คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Last forever
หลัาเ้ามาในสภานัเรียนไ้ 1 เือน เป็น่วเวลาที่เหนื่อยมาทีเียว ผม้อัารเวลาในารเรียน แบ่เวลาให้ับานสภานัเรียน ทำให้ผมลับบ้านึบ่อยๆ แ่ผม็สนุไปับมันเพราะไ้เอเพื่อนใหม่ๆ าห้ออื่น
ห้อสภาหลัเลิเรียนเป็นสถานที่ที่ีในารไปพัผ่อน ้วย 2 เหุผล
เหุผลแร เพราะหลัาที่เรียนอย่าุันมาลอ 8 ั่วโม สมอุะเหมือนอมพิวเอร์ที่อยู่ีๆ มีนมาเะปลั๊แล้วหน้าอับมืไป ห้อสภาึเป็นเหมือนสถานที่รีสาร์ทเรื่อใหม่อีรั้
อีเหุผลหนึ่ือ ผมมีเพื่อนหลายนในสภาที่ผมสนิท้วย แ่มีเพื่อนหนึ่นที่สนิทนผมเริ่มไม่แน่ใในัวเอว่ามันเินไปว่าำว่าเพื่อนไหม ผมสนิทับเธอนเพื่อนผมหลายๆ นเริ่มสัเและเือนผมว่าให้นึถึวามรู้สึแบม
แ่
ผมไม่ไ้ิอะไรอยู่แล้วมันไม่ใ่ประเ็นที่ให่อะไรหรอ ผมับเธอ ผมิแ่เพื่อนริๆ และเรา็ไ้เอันแ่เวลามาทำานสภา้วย
แ่ผม็สลัวามิที่สสัยว่าเธออบผมไม่ไ้สัที วามิอันสับสนมันเหมือนระาษที่เราเียนอะไรสัอย่าลไปแล้วเรายำมันโยนทิ้ลถัยะพอมารู้ัวอีทีวามิ่าๆ ที่มีเธออยู่ในนั้นมัน็เ็มหัวผมไปหมนไม่เหลือพื้นที่ิเรื่อแบมเลย อี 1 เรื่อที่ทำให้มั่นใมาึ้นว่าเธออบผมือ เธอวนผมไปเที่ยวทะเล่วปิเทอม มีผมและเพื่อนเธอ รวมๆ ันแล้วมี 4 น
ผมยัไม่อบลหลัาที่เธอวน เพียแ่อบไปว่าอไปิู่อน ผมเรใแบม ถ้าไปแล้วไม่มีแบมไป้วยมันแปลแล้วมัน็ูไม่เหมาะเท่าไหร่ ผมเ็บเรื่อนั้นมาิทั้สัปาห์นถึวันหยุสุสัปาห์
ผมับแบมใ้เวลา้วยันใน่วเสาร์-อาทิย์อวันนั้น ารไ้มอหน้าแบมยิ่ทำให้ผมรู้สึผิมาว่าเิม แบมไม่ไ้ทำอะไรผิเลยแม้แ่น้อย แบมเป็นแฟนที่ีเสมอมา
“ีน ีน ีน!”
ผมสะุ้้วยวามใาารที่แบมะโนเรียผม
“ะโนทำไมอ่ะ” ผมอบลับเธอ สีหน้าอแบมเปลี่ยนทันทีที่ผมอบลับ ผมเผลอทำสีหน้าไม่พอใใส่
“เราเรียีนั้นานแล้วนะ แ่ีนไม่อบ เหม่ออะไรอยู่เหรอ”
“อ๋อ เปล่าๆ อโทษนะที่พูไม่ีใส่”
“อื้อ ไม่เป็นไรๆ”
“ว่าแ่มีอะไรเหรอ” ผมถามแบม
“อนแระถามีนว่า ปิเทอมนี้ีนมีแผนอะไรหรือยัอ่ะ เรายัไม่มีแผนะทำอะไรเลย ็เลยลอถามีนู”
ถึแม้ผมยัไม่ไ้อบลเรื่อทะเลับเธอนนั้นและเพื่อนๆ แ่ผม็รู้สึว่าารไปเที่ยวับเพื่อนแล้ววนแบมไป้วย็ีเหมือนันนะ แบมเอ็สนิทับนในสภาอยู่แล้ว
“มีเพื่อนมาวนไปทะเลน่ะ แ่ว่าเรายัไม่ไ้อบลเพราะเราว่าะมาวนแบมน่ะ”
“ใรไปบ้าเหรอ”
ผมไล่ื่อเพื่อนทั้หมที่ะไปให้แบมฟั เธอนั่เียบไป้มหน้าลไปมอาน้าวพร้อมับั้าวเ้าปาแล้วทำสีหน้าเหมือนนำลัิอะไรสัอย่า เธออาะิเรื่อไปหรือไม่ไปี หรือเธออาะิเรื่อผมับเพื่อนนนั้นในสภาว่ามีวามสัมพันธ์อะไรหรือเปล่า สายาอแบม่อลไปที่้าวในานอย่าแน่นิ่
ยิ่แบมินาน ผม็ยิ่รู้สึถึแรันบาอย่า แรบาอย่าที่บอไม่ถูว่ามันืออะไร นแบมเยหน้าึ้นมาสบาอผม
“ีนอยาไปไหม” ประโยแรที่เธอพูออมาหลัาที่เียบไปหลายนาที
“เราไ้หม...”
“ีนอยาไปไหม”
แบมถามึ้นมาอีรอบ่อนที่ผมะพูำว่า ‘ไ้หม’ บ น้ำเสียอแบมแ่าาน้ำเสียอนแร น้ำเสียอแบมูริัึ้นเหมือนับว่าเธอพร้อมะลุึ้นมาเพื่อบหน้าผมลอเวลาถ้าผมอบำถามเธอไ้ไม่ี
ท่าทาอแบมทำให้ผมพูไม่ออ ไ้แ่นั่นิ่อยู่แบบนั้นนานหลายนาที เวลาในวามเป็นริมันอาไม่ไ้นานนานั้น แ่วามปั่นป่วนและวุ่นวายภายในใอผมลับทำให้รู้สึเหมือนับว่าเราไม่พูันมาเป็นั่วโมแล้ว ผมลัวที่ะพูวามริออไปว่าผมอยาไป อนนี้ผมไม่ล้าแม้แ่ะสบาแบม
“ีนอบเนียสใ่ไหม” แบมพูึ้นหลัาที่บทสนทนาอเราเียบนานไปหลายนาที
ความคิดเห็น