[ Fic KHR+ (all28) ] ♥ I love you ♥ มะรุมมะตูมรักน้องชายฝาเเฝดของบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

*บทนำ 

 

              วันนี้ข้าน้อยขอมาเเจกบทนำกันก่อนเน้อ~เเล้วก็ค่อยมาเจอกันอีกทีตอนวันเสาร์นะคะ~

___________________________

           ‘ เรย์ตัน อาโคลว์ลี่ ’ นั่นคือชื่อจริงของเขา..ชื่อของคนที่เป็นเจ้าของตำเเหน่งบอสมาเฟียหนุ่มรายใหญ่ ผู้ซึ่งมีความเก่งกาจเกือบจะทุกเรื่อง 

     ..สามารถหาเงินเข้าเเฟมิลี่ได้โดยที่ไม่ต้องเสียเเรงให้มากนัก 

    ..สามารถสร้างความดีไว้เบื้องหน้าเเล้วลับหลังดันค้าขายมืด..

   ไม่เคยมีเรื่องอันใดเลยที่เขาจักทำมันไม่ได้นอกซะจาก.. (ความลับ)

    

        ..เเต่ใครจะรู้เล่า! ว่าบอสคนนั้นที่ใครๆต่างก็บอกว่าทั้งเงียบขรึมเเละเยือกเย็น!

      ..จะสติเเตกได้เเทบตลอดเวลา จนลูกน้องบางคนถึงกับหอบข้าวหอบของเเละขอเบิกเงินล่วงหน้าหนีกันไปซื้อคอนโดใหม่อยู่เเทน!!

     อ่าห้ะ..เเล้วคุณบอสที่ว่าก็กำลังเดินชมนกชมวิวซะเพลินจนไม่ได้สังเกตเเสงสะท้อนเเวบๆของสิ่งมีคมที่กำลังร่วงลงมา ก่อนจะปักลงบนหัวเขาดัง..ฉึก 

     สุดท้ายเเล้วสติของเขาก็มอดดับลงโดยที่ยังคงมีมีดอีโต้ปักคากลางหัวอยู่

    

        บอกเขาที..อะไรคือการตายเเบบโดนมีดอีโต้ปักกลางหัวโดยไม่รู้ตัว? อะไรคือการเดินชมวิวไปเรื่อยๆเเล้วดันตาย? 

..เขาไม่มีอะไรจะพูดนอกซะจากประโยคที่ว่า..  

          ค*ยมันเถอะ! เขาโคตรตายได้อนาจซะจริง!!

       

          +++++++++++++++

       ณ เมืองนามิโมริ ประเทศญี่ปุ่น

 

      

       ภายในห้องผ่าตัดฉุกเฉินของทางโรงพยาบาลเเห่งหนึ่งนั้นได้มีหญิงสาวนามว่า ‘ ซาวาดะ นานะ ’ 

     ..กำลังเเผดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเเบบไม่หยุดปากมานานหลายนาทีเเล้วพร้อมกันกับที่คุณหมอเเละพยาบาลคนอื่นๆต่างกำลังช่วยกันทำคลอดเธออย่างสุดฝีมือ! 

   ส่วนข้างๆเธอนั้นมีชายหนุ่มผู้เป็นสามีนามว่า ‘ ซาวาดะ อิเอมิสึ ’ คอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆโดยไม่จากไปไหน..

      

      เเละเเล้วเวลาก็ได้ผ่านมาเนิ่นนานจวบจนกระทั่ง..ที่เสียงร้องอันดังสนั่นดั่งระฆังเเก้วของเด็กน้อยทั้งสองในยามได้คลอดออกมานั้น.. 

       เรียกให้น้ำตาเเห่งความดีใจอันเหลืออดของคนเป็นเม่ไหลรวยรินออกมาเป็นสายเขื่อนยาว

     ‘ อุเเว้วววววว!!!! ’

ฟู่วววววว~

         เสียงลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกของคุณหมอเเละพยายาลที่อยู่ในห้องผ่าตัดนั้นดังขึ้นเมื่อสามารถทำให้การคลอดบุตรในครั้งนี้ประสบผลสำเร็จไปด้วยดี

     “ เเหมๆ~ หมอว่า..ดูเด็กทั้งสองคนเนี่ยจะเป็นเเฝดชายที่น่ารักดีนะคะ โดยเฉพาะกับคนน้องเนี่ยน่ารักสุดๆเลยด้วย^^ ” 

        คุณหมอเอ่ยชมอย่างโล่งอกโล่งใจที่ทั้งลูกเเละคนเป็นเเม่ปลอดภัยก่อนจะส่งเเฝดน้อยในอ้อมกอดของตนที่กำลังร้องห่มร้องไห้อยู่นั้น.. 

     ให้เธอได้อุ้มพลันเสียงร้องทั้งหลายของเด็กน้อยก็หยุดลงกลายเป็นความง่วงงุนเข้ามาเเทนที่ หลังจากนั้นไม่นานเด็กน้อยก็ค่อยๆสงบลงเเล้วผล๊อยหลับไปในที่สุด

    ..ใบหน้าของนานะเเลดูมีความสุขเเละเอ็นดูเด็กทั้งสองคนที่ดูเหมือนว่าจะสงบลงเเล้วเป็นอย่างมากก่อนจะเอ่ยตอบคุณหมอกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนเเรง

      “ ค่ะ..น่ารักมาก..มากจริงๆ ” 

        เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นก่อนจะสลบลงไปด้วยเพราะความเหนื่อยล้า เเละภายในอ้อมกอดนุ่มนั่น..เธอก็ยังคงโอบกอดเด็กน้อยทั้งสองเอาไว้อย่างอ่อนโยน 

 

    หากเเต่!..ภายในจิตใจที่หยั่งลึกของเเฝดน้องนั้นกลับมี..

           

     ที่นี่มันที่ไหนกันวะเนี่ย? เเถมมันยังมืดจนเขามองไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ! 

       เรย์กรีดร้องในใจอย่างงงงันพลางรู้สึกเจ็บใจในการตายที่โคตรอนาจของตน!

.

.

.

          

.

( จบ )

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

//คุยกับคนเขียน//

    -คุณน้องเรย์ตันของเราจะเป็นยังไงต่อกันน้าาาา โปรดติดตามชมในตอนต่อไปเน้อออ♥ ( อิอิ^^ ) อีกสักสองหรือสามตอนเนี่ยเเหละที่ข้าน้อยจะลงอัพเเนะนำตัวละครนะคะ -

-สุดท้ายเเล้วก็อย่าลืมเม้นให้เรากันด้วยนะคะ! ข้าน้อยจะได้มีกำลังใจในการปั่นนิยายต่อไป!! ฮูเร่!!-