ตอนที่ 6 : Part 6
Part 6 - Remember // C.H.
-
การกลับมาออสเตรเลียครั้งนี้มันคือความเด๋อของฉันอย่างแท้จริง!! มาอยู่กับวงห้าวินาทีแห่งฤดูร้อน?! ใครจะไปคิดล่ะว่าพ่อรู้จักกับคนพวกนี้น่ะ ฉันหมายถึงในวงการนี้น่ะ จะว่าไปโทรหาท่านหน่อยดีกว่า ^^
ฉันคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาจากโซฟาหลังจากที่จัดการกับสัมภาระทั้งหมดจากกระเป๋าเดินทาง
แล้วจัดการเปลี่ยนซิมของไทยออกแล้วก็เปลี่ยนเป็นซิมของที่นี่แทน
' Dad '
[ฮัลโหล พูดกับใครครับ]
'หนูเองพ่อ'
[อ่อ เป็นไงบ้าง อยู่กับไมเคิลโอเครึเปล่า]
'ทุกอย่างดีค่ะพ่อ น่ารักกันมาก' ตามจริงนะ ฮ่าๆๆ
[ก็ดีแล้วพ่อว่าจะให้ลูกอยู่ที่นั่นสักสองสามเดือน] Oo0
'กี่เดือนนะพ่อ?!'
[สองสามเดือนแล้ว พ่อจะหาคอนโดให้แกอยู่ ส่วนโปรเจคแกอ่ะมาแล้วนะ เดี๋ยวบ่ายสองทางลูกค้าจะส่งมาทางอีเมลล์ให้]
'ค่ะพ่อ'
[อื้อดีมาก]
'พ่อคะ'
[ว่าไง?]
'เป็นไงบ้างทางพ่อน่ะ สบายดีรึเปล่า'
[งานนี้ค่อนข้างยุ่งนะ โปรเจ็คใหญ่อยู่]
'หนักเกินไปก็พักก่อนนะพ่อ'ฉันพูดเน้นๆใส่หูโทรศัพท์
[จ้า แกก็อย่าทำตัวเด๋อด๋าล่ะ] พ่อนี่ -..-
'หนูรักพ่อนะคะ' ฉันพูดใส่เหมือนน้ำตาจะคลอ
[ พ่อก็รักลูกนะ ] ไม่รู้สิเราไม่เคยห่างกันแบบนี้ ท่านก็งานหนักด้วยน่ะสิ เห้อออ
ฉันคุยกับท่านอยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆก็เกรงใจนะที่ต้องมาอยู่กับไมเคิล คาลัม แอชตัน
แล้วก็ลูคน่ะ
ฉันวางโน้ตบุ๊คลงบนโต๊ะเเล้วเปิดกล่องเมลล์ทันทีเมื่อถึงบ่ายสองโมง
' 1 new message '
ฉันวางนิ้วลงบนแทบแล้วกดไปยังกล่องข้อความ
' To : wipapan.reya@gmail.com
From : alessciarayorque@gmail.com
Black&White living room ( Light )
1289 Harbel Hote, Cordge Rd., Melonge , Sydney 580087 ' *
เยยยยย้ !!
ลืมบอกไปเลยน่ะว่าอาชีพของฉันคือออกแบบภายใน ถึงจะเพิ่งจบออกมาแต่ฉันนี่ฝึกงานตั้งแต่อยู่ในรั้วมหาลัยเลยนะ พ่อฉันก็สนับสนุนเป็นอย่างดีเลยล่ะ จนได้งานนี้ที่นี่เป็นงานแรกในการทำงานต่างแดน จะว่าไปดีใจก็ดีใจนะ กลัวด้วยแหละ งานแรกในออสเตรเลียเชียวนะ ชีวิตนี้ไม่คิดเลยว่าจะได้ทำงานแบบนี้ที่นี้จริงๆ
จะว่าไปโทรหาพี่เจฟฟ์ก่อนดีกว่า ฉันเปิด skype ขึ้นมาหารายชื่อดังกล่าวที่อยู่ในรายชื่อโปรด ให้ตายเถอะ!ฉันจะอยู่ในสภาพผมแบบนี้ไม่ได้นะ T_T ฉันรีบเอาหนังยางรัดผมจัดการผมเบ๊อะๆบ๊องๆของฉัน
'Calling My Boo......'
'Hiiii my boo from Sydney!!' ฉันทักทายเขาแบบที่ว่าไม่ได้เจอกันมาเป็นปี :(
[ กว่าจะโทรมาน่ะ คิดถึงเป็นบ้าเลย! ]
' ก็เพิ่งจัดของเสร็จนี่พี่ -//- '
[ มาให้กอดทีสิ ม่ามะ ]
' อ้าาาา ' ฉันทำท่ากอดพี่เจฟฟ์กลางอากาศ เคยได้ยินไหมกอดทางอากาศ ฮ่าๆๆ
[ เป็นไงบ้างที่นู่น ]
' ก็ดีค่ะ ไม่ร้อนมาก'
[ แล้วนั่นใคร ]
หือ ใคร? พวกวงซัมเมอร์ก็ออกไปกันหมดแล้วนี่ แล้วใคร? หรือว่ากลับกันมาแล้ว? ฉันหันไปดูข้างหลังอีกด้านนึง
จริงๆด้วยพวกเขากลับกันมาแล้วน่าจะเพิ่งกลับจากสตูดิโอมาเพราะเขาหอบกระเป๋าใส่เครื่องดนตรีกลับมาด้วย
' อ้อ เพื่อนที่อยู่ด้วยอ่ะค่ะ ^^'
"นี่พวกนาย!! มานี่หน่อย" ฉันกวักมือเรียกพวกเขา
' เพื่อนเรย์ที่อยู่ด้วยกันน่ะค่ะ ' ฉันพูดใส่จอแลปทอป
" Hi! I'm Ashton!!"
"I'm Luke"
"I'm Michael"
พวกเขาทักทายผ่าน skype
[เดี๋ยวๆ นายหน้าเอเชียคนนั้นล่ะ ] เขาถามฉันอย่างเร็ว
'อ่....'
'Just Calum and I'm not Asian ' ตานั่นยักคิ้วใส่พี่เจฟฟ์
[ นี่เธออยู่กับพวกนี้ผู้ชายพวกกันหรอ!!]
'อ่ะ..เอ่อ ใช่ค่ะ'
[ พ่อเธอรู้ยัง? ]
' ทำไมพ่อเรย์จะไม่รู้ พ่อฝากเรย์ไว้เอง เขาก็เฟรนลี่ดีน่ะคะ น่ารัก(เกือบ)ทุกคน^^'
[ แต่ฉันไม่ค่อยไว้ใจเลย...โดยเฉพาะนายกะหล่ำนั่น..]
'ไม่มีอะไรหรอกพี่ เขาน่ารักกันทู้กคนน ไว้ใจได้น่าาา พ่อเรย์เลือกทั้งทีปลอดภัยดีอยู่แล้ว'
[ แล้วนี่อยู่กี่เดือนคะ -..- ]
'เรย์จะค้างอยู่กับพวกเขาสักสองสามเดือน แล้วจะหาคอนโดอยู่อ่ะค่ะ'
[ นานจัง .__. ]
' เอาน่าา เรย์มากับพ่อที่สำคัญเรย์รับงานแรกของที่นี่แล้วนาาาา '
[ ยังไงก็เหอะพี่ก็ยังคิดถึงอยู่ดี • ^ • ]
' น่าาพี่ เรย์จะโทรหาบ่อยๆน้าา '
[ ค้าบบบบ ]
' *โชว์มินิฮาร์ท* '
[ เดี๋ยวว่างๆพี่จะทักไปหานะ ลูกค้ามาแล้ว ]
' จ้าา ' ฉันกดวางสาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เฮ้ " ไมค์วางโถป๊อปคอร์นที่เพิ่งอบร้อนๆจากไมโครเวฟไว้บนโต๊ะ
" @^@ " ฉันกุมหัวตัวเอง
" เป็นอะไรไปหรอ " ไมค์ถามฉันแล้วยื่นโถปอปคอร์นยักษ์มาให้ ฉันหยิบมันใส่ปากประมาณสามสี่ชิ้น
"อ้อ เรื่องงานน่ะ พอดีเป็นงานแรกที่ฉันรับที่นี่ก็เลยกังวลกับมันนิดหน่อยน่ะ" ฉันหยิบป๊อปคอร์นใส่ปากตามไป
"อ้ออย่างนี้นี่เอง จะว่าไปเธอทำงานเกี่ยวกับอะไรน่ะ"
"พวกออกแบบ ตกแต่งภายในประมาณนี้น่ะ ^^"
"มีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้นะ" ไมค์พูด
"ขอบใจนะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรฉันจะบอกล่ะกัน"
"ฉันขอถามอะไรเธออย่างนึงสิ"
"หืมว่า?"
"ใครที่เธอคุยด้วยเมื่อกี้อ่ะ •๐• "
"อ๋อ พี่เขาชื่อเจฟฟ์"
"พี่ชายเธอหรอ?"
"ป่าวหรอก มายบีเอฟเราเอง"
"อ่อ" เขาตอบสั้นๆ
"แต้งกิ้วว ไม่ขนาดนั้นหรอก ^^"
"ฉันลืมปิดคอมข้างบนน่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ
( • ๐•)/ " ไมค์วิ่งขึ้นไปข้างบนเหลือฉันคนเดียวในห้องนั่งเล่น
ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่านะ ทำไมเขาถึงดูแปลกๆไป ไม่หรอกมั้งหรือว่าฉันเเค่คิดไปเอง
ฉันว่าฉันควรพักก่อนดีกว่า ฉันใส่หูฟังเปิดเพลงเบาๆจากนั้นก็หลับในที่สุด.......
*หมายเหตุ : ที่อยู่สถานที่ๆไรท์มโนขึ้นมาไม่มีอยู่จริง
》Writer's zone《
เพิ่มตอนพิเศษเรื่องจากวันเกิดไรท์น้าา
ช่วงนี้ขาดๆหายๆไป
เพราะปั่นเกรด+ติวสอบเยอะมากกก
แต่ยังไงไรท์ก็ไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้นะคะ??’•
อย่าลืม vote - comment -
add to library กันนะคะ
