เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #41 : ท่านคือเผ่าพันธุ์อะไรหรือขอรับ..?

เรียบร้อยเก็บสาม×2"สองมังกรเพื่อนซี้กล่าวด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ

ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆถอน ริมฝีปากและจ้องมองไปยังมังกรสาวที่หันหน้าหนี้หลบสายตา พร้อมๆกับใบหน้าที่แดงก่ำ ก่อนที่ร่างของนางจะสลายกลายเป็นละอองแสงสีฟ้าและแตกออกกลายเป็นดาบสีฟ้าที่มีความสวยงามเป็นอย่างมาก

'ดาบ ซินเดรีย หนิ้'เทโอกล่าวขึ้น

'หืม...ดาบอีกและ ..เอาไปก็ไม่ได้ใช้ไหนขอลองดูสกิวหน่อยหละกัน'ลีโอคิดอย่างเซงๆ

"ดวงตาแห่งอาซิรุส"

ดาบ ซินเดรีย ระดับพระเจ้า

ATK:500,000

สกิว:ทักษะเพลงดาบในตำนานคมดาบผ่าภูเขา สกิวนี้จะทำดาเมจ ×10 กับดาเมจปัจจุบัน และถ้าใช้ควบคู่กับซาซิโลนจะ ×10 เข้าไปอีกครั้ง

สามารถใช้เวทย์ธาตุน้ำและร่างจำแลงของจักพรรดินีมังกรแห่งวารี รวมไปถึงทักษะสกิวทั้งหมดได้

'ก็งั้นๆแหละ หืม..ถ้าใช้คู่กับเทโอจะคูณดาเมจไปอีกหรอ อืม.... ก็พอจะเอาไว้ฟันอะไรเล่นได้อยู่'

'แล้วเจ้าจะเอาข้าไปฟันอะไรเล่นกันหล่ะฟร่ะ'เทโอพูดขึ้นอย่างหัวร้อน

'หนวกหูน่า'ลีโอตะโกนกลับไปอย่างรำคาญ ก่อนที่จะมีเสียงใสๆดังขึ้น

'ให้เราจัดการให้มั้ยลีโอ?' เสียงใสๆของมิวกล่าว

'หืม..มิวงั้นหรอ เอาสิอย่าให้มันตายนะ'ลีโอกล่าวขึ้นพร้อมสแยะยิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนที่มิวที่อยู่ในร่างของดาบสีฟ้าจะสลายร่างกลายเป็นต่างหูสีฟ้า พร้อมๆกับพุ่งเข้าไปติดอยู่ที่หูอีกข้างนึงของลีโอ หลังจากนั้นไม่นานเสียงของเทโอก็ร้องลั่นออกมา

'จะ...เจ้า ขะ..เข้ามาที่นี้ได้ยังไง เฮ้ย..เจ้าจะทำอะไรข้า มะ..ไม่ๆนะ อย่าน้าาาาาา'

กร็อบ

'อ๊ากกกกซีน่อนช่วยด้วย!!!!'เทโอที่ร้องลั่นออกมาให้เพื่อนซี้มังกรช่วย หลังจากเสียงอะไรซักอย่างที่หักออกมาอย่างดัง

'อย่าทำอะไรเพื่อนของข้านะ!!'เสียงของซีน่อนดังขึ้นอย่างหน้าเกรงขาม

กร็อบๆ

'อ๊ากกกกกนายท่าน ช่วยด้วยยย×2'สองมังกรเพื่อนซี้ร้องเสียงโหยหวนออกมาพร้อมๆ กับความสงสัยที่ตามมาของลีโอ

'หืม..ทำไมพวกเจ้าถึงสัมผัสตัวกันได้หล่ะ'ลีโอถามมังกรทั้งสาม

'ก็เพราะ เจ้าพวกนี้มันสร้างมิติไว้อาศัย เราที่ได้ทำพันธะสัญญากับลีโอถึงเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ได้' มิวอธิบายอย่างตั้งใจหวังจะให้ลีโอประทับใจ

'อ้อววว มิน่า ทำไมพวกมันถึงดูเข้าขากันดีจัง'ลีโอกล่าว

กร็อบๆ

'อ๊ากกกลีโอช่วยด้วย×2'เสียงร้องโหยหวนของมังกรทั้งสองที่ตามมาเป็นระยะๆ

ลีโอที่ยิ้มร่าอย่างสนุก ก่อนจะหันหลังมุ่งหน้าเดินไปยัง องค์ราชาทั้ง 6 อาณาจักร โดยที่เหล่าองค์ราชาทั้งหมดยกเว้นราเอลนั้น ได้จ้องมองชายหนุ่มที่กำลังเดินมาด้วยความหวาดกลัว บางคนก็ยังอึ้งกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดด้วยความสงสัยต่างๆนานามากมายที่ผุดขึ้นมาในหัวของเหล่าองค์ราชา ก่อนที่ลีโอจะเดินมาหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของพวกเขาและเธอ

"เออ..คือ...ข้าชนะแล้วใช่มั้ย?"ลีโอที่ถามออกไปด้วยความสงสัย โดยไม่มีเสียงตอบกลับจากราชาองค์ไหนซักองค์ เพียงแค่พยักหน้าขึ้นลงพร้อมกันอย่างช้าๆให้กับลีโอ เพราะความตกตะลึงที่ยังหลงเหลืออยู่ ยกเว้นเพียงราเอลที่ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับพยักหน้า ก่อนที่องค์ราชาแห่ง ฮามุท จะลุกขึ้นยืนและเอ่ยถามบุรุษผมดำตรงหน้าของตน

"ระ..เราขอถามนามของท่านอีกซักครั้งได้หรือไม่" โอลินถามพร้อมๆกับเสียงที่สั่นเทา

"ข้าชื่อลีโอ" ลีโอที่ตอบไป ก่อนที่โอลินจะถามต่อ

"แล้วทะ..ท่านเป็นใครกัน.." โอลินที่ถามอีกครั้งพร้อมกับสายตาของเหล่าองค์ราชาที่จับจ้องด้วยความสนใจและรอคำตอบจากชายหนุ่ม

"ข้าคือมหาผู้กล้าในตำนานคนที่สอง ของอาณาจักรอาซุส และยังเป็น....บุตรเขยขององค์ราชาแห่งซาเนียราเอล"ลีโอที่ตอบไปก่อนจะหันไปมองราเอลและกล่าวต่อ ซึ่งทำให้ราเอลถึงกับยืดอกด้วยความภูมิใจจนสายตาของเหล่าองค์ราชาทั้งหลายต่างจ้องมองมาด้วยความหมั่นใส้ ก่อนที่โอลินจะถามลีโอขึ้นอีกครั้ง

"ระ..เรา..ขะ..ขอล่วงเกินถามอีกซักคำถาม..คะ..คือว่าท่านเป็นเผ่าพันธุ์อะไร"โอลินที่ถามไปอย่างตะกุกตะกักโดยคำถามนี้สร้างความสนใจให้กับเหล่าองค์ราชาขึ้นอีกครั้งรวมถึงราเอลที่ก็อยากจะรู้พลางกลืนน้ำลายดังอึก ก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์พร้อมกับตอบออกไปด้วยความรู้สึกอยากแกล้ง

"ข้าคือเทพแห่งสงครามที่จุติลงมายังคาเลียแห่งนี้"

ตุบ

องค์ราชาทั้งหกองค์หลังจากได้ยินคำตอบของลีโอรีบลุกขึ้นจากบัลลังพร้อมกับคุกเข่าหมอบเอาหน้าแนบลงกับพื้นทันทีรวมถึงราเอลด้วย

"พวกเราสิ่งมีชีวิตที่ต๋อยต่ำขอกราบอภัยที่พวกเราได้ล่วงเกินท่านในก่อนหน้านี้ท่านเทพแห่งสงคราม×6" เสียงของราชาทั้งหกองค์กล่าวโดยที่ราชาแห่งฮามุทถึงกับร่ำไห้น้ำตานองไปทั่วทั้งพื้นพร้อมๆกับร่างที่สั่นเทา ซึ่งเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาได้กระทำเรื่องที่ไม่สมควรทำกับชายหนุ่มเบื้องหน้าลงไปเสียแล้ว

"ลูกเขยข้าเป็นเทพ ลูกเขยข้าเป็นเทพ"ราเอลที่ก้มหัวพร้อมๆกับร่างกายที่สั่นเทาไม่แพ้ราชาองค์อื่นๆ โดยที่ลีโอที่ตอนแรกคิดที่จะแกล้งเหล่าองค์ราชาเล่นๆเอาขำๆ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเหตุการณ์มันจะบานปลายไปถึงขนาดนี้พร้อมกับเอามือขึ้นมาก่ายหน้าผากด้วยความระเหี่ยใจ แต่ทันใดนั้นต่างหูทั้งสองข้างรวมไปถึงถุงมือสีดำได้สั่นไหวพร้อมกับส่องแสง ก่อนที่มันจะพวยพุ่งออกมาอยู่ที่พื้นเบื้องหน้าของเขา พร้อมๆกับแสงที่ระเบิดออกเผยให้เห็นร่างครึ่งมังกรของ เทโอ ซีน่อน และมิว โดยที่พวกมันกำลังคุกเข่าโน้มตัวลงเอามือยื่นมาข้างหน้าแตะลงพื้นพร้อมๆกับหน้าผากที่ก้มตามลงมาจนติดพื้น ก่อนที่เทโอจะเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตา

"ฮื้อออ...ข้าน้อยกราบขออภัยท่านด้วย ที่ได้ล่วงเกินท่านไปอย่างมากมายขอรับ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าน้อยด้วย..ฮื้ออ ท่านเทพแห่งสงคราม"เทโอที่ร้องไห้ฟูมฟายพร้อมกับร่างกายที่สั่นงึกๆส่วนหางที่จุกอยู่ที่ก้นของมัน

"ขะ..ข้าน้อยก็กราบขออภัยที่ล่วงเกินท่านที่กิลนักผจญภัยในตอนที่พบกันครั้งแรกถ้าข้ารู้ว่าท่านเป็นใคร...ข้าคงไม่ทำกิริยาเช่นนั้นลงไป.." ซีน่อนที่กล่าวพร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บใจในตัวเองที่โง่เขลาขนาดเดาไม่ออกว่าบุคคลเบื้องหน้าคือใคร

"ขะ..ข้าน้อยก็กราบขออภัยด้วยเจ้าค่ะ..ที่ก่อนหน้านี้ ดะ...ได้..ได้..ใช้ขาที่แสนจะสกปรกโสมมไปสัมผัสกับผิวกายของท่านเทพแห่งสงคราม"มิวที่กล่าวพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า โดยที่การกระทำของมังกรทั้งสามทำให้ลีโอถึงลีโอถึงเครียดหนักกว่าเดิม ก่อนจะเดินไปยังมังกรทั้งสามตัว เทโอที่เห็นลีโอกำลังเดินเข้ามาใกล้ก็ร้องไห้แหกปากหนักกว่าเดิมพร้อมกับเอามือทั้งสองขึ้นมาป้องกันหัวเอาไว้ในท่าที่กำลังคุกเข่าแนบตัวลงกับพื้น ส่วนซีน่อนกับมิวแค่มีอาการสั่น เพียงอย่างเดียว พอลีโอเดินมาถึงก็ย่อตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูของมังกรทั้งสามทันที

"ข้าล้อพวกนั้นเล่น พวกเจ้าจะเชื่อข้าไปด้วยทำไมเนี้ย"

"อ้าว!!×3"

"เจ้าบ้า!!ข้ากลัวขี้แทบเล็ด อย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะ"เทโอกล่าวพร้อมกับรีบเช็ดน้ำตาออก

"โถ่นายท่านอย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะขอรับ"ซีน่อนกล่าวขึ้นด้วยความเขินนิดๆ

"ลีโอถึงต่อให้ลีโอพูดแบบนั้นเราก็เชื่อลีโอนะว่าลีโอไม่ได้พูดเล่น"มิวกล่าวเพราะคิดว่าพลังของชายหนุ่มตรงหน้านั้นก็ถือว่ามีความเป็นไปได้อยู่ ก่อนที่มังกรทั้งสามจะเงยหน้าขึ้นแต่ก็ต้องกลับลงไปหมอบใหม่อีกครั้งจากคำพูดของลีโอ

"ใครบอกว่าข้าล้อเล่นข้าเป็นเทพแห่งสงครามจริงๆนะ"

"ฮื้อออ!! พวกข้าขออภัยที่ล่วงเกินท่านไปอีกแล้ว×3"มังกรทั้งสามกลับไปโหมดก้มลงกราบแบบเดิม

"ฮะ..ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ ครั้งนี้ล้อเล่นจริงๆ"ลีโอหัวเราะออกมาอย่างบันเทิงก่อนที่มังกรทั้งสามจะจ้องเขม็งด้วยสายตาอาฆาตตามด้วยกลายร่างกลับไปเป็นอุปกรณ์และพวยพุ่งเข้าไปยังที่ของตนเอง พร้อมๆกับลีโอที่ลุกขึ้นและหันไปมองยังเหล่าองค์ราชาที่หมอบระนาบพื้นอยู่โดยไม่มีท่าทีที่จะเงยหน้าขึ้น ก่อนที่ลีโอจะตะโกนบอกเหล่าราชาไป

"เงยหน้าขึ้นเถอะ!! ทำตัวตามสบายนี้ถือว่าเป็นคำสั่งของข้า"สิ้นเสียงองค์ราชาทั้งหลายที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับความกลัวที่ยังเหลืออยู่ ก่อนที่ลีโอจะกล่าวกับราเอล

"ราเอลข้าอยากจะกลับแล้ว เจ้าเปิดประตูมิติให้ข้าหน่อยสิ"ลีโอหันไปกล่าวกับราเอลที่เหงื่อไหลออกมาไม่หยุดหย่อนก่อนจะลุกขึ้นด้วยความรวดเร็วพร้อมกับเอามีดกรีดนิ้วตัวเอง

"จะ...จงเปิดออก ซาเนีย"สิ้นเสียงของราเอลปรากฏประตูมิติขึ้นมากลางอากาศก่อนที่ราเอลจะผายมือทั้งสองข้างเหมือนจะสื่อว่า ให้ลีโอเดินเข้าไปก่อน ลีโอที่เห็นดังนั้นก็ค่อยๆเดินกล่าวขาเข้าไปยังประตูมิติโดยอดคิดที่จะแกล้งเหล่าองค์ราชาทั้งหลายไม่ได้อีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆหันมาและบอกพวกนั้นไปว่า

"ถ้าพวกเจ้าทำให้ประชาชนของอาณาจักรเจ้าต้องทุกร้อนเมื่อใด...เมื่อนั้นข้าเทพแห่งสงครามจะขอประกาศทำสงครามกับอาณาจักรของพวกเจ้า!!"สิ้นเสียงของลีโอเหล่าราชาทั้งหลายต่างสะดุ้งหน้าซีดเผือก ด้วยความกลัวก่อนจะตะโกนออกมากันอย่างพร้อมเพียง

"น้อมรับบัญชาท่านเทพแห่งสงคราม×6"สิ้นเสียงขอเหล่าองค์ราชา ลีโอและราเอลตามไปด้วยกองทหารของซาเนียได้เดินพ้นผ่านประตูไป ก่อนที่ประตูจะถูกปิดและหายไปในอากาศ ก่อนจะมีเสียงขององค์ราชาแต่ละอาณาจักรดังขึ้นพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้น

"พะ..พวกท่านจะเอายังไงกับเหตุการณ์ในวันนี้"โอลินหันไปกล่าวถาม

"ขะ..ข้าจะทำตามคำบัญชาของท่านเทพแห่งสงคราม" มิเชลกล่าวพร้อมๆกับเหล่าราชาองค์ที่เหลือก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่เซนคอจะพูดขึ้น

"ข้าหล่ะสงสารอาณาจักรโคเนียจริงๆ...ที่ไม่อยู่ดูจนจบ"เซนคอกล่าวด้วยความสะใจ

"อาณาจักรโคเนียคงมาถึงจุดจบแล้วสินะ"มาเชลกล่าวเสริมด้วยใบหน้าที่ยังซีดเซียวกับเหตุการณ์เมื่อครู่

.

.

.

ณ อาณาจักรโคเนีย

ในปราสาทที่มืดมิดไม่มีแม้แต่แสงที่สอดส่องผ่านเข้ามามีบุคคลสองคนกำลังสนทนากันอยู่

"ข้าขออภัยจริงๆขอรับ แต่ข้านึกไม่ถึงเลยว่าฝั่งมันจะมียอดฝีมือเช่นนั้นอยู่" ชายหน้าตาหน้ากลัวผมสีดำดวงตาสีเลือดกล่าว..ใช่แล้วเขาคือซิงโค ที่ตอนนี้กำลังก้มหัวให้บุรุษผู้หนึ่งที่อยู่ในชุดคลุมสีดำและกำลังยืนหันหลังให้มันอยู่

"เจ้าไม่ผิดหรอก...ข้าประมาทไปเองที่ใช้ร่างแยกของข้าไปสู้ แต่ทีหลังอย่าให้ข้าต้องไปคุกเข่าให้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำนั้นอีก ถ้าเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง ข้าจะเป่าอาณาจักรของเจ้าทิ้งไปซ่ะ"ชายในชุดผ้าคลุมสีดำกล่าว ก่อนจะค่อยๆถอดผ้าคลุมหัวออกเผยให้เห็นชายหนุ่มผมเขียวดวงตาสีมรกรตใบหน้างดงามราวสตรี ก่อนที่จะมีคลื่นลมพัดกระแทกไปยังใบหน้าของซิงโคอย่าแพ่วเบา

"ขะ..ขอรับข้าขออภัยจริงๆท่านราชามังกรแห่งวายุ พีนิค"ซิงโคกล่าวพร้อมกับก้มหัวต่ำลงไปอีก

"เจ้าไปได้แล้ว เจ้าอยู่ที่นี่มันทำให้ลมของข้าต้องหงุดหงิด"

"ขะ..ขอรับ"ซิงโครีบลุกขึ้นหันหลังเดินออกไปยังประตูทันที ก่อนที่ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าราชามังแห่งวายุจะกล่าวกับตัวเองออกมาเบาๆ

"เจอกันในสงครามที่กำลังจะถึง....เจ้าช่วยทำให้ข้าผู้นี้สนุกกว่านี้ทีเถอะ...ชื่อลีโอสินะ"พีนิคที่กล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้นและมีคลื่นลมพัดผ่านอยู่ทั่วบริเวณรอบๆห้อง

.

.

.

.

ไรต์:เดี๋ยวจะรีไรท์ให้นะขอราบบบบบบ