คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : คลั่งรักแหละดูออก
9วัน่อนโรเรียนเปิ
เทวทิ์เรียม้อมมือทำเรปี่ปุ่น ุเาพร้อม เรื่อปรุพริเผาสูรพิเศษอเ้นิหน่อย หมูหยอ อสพริอสมะเือเทศมาหยอเนส แยมไส้่าๆ ัเรียวาเาน์เอร์เาเรป
่ำืนสนุสนานเทวทิ์ัเทผสมแป้เรป ร่าเ็ายวัย15ปีและเ็ายวัย9ปีมัเม้นวนส่วนผสมวนเล้านเนียนเ้าัน
“ำไว้นะเ็ๆ วิธีทำเรปหอมรุ่นสูรแป้ลับ้นระูลห้ามเปิเผยนนอนเ็า พวเรารู้ันแ่สามน”
“แยมรูิบปิปา ไม่บอใรรับ”
“ใรล้าโมยสูร ผมะให้หิมะัาร”
“ไม่้อริรินานั้น หิมะนอาินแล้วนอนอย่าาหวัให้มันทำประโยน์อย่าอื่นเลย อแ่ไม่ทำแปลผัเสียหายเพิ่ม็พอ” เานึถึเ้าแสบัวโแทบอยาอัยาพารา วิ่นทำ้าวอเสียหายไม่พอยัหน้ามนีเนียนทำัวหน้าสสารทุรั้ที่เาบน ไออลยอรั่ามอโลแสนีะใ้เ้าหิมะไล่ันั่วิโมยสูรลับ แมวน่ารัแบบนั้นมันะไปทำร้ายใรไ้
“พอแป้เนียนเรามารอ้วยระอนสอถึสามรั้ เศษแป้ไม่ละลายิบนระอนเอาทิ้ พัแป้ในู้เย็นหนึ่ืนเี๋ยวพรุ่นี้เรามาหัทำเรปหอมรุ่น…พี่รับประันไ้ว่าฟิน” แป้เรปี่ปุ่นถูเาเปลี่ยนื่อใหม่ลายเป็นเรปหอมรุ่น
♡
หลัาหัหมุนแป้เป็นแผ่นวลม เทวทิ์ระหนัถึวามยาเมื่อแป้ทำเสียหลายแผ่นวาอพะเนิน ไอเียสามา่วยใ้หมุนแป้เรป ทำให้เรปมีรูปลัษ์สวยามโยไม่้อพึ่ฝีมือ็สามารถเนรมิทำเรปไ้เหมือนมืออาีพ สสัย้อย้อนลับไปร้านเิมสั่ทำเรื่อหมุนเรป
ว่าแป้หน้าาสวยามเริ่มประัษ์ แป้เรปสอโลถูใ้ทลอหมภายใ้ฝีมือเทวทิ์และแยม โยมีุ๊าหน้านิ่อยนั่เฝ้ามออยู่ไม่ห่า ่วยเป็นำลัใยามวาสีาเหนื่อยล้าพอเยหน้าเห็นภาระิ้นให่แสนนุ่มนิ่มรหน้า ไฟำลัมอลับรุโนึ้น…สุท้ายแป้เรปออมาหน้าาหน้ารับประทาน
มือเรียวเล็รู้ัหวะหมุนแป้ เทวทิ์แนะนำสอนน้าน้าอย่าลน้ำหนัมือมาเินไป ่อยๆหมุนเลี่ยแป้ออ้านนอใ้้อมือหมุนเป็นวลม พอเริ่มำนาระปุไส้ใส่ทาลแผ่นแป้ รออบแป้เหลือสุบีบอสราหน้า วิธีพับเรปทุลัทุเล่วแร ผ่านห้าแผ่นหน้าารูปร่าูสมบูร์แบบนเทวทิ์นึว่าพี่มะนาวนสวยมาทำเอ
“หอม หอมมาเลยพี่เพียว พริเผาหมูหยอินู่อสลัวมา ผมไม่เยทานอินเล่นอร่อยูแปลใหม่แปลา ทั้วิธีารยัไม่เยเห็นร้านไหนเปิาย วิเศษ!…เราเป็นเ้าแรที่เปิาย”
วายิ้มสระอิพูไปินไปทำเอาเายิ้มาม วามเหน็เหนื่อย่าหายเมื่อวามหวัเล็ๆูสว่าึ้นเรื่อยๆ “ใ่แล้วแหละ…พวเราือนทำเรปหอมรุ่นเ้าแรเ้าเียวในประเทศN”
“อร่อย”ริมฝีปาแสเอ่ยออมาหลัิมเรปหอมรุ่น เนื้อแป้รอบบาอัแน่น็อโแล่ำ “ถ้าไปเรียนผมอิน มันอร่อยมาเลยรับ”
“หิวอนไหนส่้อวามหาพี่ายไ้ลอยี่สิบสี่ั่วโม พี่ทำเสร็รีบส่ให้ถึหน้าโรเรียน…อแ่าริสูแลัวเอ ินเยอะๆโไวๆเป็นเ็ี็พอแล้วรับ”
ราวลับมีลูโปร่ร้อยลูแโป๊ะลาใ บอสมฝีมือทำเรปว่าอร่อย! ออัเสีย่อนไ้ไหม มันื้นันใแทบทะลั แฟนลับัวยอทำหน้าที่รับใู้แล หิวเมื่อไหร่ไม่้อแวะมาไอ้เพียวยินีบริารเสริฟ์ฟรีถึที่อรับนายแทน
“สปอยอีละ” เสียบนพึมพำแว่วัแผ่วเบา
เบาะนนหลใหลในำมไม่ไ้ยิน ายหนุ่นวัย18พูล่าวสั่สอนาริสพัให่ เมื่อเ้าเรียนอยู่หอวรประพฤิัวามรู้ับเพื่อนฝูบัิอย่าสนในนิสัยเสียเเรห้าม้อแวะยุ่เี่ยว
“พี่่อน้าเป็นห่วเรามาที่สุาริส อายุ9ปีเรียนมอสาม มันหนัมาสำหรับเ็ ยิ่าริสเ้าไปเรียนเอเพื่อนอายุมาว่าหาเรื่อ่มมันอาเิึ้นไ้ เป็นเพียสิ่าาร์ล่วหน้า พี่ไม่ยาให้าริสเรียั้แ่ไม่เ้าเรียน หาทนไม่ไหวโทรปรึษาพี่ไ้ลอ ใรพูใส่วามอะไร…พี่เื่อแ่สิ่ที่าริสบอเท่านั้น อย่าให้ใรรัแเ้าใไหม” ุาทอำโปรำถ้อยำผมไว้นะรับ เมื่อเิบให่อย่าทิ้พี่ายแสนี เป็นแหล่พึ่พิให้ไอ้เพียว้วยนะรับ
“ผมำำสอนพี่เพียวรับ”
ถ้าใรมา่ม ัืนอย่าสาสม ู่ๆร่าารเ็ม้วยพละำลั เิึ้นในืนวันพระันทร์เ็มว วันเิอายุรบ9ปีปราปานลายอัระบนไหล่้าย เาไม่ใ่นอ่อนแอนเิมอี่อไป…
♡
เรียนวันแร วันแรอารเปิเรียนสำัไน ใบหน้าธรรมาเิมแ่หวีแสผมเสริมหล่อยัไภาพในระสะท้อนลับ้วยวามริว่า…เหมือนเิม ธรรมาเหมือนเ่า ไม่มีพิเศษใส่ไ่ ทั้ๆพวามมั่นใเ็มเปี่ยมเปิเรียนวันแร้อูีสร้าวามประทับใแ่เพื่อนใหม่
เาถอนหายใทั้นึัวลถึไออลสุรัสุห่ว อนนี้ไ้อยู่ที่โรเรียนSP ส่ัวเาหอใน่อนเปิเรียนสามวัน บอสอเาำลัเินทาสู่โลภายนอปราศาพวสารเลวพวนั่น สสัยอนนี้รอบรัวิอำมหิย้าย้ามประเทศเหมือนบทนิยายล่าวไว้ ไปไลๆยิ่ี าริสะไ้เริ่ม้นใหม่เป็นเ็ายธรรมานหนึ่มีรอบรัวอบอุ่น…ือเาหนึ่ในสมาิเป็นพี่ายนโ อยโอบอุ้มสุ่๊าหน้าน้ำแ็ถึมือุาแท้ๆในอนา
“แยมอแยัวเ้าห้อมอสี่ พี่เพียวสู้ๆนะรับ”
เ็ีว่านอนสอน่ายหันมาล่าวับเาเมื่อถึโรเรียนเนเน “ถ้าเลิเรียน่อนอยพี่รโ๊ะหินอ่อนหน้าึนอ วันแรอให้ราบรื่นเป็นวันที่ี ั้ใเรียนละ”
“รับทราบรับุแม่”นพูหัวเราะยิ้มร่า่อนรีบเร่เท้าาไป
“เ็นนี้นิ” เห็นแยมสใสใ้ีวิปิีึ้นยิ่ทำให้นมอบีวิใหม่อย่าเาพลอยสุาม
“เฮ้ย! ไอ้หน้าอ่อน เ็มึเหรอวะ…หน้าาน้ำเปล่าเรียพี่เสือมีแฟนแ๋วนี่หว่า”
เสียหมา้านหลััเ้าโสประสาท มาโรเรียนเนเนวันแรไอ้เพียวเออแ็เาะแล้ว ูอยาอยู่สบสุเว้ย! ไ้ยินไหมไอ้เ็หน้าาีมาว่าูหน่อยนึ…
ความคิดเห็น