Remember // Calum Hood [5SOS]

ตอนที่ 10 : 10

-

Part 10 | Remember // C.H.

-

"ค่ะ คิดถึงน้าา ตั้งใจทำงานไปล่ะพี่ เรย์คิดถึงตลอดด"

เสียงผู้หญิงเอเชียตัวเล็กผมดำคุยเล่นท่าทางหยอกล้อและมีความสุขกับแฟนหนุ่มของเธอโดยที่ผมไม่สามารถเข้าใจภาษาที่พวกเขาสื่อสารกันได้เลย ผมคนกาแฟให้เป็นเนื้อเดียวกัน เเละสมองได้ล่องลอยไปแล้ว

ผมไม่อยากจะเชื่อเลยแหะ ยัยเฉิ่มเบ๊อะเเว่นหนาๆตอนเกรดแปดที่เคยชอบผมจะมีแฟนแล้วจริงๆ ใช่เธอเคยบอกชอบผม จริงๆผมจำได้นะ จำเย็นวันนั้นได้ดีแต่ผมไม่ได้ตั้งใจปฏิเสธเธอหรอก เรามีหลายเหตุผล เรายังเด็กเกินไป เราต้องเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างของนิยามคำว่า"ความรัก"เวลาโตขึ้น 

ผมกับเธอ เรย์รู้จักกันได้ยังไงหรอ?

มันบ้าสุดๆเลยล่ะ ผมเข้าเรียนสายในคาบประติศาสตร์ และที่นั่งกลุ่มเพื่อนผมทันเต็มพอดี ผมเลยต้องไปนั่งข้างๆเธอ ตอนแรกน่ะเธอโคตรจะเนิร์ดเลยแหละ จริงๆเธอก็เนิร์ดนะ จนผมเริ่มคุยเริ่มสนิทกับเธอ ทั้งให้เธอช่วยสอนการบ้าน จ้างทำงาน ผมดูแย่มากเลยใช่ไหมล่ะ ช่วงนั้นผมน่ะโคตรไม่เอาไหนเลย จนมีเธอเข้ามาช่วยแหละผมจึงดีขึ้นหน่อย.....จนวันนึงเธอมาบอกชอบผมที่สนามบอล ผมจำได้ตอนนั้นผมกำลังเล่นเพลง all about you ของ Mcfly ผมไม่รู้ว่าเธอจะคิดกับผมอย่างนี้ ผมยังเด็กเกินไปตอนนั้น ผมเลยปฏิเสธเธอไป เอาจริงๆเรายังไม่โตพอแหละ ที่สำคัญผมว่าเพื่อนกันน่ะดีแล้ว เอาจริงๆผมก็...

"นี่นาย"

จริงๆผมก็รู้สึกดีนะที่ได้เจอคนอย่างเธอ 

"นี่"

ผมก็แอบรู้สึกหวงๆบ้างแหละ เธอมีแฟนแล้วหนิ ผมก็แอบห่วงว่าแฟนเธอจะรักเธอจริงๆหรือเปล่า เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากๆคนนึงจนผมไม่อยากให้ใครมาทำร้ายจิตใจผมเหมื....

"นี่ นาย เหม่อ อะ ไร อยู่ ห๊ะ !!" โอ้พระเจ้า นี่ผมเหม่อหรอ ให้ตายสิผมทำกาแฟหก

"ป่าวๆ" ผมรีบโกหก

"(-0 -) ฉันไม่เชื่อนายร็อก" เธอหรี่ตาให้ผม ยื่นผ้าให้ผมเช็ดเสื้อที่เลอะ

"เออ นี่เรย์" ผมเช็ดเสื้อที่เลอะและถอดออกตรงนั้นและขว้าเสื้อแขนกุดสีดำที่โซฟามาจะใส่

"นี่นายใส่เสื้อก่อนค่อยคุยก็ได้นะ! -///-" เธอรีบหันหลังให้ผมทันทีที่ผมถอดเสื้อ เอ่อผมผิดเอง 

"ครับๆ" ผมรีบใส่เสื้อตัวใหม่เเล้วเอาตัวเก่าโยนลงตะกร้าไป ผมเดินไปที่โซฟาที่เธอนั่งอยู่

"มีอะไรว่ามา -///-" ฮ่าๆๆดูเธอสิ เธอยังหน้าแดงไม่หายเลย เพราะหุ่นผมใช่มะล่าาา

"เอ่อ คือฉันอยากขอโทษเธอน่ะ" ผมเริ่มพูด "ขอโทษที่โมโหใส่เธอเรื่องชามนั่น ทั้งที่มันเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี ขอโทษที่ทำตัวงี่เง่าใส่ ขอโทษถ้าทำให้รำคาญ ขอโทษที่แกล้งเธอเรื่องกระเป๋า"

เธอถอนหายใจ เอาล่ะสิ

"คืองี้ คาลัม นายฟังฉันนะ"เธอจ้องหน้าผม "ฉันว่าฉันผิดเองที่ซุ่มซ่ามทำของๆนายตก มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะ ฉันรู้มันมีความหมายต่อนาย และที่สำคัญฉันไม่เคยรำคาญนายสักนิด"

ผมน้ำตาจะไหลออกมากับคำที่เธอพูดออกมาว่า 'ฉันไม่เคยรำคาญนายสักนิด' 

"แต่ยกเว้นตอนที่นายเเกล้งเรื่องนั้น ฉันปวดหัวแทบตายรู้ไหม -..-" ฉันทำท่างอนใส่ผม

"น่าาาาาา ขอโทษน้าา" ผมทำสายตาอ้อนๆใส่เธอ

"เออ" เธอตอบสั้นพยายามจะวางมาด แต่หารู้ไม่เธอหุบยิ้มไม่อยู่เลยแหละ

"มีอีกเรื่องที่อยากจะบอก"

"?" 

-

"?" 

"เรื่องวันนั้นน่ะ" คาลัมพูดด้วยเสียงทุ้มเบาๆน่าฟังของเขา แต่ว่า..

"วันไหนล่ะ ฉันจะรู้กับนายไหมยะ -..-" ฉันวางมาดใส่เขา

"เอ่อ วันที่เธอมาบอกชอบฉันน่ะ" เขาพูดออกมาเร็วๆ

"นายยังไม่ลืมมันอีกหรอ?" ฉันก้มหน้า หลบตาเขา ไม่ใช่อะไรหรอกนะฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ -///-

"โห ไม่สิ ฉันขอโทษที่พูดกับเธอวันนั้น" เขาจับมือฉัน

"ไม่เป็นไรหรอกมันนานมากเเล้วด้วย ฉันกับนายยังเด็กอยู่เลย" ฉันคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเขายังจำได้อยู่

"เรย์ รู้อะไรไหม เรย์เป็นคนที่เปลี่ยนแปลงอะไรเราหลายๆอย่างเลยนะ เวลาที่นั่งข้างกันน่ะ ตัวเราเปลี่ยนไปหลายอย่างเลยจากที่มาสายตลอดก็กลับเข้าคลาสทันทุกครั้ง จากที่แทบไม่ตั้งใจเราก็กลับมาตั้งใจเลยนะ ทั้งที่ให้คำปรึกษาดีๆตลอด ไหนจะเรื่องอื่นๆอีก ตั้งแต่เรย์ไปมันมีอะไรขาดหายไปเยอะนะ" เขาน้ำตาคลอ

"อือ" ให้ตายสิ ฉันน้ำตาจะไหลแล้ว ทำไมฉันอารมณ์อ่อนไหวอย่างนี้เนี่ย

"แล้ววันนั้นนายรู้สึกยังไงหรอ? ถ้านายไม่โอเคไม่เป็นไรนะ" ฉันถามเขาไปตรงๆตามที่เคยสงสัยมานานแล้ว

"ไม่เป็นไรหรอก วันนี้เราเห็นว่าเธอเป็นเพื่อน" เขาเริ่มพูดอีกครั้ง "เพื่อนที่ดีด้วยรู้ไหม บอกมาน่ะดีแล้วดีกว่าปล่อยให้มันค้างคา :)"

"อื้อ งั้นกลับมาเป็นเรย์กับคาลัมคนเดิมนะ" ฉันพูดออกไป

"อยู่แล้ว ฉันไม่ซี บอกแล้วหนิว่าจะเป็นเพื่อนกัน เลิกคิดมาก" เขาลูบหัวฉัน 

"ขอบคุณนะ"

WRITER'S ZONE

ตอนนี้ทำไรท์น้ำตาไหล ToT 

มาคอมเม้นให้กำลังใจไรท์กันด้วยย ไม่มีเม้นท์เลยย เสียกำลังใจแย้วววว

รักรีดเดอร์ทุกคนน้าา