คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Beginning of Everything
Chorong Part
“ นี้ครับนามบัตรผมหากคุณสนใจติดต่อผมได้ทุกเมื่อเลยนะ “ จบประโยคผู้ชายภูมิฐานดีก็เดินจากไป
ฉันได้แต่ยืนนิ่งก้มดูรายละเอียดในนามบัตรอย่างช้าๆ “ cube entertainment “
ใช่ฉันเข้ามาออดิชั่นของ JYP แต่ดันตกรอบ 5 คนสุดท้ายซะงั้นแต่ทาง cube กลับสนใจในตัวของฉันนี้คือโอกาสแล้วซินะทางที่ฉันเลือกเดินด้วยตัวเอง เหตุผลที่ฉันเข้ามาโซลก็เพื่อสิ่งนี้การเดินตามความฝันของตัวเองแล้วในตอนนี้มันก็มาหาแล้วจริงๆ ฉันควรที่จะเลือกทางนี้ใช่มั้ย? มันคือสิ่งที่ดีในอนาคตใช่มั้ย?
“ ติ๊ด..........แกร๊ก........ตึ้ง !! “ เสียงประตูถูกปล่อยให้ปิดเองดังจนห้องชั้นล่างได้ยิน
“ โอยยยยยยยยยยย ทำไมวันนี้เหนื่อยแบบนี้นะ “ ฉันได้แต่นอนบ่นอยู่บนเตียงอันหนานุ่มที่แสนสบายไปๆมาๆพร้อมท่าทางที่หมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะเดินไปหยิบน้ำที่ห้องครัวมากิน ฉันหยิบนามบัตรที่ได้มาเมื่อช่วงเย็นขึ้นมาดูอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจเบาๆทุก 3 วินาที
“ ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วไม่ยอมให้หลุดมือไปหรอก โอกาสแบบนี้เอาว่ะ! “ สาวร่างเล็กบ่นพรึมพร่ำกับตัวเองก่อนจะเผลอหลับไปทั้งๆที่ไม่ได้อาบน้ำหรือแม้แต่กินข้าวเย็นด้วยซ้ำ
เช้าวันรุ่งขึ้น
แสงแดดที่ค่อยๆร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ สาวร่างเล็กยืนนิ่งอยู่ ณ ตึกบริษัท cube entertainment ด้วยความวิตกกังวลนิดหน่อยก้าวทีถอยหลังที
“ เอ้า....คุณมายืนทำอะไรตรงนี้ครับมีธุระอะไรหรือเปล่า “ ผู้ชายร่างสูงผอมคนหนึ่งถามขึ้นมาก่อนที่ผู้ชายอีก 5 คนจะเดินลงจากรถและเดินมาหาชายคนที่ถาม พวกเขาทำหน้าเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดสำหรับที่นี้ยังไงอย่างนั้นเลย แต่เอ๊ะ! ทำไมพวกผู้ชายเหล่านี้หน้าถึงคุ้นๆกันนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ?
“ นี้.....กีกวางพวกเรารีบไปกันก่อนเหอะเดี๋ยวจะอัดเสียงกันไม่ทันพอดี “
“ ห๊ะ !!!!! อะไรนะชายคนที่ยืนตรงหน้าฉันคือ กีกวาง แห่งวง บีสท์ งั้นหรอ “ ตัวฉันได้แต่ยืนนิ่งแต่ภายในฉันนี้สั่นราวกับแผ่นดินไหว 50 ริกเตอร์ในหนึ่งวินาที (เว่อร์ล่ะ 55555)
“ อ่ะโอเค...งั้นผมไปก่อนนะคุณมีอะไรก็เข้าไปคุยในบริษัทก่อนก็ได้ยืนตากแดดตรงนี้เดี๋ยวก็ดำเป็นปลาหมึกไหม้กันพอดีหรอกคุณ “
หลังจากพูดจบประโยคพวกเขาก็เดินเข้าไปในบริษัท ปล่อยให้ฉันยืน งง เป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียวว่าแต่เราก็โง่เนอะมายืนตากแดดให้ผิวที่เนียนขาวสวยขนาดนี้ให้ดำ (ออกแนวหลงตัวเองเบาๆ) หลังจากนั้นสาวตัวเล็กก็วิ่งไปภายในบริษัทด้วยท่าทาง ดู๊กๆดิ๊กๆ........เหตุเพราะขาสั้นระยะการก้าวเลยถี่ตามระยะตัว
“ ขอโทษ..นะคะคือดิฉันมาหาคุณ ฮง ซึง ซุงค่ะ “
“ ได้นัดไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าค่ะ “ หญิงหน้าตาสวยพอๆกับนางแบบถามฉันด้วยรอยยิ้มที่สดใสกว่าแสงแดดยามเช้าซะอีก
“ อ่อ....เมื่อวานเขาให้นามบัตรกับดิฉันไว้ค่ะ “ ฉันพูดพร้อมยื่นนามบัตรที่ได้เมื่อวานให้กับเธอก่อนที่เธอจะยิ้มและบอกให้ฉันรอสักครู่
“ ขอโทษนะค่ะไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร รบกวนบอกดิฉันทีค่ะ “
“ อ่ะ....อ่า โชรง ค่ะ พัคโชรง “ หลังจากนั้นเธอก็บอกให้ฉันขึ้นไปชั้น 5 เพื่อไปหาคนที่ให้นามบัตรนี้กับฉัน
ก๊อกๆ......!!
“ เชิญครับ........ผมดีใจนะที่คุณมา “ ชายหน้าตาใจดีคนเดิมกับเมื่อวานพูดและยิ้มอย่างจริงใจมาที่ฉัน
“ ที่คุณมาที่นี้เพื่อที่จะ......”
“ ตกลงค่ะ “ เขาพูดยังไม่ทันจบสาวตัวเล็กที่นั่งบนโซฟาก็พูดตัดบทเขาซะก่อน
“ ถ้าอย่างนั้นผมขอต้อนรับคุณเข้าสู่ครอบครัวของเรานะครับ ผมจะดูแลคุณอย่างที่ผมบอกคุณเมื่อวานทุกอย่างไว้ แต่สังกัดที่เราจะให้คุณอยู่มีชื่อว่า A CUBE นะครับเป็นบริษัทย่อยของทางเราเองตอนนี้มีสมาชิกในสังกัดแล้ว 1 คนซึ่งผมหวังว่าพวกคุณจะเข้ากันได้นะ “ หลังจากที่เขาอธิบายทุกๆอย่างให้ฉันฟังฉันและเขาก็ได้ทำสัญญาต่อกัน
“ นี้ฉันจะได้เป็นเด็กฝึกจริงๆแล้วซินะความฝันตั้งแต่เด็กของฉัน “
อามูรี แซงกักแคโด อัน ดเว bad girl “ ฮัลโหลว่าไง นาอึนมาที่บริษัทแล้วใช่มั้ยบอกให้ขึ้นมาที่ห้องผมเลย “
“ เอ๊ะ!? นาอึน......ใครอ่าหรือว่าจะสมาชิกที่อยู่ในสังกัดแล้วคนนั้นหรออยากเห็นจังว่าจะน่ารักมั้ย “ ฮุฮุฮุ หากน่ารักจะได้เต๊าะได้ไหนๆก็อยู่สังกัดเดียวกันล่ะ ขอสักนิดเหอะนะ
Naeun Part
“ เพิ่งทำความสะอาดห้องซ้อมเต้นเสร็จก็โดนเรียกพบอีกแล้วท่านประธานนะท่านประธานมีเรื่องอะไรด่วนอีกเนี้ย “ ฉันได้แต่บ่นในใจพร้อมๆกับสับเท้าเดินขึ้นบันไดแทนการขึ้นลิฟต์เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะน้ำหนักที่ต้องลดให้อยู่ในมาตรฐานนะซิ กว่าจะถึงชั้น 5 ได้ก็ทำซะลิ้นแทบห้อยกันพอดี
“ ก๊อกๆ ขอโทษค่ะท่าน นาอึนมาแล้วค่ะ “ ฉันค่อยๆเปิดประตูช้าๆก่อนจะเห็นท่านประธานนั่งอยู่ที่โซฟากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
“ นั่งก่อนซินาอึน “ เขาบอกให้ฉันนั่งข้างๆผู้หญิงคนนั้นฉันก็นั่งพร้อมฟังสิ่งที่เขาจะพูด แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้เอาแต่จ้องฉันไม่ละสายตาแบบนี้เนี้ย
“ นี้นาอึนคนนี้ชื่อ พัค โชรง เป็นพี่เธอ 3 ปีและที่สำคัญเป็นอีกหนึ่งสมาชิกในสังกัดอีกหนึ่งคน “
“ ห๊ะ !! “ ฉันร้องออกมาเสียงดังจนทั้งสองคนตกใจที่ร้องออกมาดังขนาดนั้นไม่ใช่เพราะไม่พอใจนะแต่ดีใจที่จะมีคนคอยคุยด้วยต่างหากก่อนหน้านี้วันๆหนึ่งพูดไม่ถึง 20 คำ
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ซน นาอึน “ พี่โชรงพูดทักทายฉันด้วยรอยยิ้มที่สดใสก่อนที่ฉันจะก้มหัวเล็กน้อยแสดงความยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน
“ ต่อจากนี้ดูแลกันดีๆนะ มีอะไรคุยกันได้เสมอเพราะเราคือครอบครัวมากกว่าการเป็นค่ายเพลงนะจำไว้ “
“ ค่ะ / ค่ะ “
“ พาพี่เขาไปเดินดูภายในบริษัททีนะนาอึน ฝากด้วย “ หลังจากที่ท่านประธานพูดฉันก็พาพี่โชรงเดินดูบริเวณรอบๆและภายในของบริษัทจนทั่ว
ณ ห้องซ้อมเต้น
“นี่นาอึนเป็นเด็กฝึกที่นี้นานยังหรอ “ พี่โชรงถามพร้อมทั้งนั่งกับพื้นเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่ขา (คนแก่ก็งี้แหล่ะ)
“ ก่อนหน้าพี่ 2 เดือนได้ค่ะมีพี่มาอยู่ด้วยกันก็มีความสุขมากขึ้นเลยมีคนให้คุยด้วย “
เราทั้งสองค่อยๆสนิทกัน เราทั้งคู่ต่างพากันมาซ้อมช่วงเย็นๆเสมอเหตุเพราะฉันยังเรียนในระดับมัธยมปลายอยู่เลยต้องมาฝึก หัด ซ้อมในช่วงหลังเลิกเรียนตลอดช่วงเวลาผ่านไปไม่ถึงเดือนก็มีสมาชิกในสังกัดมาเพิ่มอีก 3 คนโดยครั้งนี้มีคนที่อายุน้อยกว่าฉันอีกนั้นคือ คิมนัมจูและโอฮายอง นัมจูเป็นน้องฉัน 1 ปีส่วนฮายองเป็นน้องฉัน 2 ปี แต่หน้าตาไปก่อนวัยถึง 2 เท่าของอายุ (ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าตอนเกิดหน้าตาเป็นแบบนี้เลยหรือเปล่านะ) ตัวก็โตเร็วมีหลายๆอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก บางทีบางมันก็โตก่อนวัยจนทำให้พวกพี่ๆอิจฉาแต่ก็เอาเหอะมีนิดนึงก็ยังดีกว่าไม่มีเลยแล้วกันและมียังมีรุ่นเดียวกันอีกหนึ่งคนนั้นคือ ฮงยูคยอง ทุกๆอย่างดำเนินไปอย่างทุกๆวันและแล้วก็มาถึงวันนี้วันที่จะเปิดตัวนักร้องหลักและตัวนักเต้นหลักของกลุ่มเราวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แต่พวกเราก็มาฝึกซ้อมกันตามปกติ ฉันละลุ้นใจแทบขาดอยากจะเห็นหน้านักร้องหลักที่เขาลือกันมาว่าเสียงร้องสุดยอดมากๆ ไหนจะตัวนักเต้นอีกที่เค้าว่ากันมาเต้นได้สุดๆวันนี้พวกเราทุกคนเลยดูตื่นเต้นตลอดเวลาตั้งแต่เช้าก็เพราะอยากเจอสมาชิกใหม่อีกสองคนเร็วๆนะซิ
“ แต่ทำไมฉันต้องได้มากวาดห้อมซ้อมเต้นคนเดียวแบบนี้และคนอื่นหายไปไหนกันหมดเนี้ย !! “
ออนนี่ ! ยูคยอง! นัมจูย๊า! ฮายองนี่! นี้หายไปไหนกันหมดอย่าบอกนะว่าแอบไปกินขนมกันอีกแล้วคำว่าไดเอทพวกนี้ไม่เคยจะจำกันเลยจริงๆ ! ย๊า !!! ฉันก็เหนื่อยนะคะ!! T^T
ความคิดเห็น