เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #35 : พระราชวังอาณาจักร อาซุส.

บรื้นนนนน

ณ ท้องถนนแห่งหนึ่งมีรถเก๋งกำลังขับเคลื่อนด้วยความเร็วที่ 70 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และมีผู้โดยสารเป็นชายวัยกลางคนซึ่งเป็นคนขับ และมีหญิงสาวหน้าตาดีนั่งอยู่ข้างๆ โดยมีเด็กน้อยผมดำนั่งอยู่บนตัก

"ลีโอ..ถึงลูกจะเดินไม่ได้พ่อกับแม่ก็ไม่คิดที่จะทิ้งลูกหรอกนะ"หญิงสาวกล่าวพลางยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กน้อยผมดำ

"ฮับแม่.."เด็กน้อยลีโอตอบไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะกล่าวต่อ

"พ่อกับแม่หน่ะรักลูกที่สุ..."

ปรี๊นนนนนนนนนนนน

"เฮ้ยยย!!"

โครม !

.

.

.

"ว๊ากกกก! พ่อ!!แม่!!" ชายหนุ่มผมดำที่กระโจนตัวลุกขึ้นมาด้วยเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั่วทั้งตัว ก่อนจะกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาวและกำลังนั่งอยู่บนเตียง

"งื้ออ~"เสียงใสๆครางขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปมองทางต้นเสียงก็พบกับสาวน้อยร่างเล็กผมทองสีผิวขาวจั๊วะ กำลังนอนเปื่อยกายอยู่ข้างๆเขา

"ฟะ..ฟีน่า"ลีโอที่กำลังรวบรวมสติจากฝันร้ายในวัยเด็กที่พบในความฝัน ก่อนที่ฟีน่าจะค่อยๆลุกขึ้นมาพลางขยี้ตา

"อรุณสวัสลีโอ"ฟีน่าพูดพร้อมๆกับใบหน้าที่แดง

"อรุณสะ..เฮ้ย เลือด"ลีโอที่ตะโกนโหวกเหวกเมื่อเห็นคราบเลือดเปรอะอยู่ที่ผ้าปูที่นอน ก่อนจะจับฟีน่าเขย่าอย่างรุนแรง

"อะไรของเจ้าเลือดอะไร?!ข้างงไปหมดแล้วเนี้ย!!"ฟีน่าที่โดนเขย่าถามด้วยความงุนงง

"คะ..ใคร มันกล้าทำร้ายเจ้าบอกข้ามา..ข้าจะไปเตะเบ้าตามัน"ลีโอที่เขย่าฟีน่าก่อนจะชี้ไปทางเลือดที่เปื้อนอยู่ตรงระหว่างขาของหญิงสาว ก่อนที่ชายหนุ่มจะโดน..


ปัก


"โอ๊ย..เจ้าต่อยข้าทำไมเนี้ย"ฟีน่าที่ต่อยเข้าไปที่เบ้าตาของชายหนุ่มที่ปลดพลังอยู่อย่างรุนแรง ก่อนที่หญิงสาวจะลุกขึ้นจากเตียง ตามด้วยสวมชุดนอนก่อนจะหันหน้ามาตะโกนใส่ลีโอด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยความเขินอาย

"เจ้าซื่อบื้อ!!"ฟีน่าพูดจบก็วิ่งออกไปโดยทิ้งให้ลีโอที่กำลังงุนงงกับสถานะการณ์ก่อนหน้านี้

ณ ห้องอาหารตระกูลบลอร์

ฟีน่าและเครเซอร์ตามด้วยลีโอที่ตอนนี้กำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ โดยหลังจากงานแต่งงานลีโอได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่ตระกูลบลอน์ในฐานะลูกเขยของแม่ทัพกองที่หนึ่ง หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จทั้งสามก็ได้นั่งพูดคุยกันโดยเครเซอร์ที่เป็นฝ่ายเปิดประเด็นการสนทนาขึ้น

"นี้ลีโอ..ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า"เครเซอร์กล่าว

"หืม..เรื่องอะไรหรอครับ"ลีโอหันไปถามด้วยสีหน้าสงสัย

"คือองค์ราชาของอาณาจักรเราต้องการให้เจ้าไปเข้าเฝ้าหน่ะ"เครเซอร์กล่าวด้วยความยินดี

"ข้าไม่อยากไปหน่ะสิ ท่านพ่อตาปฏิเสธแทนข้าได้หรือไม่?"ลีโอพูดจบเครเซอร์ถึงกับทำสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีเพราะจะให้ไปปฏิเสธองค์ราชาเนี้ยนะ อย่างดีที่สุดก็แค่โดนถอดยศออก ถ้าอย่างร้ายที่สุดก็คงโดนจับประหารทั้งตระกูล

"เอ่ออ..คือลีโอ..เรื่องนี้มัน."

"งั้นข้ายอมไปก็ได้ ข้าเห็นแก่ท่านที่เป็นพ่อของฟีน่าและก็เป็นพ่อตาของข้านะถึงยอม"ลีโอที่เห็นเครเซอร์ทำสีหน้าลำบากใจจึงยอมตอบตกลงไป ก่อนที่เครเซอร์จะยิ้มหน้าบาน

"ขะ..ขอบใจเจ้ามากไอ้ลูกเขย"เครเซอร์กล่าว

"เออนี่..ท่านพ่อตา ข้ามีเรื่องจะถามท่านเหมือนกัน"ลีโอ

"ว่ามาไอ้ลูกเขย"เครเซอร์ที่ยังอารมณ์ดีอยู่ที่ลีโอยอมตอบตกลง

"เมื่อเช้าตอนข้าตื่นมาข้าพบเลือด.."

ปั่ก

"โอ๊ย...ฟีน่าเจ้าต่อยข้าอีกแล้วนะ"ลีโอที่พูดยังไม่ทันจะจบก็โดนฟีน่าต่อยเข้าไปที่เบ้าตาอีกข้าง

"เจ้าบ้า!! เรื่องแบบนี้ก็ลองเอาเก็บไปคิดดูเองสิ ว่าเมื่อคืนเจ้าทำอะไรกับข้าไป.."ฟีน่าพูดจบก็วิ่งออกไปด้วยความโกรธและก็อายแบบสุดๆแทบจะเอาหน้าซุกแผนดิน ก่อนที่ลีโอจะงุนงงกับคำพูดของฟีน่า

'เอ๊ะเมื่อคืนหรอ?'ลีโอที่นึกย้อนภาพการกระทำของเมื่อคืนตั้งแต่เริ่มจนจบ ก่อนจะนึกขึ้นได้

"อ่อออ...!!มันเป็นอย่างนี้นี่เอง.."เครเซอร์ที่งุนงงกับการกระทำของลีโอที่กำลังเข้าใจอะไรซักอย่างออก ก่อนที่ลีโอจะยิ้มแฮะๆออกมาก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายไปพักผ่อนเพื่อรอออกเดินทางในวันพรุ่งนี้

ตกดึกเครเซอร์ที่กำลังเดินไปเพื่อจะเข้าห้องนอนก็ต้องหยุดชะงักลงตรงหน้าห้องของฟีน่าที่มีเสียงดังออกมา

"อ๊ะๆอื้อ~~~ลีโอตรงนั้นแหละ"

"ตรงนี้หรออื้อ~~"

"ช่ายงื้อออ~อะ..โอ๊ยเบาๆหน่อยข้าเจ็บ"

เสียงของหญิงสาวกับชายหนุ่มที่ทำกิจกรรมอะไรซักอย่างอยู่ภายในห้องทำให้เครเซอร์ที่แอบฟังอยู่ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาก่อนจะพูดกับตัวเองว่า..

"ฮึก..ข้าจะได้อุ้มหลานแล้วสินะ"พูดจบเครเซอร์ก็เดินกลับเข้าห้องไป โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ฟีน่ากับลีโอกำลังทำกันอยู่แท้จริงแล้วมันคือ...

"เจ้าบ้า!! เจ้าเกายังไงของเจ้าขาเจ็บไปหมดแล้ว"

"ขอโทษๆ ข้าแค่กะแรงของตัวเองไม่ถูกหนิ้"ลีโอที่กำลังเกาหลังให้กับภรรยาของตนกล่าวขึ้น ก่อนที่ทั้งสองจะเข้านอนกันโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นในก่อไผ่..หละมั้งนะ

เช้าวันรุ่งขึ้น

เคร์เซอร์และลีโอที่เดินทางไปยังพระราชวังที่ตั้งอยู่ในเมืองอาซิน และใช้เวลาในการเดินทางถึง 2 ชั่วโมงกว่าจะมาถึง พอถึงหน้าประตูทางเข้าเหล่าทหารก็รีบเปิดประตูทันทีที่เห็นเครเซอร์ ก่อนที่เขาทั้งสองจะเดินเข้าพระราชวังไป โดยลีโอและเครเซอรเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูบานใหญ่ ก่อนที่มันจะค่อยๆถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้องโถ่งขนาดใหญ่และมีพรมสีแดงและเหล่าทหารที่นั่งคุกเข่าอยู่โดยภายในห้องโถ่งนั้นบรรยากาศเหมือนกับพระราชวังอาณาจักรซาเนียที่เขาได้ไปมา ก่อนที่ทั้งสองจะเดินมาหยุดอยู่ที่ตรงหน้าบัลลังและมีชายชรานั่งอยู่บนบัลลังตามด้วยเครเซอร์ที่ค่อยๆคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะกล่าวว่า

"กระหม่อมแม่ทัพกองที่หนึ่งเครเซอร์บลอน์ถวายบังคมฝ่าบาท"เครเซอร์ที่กล่าวพลางก้มหัวลง แต่ลีโอกับไม่ทำแบบนั้นชายหนุ่มได้แต่ยืนอยู่เฉยๆพร้อมกับจ้องมองไปยังองค์ราชาที่กำลังนั่งเอามือเท้าคางชายตามองลงมายังเขา

"บังอาจ!! อยู่ต่อหน้าองค์ราชาทำไมเจ้ายังไม่คุกเข่าลง"ทหารนายนึงกล่าวก่อนจะชักดาบออกมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบไปเสียงเรียบๆ

"พ่อของข้างั้นหรอ?..ก็ไม่ใช่ แม่ของข้างั้นหรอ?...ก็ไม่ใช่ ผู้มีพระคุณของข้างั้นหรอ?...ก็ไม่ใช่ แล้วทำไมข้าต้องคุกเข่าให้เจ้าด้วยหล่ะ" คำพูดของลีโอนั้นถึงกับทำให้เครเซอร์ที่ก้มหัวอยู่อาป้าหว๋อทันที ก่อนที่ทหารทั้งหมดจะลุกขึ้นมาชักดาบและหันมันออกมาทางเขา

"พวกเจ้าลดอาวุธลง!!"องค์ราชากล่าวก่อนที่เหล่าทหารจะค่อยๆเก็บดาบเข้าฝัก

"เจ้าสินะที่เป็นมหาผู้กล้าในตำนานคนที่สอง..!!? ข้าไม่เห็นเจ้าจะมีจักพรรดิมังกรแดงอยู่ด้วยเลยหนิ้"องค์ราชากล่าวสายตามองรอบๆกายของชายหนุ่มก็ไม่พบกับจักพรรดิมังกรแดงโดยที่ลีโอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ก่อนที่ราชาจะหันไปถามกับเครเซอร์

"เครเซอร์ เจ้ารู้มั้ยโทษของการล้อเล่นกับเรามันจะเป็นยังไง!!" องค์ราชากล่าวพลางทุบที่พักมือบนบัลลัง

"กระหม่อม มิได้.."

"แล้วเจ้ารู้มั้ย การที่เจ้าทำให้ข้าโกรธมันเป็นเยี่ยงไร 5%" ยังไม่ทันที่เครเซอร์ที่ยังกล่าวอะไรออกไปไม่ทันจบลีโอที่พูดแทรกขึ้นก่อนปลดปล่อยพลังออกมา

ตรึ้ม


สิ้นเสียงปลดพลังพื้นดินภายในห้องโถงก็ยุบลงพร้อมๆกับเกิดคลื่นอากาศที่รุนแรงจนทำให้รอบๆห้องโถงกำแพงถึงกับแตกร้าวโดยทีลีโอเดินออกมาหยุดอยู่ข้างหน้าขององค์ราชาก่อนจะพูดขึ้น

"เจ้าจงรู้ไว้ซ่ะ.. ข้าหละเกลียดราชาที่ชอบข่มขู่เป็นที่สุด!!" ลีโอที่ลั่นวาจาออกมาพร้อมๆกับองค์ราชาที่นั่งเหงื่อตกอยู่บนบัลลังจะลุกก็ไม่ได้เพราะแรงกดดันอันมหาศาลส่วนเหล่าทหารก็ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้ตัวของเขาได้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะปลดพลังออกเพราะเครเซอร์ที่นอนกระอั่คเลือดอยู่ทางด้านหลังของเขา องค์ราชาที่ยังตะลึงและไม่ได้พูดอะไรออกมาเพราะบุรุษเบื้องหน้าของเขาถึงไม่มีจักพรรดิมังกรแดงอยู่ก็ยังแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกล่าวขึ้น


"เจ้าอยากเห็นสัตว์เลี้ยงของข้าสินะ....ถ้างั้นข้าจะจัดให้"ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่องค์ราชา จะตะลึงอีกครั้งกับคำพูดของลีโอ ที่ชายหนุ่มเรียกสัตว์อสูรในตำนานว่าเป็นสัตว์เลี้ยง

'เทโอ..ข้าให้เวลาเจ้า 30 วิ ถ้าเจ้ายังมาไม่ถึงตรงบริเวณที่ข้าอยู่ ข้าจะตามหาเจ้าจนเจอและจับเจ้ามาตัดขาและปรุงมันด้วยเกลือที่ดีที่สุดของอาณา..'

ตู้มมมมมมม

ยังไม่ทันที่ลีโอจะกล่าวกับอสูรพันธะของตนจบ เกิดแรงระเบิดจากเพดานห้องโถง ก่อนที่จะปรากฏร่างของมังกรสีแดงตัวมหึมาที่ยืนอยู่ข้างหลังของชายหนุ่มโดยมีเหงื่อเม็ดโตไหลรวมกันออกมาเป็นสายน้ำก่อนที่มันจะพูดขึ้น

"นี้เจ้าจะแดรกข้าจริงๆหรอฟร่ะ!!"เทโอที่บินลงมาจากฟากฟ้าด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะตะโกนใส่ผู้เป็นนายออกไป โดยที่เหล่าทหารบางคนถึงกับสลบไปเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตเกล็ดแดงร่างกายใหญ่โตโผล่มาจากฟากฟ้า โดยที่ราชาถึงกับอึ้งและลุกขึ้นจากบัลลังและเดินตรงไปทางเทโอ

"ท่านเทโอ...ท่านหายไปไหนมาตั้ง1000ปี"องค์ราชากล่าว

"หืม..เจ้าเป็นใคร..อื้มจะว่าไปก็คุ้นๆนะ..อื้อออ อ่อเจ้าในตอนนั้นนี่เอง"เทโอกล่าวโดยที่ตอนแรกยังงุนงงอยู่ว่าชายชราเบื้องหน้าเป็นใครก่อนที่จะนึกออกและตามมาด้วยความสงสัยของลีโอ

"เจ้ารู้จักเจ้านี้ด้วยหรอ?"ลีโอพูดพลางชี้ไปยังองค์ราชา

"รู้สิ ว่าแต่เจ้าเถอะ เหตุผลที่ขู่ข้าให้รีบมามันเรื่องอะไร?" เทโอที่ถามกับผู้เป็นนายก่อนที่ชายหนุ่มจะเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มจนจบให้ฟังโดยที่ลีโอไม่ชอบคนที่มีอำนาจแต่นำมาขมขู่ผู้อื่นโดยเฉพาะราชา

"เจ้ายังจำได้หรือเปล่า เมื่อ 1000 ปี เจ้าสัญญาอะไรกับเซฟิรอสเอาไว้"เทโอที่พูดถึงเรื่องอดีตกับองค์ราชา

ตุบ

"คะ..คือ..ว่า..เรา..ขอโทษท่านทั้งสองด้วย" องค์ราชาที่เข่าทรุดและก้มหัวขอโทษลีโอกับเทโอ

'เจ้านี้มันสำนึกผิดจริงๆ มันก็ไม่ต่างอะไรกับองค์ราชาแห่งซาเนียหรอก ที่จะชอบขมขู่แต่เจ้าพวกนี้มันรักประชาชนของมันมาข้ารับประกันได้'เทโอที่กล่าวกับลีโอก่อนที่ลีโอจะใจอ่อนลงอีกตามเคย

"ท่านลุกขึ้นเถอะ ข้าจะไม่เอาความแก่ท่าน แต่จะดีมากถ้าท่านคิดก่อนที่จะพูดมันออกไป เพราะประชาชนทุกคนในอาซุส ก็อยู่ในการดูแลและอยู่ในการปกครองของท่าน พวกเขาไม่ต่างอะไรกับคนในครอบครัวของท่านเลย"ลีโอที่กล่าวไปโดยเปลี่ยนสรรพนามใหม่ ทำให้องค์ราชาถึงกับเห็นภาพบุรุษเบื้องหน้าซ่อนทับกับบุรุษผู้หนึ่งที่เข้ารู้จักเมื่อ 1000 ปี กับคำพูดของเขา

"ระ..เราเข้าใจแล้ว" พูดจบองค์ราชาก็ลุกขึ้นก่อนจะกลับขึ้นไปนั่งบนบัลลัง ก่อนจะหันมามองทางลีโอ ถึงเขาจะยังไม่ยอมคุกเข่าลงแต่ครั้งนี้เขายังยอมยืนก้มหัวให้ ก่อนจะหันไปกล่าวกับเครเซอร์ที่ก่อนหน้านี้ค่อยๆพยุงร่างขึ้นมาคุกเข่าด้วยท่าทีอ่อนแรง

"เครเซอร์..เจ้ามีบุรุษที่ดีมาอยู่ในการดูแล ข้าขอแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย"

"ขะ..ขอบพระทัยฝ่าบาท"เครเซอน์กล่าวก่อนจะก้มหัวให้องค์ราชา ก่อนที่ชายชราจะกล่าวต่อ..


"เราขออภัยในเหตุการณ์ก่อนหน้านี้...แต่ในวันนี้ที่เราเรียกท่านมาคือเรามีเรื่องจะให้ท่านช่วย"องค์ราชากล่าวพร้อมๆกับสีหน้าที่ยังรู้สึกผิดอยู่

'เจ้านี้นี่มันได้คืบจะเอาศอกพอข้าหายโกรธก็ใช้ข้าต่อเลยนะ.!! เอาเถอะเห็นแก่พ่อตาข้า ข้าจะยอมมันซักครั้ง'ลีโอที่สบถอยู่ในใจก่อนที่จะกล่าวขึ้น

"ท่านว่ามาถ้ามันไม่เกินกำลังของข้า ข้าจะทำให้ว่าแต่มันเรื่องอะไรหละที่จะให้ข้าช่วย"ลีโอกล่าวไปซึ่งทำให้สีหน้าขององค์ราชาดีขึ้นมาทันที

"คือว่าเราจะให้ท่านนำสาส์นนี้ไปให้กับองค์ราชาของอาณาจักรซาเนีย"องค์ราชาพูดพร้อมกับมีทหารนายนึงวิ่งมาคุกเข่าตรงข้างหน้าของลีโอพร้อมกับมือที่ชูม้วนกระดาษขึ้น

"นี้มีนคือสาส์นอะไร?!ทำไมต้องเป็นข้าด้วย เจ้าให้คนอื่นไปส่งก็ได้หนิ้"ลีโอพูดพร้อมหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับพลิกหน้าพลิกหลังมองอย่างสงสัย

"ถึงที่ซาเนียท่านก็จะรู้เองและอีกอย่างต้องเป็นท่านเท่านั้นด้วย คิดซะว่าข้าขอร้องท่านจริงๆ"องค์ราชาพูดพลางก้มหัวให้อีกที

"ก็ได้ๆ แล้วจะให้ข้าไปส่งตอนไหนหล่ะ"

"เดี๋ยวนี้เลย"

"เฮ้ย!!นี่เจ้า..อะ..เออ ก็ได้ๆ"ลีโอที่กำลังหัวเสียและตั้งใจจะตวาดชายชราตรงหน้าซักที แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเครเซอร์กระตุกชายกางเกงและทำสีหน้าอ้อนว้อน

"ขอขอบคุณท่านมาก..งั้นเชิญพวกท่านกับไปพักผ่อนเถอะ"

"กระหม่อมทูลลา" เครเซอร์ที่ลุกขึ้นก่อนที่จะค่อยๆหันหลังเดินกลับไปพร้อมกับลีโอ โดยที่เทโอก็กลายร่างกลับมาเป็นต่างหู

"ที่เหมือนไม่ใช่แค่หน้าตาสินะ..." องค์ราชากล่าวก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงและนึกย้อนถึงภาพในอดีต.
.

.

.

.

"นี่ๆ ท่านเซฟิรอส ท่านคิดว่าเราจะเป็นราชาของอาณาจักรนี้ได้หรือเปล่า" เสียงของเด็กน้อยตัวเล็กๆที่วิ่งมาเกาะขาของชายหนุ่มผมดำในชุดเกราะสีทองก่อนจะตั้งคำถาม

"หืม..องค์ชายน้อย เป็นได้สิ ท่านต้องเป็นราชาที่ยิ่งใหญ่ได้แน่"ชายหนุ่มผมดำกล่าว

"งั้นเราจะเป็นองค์ราชาที่เกรียงไกรและให้ผู้คนยำเกรงเราให้ได้เลย"เด็กน้อยกล่าวพลางชูมือขึ้นสองข้างด้วยท่าทางน่ารักน่าชัง

"ฮ่า ๆ แต่ท่านต้องสัญญากับข้าก่อนนะว่าท่านจะต้องเป็นองค์ราชาที่ปกครองและดูแลประชาชนของท่านได้ และต้องมองประชาชนทุกคนให้เหมือนกับคนในครอบครัวของท่านด้วย"ชายหนุ่มหัวเราะพร้อมกับกล่าวไป

"เราสัญญา"เด็กน้อยพูดพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"และข้ากับจักพรรดิมังกรแดงจะคอยดูวันที่เจ้าขึ้นเป็นองค์ราชานะองค์ชายน้อย"ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มให้
.

.

.
ชายชราที่หลับตาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอยู่บนใบหน้า

'เราเป็นราชาแล้วนะท่านเซฟิรอส'ชายชราคิดก่อนจะค่อยๆเอามือปาดน้ำตา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วประกาศลั่นไปทั้งห้องโถงด้วยเสียงอันหน้าเกรงขาม

"จงประกาศไปให้ทั่วทั้งทวีป!!! มหาผู้กล้าในตำนานคืนชีพแล้ว".
.

.

.

.
.