คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ส่งงานคุณไอริน : Magiska มากิอาร์ เอกภพคู่ขนาน
---------
สวัสดีค่ะคุณไอริน พออ่านแนวแฟนตาซีที่มีเรื่องเทคโนโลยีเข้ามาเกี่ยวข้องทีไร
เทียร์มักคิดไปก่อนเสมอเลยค่ะ ว่าต่อในอนาคตข้างหน้า บางทีสิ่งที่เราคิดอาจเป็นเรื่องจริงขึ้นมาก็ได้
พอคิดก็สนุกดีนะคะและน่าตื่นเต้นว่าโลกในวันข้างหน้าจะเป็นยังไงต่อ อะแฮ่ม! เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ
เทียร์ออกตัวก่อนนะคะ ถ้านิยายแฟนตาซีเทียร์เป็นพวกมาตรฐานสูง(สูงปี๊ดเป็นเสาไฟเลย555) และคุณไอรินขอให้จัดเต็ม
เทียร์ก็จัดให้ค่ะ
---------
1.ชื่อเรื่อง
ตัดคำทับศัพท์ภาษาไทยจะช่วยย่อความยาวได้ค่ะ
แต่เพราะคุณไอรินทับศัพท์ไม่ได้คงเสียงเดิม ดังนั้นคงไว้ก็ไม่เสียหายค่ะ ชื่อบ่งบอกความเป็นตัวเรื่องดีค่ะ
อ่านชื่อเรื่องๆ นี้ทีไรเทียร์รู้สึกกระปรี้กระเปร่าดีจัง (เชื่อว่าคุณไอรินเขียนเรื่องนี้คงสนุกสุดๆ
แน่ค่ะ555)
2.เนื้อเรื่อง
ขอเริ่มจากคำโปรยค่ะ
"ไกลไปจากเอกภพที่ 'ไมเคิล ชไวน์สไตเกอร์' อยู่อีกกี่ล้านปีแสง เอกภพ
'มากิอาร์' ที่การใช้เวทย์มนตร์เป็นเรื่องปกติ
เอกภพที่เขาใฝ่ฝันว่าตัวเองจะได้ไปอยู่
ในที่สุดทั้งสองเอกภพนี้ก็ได้เชื่อมเข้าหากันอย่างเป็นทางการ!"
แม้จะมีความน่าติดตาม แต่...! นามสกุลตัวเอกจำยากไปไหนคะเนี่ย
ชไวน์สไตเกอร์ ยังกะชื่อไส้กรอก // โดนคุณไอรินโบก(ฮา) อันที่จริงนามสกุลค่อนข้าวยาว
แต่ด้วยความแปลกหูแปลกตาก็ไม่ได้ยากต่อการจดจำค่ะ
[ในส่วนถัดจากนี้แล้วแต่พิจารณาค่ะ]
ไม่ต้องเป็นคำถามก็ได้ค่ะว่าห่างไปกี่ล้านปีแสง คำโปรยจะได้กระชับขึ้นและได้ใจความกว่าเดิม
บทนำ: เป็นการเปิดเรื่องที่นำเสนอแนวคิดของตัวในมุมมองที่ดีค่ะ
แต่ว่าไมเคิลเองไม่ใช่คนที่ไม่เก่ง เพียงแค่น้องชายเก่งกว่า ด้วยเหตุนี้เทียร์คิดว่าไมเคิลน่าจะยังไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของผู้อ่อนแอได้ชัดเจนพอค่ะ
แต่น่าจะเข้าใจความรู้สึกพ่ายแพ้ได้มากกว่า อันนี้เทียร์เขียนเพื่อบอกความรู้สึกของผู้อ่านนะคะ
บทที่1: ตอนแยกแยะความต่างระหว่างชาวโลกกับชาวไพ
อันที่จริงคุณไอรินไม่ต้องเขียนบอกองค์ประกอบของมนุษย์โลกก็ได้ค่ะ เพราะแน่นอนว่าทุกคนทราบกันอยู่แล้ว
และชาวไพก็ไม่ต่างจากมนุษย์ จากตรงนี้สามารถบอกความต่างกันได้เลยค่ะ
'นอกจากไพ ไดแมนชั่นแล้วยังมีเอกภพคู่ขนานที่อยู่ห่างจากเอกภพของเราไปไม่กี่เมตรเท่านั้น...'
จากบทบรรยายตรงนี้ขัดกับคำโปรยค่ะ ในส่วนคำโปรยคุณไอรินบอกว่า ***ไกลไปจากเอกภพที่'ไมเคิล ชไวน์สไตเกอร์'อยู่อีกกี่ล้านปีแสง*** คำว่ากี่ล้านปีแสงนี่มัน 9.46x1012 เลยนะคะ
มันคงไม่ห่างกันไม่กี่เมตรอย่างที่ว่าหรือเปล่า หรือเทียร์เข้าใจอะไรผิด(อันนี้บอกได้นะคะ)
ตอนที่อ่านบทนี้จบเทียร์คิดถึงเทคโนโลยีอย่างนึงของโลกค่ะ
คือเครื่องเร่งอนุภาคจำลอง (CERN) และคิดว่าสักวันมนุษย์เราอาจสามารถเคลื่อนย้ายสสารได้//
เทียร์เป็นพวกชอบคิดแปลกๆ ค่ะ มักโดนเพื่อนๆ ว่าตลอดเลย555
เอาล่ะค่ะก่อนอื่นต้องขอโทษคุณไอรินก่อนเลย//
โค้งงามๆ คือเทียร์จะบอกว่าอ่านครบจนจบด้วยความเพลินจริงๆ ค่ะ และเพราะเพลินกับการอ่าน
เทียร์เลยลืมเขียนวิจารณ์แต่ละบทไปเลยค่ะ // ต้องกราบขออภัยอย่างแรงนะคะ แต่เท่าที่เทียร์อ่านไปเนื้อเรื่องในช่วงแรกให้ความรู้สึกคล้ายการอ่านแฮร์รี่ค่ะ
ภาษาเองก็เป็นลักษณะคล้ายภาษาแปล เนื้อเรื่องช่วงแรกๆ ค่อนข้างน่าเบื่อ แต่พอไมเคิลได้รับจดหมายและเข้าไปในเอกภพมากิอาร์
เนื้อเรื่องเข้าสู่จุดที่น่าติดตามมากขึ้น ทว่าก็คงในรูปแบบแนวโรงเรียนเวทมนตร์ ซึ่งแนวนี้ค่อนข้างมีเยอะ แต่คุณไอรินเก่งในด้านการดำเนินเรื่อง ก็มีจังหวะให้ลุ้น
จังหวะให้ชวนติดตามว่าอะไรจะเกิดขึ้น
(อันนี้ความเห็นส่วนตัวไม่เกี่ยวกับคำวิจารณ์นะคะ//ฮา) จนถึงตอนล่าสุดเทียร์ก็อยากกระโดดบ้องหูพวกเหล่าอธิการจริงๆ
แหม่บังอาจทำกับเมลิกได้มันน่านัก นี่ถ้าเทียร์เป็นไมเคิลนะ บอกเลยค่ะ ใช้อีฟปรับค่าเจ้าพวกนั้นให้ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
แล้วเดินเพ่นหัวรายตัวเลย ให้ตายสิ!
ตรงนี้ไม่แปลกใจเลยทำไมพวกนั้นถึงมองไมเคิลเป็นตัวอันตราย(ก็ดูที่ทำกับเมลิกสิ
น่าเพ่นให้หัวปลิวรายตัวจริมๆ) แต่ให้เทียร์เดานะไมเคิลอาจไม่ใช่ลูกของแม่ที่อาศัยอยู่ปัจจุบัน
แบบว่าเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นทำให้ไมเคิลเสียความทรงจำไปบางส่วน เลยส่งไมเคิลให้ไปอยู่กับพวกเมลิกก็ได้
เรื่องต่อจากนั้นเป็นไงต่อไป ตามค่ะตาม555
3.ตัวละคร
ตัวละครมีลักษณะที่เด่นชัดดีค่ะ มีเอกลักษณ์ในตัว
แต่ค่อนข้างติดใจกับตัวเอกเล็กน้อยค่ะ เพราะคุณไอรินในบทแรกๆ บอกว่าไมเคิลเก่ง แต่ยังอ่อนกว่าน้องชาย
ทว่าพอมาอยู่ในมากิอาร์ทำไมดูเจ้าตัวไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย ซึ่งคนเก่งและได้ทุนมาเรียนที่นี่
เทียร์ว่าอย่างน้อยต้องรู้เรื่องต่างๆ ภายในโรงเรียนบ้างค่ะ แต่ไมเคิลกลับไม่ค่อยรู้อะไรเลย
ทั้งที่ตอนขึ้นรถไฟมารู้ว่าวิทยาการที่โลกใช้กับที่นี่ไม่ได้ สำหรับเทียร์ตัวละครที่ชอบมากที่สุดคือแมคเคย์ค่ะ
ดูเป็นคนที่มีอะไรดี(ฮา) แต่แอบจิ้นไปสองคู่นะ เมไม กับแมคไม(เลือดพุ่ง// ซับๆ)
4.ภาษาที่ใช้
จากเรื่องภาษาที่ใช้ในบทแรกๆ คุณไอรินมักใช้ประโยคบอกเล่าที่ไม่จำเป็นค่อนข้างเยอะค่ะ
คือ ส่วนเสริมในเรื่องต่างๆ ซึ่งจริงๆ มันไม่จำเป็นต่อตัวเนื้อเรื่องเสียเท่าไหร่
เลยทำให้ประโยคมันเฟ้อและยาวเกินไป เช่น จากบทที่2 "ชายวัยกลางคนชาวเอเชียที่บรรพบุรุษอพยพมาอยู่ที่นี่ได้หลายชั่วอายุคนแล้วทักเด็กหนุ่ม"
สำหรับประโยคนี้สิ่งที่ไม่จำเป็นต้องบอกคือ 'ที่บรรพบุรุษอพยพมาอยู่ที่นี่ได้หลายชั่วอายุคน'
ที่เทียร์ว่าไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง เพราะมันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ
กับบริบทในเรื่อง และยังพบได้ในหลายๆ จุดค่ะ
และสำนวนการเขียน ในบางท่อน บางประโยคคล้ายกับนิยายแปลอยู่พอสมควรค่ะ
เทียร์ไม่ค่อยชินกับสำนวนนิยายแปลเท่าไหร่
บทนำ:
...น้องชายเขาชนะเลิศรางวัลที่หนึ่ง...
--- ไม่จำเป็นต้องบอกว่ารางวัลที่หนึ่งก็ได้ค่ะ เพราะบอกไปก่อนแล้วว่าชนะเลิศ
คนที่สู้คนอื่นไม่ได้
ไม่ใช่นคนที่อ่อนแอ --- น.หนูเกินค่ะ
บทที่1:
เผ่าพันธ์ --- เผ่าพันธุ์
ไรสาระ --- ไร้สาระ
นักวิทยศาสตร์ --- นักวิทยาศาสตร์
ทฏษฎี --- ทฤษฎี
เอกภพคู่ขนทาน --- เอกภพคู่ขนาน
การประชุมรระหว่าง --- ร.เรือเกินค่ะ
เวทย์มนต์ --- เวทมนตร์
วิธีชีวิต --- วิถีชีวิต
โควต้า --- โควตา
ปรากฎ ---ปรากฏ
พลังเวทย์มนตร์ --- พลังเวทมนตร์
แต่ทุกอย่างก็มาพลิกเปลี่ยน... --- พลิกผัน
เขย็ดขยาด --- เข็ดขยาด
บทที่2:
สหศวรรษ --- สหสวรรษ
รถยนตร์ --- รถยนต์
ครึ่งไทย-เยอมัน --- ครึ่งไทย-เยอรมัน
บทที่3
นักท่องเที่ย --- นักท่องเที่ยว
ผู้คม --- ผู้คน
ศึกาา --- ศึกษา
กระพริบตา --- กะพริบตา
บทที่5
อนุภาพ --- อานุภาพ
ฝึกใช้เวท์ --- ฝึกใช้เวท
5.สรุป
สำหรับเรื่อง
มากิอาร์เอกภพคู่ขนาน โดยรวมแล้วก็เป็นนิยายอีกเรื่องที่ผสานเรื่องเวทมนตร์กับวิทยาศาสตร์เข้าด้วยกัน
ถึงจะถูกแบ่งแยกกันอย่างชัดเจนในบางครั้ง ในส่วนของบทแรกๆ เนื้อเรื่องแม้จะยืดไปบ้าง
แต่บทหลังๆ เริ่มทำได้ดีขึ้นมา แต่กลิ่นอายของความเป็นแฟนตาซีก็ไม่ได้หายไป และยังเป็นที่ถูกใจสำหรับเหล่านักจิ้น
กองอวยรวมทั้งแม่ยกพ่อยกทั้งหลาย ถือว่าในส่วนนี้เป็นข้อดีของนักเขียนที่ทำให้ผู้อ่านคอยติดตามและมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร
ลักษณะของตัวละครเองถึงจะเทบทหนักไปที่ไมเคิลกับเมลิกค่อนข้างมากกว่าตัวอื่น
แต่คงความน่าติดตามได้เป็นอย่างดี
----------------------------------------
Opinion to tell us:
ความคิดเห็น