ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ หน้าที่ 1 ] หญิงสาวบนรถไฟ
วันแอ่อนๆ วันนั้นเป็นวันที่ผมเเล้วรอบรัวำเป็น้อไปานบวอพี่าย ที่่าัหวั ผมนั้นำเป็น้อเินทา้วยรถไฟ ึ่ผมไม่เยึ้นรถไฟมา่อน
" พี่ฮะ รถไฟเป็นยัไหรอ ฮะ "
น้อสาวที่น่ารัอผมถาม เธอเป็นเเ่เ็วัยเเ่ไม่ี่ปี ้วยวามไร้เียสาเเสนน่ารั ผมึอบเธอไปว่า
" มันือรถที่พานไปทั่วนะ "
" ั้นหรอฮะ "
ทันในั้นเรา็ไ้เรียมอเเล้วเินทาไปสถานีรถไฟ อนเราไปถึอนนั้นเป็นเวลา
17:00 น.
เเสอาทิย์ ไ้ับหายไปวามมืไ้เ้ามาเเทนที ผมนั้นไ้อั๋วรอบึเเ่้วยวามที่ ประเทศไทยารนส่ไม่ี ึไ้รอบ 4 ทุ่ม
ผม เเม่ พ่อ เเละน้อสาว ไ้ยืนรอ นั่รอ รถไฟ
น... 22:00 น.
บรรยาาศสถานีเียบสั มีเเ่วามมืเเละยามเท่านั้น เเสไฟที่สว่าเพียเล็น้อย ผมไ้ยืนอุ้มน้อสาวที่หลับอยู่ในมือถือระเป๋าเ็มัว เพราะลัวว่าะมีใรมาโมยอ..
ทันในั้น เสียรถไฟ็มาถึ...
พวเรา้วยวามเหนื่อยล้าาารรออยอันยาวนาน ึรีบึ้นไปเเล้วมอหาู้อนเอ
* เราึ้นู้นอนเเบบรวม *
* ามภาพ *
ผมไ้นอนั้นสอ ้าบนส่วนพ่อนอนั้นล่า เเละเเม่ับน้อสาวนอนอยู่้วยันู้้าๆ
ทุนเ้านอนอย่ารวเร็ว เเ่ผมที่นอนไม่หลับเพราะื่นสถานที่ เลยหยิบหูฟัเเล้วสวมมัน พ่อผมหันมามอ่อนะถามว่า...
" นี่ ลูไม่หนาวหรอ เอาผ้าห่มไหม "
ผม่อยๆหยิบผ้าห่มมา ่อนะยิ้มให้พ่อ เเ่เอารๆมัน็ไม่ไ้หนาวถึั้นนั้น
23:00 น.
ผม่อยๆหลับาล้วยวามเหนื่อยล้าเเล้วหลับไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
02:00 น.
ผมื่นมา้วยวามหนาว ผมใเล็น้อยเพราะอนเเรมันร้อนมาๆเพราะเเอร์รผมมันเสีย ผมเลยหยิบผ้าห่มมาห่มเเ่มัน็ไม่ไ้่วยเท่าไร เเล้วผม็พยายามมอรอบๆผ่าน ผ้าม่านที่ปิ ผมยัเห็นเเสสว่าอยู่ เลยลุออาเียเพื่อไปเ้าห้อน้ำ
ผมหนาวมาๆ นัวสั่นเหมือนลูน ผม่อยๆเินผ่านู้่าๆที่ปิม่านไปหมเเล้ว ผมเป็นนไม่ลัวผีเท่าไร เเละไม่ไ้ิเรื่อนั้น ผมมอไป้าหน้าอย่าเียวเเละเินรไปเรื่อยๆ...
เเ่เเล้ว ไฟับพรึบ !
รที่ผมอยู่เ็มไป้วยวามมืเเละเสียรถไฟที่ำลัวิ่ ผมลัวึ้นมาทันทีเพราะผมไม่อบวามมื
ผมมั่วเเ่มอหาโทรศัพท์ัวเอเพื่อเปิไฟาย เเ่พอผมมอึ้นไปรทาเิน ผม็เอับหิสาวผมยาวใสุ่นัศึษานนึำลัยืนอยู่หน้าห้อน้ำ่อนทีเธอะ่อยๆเินเ้าไป ผมเลยัสินใ่อยๆเินไป่อเพราะยัมีไฟสีส้มสว่าอยู่หน้าห้อน้ำ
ในในั้นเ็มไป้วยวามโล่ใเพราะอย่าน้อย็ยัมีพี่สาวนนั้นอยู่
ผมเินมาถึหน้าห้อน้ำเเล้วยืนรออย่าสุภาพ รอบัวผมนั้นมืสนิทนเเทบมออะไรไม่เห็น เห็นเเ่เเสที่ยืนเเ่ปลายมือผมเท่านั้น ผมยืนอย่าใเย็นหน้าห้อน้ำเพื่อรอพี่สาวนนั้นออมา
ผมรอนานมาเเ่็ยัไม่เห็นเธอออมาสัที ผมเลยเริ่มิว่า เธอเป็นอะไรหรือป่าว เเละิิลไปว่า ไม่ใ่่วยัวเอหรือหลับในส้วมหรอนะ
ผมยิ้มเเละำเบาๆ เเ่ทันในั้น็มีป้าเเม่บ้านเินเ้ามาหาผมาวามมื เธอมอผม้วยวามสสัย ็ะถามผมว่า ....
" หนุ่มน้อย ไหนมายืนหน้าห้อน้ำละ "
ผมยิ้มไปทัทายป้า่อนะอบำถามเธอ
" ออ... ผมนะรอพี่สาวอยู่นะรับเเ่็เ้าไปนานมาเเล้ว "
เเม่บ้านยิ่ทำหน้าสสัย่อนะมอไปที่ประูเเล้วพูึ้นมาว่า
" ป้าเห็นหนุ่มยืนอยู่นเียวั้นานเเล้วนะ ไอป้า็ิว่าโริเลยไม่ล้าเ้ามา เเ่็ผิสัเเลยเ้ามาูเนี่ยละ "
ผมใเล็น้อย่อนะำเบาๆออมา
" ป้าล้อผมเล่นไม่เนียนนะรับ โถ่ ! ็พี่สาวนะอยู่ในห้อน้ำนะ ไม่เื่อป้า็เปิไปสิ เเ่ถ้าเอนอยู่ผมไม่รู้้วยนะ "
ป้ามอผม้วยสายานิ่ๆ่อนะ่อยๆเปิประูห้อน้ำ ประูนั้นไม่ไ้ล็อ พอเปิออไป สิ่ที่ผมพบเอยิ่ทำให้นผมลุทั้หม
" ป้าบอเเล้ว ว่าไม่มีใร เเถมป้า็ไม่เห็นพี่สาวไหนเลย เมายามาหรอไอหนุ่มเอ่ย "
ป้า็เินไปาไปทิ้ให้ผมยืนใ ่อนะรีบเ้าไปี่เเละเินลับ ผมนั้นรู้สึนลุไปทั้ัว ทั้ลัวเเละัวสั่นไปหม นไม่รู้สึถึวามหนาวอะไรเลย
ผมเินลับมา่อนะรีบปีนึ้นไปเเล้วนอนลบนเีย หันหลัเ้าำเเพเเล้วพยายามปิามล
เเ่่อนผมะหลับาล...ผม็ไ้ยินเสียเท้าส้นสูเินมา ผมั้ใฟัมันมาๆ เหมือนโนมน์สะ ผมสาบานไ้ว่าเวลาเหมือนหยุนิ่ มันนานมาๆ ผมัสินใหันไปมอ้วยวามสสัยว่าือใร
ผมเห็นผ่านม่านที่ปิไม่สนิทเป็นผู้หิที่ัวสูมาๆเพราะหัวอเธอเห็นถึั้นนอนที่ 2 อผมเลย ผม้อเธอ้วยวาม ลัว เธอยืนนิ่อยู่รหน้าผ้าม่านผม ผม่อยๆที่ะหันหลัลับไปลัวเธอะรู้ัว เเล้วหลับาล
เสียหายใร้นอมันทำให้ผมเเทบี่รา
" อยู่ไหน.... "
เสียหายใเเละระิบ ผมเเทบ็อรนั้น ้วยวามลัวผมเลยหลับไปโยไม่รู้ัว
เเล้วนี่ือเรื่อราวอผม หิสาวบนรถไฟ
* ถ้าหาอบ่วยให้ำลัใเพื่อเียนเรื่อ่อไป้วยนะรับ ! *
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น