ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาจารย์ลาออก
โคะยาม่า อายูกะเธอต้องย้ายบ้านไปจ.โตเกียว และได้เข้าโรงเรียนมัธยมปลายเทนโด้ ด้วยความที่เธอเป็นเด็กแสบ ซ่าส์ ซนครบสูตร ทำให้เธอได้ถูกไปอยู่ห้อง ม.4-7 ซึ่งเป็นห้องบ๊วยสุดของชั้นม.4 ...
\" อายูกะจัง! \" รินนะ เพื่อนสนิทของชั้นพูดขึ้น \" หือ... มีอะไรเหรอรินนะ ท่าทางน่าตื่นเต้นจัง \"
\" อาจารย์ประจำชั้นห้องเราลาออกไปแล้วล่ะ ดีใจสุดๆเลย\" เมื่อชั้นฟังชั้นก็หูผึ่งทันที
\" ว่าไงนะ! ที่เธอพูดอ่ะเป็นความจริงเหรอ เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย \"
\" อ่ะ... เอ่อ...จริงจ๊ะ \"
\" ไชโย้!!!!!!!!!!!!! \" ชั้นกระโดดโลดเต้นไปมาจนเพื่อนๆ ในห้องต่างงงกับการกระทำของชั้นกันทั้งนั้น แต่ชั้นไม่สนใจหรอกว่าเพื่อนๆ จะมองชั้นด้วยสายตาแบบไหนเป็นตัวของตัวเองนั่นแหละดีที่สุด
\" บอกแค่นี้ ลิงออกเชียวนะโคะยาม่า จะดีอกดีใจอะไรขนาดนั้น \" ซึราบุยะ มาโคะโตะพูดขึ้นพลางหยิบขนมใต้โต๊ะมาเคี้ยวเล่น
\" ยุ่งจริงเลยนายนี่!!! ชั้นรู้หรอก นายก็แอบดีใจอยู่เหมือนกันใช่ม้าที่อาจารย์เค้าลาออก เพราะจะได้ไม่มีใครมาบอกนายให้ทำการบ้านอยู่เป็นประจำ แถมนายยังกินขนมในห้องเรียนได้ตามใจชอบ ใช่ม่ะ ชั้นพูดถูกก็บอกมาเหอะ \"
\" เธอก็เหมือนกันแหละน่า โคะยาม่า!!! แถมเธอเกลียดอาจารย์คนนี้มากกว่าฉันอีกไม่ใช่เหรอ คราวโน้นเธอแอบเอาปลาไหลมาใส่ไว้ในลิ้นชักของอาจารย์ ส่วนคราวนั้นเธอแอบเอากระดาษข้อสอบของอาจรย์มาจุดไฟเผาหลังโรงเรียน แล้วก็คราวนี้อีก เธอแอบเอาผงคันมาโรยไว้ในเสื้อกับกางเกงของอาจารย์ เค้าเลยคันไปทั้งตัว อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฉันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เธอทำมา!!!\"
\" อ๋อ!เหรอย่ะ ชั้นทำมันก็เรื่องของชั้น นายไม่เกี่ยว!\"
\" เกี่ยวสิ!!! \"
\" ไม่เกี่ยวย่ะ!!!แบร้\" อายูกะพูดและแลบลิ้นใส่มาโคะโตะ และเดินหนีไป แต่เธอก็ต้องลื่นล้ม เพราะมาโคะโตะได้ทิ้งเปลือกกล้วยไว้เรี่ยราด
\" นายแกล้งชั้น!!! โธ่!กระโปรงตัวสวยของชั้น... หมดกัน นายต้องรับผิดชอบ \"
\" เธอเดินไม่ระวังเองนะ จะมาโทษฉันก็ไม่ได้ด้วย กะอีแค่กระโปรงเปื้อนฝุ่นแค่นี้ จะให้ฉันรับผิดชอบ เวอร์ไปม้าง\"
\" หนอยแน่! ถ้างั้นนายก็จ่ายค่าซักแห้งมาซะดีๆไม่งั้นชั้นจะแจ้งตำรวจ \"
อายูกะโวยวาย แต่มาโคะโตะไม่สนใจ เดินหนีไป
\" นี่ นายจะไปไหน ชั้นบอกให้เอาค่าซักแห้งมา ได้ยินมั้ย! กลับมาก่อน\"
จบตอนที่ 1 แล้วนะคะ ถ้าเขียนไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ
\" อายูกะจัง! \" รินนะ เพื่อนสนิทของชั้นพูดขึ้น \" หือ... มีอะไรเหรอรินนะ ท่าทางน่าตื่นเต้นจัง \"
\" อาจารย์ประจำชั้นห้องเราลาออกไปแล้วล่ะ ดีใจสุดๆเลย\" เมื่อชั้นฟังชั้นก็หูผึ่งทันที
\" ว่าไงนะ! ที่เธอพูดอ่ะเป็นความจริงเหรอ เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย \"
\" อ่ะ... เอ่อ...จริงจ๊ะ \"
\" ไชโย้!!!!!!!!!!!!! \" ชั้นกระโดดโลดเต้นไปมาจนเพื่อนๆ ในห้องต่างงงกับการกระทำของชั้นกันทั้งนั้น แต่ชั้นไม่สนใจหรอกว่าเพื่อนๆ จะมองชั้นด้วยสายตาแบบไหนเป็นตัวของตัวเองนั่นแหละดีที่สุด
\" บอกแค่นี้ ลิงออกเชียวนะโคะยาม่า จะดีอกดีใจอะไรขนาดนั้น \" ซึราบุยะ มาโคะโตะพูดขึ้นพลางหยิบขนมใต้โต๊ะมาเคี้ยวเล่น
\" ยุ่งจริงเลยนายนี่!!! ชั้นรู้หรอก นายก็แอบดีใจอยู่เหมือนกันใช่ม้าที่อาจารย์เค้าลาออก เพราะจะได้ไม่มีใครมาบอกนายให้ทำการบ้านอยู่เป็นประจำ แถมนายยังกินขนมในห้องเรียนได้ตามใจชอบ ใช่ม่ะ ชั้นพูดถูกก็บอกมาเหอะ \"
\" เธอก็เหมือนกันแหละน่า โคะยาม่า!!! แถมเธอเกลียดอาจารย์คนนี้มากกว่าฉันอีกไม่ใช่เหรอ คราวโน้นเธอแอบเอาปลาไหลมาใส่ไว้ในลิ้นชักของอาจารย์ ส่วนคราวนั้นเธอแอบเอากระดาษข้อสอบของอาจรย์มาจุดไฟเผาหลังโรงเรียน แล้วก็คราวนี้อีก เธอแอบเอาผงคันมาโรยไว้ในเสื้อกับกางเกงของอาจารย์ เค้าเลยคันไปทั้งตัว อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฉันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เธอทำมา!!!\"
\" อ๋อ!เหรอย่ะ ชั้นทำมันก็เรื่องของชั้น นายไม่เกี่ยว!\"
\" เกี่ยวสิ!!! \"
\" ไม่เกี่ยวย่ะ!!!แบร้\" อายูกะพูดและแลบลิ้นใส่มาโคะโตะ และเดินหนีไป แต่เธอก็ต้องลื่นล้ม เพราะมาโคะโตะได้ทิ้งเปลือกกล้วยไว้เรี่ยราด
\" นายแกล้งชั้น!!! โธ่!กระโปรงตัวสวยของชั้น... หมดกัน นายต้องรับผิดชอบ \"
\" เธอเดินไม่ระวังเองนะ จะมาโทษฉันก็ไม่ได้ด้วย กะอีแค่กระโปรงเปื้อนฝุ่นแค่นี้ จะให้ฉันรับผิดชอบ เวอร์ไปม้าง\"
\" หนอยแน่! ถ้างั้นนายก็จ่ายค่าซักแห้งมาซะดีๆไม่งั้นชั้นจะแจ้งตำรวจ \"
อายูกะโวยวาย แต่มาโคะโตะไม่สนใจ เดินหนีไป
\" นี่ นายจะไปไหน ชั้นบอกให้เอาค่าซักแห้งมา ได้ยินมั้ย! กลับมาก่อน\"
จบตอนที่ 1 แล้วนะคะ ถ้าเขียนไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น