้มีกระดาษหมากรุกที่ถูกจัดวางหมากไว้อย่างเป็นระเบียบโดยที่ด้านซ้ายของกระดานมีเพียงแค่หมากตัวเบี้ยเท่านั้นถึง 18 ตัว ที่ถูกจัดวางไว้ ส่วนทางด้านขวามีเพียงแค่คิงที่อยู่เบื้องหลัง กับอัศวินอีกห้าตัวที่ยืนล้อมคิงเอาไว้อยู่
เพล้ง!!
เสียงของหนึ่งในตัวเบี้ยทางฝั่งซ้ายของกระดาษที่แตกกระจายออกดังขึ้น ก่อนที่มันจะสลายหายไปในอากาศ..
"เอ๋!!..ตายซ่ะแล้ว..ทั้งๆที่กำลังจะเลื่อนเป็นอัศวินแล้วแท้ๆ.."เสียงของหญิงชราที่กล่าวออกมาอย่างเสียดาย ก่อนจะกล่าวต่อไปอีกว่า..
"หมากตัวเมื่อกี้..ชื่อชินโดงั้นสินะ..."
พรึ้บ
จู่ๆผ้าคลุมของหญิงชราก็ถูกถอดออก ก่อนที่จะปรากฏร่างของหญิงสาวนางนึง ซึ่งผิวกายของเธอนั้นเปล่งแสงสว่างสีขาวอำพรรณออกมาอยู่ตลอดเวลา ประกอบกับใบหน้าของเธอที่งดงามมากๆ และมันงดงามถึงขนาดที่ว่าสตรีนางนี้น่าจะเป็นหญิงสาวที่งามที่สุดในคาเลียเสียด้วยซ้ำ..ต่อให้เป็นเทพีแห่งมนต์ตราที่ว่างามแล้ว..แต่ก็คงจะพ้ายแพ้ให้แก่นางผู้นี้เป็นอยู่ดี..
"เฮ้อ..ยัยมาโฮนะยัยมาโฮ บอกจะจัดการเองแต่ดันหายไปตั้งปีกว่า.."เสียงของสตรีผมดำแซมเงินดวงตาสีทองเปร่งประกายสวยงาม กล่าวออกมาอย่างเซงๆ
กรึกๆ!!
เพล้ง
จู่ๆก็มีเสียงของตัวเบี้ยที่แตกกระจายออกอีกครั้ง ก่อนที่มันจะพัฒนากลายเป็นอัศวิน ถึงกับทำให้หญิงสาวฉีกยิ้มออกมา
"หื้ม..มนุษย์ที่อยู่โพฟาสินะ..หึๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ ไม่เสียแรงที่เราต้องเสี่ยงตายไปหาม้วนคำภีร์เวทย์การอัญเชิญแห่งหายนะของพระเจ้าที่ทวีปมืด.."เสียงของหญิงสาวที่กล่าวกับตัวเธอเอง ออกมาอย่างพึ่งพอใจ
ก่อนที่หมากอัศวินตัวนั้นจะส่องแสงสว่างและแผ่กระจายคลื่นพลังออกมาอย่างมหาศาล
"มิน่าหล้ะ ทำไมเมื่อ 1000 ปีที่แล้วจอมมารถึงได้ออกตามหาเวทย์มนบทนี้..สาเหตุคงจะมาอนุภาพของมันที่ช่างน่ากลัวอย่างนี้สินะ.."หญิงสาวที่กล่าวและเริ่มที่จะรู้สึกกลัวพลังของเวทย์มนต์บทนี้ขึ้นมาตะงิ่ดๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและแปลงกายกลับเป็นหญิงชราดังเดิม...
"สงสัยคงต้องแอบไปดูสักหน่อยแล้ว ฮึๆ.."สิ้นเสียงของหญิงสาว เธอก็อันตรธานหายไปจากห้องที่มืดมิด..
ตัดกลับมาที่ลีโอ
หลังจากที่ลีโอแหละเหล่าอสูรพันธะของเขา เสร็จธุระที่โรงประมูล พวกเขาก็ได้วางแผนที่จะออกเดินทางไปสู่อาณาจักรต่อไป โดยที่ชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะเอาสมบัติทั้งหมดของโรงประมูลติดตัวมาด้วย.. ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มออกเดินทางไปสู่อาณาจักรต่อไป
"โฟนี่จ๋า!!~ฟื้นได้แล้ว .."เทโอที่กล่าวกับหญิงสาวที่หมดสติอยู่บนบ่าของเขาด้วยความกระดี๊กระด๊า โดยมีสายตาที่หันมาจับจ้องไปยังมันด้วยความหมั้นใส้อยู่สองคู่ด้วยกัน
"ซีน่อน..เจ้ารู้จักอาณาจักรที่ชื่อโพฟามั้ย..เหมือนข้าเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนเลย"ลีโอที่กล่าวถามกับซีน่อนออกไป โดยที่ตอนนี้ทั้งสี่กำลังมุ่งหน้าตรงไปยังประตูเมืองเพื่อที่จะออกเดินทางต่อ..
"รู้สิขอรับ..ก็ไอ้อาณาจักรที่ครอบครองหอกแห่งโลปี้ ที่นายท่านเตะมันจนตายไปไงขอรับ"ซีน่อนที่กล่าวเตือนความจำของผู้เป็นนายออกไป ก่อนที่ลีโอจะพึ่งนึกออก
"แล้วไอ้อาณาจักรที่ว่ามันไกลหรือเปล่า..?"ลีโอ
"ไม่ไกลนะขอรับ..เดินทางแค่ 3 วันก็ถึงแล้ว.."ซีน่อน..
"งั้นเราไปกันวันนี้เลยละกัน.."ลีโอที่กล่าวออกมาก่อนที่เขาและสมุ่นมังกรจะเดินทางมาถึงยังประตูเมืองหลวงโกลเด้น
"โฟนี้จ๋า~ตื่นได้แล้ว..ถ้าไม่ตื่นข้าจะลักหลับเจ้าแล้วนะ"
"เฮ้ยไอ้มังกรหื่นกาม!! รีบมาแปลงร่างเร็วเข้าจะออกเดินทางกันแล้ว×2"ลีโอกับซีน่อนที่หันไปตว่าดใส่เทโอ ก่อนจะหันมาแท็กมือให้กันและกันอย่างเข้าขา..
"ขอราบ..คุณเพื่อนซีน่อน กับนายท่านลีโอผู้แข็งแกร่ง..ฮะ..เฮ้ย."เทโอที่กระดี๊กระด๊าและไม่ได้สังเกตุสภาพแวดล้อมรอบกายของมันเลยตั้งแต่เดินทางออกมาจากโรงประมูล ก่อนที่มันจะต้องตกตะลึงกับสภาพรอบๆกายของมันหลังจากที่เดินทางออกมาจากเมืองหลวงโกลเด้น ที่จู่ๆ พื้นที่ ที่เคยเป็นป่ามรณะที่ก่อนหน้านี้เคยถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ และมีสัตว์อสูรที่น่ากลัวอยู่มากมายจนได้ชื่อว่าป่ามรณะ แต่บัดนี้มันได้กลับกลายเป็นพื้นที่โล่งกว้างเตียนไปไกลสุดลูกหูลูกตาเสียแล้ว
"นะ..นี้มันเกิดอะไรขึ้น..หรือว่าจะเป็นฝีมือของ.."เทโอที่หันไปมองยังลีโอ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไร ก่อนจะเบือนหน้าหนี้พร้อมพริวปากออกมาอย่างสบายอารมณ์
"ใช่แล้ว ฝีมือของนายท่านนั้นแหละ สาเหตุก็เป็นเพราะเจ้า...ตอนที่เจ้าโดนเจ้ามนุษย์นั้นทำร้ายจนเกือบตาย พอนายท่านมาพบเข้าก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแถมยังพูดทิ้งท้ายก่อนจะทำลายบริเวณรอบๆไว้ว่า ไอ้คนที่บังอาจมาทำร้ายคนในครอบครัวของข้า..ถ้าข้ารู้นะว่ามันเป็นใคร..ข้าจะฆ่าล้างโครตมันให้ได้เลยคอยดู ปลดผนึกพลัง 10% ตู้มมมมมมมม แถมตอนนั้นที่ข้าบอกกับนายท่านว่าเจ้าอาจจะตาย ข้าแอบเห็นที่ดวงตาของนายท่านนั้นมีน้ำใ.."
"ซีน่อนเจ้าจะเยอะเกินไปและเดี๋ยวโดนถีบไปอยู่ดวงจันทร์"ลีโอที่พูดแทรกขึ้นและมองไปที่มังกรตัวสีน้ำตาลด้วยหางตา ก่อนที่มันจะปิดปากเงียบสนิทในทันที โดยที่เทโอที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดที่ซีน่อนนั้นเล่ามา มันก็ได้เดินพุ่งตรงไปหาลีโอพร้อมกับนำร่างของโฟนี่ฝากไว้กับซีน่อน..
"อะไรของเจ้า..ฮ่ะ..เฮ้ยปล่อยข้านะ..อะไรของเจ้าเนี้ยขนลุก!!"เทโอที่จู่ๆก็ดึงลีโอเข้ามาสวมกอดเอาไว้อย่างแนบแน่น ก่อนที่มันจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"ขอบใจเจ้ามากนะ..ลีโอตั้งแต่วันแรกที่ข้าพบเจอกับเจ้าจวบจนมาถึงวันนี้ ข้านั้นมีความสุขที่สุดในรอบ 1000 ปีที่ผ่านมาเลยหล่ะ และข้าไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยซักครั้งที่เลือกเจ้ามาเป็นเจ้านายของข้า.."เทโอที่กล่าวประโยคสุดเลี่ยนออกมา แต่ถึงยังงั้นมันก็กล่าวออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดของมันจริงๆและมันหารู้เลยไม่ว่า ชายหนุ่มที่มันโอบกอดอยู่นั้นก็แอบยิ้มออกมาอยู่ชั่วขณะนึ่ง ก่อนจะกลับมาเก็บอาการไว้ต่อพร้อมกล่าว
"ปล่อยนะเว้ย เลี่ยนชะมัดยาด"ลีโอที่กล่าว พร้อมกับสะบัดตัวไปมา ก่อนที่เทโอจะค่อยๆปล่อยเขาออก พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปหาผู้เป็นนาย
"อ้ะ..ครั้งนี้ข้าจะยกให้เจ้าเป็นกรณีพิเศษที่จะให้เจ้าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบมังกรอย่างเราๆกับข้า"เทโอที่กล่าวพร้อมกับหลับตาพริ้ม
"จัดไปอย่าได้เสีย ปลดผนึกลูกเตะพลัง 3%"
ตู้มมมมมมม
"อ๊ากกกกกกกกก ข้าแค่เล่นมุกกกกก"เทโอที่โดนลีโอเตะเข้าไปที่หน้าท้องจนตัวของมันนั้นคดงอ ก่อนจะกระเด็นไถลพื้นลากยาวหายลับจากสายตาของชายหนุ่มและเพื่อนมังกรของมันไป...
"ข้าก็แค่ตบมุกกกก!!"ลีโอที่ตะโกนไล่หลังมังกรแดงไปพร้อมกับฉีกรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา..
.
.
.
ณ อาณาจักรโพฟา..
ในท้องพระโรงขนาดใหญ่ที่มีชายหนุ่มคนนึง กำลังนั่งอยู่บนบัลลัง..โดยรอบๆกายของบุรุษผู้นี้มีสาวงามมากมาย ที่กำลังรายล้อมคลอเคลียอยู่กับเขาด้วยความไม่เต็มใจ ซึ่งใบหน้าของพวกเธอนั้นบ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส บางคนก็มีรอยช้ำที่ใบหน้า ส่วนบางคนก็นอนแน่นิ่งราวกับตุ๊กตาที่ถูกเล่นจนเบื่อแล้วโดนเขี่ยทิ้ง..
"ฮ่า ฮ่า ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งฉันมายังโลกใบนี้"เสียงหังเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งของชายหนุ่มผมสีดำใบหน้าจืดๆสิวขึ้นเขอะที่ตอนนี้อยู่ชุดยูคาตะชายสีดำ..
ตึง...
"เสียใจด้วยล่ะกันนะ..พอดีคนที่ส่งเจ้ามาเป็นแค่เทพ..ไม่ใช่พระเจ้า"เสียงของหญิงชราในชุดผ้าคลุมสีดำราวกับแม่มด..ที่เปิดประตูท้องพระโรงเข้ามาก่อนจะกล่าว..
"ยัยแก่..แกเป็นใครกัน อยากตายหรือไง..ที่บุกรุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน!!"เสียงของชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมาจากบัลลังกล่าวขึ้นพร้อมกับดาบคาตะนะสีดำสนิดที่โผล่
"เราคือคนที่ส่งเจ้ามายังคาเลียแห่งนี้ เทพีแห่งปัญญา อาเธเซีย.."หญิงชรากล่าวออกมาพร้อมกับกางมือออกไป
"มาโฮสหายของเราเอ่ย เราขอยืมพลังของเจ้าเพื่อกำจัดมนุษย์เบื้องหน้า "
มหาเวทย์ในตำนานคมดาบดาวตก.
ตู้มมมมม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น