คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : It's just a coincidence
Hayoung Part
“ นี้ห้องของพวกเธอนะมีห้องนอนทั้งหมด 3 ห้องห้องครัว 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องน้ำ 1 โดยในการจับคู่นอนจะมี 1 ห้องที่มีคนนอนด้วยกันสามคนและอีก 2 ห้องนอนห้องละสองคน “ พี่จองอาผู้จัดการส่วนตัวสำหรับพวกเราเปิดประตูห้องพักที่พวกเราทั้ง 7 ต้องอาศัยอยู่ด้วยกันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
“ พี่จองอาค่ะพวกเรายังไม่มีใครจับคู่นอนเลยนะคะ อีกอย่างไม่รู้จะแบ่งกันยังไงด้วย “ ฉันยกมือพูดเสียงดัง
“ ไม่มีปัญหาฉันจะให้พวกเธอใช้วิธีจับฉลากเสี่ยงดวงกันเอา อะนี้หยิบคนละแผ่น “ พี่จองอาพูดพร้อมกับยื่นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดกลางให้พวกเราจับกระดาษข้างในกล่องนั้นคนละแผ่น ให้ตายซินี้ฉันจะได้พี่คนไหนเป็นรูมเมนกันนะกระดาษใบนี้จะเป็นชื่อใครกัน ??
“ เอาละตอนนี้ทุกคนก็มีกระดาษในมือคนละแผ่นแล้วนะ เอาละพูดทีละคนเลยแล้วกัน “
ฉันค่อยๆเปิดกระดาษที่อยู่ในมือออกอย่างช้าๆ “
อึนจี “ ฉันได้นัมจูค่ะ “
นัมจู “ ฉันได้พี่อึนจีค่ะ....นี้โชคชะตาพาเรามาเจอกันใช่มั้ยค่ะพี่อึนจี “ พี่นัมจูส่งสายตาที่แลดูขนลุกให้พี่อึนจีก่อนที่พี่อึนจีจะหันหน้าหลบไปทางอื่น
ยูคยอง “ นาอึนค่ะ “ พี่ยูคยองส่งยิ้มให้พี่นาอึน ก่อนจะชูกระดาษให้พี่นาอึนดูเพียงเสี่ยววินาที
โชรง “ ฉันโบมีค่ะ “
โบมี “ พะ.....พี่โชรงค่ะ “ พี่โบมีเงียบไปสักพักเอาแต่จ้องกระดาษในมือก่อนจะพูดออกมาแบบติดๆขัดๆ
ฮายอง “ อ่อ...ฉันได้พี่ยูคยองค่ะ “ แน่นอนค่ะฉันได้ชื่อพี่สาวที่แสนอบอุ่นคนนี้เพราะเวลาฉันเหนื่อยหรือท้อตามประสานิสัยเด็กๆของฉันพี่เขาก็จะคอยให้กำลังเสมอ
นาอึน “ ฉันได้ฮายองค่ะ “ จริงซิ? พี่นาอึนได้ชื่อฉันงั้นหรอแทบไม่อยากจะเชื่อ
“ เอาละต่อไปคือการแบ่งว่าใครจะนอนห้อง3คน “
“ ฉัน นาอึน และฮายองจะอยู่ห้อง 3 คนเองค่ะ “ พี่ยูคยองพูดขึ้นมาจนพวกเราทุกคนต้องหันไปมองทางเดียวกัน
“ ฉันคิดว่าการอยู่ร่วมกัน 3 คนคงจะสนุกกว่าค่ะ พี่จองอาค่ะพาไปที่ห้องเลยได้มั้ยเพราะกว่าฉันจะจัดของเสร็จคงอีกนานเลย “ พี่ยูคยองออกปากพูดเพื่อการกระชับเวลาในการจัดของเพราะตกเย็นพวกเราทุกคนต้องไปฝึกซ้อมที่บริษัทอีก
“ โอเคๆ งั้นยูคยอง นาอึน และ ฮายองตามฉันมานะส่วนที่เหลือก็ตกลงแบ่งห้องกันเองละ “ ฉันเดินตามพี่ๆไปติดๆเพื่อไปห้องที่นอนสามคนใจนึงฉันคิดว่าเป็นสิ่งดีนะที่ได้เป็นรูมเมนกับพี่สองคนนี้ก็เพราะว่าฉันต้องทำการบ้านทุกคืน พี่นาอึนก็ชอบการหนังสือ พี่ยูคยองก็เหมือนกัน เรียกได้ว่าแลดูเป็นห้องที่จะดูสงบสุขกว่าห้องอื่น พี่อึนจีได้พี่นัมจูเป็นรูมเมนฉันล่ะกลัวพี่อึนจีจะเป็นบ้าก่อนจะตามหาฝันสำเร็จซะก่อนนะซิ พี่โบมีได้พี่โชรงเป็นรูมเมนฉันคิดว่าฉันควรสงสารพี่โบมีนะก็พี่โชรงชอบแกล้งเด็กด้วยเหตุผลเพียงเหตุผลเดียวคือ “หมั้นใส้” -..-
“ อะนี้มันเป็นเตียงสองชั้นนะเลือกกันเองแล้วกันจะมีคนนึงที่ได้นอนกับฉัน ฉันจะนอนที่นี้หากวันไหนที่เลิกงานดึกๆ เพราะฉะนั้นแบ่งเตียงเสร็จก็ จัดของเลยแล้วกันนะจะได้ไม่เสียเวลา “ พี่จองอาสั่งๆแล้วก็เดินออกไปข้างนอกเพื่อไปดูอีก 2 ห้องข้างนอก
“ ฉันนอนกับพี่จองอาก็ได้ค่ะ เพราะฉันสนิทกับพี่จองอามากกว่าใคร “ ฉันพูดเสนอออกมาเพื่อให้ง่ายต่อการตัดสินใจและประหยัดเวลาด้วย
“ ขอบคุณมากนะ ฮายอง “ พี่นาอึนหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะเอามือมาลูบหัวฉันเบาๆและเดินไปหาพี่ยูคยองเพื่อตกลงว่าใครจะนอนชั้นบนใครจะนอนชั้นล่าง
แน่นอนฉันต้องนอนชั้นบนก็พี่จองอาเล่นเอากระเป๋าเอาของมาวางจองที่ซะขนาดนี้จะให้ทำไงได้ละ อีกอย่างฉันก็เป็นน้องเล็กสุดในวงเลยต้องเชื่อฟังคำสั่งพี่ๆ (เรียกว่าทำตัวเป็นเด็กดีของพี่ๆซะมากกว่า)
หลังจากจัดของใส่ตู้เสื้อผ้ากันได้สักพักฉันก็เลยมานั่งพักหายใจที่โซฟาในห้องนั่งเล่นพี่ๆคนอื่นยังคงจัดของตัวเองยังไม่เสร็จ ในห้องพักตอนนี้มีเพียงเสียงจากห้องพี่อึนจีกับพี่นัมจูที่ส่งเสียงดังเถียงกันตลอดเวลาให้ตายเถอะพี่สองคนนี้เถียงกันมาเป็นชั่วโมงยังไม่จบ เรียกว่าพี่อึนจีบ่นให้พี่นัมจูมากกว่านะเพราะพี่นัมจูเป็นคนนที่ลังเลง่ายไม่รู้ว่าควรจัดสิ่งไหนไว้ตรงไหนส่วนพี่อึนจีก็ตามระเรียบค่ะเป็นเรียกได้ว่าเป็นแม่ศรีเรือนได้เลยก็ว่าได้และเมื่อสองคนนั้นมาอยู่ด้วยกันเลยเป็นอย่างที่บอกเถียงกันไปๆมาๆ
“ อะนี้ฉันเอาให้.... “ ?????????
ฉันที่นั่งหลับตาพิงโซฟาค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าตามเสียงที่ได้ยินใกล้ๆหู
“ โอ๊ะ....พี่นาอึน “ พี่นาอึนยื่นน้ำมะเขือเทศให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มแสดงความจริงใจ ฉันก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะหยิบสิ่งนั้นมาจากมือพี่นาอึนอย่างช้าๆ
“ กินให้หมดนะมันดีต่อสุขภาพด้วย แล้วก็รีบมาจัดเตียงของเธอด้วยละเดี๋ยวจะเสร็จไม่ทัน “ พี่นาอึนพูดจบก็เดินกลับไปที่ห้องนอนของพวกเรา ฉันนั่งมองพี่เขาจากทางด้านหลังของพี่นาอึนจนหายไปในห้อง
ให้ตายซิทำไมฉันถึงรู้สึกดีแบบนี้นะ คงเป็นเพราะฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่หรือน้องละมั้งแต่ก็เอาเถอะรีบๆกินแล้วไปจัดเตียงต่อดีกว่านี้ก็จะบ่ายสามแล้วด้วยเดี๋ยวไม่ทัน
Namjoo Part
“ พี่อึนจีอ่า “ ฉันพูดคำนี้มาเป็นสิบๆครั้งจะทำไมล่ะก็พี่อึนจีย้ายของที่ฉันวางไว้ตามที่คิดว่ามันคือทางที่ฮวงจุ้ยดีสำหรับฉันแล้วนะ ฉันวางพี่เค้าก็ย้าย ฉันบ่นพี่เค้าก็เถียง เห้ยนี้ฉันจะอยู่รอดมั้ยเนี้ย ?
“ พี่อึนจีค่ะพี่เลิกย้ายของที่ฉันวางเถอะฉันเหนื่อยแทนพี่นะที่ตามย้ายของๆฉันเนี้ย “
“ นี้ ! ถ้าฉันไม่ย้ายแล้วจะเอาทางที่ไหนในการเดินในห้องล่ะย๊ะ วางซะขวางทางขนาดนี้เนี้ยลงจากเตียงมาก็ล้มกันก่อนจะไปห้องน้ำกันพอดี “ พี่อึนจีบ่นพร้อมกับหยิบนู้นหยิบนี้ไปๆมาๆหาตำแหน่งที่จะวางของ
“ แต่นั้นมันของฉันนะ อีกอย่างฉันวางตามหลักฮวงจุ้ยทุกอย่างเลยนะพี่เพื่อสิ่งดีๆจะได้เข้ามาในห้องเราไง “
ฉันอธิบายเหตุผลเพิ่มเติมให้พี่อึนจีฟังอีกรอบก่อนที่พี่เค้าจะทำท่าทางบอกให้หยุด ฉันจึงนั่งเงียบๆดูการกระทำของพี่เขาไปอย่างเบื่อๆ
“ นี้นัมจูเธอจะนอนด้านบนหรือด้านล่างล่ะ “ พี่อึนจีถามฉัน
“ พี่ว่าอะไรนะ …!! “ ฉันหน้าแดงทันทีที่ได้ยินพี่อึนจีพูดแบบนั้น
“ ฉันถามว่าเธอจะนอนด้านบนหรือด้านล่าง “ พี่อึนจีทวนคำถามอีกครั้งอย่างช้าๆเพื่อให้ฉันเข้าใจและได้ยินชัดขึ้น
“ พี่หมายความว่าอะไรเนี้ยเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะพี่เรื่องแบบนี้มันต้องดูๆกันไปก่อนอย่ารีบร้อนซิคนอื่นอยู่ในห้องตั้งเยอะแยะ ใจเย็นๆซิตกดึกค่อยว่ากันใหม่ก็ได้นี้เพิ่งจะบ่ายสามเองนะพี่ ทำไมใจร้อนแบบนี้ค่ะ อีกอย่างฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ เรื่องอย่างว่ามันต้องคิดกันดีๆนะ “
“ จะบ้าหรอเธอพูดอะไรของเธอเนี้ย ?? ฉันหมายถึงจะนอนเตียงชั้นบนหรือชั้นล่างต่างหากล่ะยัยบ้า “
“ อ่าว..........ก็พี่พูดว่าจะนอนด้านบนหรือด้านล่างนิฉันก็เลย “
“ เอาเหอะๆฉันสื่อสารผิดเองว่าแต่จะนอนชั้นไหนฉันให้เธอเลือก ? “
“ ชั้นบน “ ฉันพูดทั้งๆที่หลบสายตาจากพี่อึนจี ก็มันน่าอายนิกับสิ่งที่ฉันพูดออกไปเมื่อกี้ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะได้โปรดพี่อึนจีโปรดเข้าใจฉันทีว่าฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้นจริงๆ สาธุๆ (ยกมือไหว้)
“ โอเคๆ งั้นฉันนอนชั้นล่างว่าแต่พนมมือทำไมอ่ะนัมจู “ พี่อึนจีชี้มาที่มือฉันก่อนจะหลุดหัวเราะเบาๆออกมา
“ อะ....อ่า....ป่าวค่ะแค่ไหว้เจ้าที่เจ้าทางขออนุญาติเท่านั้นค่ะ “ ให้ตายเหอะฉันทำอะไรตลกๆออกไปไม่รู้ตัวอีกแล้วซินะ ยัยนัมจูเอ่ย....
หลังจากที่นั่งเอ่อละเหยลอยชายได้สักพักใหญ่จนพี่อึนจีจัดของเรียบร้อยฉันก็เดินไปที่เตียงเพื่อจะจัดที่นอนที่ชั้นบนของเตียง
“ ตุ๊กตาทำมั้ยมันเยอะขนาดนี้เนี้ย “ ฉันบ่นในใจให้กับตัวเองที่หอบตุ๊กตาจากบ้านมาหอในจำนวนที่เยอะพอจะจัดไว้บนเตียงแทนที่คนนอนเลยก็ว่าได้ละมั้ง
“ นี้ให้ฉันถือให้ก่อนไหมแบบนั้นมันขึ้นลำบากนะระวังจะตกหงายท้องลงมาก่อนจะถึงซะก่อน “ พี่อึนจีท้าวสะเอวมองดูฉันที่กำลังจัดท่าทางที่จะปีนขึ้นชั้นบนแบบทุลักทุเล
“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปนั่งพักเถอะพี่ทำมาเยอะล่ะ แค่จัดเตียงฉันทำเองได้ค่ะไม่เป็นไรๆ “ ฉันปฏิเสธการให้ความช่วยเหลือของพี่อึนจีออกไป เพราะเกรงใจพี่เค้าการจัดของครั้งนี้เรียกได้ว่า 98% ฝีมือพี่อึนจีทั้งหมดก็ว่าได้ ส่วนฉันนะหรอก็ช่วยจัดนะแต่ก็เป็นอย่างที่บอกโดนบ่นใส่ เลยหยุดทำนั่งดูพี่เค้าจัดไปเรื่อยๆแค่เรื่องจัดเตียงนอนถ้าไม่ทำด้วยตัวเองมันก็เกินไปมั้ย?
“ โอเคๆตามใจระวังด้วยล่ะนั้น ๆๆๆๆ ระวังด้วยซิ “ พี่อึนจีบ่นอยู่ข้างหลังฉันบอกให้ระวังตก
ฉันก้าวขึ้นมาได้จนถึงขั้นสุดท้ายตุ๊กตาซิมป์สันตัวโปรดฉันดันล่วงจากมือซะงั้น ฉันพยายามคว้ามันแต่ดันปล่อยมือข้างที่จับบันไดขึ้นเตียงซะงั้น !
“ นัมจูระวัง !!!!!!!! “
ตุบ !!!!!!!!
เพียงเสียววินาทีเท่านั้นฉันหลับตาเพราะความกลัว แต่สัมผัสได้ถึงไอร้อนบางอย่างที่เข้ากระทบกับใบหน้าของฉัน ฉันค่อยๆลืมตาดูอย่างช้าๆ
“ เป็นไรหรือป่าว ? “
ให้ตายซิใบหน้าฉันห่างจากหน้าของพี่อึนจีไม่ถึงสองคืบด้วยซ้ำ หายสงสัยเลยทีนี้ว่าไอร้อนๆที่มากระทบหน้าคือลมหายใจของพี่อึนจีนี้เอง
“ มะ...มะ....ไม่เป็นไรค่ะ “ ฉันตอบออกไปแบบกล้ำๆกลึงๆก่อนจะรีบลุกออกจากตัวของพี่อึนจีที่ฉันทับอยู่
“ ต่อไปก็ระวังตัวบ้างซิเพิ่งบ่นไม่ทันขาดคำเลยนะยัยเด็กคนนี้ ถ้าฉันไม่อยู่ปานนี้หัวไม่แตกสมองไหลเลือดกระจายเต็มห้องไปแล้วหรอ “
“ เอิ่มมมมม -..-“ พี่ค่ะถ้าพี่พูดขนาดนี้พี่เอาฉันไปฆ่าเลยดีกว่ามั้ยน่ากลัวเกินไปมั้ยค่ะพี่ ! “
ฉันบ่นออกไปก่อนจะทำท่าเชิดหน้าใส่พี่อึนจีที่กำลังก้มปัดเสื้อกับกางเกงตัวเองเบาๆ
“ แต่ยังไงฉันก็ขอบคุณพี่มากๆนะค่ะถ้าไม่ได้พี่ฉันคงเป็นแบบที่พี่บอกจริงๆ “
ความคิดเห็น