ลำดับตอนที่ #69
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : น้ำไม่มีจงเอาเนื้อไปอ่าน!!
ตึง
"นะ..นายรู้ได้ยังไงกันหรือว่าพวกนายก็เป็นคนจากต่างโลกเหมือนกัน?" ริโกะที่ลุกขึ้นทุบโต๊ะเสียงดังก่อนจะยิงคำถามใส่ลีโอไป
"ข้าอะใช่ แต่เจ้านี้อะไม่"ลีโอที่กล่าวพร้อมกับยิ้มกริ้มออกมา ก่อนจะชี้ไปยังซีน่อนซึ่งมันก็งงเป็นมังกรตาแตกอยู่ว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกันอยู่
"หรือว่านายก็ถูกอัญเชิญมาเหมือนกันหรอ?"ริโกะที่ยิ่งคำถามออกไปอย่างรวดเร็ว
"ก็ประมาณนั้น..ไหนลองเล่าเรื่องราวทั้งหมดมาให้ข้าฟังหน่อย" ลีโอที่กล่าวถามหญิงสาวออกไป ก่อนที่นางจะเริ่มเล่า
[เรื่องทั้งหมดมันก็มีอยู่ว่าในช่วงเช้า พวกเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องเรียนที่โลกเดิมเพื่อรออาจารย์เข้ามาโฮมรูม แต่จู่ๆก็มีวงเวทย์ขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากกลางห้องเรียนและสติของพวกเธอก็ดับวูบลงไป..พอมารู้ตัวอีกทีเธอและเพื่อนร่วมห้องของเธอก็โผล่มาอยู่ในสถานที่แปลกๆ..
"เดี๋ยวๆไม่ใช่ว่าต้องโดนสิบล้อชนหรอ ถึงจะมาต่างโลกได้?"
"คนกำลังเล่าก็อย่าขัดสิย๊ะ" ริโกะกล่าวออกมาก่อนจะมองค้อนไปยังลีโอ ซึ่งเขาก็หัวเราะแห้งๆก่อนที่เธอจะเริ่มเล่าต่อ..
[พอเธอมาโผล่ในสถานที่แปลกๆ จู่ๆก็มีหน้าต่างสเตตัสเด้งออกมา และมันก็ปรากฏข้อมูลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษาของโลกนี้หรือค่าพลัง และในข้อมูลสุดท้ายมันยังมีเขียนว่า 《การอัญเชิญแบบพิเศษของเวทย์มนต์ที่หายสาปสูญการอัญเชิญแห่งหายนะ》และจู่ๆก็มีหญิงชราที่สวมผ้าคลุมเดินออกมาก่อนจะกล่าวว่า
"เหล่าผู้กล้า!! จงใช้ปัญญาและพลังจากเวทย์อัญเชิญแห่งหายนะ ปกป้องคาเลียแห่งนี้จากจอมปีศาจด้วยเถิด....นี้คือคำสั่งไม่ใช่การขอร้องแต่อย่างใด..." สิ้นเสียงของหญิงชราก็เกิดวงเวทย์ขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของเพื่อนร่วมห้องแต่ละคนและพวกนั้นก็หายไปทีละคน ซึ่งในเวลานั้นยูมิได้วิ่งมาเกาะที่แขนของริโกะเอาไว้ สุดท้ายก็เลยถูกส่งมาที่ป่าแห่งนึงด้วยกัน..]
"แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ค่อยๆเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดต่างๆ จนในที่สุดก็ไปสมัครเป็นนักผจญภัยและก็คอยออกเดินทางหาตามหาเพื่อนๆทุกคน ควบคู่กันไปด้วย จนเมื่อสองวันที่แล้วพวกเราก็พึ่งพบเมืองหลวงแห่งนี้นี่แหละ.."ริโกะที่เรามาจนถึงนี้ก็ทำให้ลีโอเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งวิธีการมายังโลกแห่งนี้ของเขาและเธอต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็ยังคงสงสัยในพลังของพวกที่มาจากต่างโลกอยู่..
'ดวงตาแห่งอาซิรุส..'
ติ๊ง
《ริโกะ》
อายุ:18
เผ่าพันธุ์:มนุษย์(ต่างโลก)
Level:35 (สิ้นสุดเมื่อถึง 99)
อาชีพ:นักดาบ
Str: 350,000
Agi:350,000
Int:350,000
Vit:350,000
Luk:350,000
สกิล:《การอัญเชิญแห่งหายนะ》-สกิวนี้จะทำให้นักสู้จากต่างโลกเพิ่มระดับพลังไวกว่าปกติ,สามารถก็อปปี้ทักษะต่างๆของคนอื่นมาเป็นของตนเองได้(ก็อปได้เฉพาะทักษะอาชีพที่ตนเป็นอยู่เท่านั้น),สามารถใช้เวทย์มนต์ได้ทุกชนิดโดยมีเงื่อนไขว่าต้องร่ายบทเวทย์อ้อนว้อนขอยืมพลังจากเทพีแห่งมนต์ตรา,ฯลฯ
แรงค์:A
ฉายา:ผู้กล้าจากต่างโลก
.
'หื้มระบบเลเวลงั้นหรอ? ขี้โกงชะมัด'ลีโอที่ใช้ดวงตาแห่งอาซิรุสตรวจสอบ ก่อนที่สถานะของริโกะจะเด้งออกมาซึ่งมันก็โกงมากๆ นี้ขนาดแค่เลเวล 35 นะยังขนาดนี้แล้วถ้า 99 เมื่อไหร่คงจะน่ากลัวใช้ย่อย
"แล้วนายมาโลกแห่งนี้ได้ยังไง?"ริโกะที่เป็นฝ่ายถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะดูๆแล้วชายหนุ่มเบื้องหน้าไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องของเธอที่ถูกอัญเชิญมา
"โดนสิบล้อชนหน่ะ.."ลีโอที่กล่าวออกไปพร้อมกับทำสีหน้าสิ้นหวังแบบสุดๆ ส่วนข้างในใจหน่ะหรอกำลังหัวเราะลั่นออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"เอาดีๆ!!" ริโกะกล่าวพร้อมกับทำสายตาไม่เชื่อแบบสุดๆ
"เอ้าจริงๆ..ข้าจะโกหกเจ้าทำไมหล่ะ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.."
[วันนั้นเป็นตอนเช้าตรู่ ข้ากำลังออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่หน้าปากซอยกิน แต่ทันใดนั้นเองสายตาของข้าได้เหลือบไปเห็นลูกแมวตัวน้อยๆที่กำลังเดินข้ามถนน และจู่ๆก็มีสิบล้อเบรกแตกพุ่งตรงเข้ามาทางลูกแมวที่น่าสงสาร ข้าจึงตะโกนออกไปสุดเสียงว่า
"เจ้าแมวน้อยระวัง!!"
แพละ (ลีโอทำเสียงประกอบ)
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ร่างของลูกแมวตัวเล็กถูกทับจนชิ้นส่วนของตัวมันกระจัดกระจายไปทั่วพื้นถนน..
"เดี๋ยวๆ ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องวิ่งไปช่วยลูกแมวหรอ?"ริโกะที่สอดขึ้นมาด้วยความสงสัย
"คนกำลังเล่าอยู่ก็ อย่า!! ขัด!! สิ!! ครับ!!" ลีโอพูดเน้นที่ละคำก่อนที่ริโกะจะหน้าเงิบและกลับไปนั่งเงียบสนิททันที
การที่ลูกแมวตัวน้อยๆได้ถูกสิบล้อทับตายนั้น ได้สร้างความสะเทือนใจให้แก่ข้าเป็นอย่างมาก จนเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ ก็มีแมวอีกตัวที่กำลังเดินตรงไปยังศพของลูกแมวน้อยคาดว่าน่าจะเป็นแม่ของมัน ก่อนที่มันจะเดินไปหยุดและใช้ลิ้นเลียตรงศพของลูกแมวอย่างเศร้าใจ แต่ทันใดนั้นเองสิบล้อเบรกแตกคันที่สองได้แล่นผ่านมาอีกคัน ซึ่งมันก็วิ่งตรงมายังแม่แมว โดยที่ในครั้งนี้ข้าไม่สามารถที่จะทนยืนดูอยู่เฉยๆได้ ข้าได้วิ่งตรงไปที่แม่แมวตัวนั้นทันที ก่อนจะกระโดดไปโอบอุ้มมันและก็จะวิ่งพามันออกไป..แต่สุดท้ายมันก็สายเกินไปเสียแล้วร่างของข้าที่ถูกสิบล้อชนเต็มๆ จนกระเด็นไปติดกับกำแพงพร้อมกับแม่แมวในอ้อมอก แต่ก็โชคดีที่แม่แมวตัวนั้นยังมีชีวิตรอดกลับไปหาลูกๆของมันทีเหลือ จากนั้นสติของข้าก็ได้ดับวูบลงไป พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาโผล่อยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่แถมยังมาอยู่ในร่างขององค์ชายที่พิกลพิการไม่สามารถใช้พลังเวทย์ใดๆได้..เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นเช่นนี้แหละ]
"ฮื้อๆ~ น่าสงสารเกินไปแล้ว คุณลีโอเป็นคนที่จิตใจดีจริงๆ"ยูมิที่ตั้งใจฟังตั้งแต่แรก พูดพลางเช็ดน้ำตาอย่างปลาบปลื้ม
"ใครมันจะไปเชื่อกันย้ะ!! รถสิบล้อประเทศไหนมันจะเบรกแตกถึงสองคันรวดกันฮ้ะ!!"ริโกะที่กล่าวออกมาอย่างหัวร้อนเพราะรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มตรงหน้าแค่จะแต่งเรื่องขึ้นมากวนประสาทพวกเธอ
"จริ๊งๆ!! นะ"ลีโอที่เสียงสูงและยิ้มออกมาอย่างขี้เล่น
"นี่นายอย่ามากวนประสา.."ริโกะ
กริ๊งง
"กลับมาแล้ว!!~×2"
เมอรินและอลิซที่กลับมาจากการซื้อของก็สังเกตุเห็นความผิดปกติ เพราะจู่ๆริโกะก็หน้าแดงก่ำกับลีโอที่นั่งพริวปากอย่างสบายอารมณ์
"นี่เจ้าคงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับเธอสองคนนั้นใช้มั้ยเมี๊ยว!!" อลิซที่ถามพร้อมกับจ้องมองลีโออย่างจับผิดกล่าวขึ้น
"เปล่าซักหน่อย ก็แค่คุยกันถูกคอ...ใช่มั้ยครับคุณริโกะ"ลีโอที่หันไปยิ้มหวานให้กับหญิงสาวตรงหน้า
"ชะ..ใช่ๆ "
"ถ้างั้นก็แล้วไปเมี๊ยว.."อลิซกล่าวจบเธอกับเมอรินก็เดินหายไปในครัวทันที
"แล้วพวกเธอจะเอายังไงกันต่อหล่ะ?"ลีโอที่เป็นฝ่ายถามริโกะและเพื่อนสาวของเธอ
"ก็คงจะออกเดินทางตามหาเพื่อนๆและถึงตอนนั้นก็คงจะหาวิธีกลับไปยังโลกเดิมของเราแหละ.."ริโกะที่กล่าวออกมา โดยที่ยูมิได้เพียงแต่นั่งก้มหน้าโดยที่สีหน้าของสาวแว่นนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
"ถ้างั้นพวกเราไปก่อนนะ..ฝากขอโทษสองคนนั้นด้วยที่ไม่ได้อยู่กินของหวาน" ริโกะที่จับมือของยูมิ ก่อนที่ทั้งสองกำลังจะลุกขึ้นเดินจากไป
"ให้ข้าช่วยมั้ย?"ลีโอกล่าวถามสั้นๆ
"ไม่เป็นไรหรอก เห็นแบบนี้พวกเราดูแลตัวเองได้ ถึงอย่างนั้นเอานายไปด้วยคงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก กลับกันนายอาจจะมาเป็นตัวถ่วงของพวกเราด้วยซ้ำ"ริโกะที่คาดคะเนเหตุการณ์จากเรื่องที่ชายหนุ่มเล่า ถึงเรื่องวิธีการที่ชายหนุ่มมายังโลกนี้จะเป็นเรื่องที่เจ้าตัวแต่งขึ้นเพื่อที่จะกวนประสาทเธอทั้งสอง แต่อีกเรื่องที่ว่าชายหนุ่มนั้นไร้ซึ่งพลังเวทย์น่าจะเป็นความจริง เธอจึงไม่อยากที่จะเสี่ยงเอาคนที่ไร้พลังมาถ่วงแข้งถ่วงขายิ่งเป็นผู้ชายที่พึ่งเจอกันครั้งแรก ยิ่งแล้วใหญ่
"อ๊อ ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีล่ะกันนะ" ลีโอที่กล่าวออกมาก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะเดินสวนเขาจากออกไปในทันที
ตึง
'ซีน่อนเจ้ารู้จักเวทย์มนต์ที่ชื่อการอัญเชิญแห่งหายนะหรือเปล่า..?"ลีโอถามกับมังกรของตนออกไป
'เคยได้ยินอยู่ขอรับ แต่มันเป็นเวทย์ที่อันตรายสุดๆ และถูกจัดเป็นมหาเวทย์ที่อยู่ในประเภทเดียวกันกับการผนึกของพระเจ้า..' ซีน่อนที่ตอบผู้เป็นนายออกไปและรู้สึกสงสัยเล็กน้อยที่จู่ๆลีโอ ทำไมถึงได้รู้จักชื่อบทเวทย์ที่หายสาปสูญไปแล้ว..
'อ่อก็พอจะเข้าใจได้อยู่..นี่มันก็ใกล้มืดแล้ว งั้นคืนนี้เราพักกันที่นี่ ส่วนพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปยังอาณาจักรต่อไปกัน..'
'แล้วเจ้าเทโอหล่ะขอรับ'ซีน่อนที่เป็นห่วงเพื่อนมังกรกล่าวถามขึ้น
'พรุ่งนี้ค่อยออกตามหา..ถ้าเจอแล้วมันยังไม่ยอมตามเราไป ก็แค่กระทืบแล้วหิ้วมันไปก็แค่นั้นเอง' ลีโอ
'ตามบัญชาขอรับนายท่าน หึ หึ'
.
.
.
ณ ป่ามรณะ
เปรี๊ยะๆ แปร๊ะๆ
ราตรีที่เงียบสงัดมีเพียงแค่เสียงจากการเผาไหม้ของกองไฟ กองน้อยๆและมีบุรุษผมสีแดงวัยกลางคน หน้าตาโฉดปนหล่อกำลังยื่นเนื้อในมือย่างอยู่เหนือกองไฟ.. และมีหญิงสาวผมสีขาวแซมทองดวงตาสีเทากำลังนั่งจ้องมองไปยังเขาด้วยสายตาที่ดูถูกและเหยียดหยาม
"นี่ๆเจ้ามนุษย์!! เจ้ามีปัญญาซื้อข้ามาในราคาที่แสนแพง แต่เจ้าไม่มีปัญญาที่จะพาข้าไปพักในที่ดีๆ หรือกินอาหารดีๆเลยหรือไง?"โฟนี่ที่กล่าวถามออกมากับชาย ที่อยู่อีกฟากของกองไฟและกำลังย่างเนื้อของสัตว์อสูรระดับ C หมูป่าทมิฬอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
"หนวกหูน่า!! ข้าซื้อเจ้ามาก็ดีขนาดไหนแล้ว ถ้าข้าไม่ซื้อเจ้ามาป่านนี้ เจ้าคงได้โดนพวกมนุษย์จับกดไปนานแล้ว!!"เทโอที่หันไปตว่าดใส่โฟนี่ ที่ตอนนี้เธอนั้นได้กายร่างมาอยู่ในร่างของมนุษย์ และเทโอที่เริ่มจะหัวร้อนกับมังกรสาวตรงหน้าเพราะคนเขาอุสามีน้ำใจช่วยซื้อมา แต่มังกรสาวกับไม่สำนึกบุญคุณของเขาเลยซักนิด..
"อ๋อหรอ~และเจ้าซื้อข้ามา เจ้าหวังสิ่งใดจากข้ากันหล่ะ?" คำถามของโฟนี่ถึงกับทำให้เทโอสะอึกไปหลายที พร้อมๆกับใบหน้าที่เศร้าลงจนโฟนี่ที่เห็นอาการของมันเลยสงสัย ก่อนที่เทโอจะตอบเธอไปด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา...
"ใบหน้าของเจ้า..มันเหมือนกับคนรักเก่าของข้าที่ตายไปแล้ว...ตอนที่ข้าเห็นเจ้าครั้งแรก..เจ้าทำให้ข้าคิดถึงนาง..ก็แค่นั้น" คำตอบของเทโอถึงกับทำให้แววตาของโฟนี่คล้อยเศร้าตามไปเพียงชั่วครู่..ก่อนที่นางจะดึงสติกลับมาพร้อมกล่าวกับเทโอกับไป
"ฮ่ะ.. ฮ่าๆ.. เจ้ามนุษย์นี่เจ้าคงไม่คิดที่จะเอาข้าไปแทนที่คนรักเก่าของเจ้าหรอกใช่มั้ย ถ้าเจ้าคิดแบบนั้นข้าขอยอมกัดลิ้นตัวเองตายดีกว่าไปสมสู่กับสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเช่นเจ้า..อ๊ะเอาอย่างงี้เป็นไง..ถ้าเจ้าตายแล้วเกิดใหม่เป็นมังกรเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้น ข้าจะเก็บเรื่องที่จะยอมเป็นคนรักของเจ้ามาคิดดูอีกทีละกัน ฮ่าๆ.."โฟนี่ที่หัวเราะลั่นออกมาอย่างชอบใจในความโง่งมของชายเบื้องหน้า โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดของเธอได้ไปสกิดกล่องดวงใจ ดวงน้อยๆของจักพรรดิ์มังกรเพลิงเข้าให้แล้ว
"หื้ม!! เจ้าพูดจริงๆนะ เรื่องที่ว่าถ้าข้าเป็นมังกรเจ้าจะเก็บเรื่องนั้น ไปคิดดูอีกที"เทโอที่ลุกพรวดขึ้นก่อนจะกระโดดข้ามกองไฟไปเขย่าที่แขนของโฟนี่อย่างรุนแรง..
ง่ำ
"อ๊ากกกกกก ยัยบ้าเจ้ากัดข้าทำม่ายยยยย!!!"
ไรต์:กลับมาแบ้ววววเย้
"นะ..นายรู้ได้ยังไงกันหรือว่าพวกนายก็เป็นคนจากต่างโลกเหมือนกัน?" ริโกะที่ลุกขึ้นทุบโต๊ะเสียงดังก่อนจะยิงคำถามใส่ลีโอไป
"ข้าอะใช่ แต่เจ้านี้อะไม่"ลีโอที่กล่าวพร้อมกับยิ้มกริ้มออกมา ก่อนจะชี้ไปยังซีน่อนซึ่งมันก็งงเป็นมังกรตาแตกอยู่ว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกันอยู่
"หรือว่านายก็ถูกอัญเชิญมาเหมือนกันหรอ?"ริโกะที่ยิ่งคำถามออกไปอย่างรวดเร็ว
"ก็ประมาณนั้น..ไหนลองเล่าเรื่องราวทั้งหมดมาให้ข้าฟังหน่อย" ลีโอที่กล่าวถามหญิงสาวออกไป ก่อนที่นางจะเริ่มเล่า
[เรื่องทั้งหมดมันก็มีอยู่ว่าในช่วงเช้า พวกเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องเรียนที่โลกเดิมเพื่อรออาจารย์เข้ามาโฮมรูม แต่จู่ๆก็มีวงเวทย์ขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากกลางห้องเรียนและสติของพวกเธอก็ดับวูบลงไป..พอมารู้ตัวอีกทีเธอและเพื่อนร่วมห้องของเธอก็โผล่มาอยู่ในสถานที่แปลกๆ..
"เดี๋ยวๆไม่ใช่ว่าต้องโดนสิบล้อชนหรอ ถึงจะมาต่างโลกได้?"
"คนกำลังเล่าก็อย่าขัดสิย๊ะ" ริโกะกล่าวออกมาก่อนจะมองค้อนไปยังลีโอ ซึ่งเขาก็หัวเราะแห้งๆก่อนที่เธอจะเริ่มเล่าต่อ..
[พอเธอมาโผล่ในสถานที่แปลกๆ จู่ๆก็มีหน้าต่างสเตตัสเด้งออกมา และมันก็ปรากฏข้อมูลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษาของโลกนี้หรือค่าพลัง และในข้อมูลสุดท้ายมันยังมีเขียนว่า 《การอัญเชิญแบบพิเศษของเวทย์มนต์ที่หายสาปสูญการอัญเชิญแห่งหายนะ》และจู่ๆก็มีหญิงชราที่สวมผ้าคลุมเดินออกมาก่อนจะกล่าวว่า
"เหล่าผู้กล้า!! จงใช้ปัญญาและพลังจากเวทย์อัญเชิญแห่งหายนะ ปกป้องคาเลียแห่งนี้จากจอมปีศาจด้วยเถิด....นี้คือคำสั่งไม่ใช่การขอร้องแต่อย่างใด..." สิ้นเสียงของหญิงชราก็เกิดวงเวทย์ขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของเพื่อนร่วมห้องแต่ละคนและพวกนั้นก็หายไปทีละคน ซึ่งในเวลานั้นยูมิได้วิ่งมาเกาะที่แขนของริโกะเอาไว้ สุดท้ายก็เลยถูกส่งมาที่ป่าแห่งนึงด้วยกัน..]
"แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ค่อยๆเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดต่างๆ จนในที่สุดก็ไปสมัครเป็นนักผจญภัยและก็คอยออกเดินทางหาตามหาเพื่อนๆทุกคน ควบคู่กันไปด้วย จนเมื่อสองวันที่แล้วพวกเราก็พึ่งพบเมืองหลวงแห่งนี้นี่แหละ.."ริโกะที่เรามาจนถึงนี้ก็ทำให้ลีโอเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งวิธีการมายังโลกแห่งนี้ของเขาและเธอต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็ยังคงสงสัยในพลังของพวกที่มาจากต่างโลกอยู่..
'ดวงตาแห่งอาซิรุส..'
ติ๊ง
《ริโกะ》
อายุ:18
เผ่าพันธุ์:มนุษย์(ต่างโลก)
Level:35 (สิ้นสุดเมื่อถึง 99)
อาชีพ:นักดาบ
Str: 350,000
Agi:350,000
Int:350,000
Vit:350,000
Luk:350,000
สกิล:《การอัญเชิญแห่งหายนะ》-สกิวนี้จะทำให้นักสู้จากต่างโลกเพิ่มระดับพลังไวกว่าปกติ,สามารถก็อปปี้ทักษะต่างๆของคนอื่นมาเป็นของตนเองได้(ก็อปได้เฉพาะทักษะอาชีพที่ตนเป็นอยู่เท่านั้น),สามารถใช้เวทย์มนต์ได้ทุกชนิดโดยมีเงื่อนไขว่าต้องร่ายบทเวทย์อ้อนว้อนขอยืมพลังจากเทพีแห่งมนต์ตรา,ฯลฯ
แรงค์:A
ฉายา:ผู้กล้าจากต่างโลก
.
'หื้มระบบเลเวลงั้นหรอ? ขี้โกงชะมัด'ลีโอที่ใช้ดวงตาแห่งอาซิรุสตรวจสอบ ก่อนที่สถานะของริโกะจะเด้งออกมาซึ่งมันก็โกงมากๆ นี้ขนาดแค่เลเวล 35 นะยังขนาดนี้แล้วถ้า 99 เมื่อไหร่คงจะน่ากลัวใช้ย่อย
"แล้วนายมาโลกแห่งนี้ได้ยังไง?"ริโกะที่เป็นฝ่ายถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะดูๆแล้วชายหนุ่มเบื้องหน้าไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องของเธอที่ถูกอัญเชิญมา
"โดนสิบล้อชนหน่ะ.."ลีโอที่กล่าวออกไปพร้อมกับทำสีหน้าสิ้นหวังแบบสุดๆ ส่วนข้างในใจหน่ะหรอกำลังหัวเราะลั่นออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"เอาดีๆ!!" ริโกะกล่าวพร้อมกับทำสายตาไม่เชื่อแบบสุดๆ
"เอ้าจริงๆ..ข้าจะโกหกเจ้าทำไมหล่ะ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.."
[วันนั้นเป็นตอนเช้าตรู่ ข้ากำลังออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่หน้าปากซอยกิน แต่ทันใดนั้นเองสายตาของข้าได้เหลือบไปเห็นลูกแมวตัวน้อยๆที่กำลังเดินข้ามถนน และจู่ๆก็มีสิบล้อเบรกแตกพุ่งตรงเข้ามาทางลูกแมวที่น่าสงสาร ข้าจึงตะโกนออกไปสุดเสียงว่า
"เจ้าแมวน้อยระวัง!!"
แพละ (ลีโอทำเสียงประกอบ)
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ร่างของลูกแมวตัวเล็กถูกทับจนชิ้นส่วนของตัวมันกระจัดกระจายไปทั่วพื้นถนน..
"เดี๋ยวๆ ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องวิ่งไปช่วยลูกแมวหรอ?"ริโกะที่สอดขึ้นมาด้วยความสงสัย
"คนกำลังเล่าอยู่ก็ อย่า!! ขัด!! สิ!! ครับ!!" ลีโอพูดเน้นที่ละคำก่อนที่ริโกะจะหน้าเงิบและกลับไปนั่งเงียบสนิททันที
การที่ลูกแมวตัวน้อยๆได้ถูกสิบล้อทับตายนั้น ได้สร้างความสะเทือนใจให้แก่ข้าเป็นอย่างมาก จนเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ ก็มีแมวอีกตัวที่กำลังเดินตรงไปยังศพของลูกแมวน้อยคาดว่าน่าจะเป็นแม่ของมัน ก่อนที่มันจะเดินไปหยุดและใช้ลิ้นเลียตรงศพของลูกแมวอย่างเศร้าใจ แต่ทันใดนั้นเองสิบล้อเบรกแตกคันที่สองได้แล่นผ่านมาอีกคัน ซึ่งมันก็วิ่งตรงมายังแม่แมว โดยที่ในครั้งนี้ข้าไม่สามารถที่จะทนยืนดูอยู่เฉยๆได้ ข้าได้วิ่งตรงไปที่แม่แมวตัวนั้นทันที ก่อนจะกระโดดไปโอบอุ้มมันและก็จะวิ่งพามันออกไป..แต่สุดท้ายมันก็สายเกินไปเสียแล้วร่างของข้าที่ถูกสิบล้อชนเต็มๆ จนกระเด็นไปติดกับกำแพงพร้อมกับแม่แมวในอ้อมอก แต่ก็โชคดีที่แม่แมวตัวนั้นยังมีชีวิตรอดกลับไปหาลูกๆของมันทีเหลือ จากนั้นสติของข้าก็ได้ดับวูบลงไป พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาโผล่อยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่แถมยังมาอยู่ในร่างขององค์ชายที่พิกลพิการไม่สามารถใช้พลังเวทย์ใดๆได้..เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นเช่นนี้แหละ]
"ฮื้อๆ~ น่าสงสารเกินไปแล้ว คุณลีโอเป็นคนที่จิตใจดีจริงๆ"ยูมิที่ตั้งใจฟังตั้งแต่แรก พูดพลางเช็ดน้ำตาอย่างปลาบปลื้ม
"ใครมันจะไปเชื่อกันย้ะ!! รถสิบล้อประเทศไหนมันจะเบรกแตกถึงสองคันรวดกันฮ้ะ!!"ริโกะที่กล่าวออกมาอย่างหัวร้อนเพราะรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มตรงหน้าแค่จะแต่งเรื่องขึ้นมากวนประสาทพวกเธอ
"จริ๊งๆ!! นะ"ลีโอที่เสียงสูงและยิ้มออกมาอย่างขี้เล่น
"นี่นายอย่ามากวนประสา.."ริโกะ
กริ๊งง
"กลับมาแล้ว!!~×2"
เมอรินและอลิซที่กลับมาจากการซื้อของก็สังเกตุเห็นความผิดปกติ เพราะจู่ๆริโกะก็หน้าแดงก่ำกับลีโอที่นั่งพริวปากอย่างสบายอารมณ์
"นี่เจ้าคงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับเธอสองคนนั้นใช้มั้ยเมี๊ยว!!" อลิซที่ถามพร้อมกับจ้องมองลีโออย่างจับผิดกล่าวขึ้น
"เปล่าซักหน่อย ก็แค่คุยกันถูกคอ...ใช่มั้ยครับคุณริโกะ"ลีโอที่หันไปยิ้มหวานให้กับหญิงสาวตรงหน้า
"ชะ..ใช่ๆ "
"ถ้างั้นก็แล้วไปเมี๊ยว.."อลิซกล่าวจบเธอกับเมอรินก็เดินหายไปในครัวทันที
"แล้วพวกเธอจะเอายังไงกันต่อหล่ะ?"ลีโอที่เป็นฝ่ายถามริโกะและเพื่อนสาวของเธอ
"ก็คงจะออกเดินทางตามหาเพื่อนๆและถึงตอนนั้นก็คงจะหาวิธีกลับไปยังโลกเดิมของเราแหละ.."ริโกะที่กล่าวออกมา โดยที่ยูมิได้เพียงแต่นั่งก้มหน้าโดยที่สีหน้าของสาวแว่นนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
"ถ้างั้นพวกเราไปก่อนนะ..ฝากขอโทษสองคนนั้นด้วยที่ไม่ได้อยู่กินของหวาน" ริโกะที่จับมือของยูมิ ก่อนที่ทั้งสองกำลังจะลุกขึ้นเดินจากไป
"ให้ข้าช่วยมั้ย?"ลีโอกล่าวถามสั้นๆ
"ไม่เป็นไรหรอก เห็นแบบนี้พวกเราดูแลตัวเองได้ ถึงอย่างนั้นเอานายไปด้วยคงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก กลับกันนายอาจจะมาเป็นตัวถ่วงของพวกเราด้วยซ้ำ"ริโกะที่คาดคะเนเหตุการณ์จากเรื่องที่ชายหนุ่มเล่า ถึงเรื่องวิธีการที่ชายหนุ่มมายังโลกนี้จะเป็นเรื่องที่เจ้าตัวแต่งขึ้นเพื่อที่จะกวนประสาทเธอทั้งสอง แต่อีกเรื่องที่ว่าชายหนุ่มนั้นไร้ซึ่งพลังเวทย์น่าจะเป็นความจริง เธอจึงไม่อยากที่จะเสี่ยงเอาคนที่ไร้พลังมาถ่วงแข้งถ่วงขายิ่งเป็นผู้ชายที่พึ่งเจอกันครั้งแรก ยิ่งแล้วใหญ่
"อ๊อ ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีล่ะกันนะ" ลีโอที่กล่าวออกมาก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะเดินสวนเขาจากออกไปในทันที
ตึง
'ซีน่อนเจ้ารู้จักเวทย์มนต์ที่ชื่อการอัญเชิญแห่งหายนะหรือเปล่า..?"ลีโอถามกับมังกรของตนออกไป
'เคยได้ยินอยู่ขอรับ แต่มันเป็นเวทย์ที่อันตรายสุดๆ และถูกจัดเป็นมหาเวทย์ที่อยู่ในประเภทเดียวกันกับการผนึกของพระเจ้า..' ซีน่อนที่ตอบผู้เป็นนายออกไปและรู้สึกสงสัยเล็กน้อยที่จู่ๆลีโอ ทำไมถึงได้รู้จักชื่อบทเวทย์ที่หายสาปสูญไปแล้ว..
'อ่อก็พอจะเข้าใจได้อยู่..นี่มันก็ใกล้มืดแล้ว งั้นคืนนี้เราพักกันที่นี่ ส่วนพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปยังอาณาจักรต่อไปกัน..'
'แล้วเจ้าเทโอหล่ะขอรับ'ซีน่อนที่เป็นห่วงเพื่อนมังกรกล่าวถามขึ้น
'พรุ่งนี้ค่อยออกตามหา..ถ้าเจอแล้วมันยังไม่ยอมตามเราไป ก็แค่กระทืบแล้วหิ้วมันไปก็แค่นั้นเอง' ลีโอ
'ตามบัญชาขอรับนายท่าน หึ หึ'
.
.
.
ณ ป่ามรณะ
เปรี๊ยะๆ แปร๊ะๆ
ราตรีที่เงียบสงัดมีเพียงแค่เสียงจากการเผาไหม้ของกองไฟ กองน้อยๆและมีบุรุษผมสีแดงวัยกลางคน หน้าตาโฉดปนหล่อกำลังยื่นเนื้อในมือย่างอยู่เหนือกองไฟ.. และมีหญิงสาวผมสีขาวแซมทองดวงตาสีเทากำลังนั่งจ้องมองไปยังเขาด้วยสายตาที่ดูถูกและเหยียดหยาม
"นี่ๆเจ้ามนุษย์!! เจ้ามีปัญญาซื้อข้ามาในราคาที่แสนแพง แต่เจ้าไม่มีปัญญาที่จะพาข้าไปพักในที่ดีๆ หรือกินอาหารดีๆเลยหรือไง?"โฟนี่ที่กล่าวถามออกมากับชาย ที่อยู่อีกฟากของกองไฟและกำลังย่างเนื้อของสัตว์อสูรระดับ C หมูป่าทมิฬอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
"หนวกหูน่า!! ข้าซื้อเจ้ามาก็ดีขนาดไหนแล้ว ถ้าข้าไม่ซื้อเจ้ามาป่านนี้ เจ้าคงได้โดนพวกมนุษย์จับกดไปนานแล้ว!!"เทโอที่หันไปตว่าดใส่โฟนี่ ที่ตอนนี้เธอนั้นได้กายร่างมาอยู่ในร่างของมนุษย์ และเทโอที่เริ่มจะหัวร้อนกับมังกรสาวตรงหน้าเพราะคนเขาอุสามีน้ำใจช่วยซื้อมา แต่มังกรสาวกับไม่สำนึกบุญคุณของเขาเลยซักนิด..
"อ๋อหรอ~และเจ้าซื้อข้ามา เจ้าหวังสิ่งใดจากข้ากันหล่ะ?" คำถามของโฟนี่ถึงกับทำให้เทโอสะอึกไปหลายที พร้อมๆกับใบหน้าที่เศร้าลงจนโฟนี่ที่เห็นอาการของมันเลยสงสัย ก่อนที่เทโอจะตอบเธอไปด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา...
"ใบหน้าของเจ้า..มันเหมือนกับคนรักเก่าของข้าที่ตายไปแล้ว...ตอนที่ข้าเห็นเจ้าครั้งแรก..เจ้าทำให้ข้าคิดถึงนาง..ก็แค่นั้น" คำตอบของเทโอถึงกับทำให้แววตาของโฟนี่คล้อยเศร้าตามไปเพียงชั่วครู่..ก่อนที่นางจะดึงสติกลับมาพร้อมกล่าวกับเทโอกับไป
"ฮ่ะ.. ฮ่าๆ.. เจ้ามนุษย์นี่เจ้าคงไม่คิดที่จะเอาข้าไปแทนที่คนรักเก่าของเจ้าหรอกใช่มั้ย ถ้าเจ้าคิดแบบนั้นข้าขอยอมกัดลิ้นตัวเองตายดีกว่าไปสมสู่กับสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเช่นเจ้า..อ๊ะเอาอย่างงี้เป็นไง..ถ้าเจ้าตายแล้วเกิดใหม่เป็นมังกรเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้น ข้าจะเก็บเรื่องที่จะยอมเป็นคนรักของเจ้ามาคิดดูอีกทีละกัน ฮ่าๆ.."โฟนี่ที่หัวเราะลั่นออกมาอย่างชอบใจในความโง่งมของชายเบื้องหน้า โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดของเธอได้ไปสกิดกล่องดวงใจ ดวงน้อยๆของจักพรรดิ์มังกรเพลิงเข้าให้แล้ว
"หื้ม!! เจ้าพูดจริงๆนะ เรื่องที่ว่าถ้าข้าเป็นมังกรเจ้าจะเก็บเรื่องนั้น ไปคิดดูอีกที"เทโอที่ลุกพรวดขึ้นก่อนจะกระโดดข้ามกองไฟไปเขย่าที่แขนของโฟนี่อย่างรุนแรง..
ง่ำ
"อ๊ากกกกกก ยัยบ้าเจ้ากัดข้าทำม่ายยยยย!!!"
ไรต์:กลับมาแบ้ววววเย้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น