คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
บทที่ 12
บนโลมนุษย์มิอาพบรารีาล มิอาแหนใบหน้ามอวันทร์ ทว่าบนสรวสวรร์นั้นมิใ่
เทพธิาผู้เลอโม ามั่อท้อผลิบาน วหน้าพิลาสล้ำสวยหวาน นัยน์าใบหลิวนุ่มละมุน อปรับสันมูรั้นเิรับริมฝีปาอวบอิ่ม นาามหาใเทียบไ้ยา
าเอ๋อ เทพธิาผูู้แลมวลหมู่อไม้บนสรวสวรร์ ยามว่ามัเินไปที่แท่นมันทร์ วันทร์ลมโทอแสเินยว สะท้อนเาบนผืนน้ำ ยามสายลมพัผ่าน ระลอลื่นเล็ ๆ ทำให้เาันทร์ในน้ำยับไหว
ระ่ายน้อยนฟูสีาว ยืนสอา าหน้าเาะาาเอ๋อ
“ะให้้าอุ้มหรือ” าเอ๋อลี่ยิ้มละมุน อุ้มระ่ายน้อยึ้นมา มือไล้นฟูนิ่มแผ่วเบา
ระ่ายน้อยนอนบแนเทพธิา วาลมำลับมอันทราเพียรู่ ่อนหลับาพริ้ม
าเอ๋อเยื้อย่าไปนั่ในศาลามันทร์ เอนายพิพนัพิหลั มือลูบนระ่ายน้อย “เสี่ยวไป๋ แสันทร์ามเหลือเิน”
ระ่ายน้อยเสี่ยวไป๋ระิหูรับรู้
“เ้ามามันทร์อีแล้วหรือ”
าเอ๋อแหนหน้า ลุึ้นยืน ยอบายารวะ “ท่านเทพโะา”
“นั่ลเถิ” เทพโะานั่ล เพียโบมือ ปราน้ำาสอถ้วย
าเอ๋อนั่ล ยาึ้นิบเล็น้อย
“เ้าิว่าวันทร์ูโเี่ยวหรือไม่” เทพโะาถาม
าเอ๋อมอันทร์ลมโ แย้มลีบปาอวบอิ่มยิ้ม “วันทร์ามะโเี่ยวไ้อย่าไรเ้าะ วาว่ารายล้อมเป็นเพื่อน”
เทพโะาผศีรษะ้า ๆ “เ้า่ามอโลในแ่ี ริสิ เ้าิอย่าไรับเรื่อวามรั”
าเอ๋อเอียศีรษะ “้าเยเห็นท่านเทพแสวามรั่อัน แ่านัน พวเาูมีวามสุมา รอยยิ้มสใสุั่อไม้บาน แ่็มีรั้ที่ทะเลาะัน แ่สุท้าย็ลับมารัันี แปลยิ่นั”
เทพโะาผศีรษะ้า ๆ “วามรัือสิ่าม ทว่าในวามาม็่อนเร้นวามเ็บปวอยู่ แม้เป็นเ่นนั้น แ่หลายนหรือเทพหลายอ์่าโหยหาวามรั แล้วเ้าเล่า ถูใเทพอ์ใบ้าหรือไม่”
หาสรีถูเอ่ยถามเรื่อวามรั แน่นอนย่อม้อวยเินเอียอาย ทว่ามิใ่ับาเอ๋อ นายัสีหน้าเรียบนิ่ แววาไร้ระลอลื่น “้ารัวันทร์ ้ารัเสี่ยวไป๋ ้ารัหน้าทีู่แลอไม้เ้า่ะ”
เทพโะาผุรอยยิ้มบา “เ้าิไ้ันั้น็ี พันธนาารแห่วามรั แม้าม ทว่ายาถอนัว” ยาึ้นิบ สายาทอมอเาันทร์ที่ทาทับบนผืนน้ำ
าเอ๋อล้ายเ้าใ ล้ายมิเ้าใวามนัยที่เทพโะาเอ่ย ึยาึ้นิบ แหนใบหน้ามอวันทร์ มือลูบไล้นเสี่ยวไป๋
้วยวาม่วยเหลือาเทพศาสราและภรรยา โฮ่วอี้ึมีอาวุธสำหรับพลิะาใ้หล้า
หลัล่าวำอบุและร่ำลา สอพี่น้อร่วมสาบานรลับยอผาที่สูที่สุ เทพศาสราแนะนำว่า ุเื่อม่อระหว่าสวรร์เบื้อบนับโลมนุษย์เบื้อล่า ำ้อหาสถานที่ที่สูที่สุ สถานที่นั้นือภูผาที่พบใบหลิวสีา เมื่อปีนึ้นสู่ยอสูสุ โฮ่วอี้ะ้อใ้ธนูัารวอาทิย์ทั้หลาย
้านเฟิเมิ่มิิพิิยอผา เาอแยาพี่ายเพื่อไประทำสิ่ที่ั้ใ
โฮ่วอี้มิไ้ว่าอันใน้อาย ้ำเ้าใีว่าน้อายย่อมมีเหุำเป็นอัวเอ
หลัเฟิเมิ่ส่พี่ายถึภูผาที่้อพิิ เาแยาไปทันที
โฮ่วอี้มอส่ระทั่น้อายลับสายา ึลับมารว้าวอที่้อนำิัวไปอีรั้
“ันธนู ลูศรเ้าอในแล่” โฮ่วอี้สะพายันธนูับแล่
โฮ่วอี้นำวหยนาเล็สามวออมา ภายในบรรุโอสถเม็อวบสีาววละห้าเม็ เทพศาสราบอ่อเาว่า โอสถนี้นำออมาใ้ยามหิว ไม่ทำให้ระหาย ไม่ทำให้หิว ้ำยัทำให้สื่นลอเวลา
โฮ่วอี้แหนหน้ามอภูผาที่มิเห็นยอ สูลมหายใเ้าออหลายำรบ ่อนลมือปีนป่าย
ยอเาสูแห่หนึ่ ไม่ไลาภูผาที่โฮ่วอี้ป่ายปีน เทพอสุนี เทพวาโย ส่เทียบไปเิเทพศาสรามาพบ
เทพศาสราหาไ้หวั่นเรภยันราย มาพบเทพทั้สอามเวลานัหมาย
“ท่านเทพศาสรา มิรู้หรือท่านำลัหัหลัเหล่าปวเทพ้วยัน” เทพอสุนีสะบัมือไพล่หลั
เทพศาสรามิไ้สนใรับฟั “มนุษย์ับเทพแบ่แยัเน แม้บาราพวเาสวอ้อนวอน เมื่อสมหวั็สัาระพวท่าน เมื่อพวเามีวามสุ พวเราวรยินีมิใ่หรือ”
“ฮ่า ๆ” เทพวาโยแหนหน้าหัวเราะ สายาับ้อสีหน้าเทพศาสราอย่ารู้ทัน “ท่านเทพศาสรา วามลับหามีในโลไม่ ในใ้าท่าน่ารู้ี”
เทพศาสราผศีรษะเ้าใ ประสานมือารวะเบื้อบน “อ์เ็เียนฮ่อเ้ปรอสรวสวรร์ พวท่านิว่า พระอ์เห็น้วยับารระทำเหล่านั้นริหรือ ฤูาลผันเปลี่ยนามระแสาล ทิวาสว่า รารีมืมิ ทว่าเวลานี้เป็นเ่นไร เเ่นที่วระเป็นหรือไม่ ทุวันนี้ใ้หล้ามีเพียทิวา รารีถูแสสว่าลืนหาย ้ำแสแยัร้อนแร มนุษย์มามายเท่าใที่้อสัเวยลมหายใเพื่ออารม์อพวท่าน”
เทพศาสราี้นิ้วราทั่วเบื้อล่า “แม่น้ำลำธารเหือแห้ ้นไม้ไร้ใบยืน้นาย สรรพสัว์ล้วนอยุ่มิไ้” ยิ้มหยันมุมปา “พวท่านโมโหโรธาเหล่ามนุษย์ ทว่าไยผู้ไม่เี่ยว้อึถูระทำไป้วยเล่า อันธพาลยิ่นั”
“ถึะเป็นเ่นนั้น หาใ่ารอันใให้พวเราสอมือไม่” เทพอสุนียิ้มหยันมิ่าัน “อีไม่นานอ์เ็เียนะออาบำเพ็เพียร พระอ์ย่อมัารเรื่อราวไ้อย่าเหมาะสม”
เทพศาสรามิอบรับหรือปิเสธ แววาเร่เรียึ้นหลายส่วน ่อให้เรื่อราวเหล่าปวเทพระทำผิเพียใ ในพระทัยอ์เ็เียนย่อมเห็นแ่พวพ้อมาว่า ทว่าระแสาลมิอาย้อนลับ ลูธนูปล่อยออไปย่อมเรียืนมิไ้ ไม่ว่าอย่าไร… โฮ่วอี้ย่อม้อลมือระทำ
“เทพโะา หวัว่าท่านะมิผิ” เทพศาสราพึมพำ
้านเทพอสุนีับเทพวาโย่าสบาัน สายลมพัแรึ้น อสนีบา่อัวอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น