เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #50 : ฝากไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาตบที่หลัง!!

ณ ประตูเมือง เฮวเดล

กองทัพขนาดเล็กที่มีชายร่างใหญ่ผมสีแดงดวงตาสีดำและมีผ้าปิดตาอยู่ที่ดวงตาข้างซ้าย..กำลังเดินนำขบวนทัพมุ่งหน้ามายังประตูเมือง เฮวเดล..

"เฮ้ย..ท่านซีโร่กลับมาแล้ว!!" ทหารยามนายนึ่งกล่าวขึ้น ก่อนที่บุรุษร่างใหญ่นามว่าซีโร่จะมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของเขา

"องค์ราชา ส่งกองทัพมาหรือยัง!!?!" ซีโร่เอ่ยปากถามทหารยามนายคนแรก ก่อนที่เขาจะหลบสายตาจากชายร่างใหญ่และไม่ได้กล่าวอะไรออกมา จนทหารยามอีกนายต้องกล่าวเสริม

"องค์ราชาไม่ได้สนพระทัยเมืองที่ติดชายแดนแห่งนี้หรอกขอรับ ท่านตรัสว่าต่อให้เสียเมืองนี้ทั้งเมืองไป ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรให้แก่อาณาจักรแห่งนี้"คำตอบของทหารยามอีกคนถึงกับทำให้ใบหน้าของซีโร่ขึ้นสีด้วยความโกรธ

"เจ้าองค์ราชาหมาขี้เรื้อนนั้น สักวันข้าจะถล่มพระราชวังของมันให้เละไม่เหลือซากเลยคอยดู" ซีโร่กล่าวออกมาอย่างแค้นเคืองพร้อมกับเดินเข้าประตูเมืองไป..

ตัดกลับมาที่พระเอกของเราตอนนี้กำลังเดินอย่างเริงร่าหาของกินตลอดทางของเมืองเฮวเดลแห่งนี้

'นี้เจ้า..เที่ยวไปจูบคนนู้นปักธงคนนี้ เจ้าไม่เบื่อมั้งหรอ เมียเจ้าก็มีอยู่แล้วตั้งสองคน' เทโอกล่าวถามผู้เป็นนายไปด้วยสีหน้าหน่ายๆ ก่อนที่เขาจะตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่พยายามปั่นให้ไร้เดียงสามากที่สุด

'โถ่มันคือความสุขของข้า..ตายไปก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ทำ เจ้าปล่อยๆข้าไปเถอะ' ลีโอกล่าวก่อนจะยัดเนื้อของตัวอะไรสักอย่างเข้าปากอย่างรวดเร็ว

'แต่ถ้าท่านฟีน่าและท่านลินเซ้รู้ข้าเกรงว่านายท่านจะได้ตายไวขึ้นนะขอรับ' เป็นครั้งแรกที่ซีน่อนพูดจาไม่เข้าหูใส่ผู้เป็นนาย ก่อนที่ชายหนุ่มจะจับจ้องไปที่ถุงมือสีดำทมิฬด้วยสายตาอาฆาตและกล่าวว่า

'เจ้าไม่พูด เทโอไม่พูด ข้าไม่พูด...แล้วพวกนางจะรู้ได้ยังไง ฮ่า ฮ่า'ลีโอที่พูดก่อนจะหันไปหัวเราะอย่างสะใจ

"ฮ่า ฮ่า×2"มังกรทั้งสองหัวเราะแบบเจื้อนๆออกมา ก่อนที่หูของชายหนุ่มจะไปสะดุดกับเรื่องราวบางอย่างของแม่ค้าขายผลไม้ที่กำลังพูดคุยอยู่กับลูกค้า

"เจ้ารู้ข่าวหรือยังที่องค์ราชาแห่งอาณาจักรพาซินไม่ยอมส่งกองทัพมาปกป้องเมืองเฮวเดลแห่งนี้ แถมยังทอดทิ้งเมืองแห่งนี้ไปแล้วด้วย"แม่ค้ากล่าว ก่อนที่ลูกค้าผู้หญิงวัยกลางคนจะกล่าวขึ้น

"รู้ตั้งนานแล้ว!! ข้าเห็นว่ากิลด์มาสเตอร์ของเมืองเฮลเดลแห่งนี้ ที่ชื่อซีโร่..ถึงกับยอมสละตำแหน่งกิลดฺมาสเตอร์ออกพร้อมกับรวบรวมผู้อพยบของอาณาจักรฝ่ายศัตรูเข้าต่อสู้กับกองทัพของอาณาจักรโพฟาเพื่อปกป้องเมืองเฮลเดลแห่งนี้เชียวนะ"

"แต่ก็คงจะไม่ไหวหรอก กองทัพของทางเรามีแต่เด็กกับคนแก่จะเอาพลังที่ไหนไปสู้จริงมั้ย สงสารก็แต่ลูกสาวของซีโร่ที่ชื่อ สเตล่า ที่ยังสาวยังสวยต้องมากำพร้าพ่อแถมยังต้องรับภาระหนักขึ้นเป็นกิลด์มาสเตอร์แทนผู้เป็นพ่ออีก...อ้ะว่าแล้วข้าก็ต้องเก็บร้านเตรียมตัวอพยบเข้าเมืองหลวงแล้วด้วยสิ"แม่ค้ากล่าวขึ้น ซึ่งลีโอก็พอที่จะประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย..

"เฮ้ย!! นั้นซีโร่หนิ้...!!"ซีโร่ที่เดินพ้นผ่านประตูเมืองโดยมีเหล่านักรบของเขาที่ตามเข้ามาก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปพักผ่อนตามที่ของตน โดยที่ซีโร่นั้นเดินมุ่งหน้าเข้าไปยังกิลด์ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปโดยมีสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองแผ่นหลังของเขาด้วยความสนุก

'ข้ารู้นะว่าเจ้าคิดจะทำอะไรแผลงๆอีกแต่เอาไว้ข้ากลับได้มั้ย รีบๆเคลียร์ธุระที่ได้รับมอบหมายมาให้เสร็จก่อน'เทโอที่กล่าวออกมาเพื่อดึงสติของผู้เป็นนายที่คิดจะทำอะไรแผลงๆอีกเป็นแน่

'เออๆรู้แล้วน้า งั้นขากลับข้าจะมาคิดบัญชีทั้งพ่อทั้งลูกเลย หึ หึ'ลีโอที่กล่าวพร้อมกับหัวเราะขึ้นมาในใจก่อนเดินออกไปนอกประตูเมืองและตรงไปยังพื้นป่าบริเวณแถบนั้น ตามด้วยหยิบม้วนสาน์สขึ้นมาเปิดอ่าน

"อืม... อาณาจักรมาโฮงั้นหรอ?"ลีโอที่เปิดอ่านรายละเอียดของเนื้อหาก่อนจะไปสะดุดที่ชื่อของอาณาจักรที่กำลังจะต้องเดินทางไป พร้อมๆกับซีน่อนที่เปิดระบบความแสนรู้ออกมา

"อาณาจักรมาโฮ หรืออาณาจักรเวทย์มนต์ ของทวีปมนุษย์ที่สองแห่งนี้เป็นอาณาจักรลำดับที่ 7 และมีความแข็งแกร่งกว่าอาซุสของเราหลายเท่า ปัจจุบันมีสมบัติระดับพระเจ้าอยู่ถึงสองชิ้นภายในอาณาจักรแห่งนี้ จึงทำให้เป็นมหาอำนาจบวกกับกำลังพลที่มากมายจึงทำให้อาณาจักรนี้ขยายดินแดนและยึดเมืองเล็กๆของอาณาจักรใกล้เคียงได้อย่างง่ายดาย...และล่าสุดข้าก็เห็นว่ามีงานประลองเวทย์มนต์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในเมืองหลวงของอาณาจักรแห่งนี้ตามประสงค์ขององค์ราชาซึ่งงานนี้จัดขึ้นเพื่อหาคนที่จะสืบทอดบัลลังและหาคู่สมรสกับองค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรมาโฮ.."ซีน่อนที่ยิ่งกล่าวออกมาเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ลีโอตาโตขึ้นเท่านั้น

"อ้าวอย่างงี้ก็มันส์ดิ"ลีโอกล่าวพร้อมกับฉีกยิ้ม ก่อนที่เทโอจะกล่าวเสริม

"แต่ว่าข้ามันแปลกๆนะ.."เทโอกล่าวออกมา

"แปลกยังไง?"ลีโอกล่าวพร้อมเอียงคอ

"ข้าจำได้ว่าราชาอาณาจักรมาโฮนี้ไม่มีบุตรสาวหนิ้..."เทโอกล่าวออกมา

"หืม..เรื่องแบบนั้นใครสน ข้าสนเรื่องที่จะมีใครทำให้ข้าเอาจริงได้มั้งก็เท่านั้นแหละ"ลีโอที่ไม่สนใจรายละเอียดยิบย้อยก่อนจะกล่าวออกมา

"เฮอะๆ..ถ้ามีคนที่มันทำแบบนั้นได้จริง คาเลียแห่งนี้ก็คงมาถึงจุดจบแล้วหล่ะ" เทโอกล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มเจื้อนๆ

"เฮ้อ...อย่าน้อยก็ขอคนที่โดนข้าเตะซัก 10 % แล้วไม่ตัวแตกตายข้าก็พอใจแล้ว...แต่นี้อะไรโดนแค่สกิดๆไม่ปลิ้วก็ร่างแตก เฮ้อ..พูดแล้วเซงออกเดินทางกันเถอะ.."สิ้นเสียงของผู้เป็นนายเทโอก็กลายร่างกลับไปเป็นมังกรขนาดมหึมาก่อนที่ชายหนุ่มจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังของมันในทันที

3 วันผ่านไปบทจะไวก็ไว๊ไว

"เทโอๆข้ามีเรื่องข้องใจมาตั้งนานแล้ว ทำไมเวลาที่ฟีน่าใช้เวทย์มนต์จะต้องใช้คำว่าขอร่ายเวทย์แล้วก็เอ่ยบทเวทย์ออกมา แต่ทำไมทีกับพวกเจ้าพอจะใช้เวทย์แค่เอ่ยชื่อของมันก็สามารถช้ได้แล้ว"ลีโอที่ข้องใจมานานกับเรื่องเวทย์มนต์เหล่านี้ว่าทำไมต้องร่ายด้วยก่อนจะถามเทโอไป

"ก็คือว่า..."

"ซีน่อนเก็บลิ้นของเจ้าเข้าปากไปลีโอถามข้าอย่าเผือก.."ซีน่อนที่จะโชว์ความแสนรู้ออกมาแต่ก็ต้องโดนสกัดดาวรุ้งจากเพื่อนซี้มังกรในทันทีก่อนที่เทโอจะกล่าวต่อ

"อะแฮ่ม...มังกรแบบพวกข้าคือสัตว์อสูรที่มีเวทย์มนต์มาตั้งแต่กำเนิดสามารถใช้มันได้อย่างอิสระ...แต่สำหรับมนุษย์ที่ไม่มีพลังเวทย์มาตั้งแต่เกิดจะต้องเอ่ยคำร่ายและขอวิงวอนยืมพลังจากเทพเจ้าแห่งมนต์ตรามาใช้ ซึ่งนั้นก็คือบทเวทย์ที่ใช้อ้อนวอนเพื่อขอยืมพลังมาเป็นของตน ส่วนเรื่องระดับพลังนั้นก็ขึ้นอยู่กับร่างกายของมนุษย์ที่จะแบกรับพลังที่เทพแห่งมนต์ตราให้ยืมมาได้ขนาดไหน เหมือนๆกับภาชนะนั้นแหละจะเติมน้ำใส่เข้าไปให้เต็มถ้ายิ่งภาชนะใหญ่ก็ยิ่งใส่น้ำได้เยอะ มันก็เหมือนๆกับพลังถ้าเจ้าตัวแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งขอยืมพลังมาได้เยอะ"เทโอที่กล่าวออกมาอย่างละเอียดพร้อมยกตัวอย่างออกมา ก่อนที่ลีโอจะเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะชูมือขึ้นไปบนฟากฟ้าพร้อมกลางมือออก

"อื้ม..ถ้าจำไม่ผิดนะ ขอร่ายเวทย์ ข้าแด่เทพแห่งอัคคีจีเดล ข้าขอวิงวอนแก่ท่านจงมอบพลังแห่งไฟให้แก่ข้า จงออกมา เวทย์มนต์ระดับ 3 เปลวเพลิงแห่งความพิโรท"

ฟูมมมมมม

สิ้นเสียงคำร่ายเวทย์ของลีโอเกิดลูกไฟขนาดมหึมาขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางกว้างกว่า 100 เมตร ก่อนที่เสียงของลีโอจะตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนก

"เฮ้ย!!"ลีโอที่ร้องเสียงหลงออกมา

"อ๊ากกกก!! เจ้าบ้าสลายเวทย์เร็วเข้า จะฆ่าข้าหรือไง เฮ้ย!!" เทโอที่เหลือบสายตาขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะเห็นดวงอาทิตย์ขนาดมินิ พร้อมๆกับดวงตาของมันที่ถล่นออกมา

"สะ..สลายเวทย์"

ฟุบ

สิ้นเสียงของลีโอดวงอาทิตย์ขนาดย่อมก็หายไปในพริบตาพร้อมๆเหงื่อที่ผุดออกมาจากใบหน้าของชายหนุ่ม

"ขะ..ข้าเป็นตัวอะไรกันแน่นะ"ลีโอที่ตั้งคำถามกับตัวเองอย่างแผ่วเบาก่อนที่มังกรเพื่อนซี้จะตอบคำถามนั้นแทนอย่างว่องไว

"ปีศาจจจจ×2"

ณ ราชาวังอาณาจักรมาโฮ

ในห้องที่ตกแต่งอย่าหรูหรามีหญิงสาวใบหน้าสวยงาม งามราวกับเทพบนสรวงสวรรค์ที่พลัดตกลงมา สีผมของนางนั้นเป็นสีเงินส่วนดวงตาเป็นสีทองผิวกายขาวและไม่ซีดจนเกินไปในชุดนอนสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ใจกลางห้องโถ่ง และกำลังพูดคุยกับสิ่งมีชีวิตบางอย่างอยู่

"จะ..จีเดล!! จีเดล!! เจ้าเป็นอะไร ทำไมจู่ๆถึงสลบไปหละ.."หญิงสาวที่กล่าวออกมาพร้อมกับเขย่าร่างของสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวจิ๋วและมีเปลวไฟลุกโชนไปทั่วร่างกำลังนอนหมดสติอยู่ที่ฝ่ามือของหญิงสาว ก่อนจะมีเสียงใหญ่ดังขึ้นพร้อมกับปรากฏสิ่งมีชีวิตตัวสีน้ำเงินอมม่วงที่จู่ๆก็ปรากฏตัวออกมายืนอยู่บนศรีษะของหญิงสาว

"เจ้าจีเดล..มันโดนมนุษย์ขอยืมพลังไปจนหมดร่างเลยนะนั้น"สิ่งมีชีวิตตัวสีน้ำเงินอมม่วงกล่าว

"มันจะเป็นไปได้ยังไง..ฮาซุสเจ้าอย่าพูดมั่วๆนะ"หญิงสาวกล่าวกันจะเหลือบตามองขึ้นไปยังสิ่งมีชีวิตตัวสีน้ำเงินอมม่วงที่ชื่อฮาซุส

"ข้ากล่าวไม่ผิดหรอกท่านเทพเจ้าแห่งมนต์ตรา เจ้าจีเดลมันโดนมนุษย์ยืมพลังไปหมดจริงๆ อีกไม่นานก็คงจะฟื้น"ฮาซุสกล่าว ซึ่งสีหน้าของหญิงสาวก็ยังคงไม่เชื่อที่จะมีมนุษย์คนไหนดึงพลังจากเทพไปจนหมดสิ้นได้

.

.

..


ไรต์:ติ๊ดๆ ๆ ๆ กำลังเข้าสู่โหมดวางไข่ กำลังเข้าสู่โหมดวางไข่...