Tear Review รับวิจารณ์นิยายสไตล์เทียร์

ลำดับตอนที่ #8 : ส่งงานคุณกระดาษห่อก้างปลา : Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว

Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว

------

สวัสดีค่ะคุณกระดาษห่อก้างปลา ต้องขอโทษที่ส่งงานช้ามากถึงมากที่สุดนะคะ มีภารกิจทางการเรียนนิดหน่อย ก่อนอื่นขออนุญาตเรียกสั้นๆ ว่าคุณปลานะคะ ก่อนวิจารณ์เทียร์ขอบอกก่อนว่าในการวิจารณ์ของเทียร์นั้น จะเป็นแบบบทต่อบท เพราะงั้นไม่เพียงจะมองในภาพรวม เทียร์ยังมองลึกถึงรายละเอียดด้วยเนอะ

----

1.ชื่อเรื่อง

            ชื่อเรื่องนี้จัดว่าค่อนข้างดี และสื่ออย่างตรงไปตรงมาค่ะ แสดงให้นักอ่านเห็นอย่างชัดเจนว่าแนวเรื่องดำเนินไปในระยะเวลาเท่าไหร่

2.เนื้อเรื่อง

            แน่นอนว่าจะขอเริ่มจากคำโปรยอีกเช่นเคยค่ะ

‘เมื่อหญิงสาวไร้ความทรงจำ ได้ตื่นขึ้นมาในโลกอันเต็มไปด้วยเครื่องจักรไอน้ำ ที่กำลังถูกคุกคามด้วยโรคระบาดและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ เธอมีเวลาหกเดือนที่จะตามหาความจริงว่าเธอเป็นใครและอะไรคือสิ่งที่เธอควรทำ’

เปิดเรื่องได้น่าสนใจดีมาก แต่จะดีกว่านี้ค่ะถ้าบทนำไม่ยาว ด้วยความที่บทนำค่อนข้างยาวประกอบกับคุณปลาใช้การเล่าแบบบุรุษที่1 ในความรู้สึกเทียร์คือมันทำให้เรื่องดูน่าเบื่อไป เหมือนเป็นการเล่าไปเรื่อยๆ ซะมากกว่า ยังดีที่คุณปลาใช้สีมาคอยสลับกันไปมา เลยกระตุ้นความสนใจเพิ่มมากขึ้นค่ะ

แต่ตามเนื้อเรื่องโดยรวมแล้วนั้น เทียร์เข้าใจนะว่าพล็อตเรื่องของคุณปลาน่าสนใจ แต่การนำเสนอยังทำออกมาไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ เพราะคุณปลาติดการนำเสนอในแบบเล่าเหมือนนิยายเล่มนี้เป็นบันทึกประจำวัน ความน่าสนใจเลยหายไปค่อนข้างมากอยู่ และเทียร์จะบอกว่าในแต่ละบทช่วงแรกๆ ไม่มีจุดดึงดูดให้ผู้ชมต้องการอ่านต่อ เพราะไม่ได้มีการอ้างถึงหรือการดำเนินเรื่อง ในลักษณะที่บอกจุดมุ่งหมาย ซึ่งนิยายแฟนตาซีส่วนมากจะเป็นในรูปแบบนี้ และยังไม่ค่อยเห็นในส่วนที่เกี่ยวกับคำโปรยอย่างที่คุณปลาว่า

แต่ข้อดีสำหรับเรื่องนี้คือ การที่คุณปลาพยายามใส่ข้อคิดในแง่ของปรัชญาเอาไว้ ทั้งในด้านของการเมืองและสภาพสังคม ว่ามีทัศนคติยังไง ทำให้นักอ่านเข้าใจสภาพแวดล้อมและทัศนคติของตัวละครได้ง่ายขึ้น

สิ่งที่ควรปรับปรุง(แล้วแต่จะพิจารณานะคะ) คือ เรื่องการนำเสนอค่ะ คุณปลาใช้การบรรยายแบบเรียบๆ เหมือนจุดต่อจุดในระนาบเดียวกัน การทำให้เรื่องน่าสนใจ อย่างน้อยที่สุดคุณปลาน่าจะให้มีจุดใดจุดหนึ่งในตอนสูงกว่าจุดๆ อื่น หรือง่ายๆ คือส่วนพีคของเรื่องค่ะ

3.ตัวละคร

            สำหรับเรื่องตัวละครค่อนข้างจำยากค่ะ (เว้นแต่ตัวเอกเนอะ) เพราะที่สังเกตจะมีตัวละครออกมาอย่างน้อยบทละตอนได้ มีตระกูลนั้นตระกูลนี้ ชื่อเรียกอื่นๆ อีกมากค่ะ ซึ่งบทพวกนี้มาแล้วไปเหมือนแค่จบบทก็หมดหน้าที่ มีแค่ไม่กี่ตัวเท่านั้นค่ะที่ยังคงมีบทบาทเรื่อยๆ และคุณปลารู้สึกว่าไม่ค่อยแจกบทให้ตัวหลักๆ เท่าไหร่ การมีตัวละครเยอะก็ดีที่มีอะไรเล่นได้หลากหลาย แต่ถ้าเยอะเกินไปจะเกิดข้อเสียในเรื่องการแจกบท และลำดับความสำคัญได้ ต้องระวังด้วยนะคะ

4.ภาษาที่ใช้

            เทียร์ว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแปลกในการใช้ภาษาค่ะ คือไม่ใช่ว่าภาษาไม่สวยนะคะ แต่เพราะการใช้บุรุษที่1 ในการเล่าเรื่อง  ซึ่งเทียร์คิดว่ามันค่อนข้างยากสำหรับนิยายแฟนตาซี เนื่องจากไม่อาจคาดเดาหรือเขียนความคิดของผู้อื่นให้เห็นเด่นชัดได้ และทำได้เพียงสังเกตจากตัวเอกในการดำเนินเรื่อง ถือว่าตรงส่วนนี้เป็นข้อดีอย่างหนึ่งค่ะ แต่มันก็มีข้อเสียอยู่ อย่างที่เทียร์ได้บอกไปก่อนหน้านี้คือไม่อาจเขียนความคิดของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างเต็มที่ค่ะ

            และในบางประโยคยังคงมีคำฟุ่มเฟือยซึ่งมันสามารถรวบมาในคำเดียวกันได้ เช่น ในตอนบทนำที่บรรยายลักษณะชายชรา ‘...ใบหน้าเหี่ยวย่นตามวัย ผมยาวขาวบาง เคราขาวยาว กล่าวถามฉัน...’ คำว่าขาวมันซ้ำกันค่ะและอยู่ใกล้กันด้วย ทำให้เวลาอ่านสะดุดค่ะ คุณปลาอาจใช้การรวบคำหรือหาคำอื่นที่สีความหมายเดียวกันมาแทน เช่น ‘...ใบหน้าเหี่ยวย่นตามวัย ผมยาวสีดอกเลา เคราขาวยาว กล่าวถามฉัน...’ เป็นต้นค่ะ

            หรืออย่างตอนบรรยายฉากที่ผู้หญิงคนหนึ่งลั่นไกใส่ใครคนหนึ่ง คุณปลาพยายามเน้นคำว่า “สีดำ” บ่อยมาก ทั้งที่สามารถบอกไปได้ง่ายๆ ว่าหญิงสาวคนนั้นสวมใส่ชุดสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วค่อยบรรยายเพิ่มเติมว่านางแต่งตัวประมาณไหนก็ได้ค่ะ

            และเรื่องนี้ค่อนข้างเน้นหนักในเรื่องการบรรยายลักษณะต่างๆ เยอะมาก ทั้งที่ใจความจริงๆ แล้วไม่เยอะ มันเลยเหมือนได้ทานน้ำมากกว่าเนื้อ เป็นไปได้อยากให้ลองรวบคำให้กระชับและได้ใจความกว่านี้ค่ะ

คำผิด

อั่งนอง --- เจิ่งนอง

ร่างในชุรัดรูป --- ร่างในชุดรัดรูป

ผมเอื้อนกาย --- ผมเอนกาย

สมุดโน๊ะ --- สมุดโน้ต

กฎหมาย --- กฎหมาย (คุณปลาใช้สลับกันไปมาค่ะ ที่ถูกต้องสะกดด้วย ฎ.ชดา)

น้ำเสียงแน่นิ่งไร้แววเจอเคล้าอารมใดๆ --- น้ำเสียงแน่นิ่งไร้แววเจือเคล้าอารมณ์ใดๆ /น้ำเสียงนิ่งเย็น

5.สรุป

            Shar : 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว นิยายแฟนตาซีโทนดาร์ก การใช้ภาษาภายในเรื่องที่สวยเรื่องหนึ่ง และหาคำผิดได้น้อยมาก บ่งบอกถึงความตั้งใจของผู้เขียนได้เป็นอย่างดี ในส่วนของพล็อตเรื่องมีความน่าติดตาม ถือได้ว่าเป็นแฟนตาซีอีกเรื่องที่ฉีกแนวจากแฟนตาซีทั่วๆ ไป ทว่ายังขาดเสน่ห์ในการบรรยาย รวมทั้งการจัดการกับตัวละครที่เยอะ หากมีการพัฒนาปรับปรุงเรื่องนี้ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจมาก

-------------------------------------------------------------

NAME:

Opinion to tell us: