คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro :: แฝด :: !!!!
Intro
“แฝด”
แฝด.....???
นี่คงหมายถึงพี่น้องที่มีหน้าตาเหมือนกันราวกับแพะ
ใช่มั้ย??
ใช่มั้ย หมายความแบบนั้นใช่หรือเปล่า
ผมใช้สายตามองสำรวจใบหน้าของ”โด ดีโอ”พี่ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น
ฝาแฝดของผมแทบจะทุกรูขุมขน
“ให้ตายเนี่ยนะเหรอที่เขาเรียกว่าแฝด
ผมน่ารักกว่าตั้งเยอะ หึ ><
“นี่แกจะจ้องหน้าฉันอีกนานป่ะ
เสียงที่ไม่สบอารมณ์ถูกเอ่ยออกมาปากชายหน้าหวานที่กำลังนั่งหรี่ตามองน้องชายอย่างไม่ชอบใจนัก
“ก็ทำไมล่ะ
มีกฎหมายข้อไหนที่บอกว่าห้ามมองหน้า
ผมเบ้ปากใส่ดีโออย่างหมั่นไส้
ให้ตายนี่ผมกับเขาพี่น้องกันจริงหรือเปล่าเนี่ย !!
รู้สึกเหมือนจะเคารพ รัก ใคร่กลมเกลียว
กันดีเหลือเกิน
ดีโอ
ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาในนิสัยเด็กๆของน้องชาย
อายุอานามก็20กว่าเข้าไปแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่ได้
รู้ถึงไหนอายถึงนั่นแน่ๆ
สงสารหน้าพ่อแม่จริงๆ - -*
“กาแฟ
กับ น้ำโกโก้กล้วยปั่น ได้แล้วครับ
เสียงเข้มดังขึ้นก่อนที่ แก้วน้ำ
สองแก้วจะถูกวางลงบนโต๊ะ อย่างบรรจง
“นี่แกยังกินน้ำหวานๆ
แบบนี้อยู่อีกเหรอ !!!
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่
ก็มันอร่อยอ่า
อะไรกัน วันนี้อีตาดีโอ กินยาเขย่าขวดหรือเปล่า
หรือประจำเดือนไม่มา
ทำไมวันนี้ถึงได้ห่าเรื่องผมจัง ผับพ่า!!
“ก็แก
ไม่ยอมโตแบบนี้ไงพ่อกับแม่ถึงได้ปวดหัวอยู่ทุกวันแบบนี้ไงเล่า!!
“..........
ผมไม่อยากจะเถียงอะไรกลับแล้ว
เลยได้แต่ก้มหน้าฟังหมอนั่นบ่นเท่านั้น
บ่นไปก็เท่านั้นแหล่ะนร้า
ยังไงก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เข้าหูหมา ทะลุหูแมว ฮ่าาาๆๆ ^O^
“ถ้าแกยังทำตัวแบบนี้อยู่ล่ะก็
ธุรกิจที่พ่อแม่ช่วยกันสร้างมาทั้งชีวิต
คงได้พังทลาย ในยุคของแกแน่นอน
เคร้ง!
ดีโอกระแทกช้อนลงในจานรองแก้วอย่างสุดจะทน
ก่อนจะนั่งหลังพิงพนักเก้าอี้เมินหน้าหนีคยองซู
คยองซูถึงกับพูดไม่ออก เขาทำได้เพียง
เอาหลอดจิ้มไปจิ้มมาในน้ำโกโก้ปั่น
ก็จริงนะ...
อย่างผมน่ะ คงแบกรับภาระของครอบครัวไว้ไม่ได้หรอก
ธุรกิจที่พ่อกับแม่อุส่าต์สร้างมา
ต้องมาพังทลายลงในรุ่นของผมจริงๆหรอ T^T
ฮึก
คยองซูใช้มือเล็กของตัวเอง
ยกขึ้นมาปาดน้ำใสๆที่เอ่อ อยู่ตรงขอบตา
“นี่แกจะร้องไห้หาพระแสงไรวะ
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันจนยุ่ง
“ก็.....
“หยุดเลยนะเว้ย
ผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กันหรอกนะ!!
“.....................”
หน้าหวานหลุบหน้าต่ำลง อย่างเจ็บปวด
ใช่สิ ! ก็ผมมันเด็ก ผมน่ะสู้พี่ไม่ได้เลยซักอย่าง
ความรู้ก็เทียบพี่ไม่ได้
ความแข็งแกร่งนี่อย่าให้พูดถึง
ไม่ๆๆ คยองซู แกต้องไม่ร้องไห้ ไม่ๆๆๆ
ถึงคยองซูจะพยายามกลั้นน้ำตาที่มันเริ่มเอ่อคลอ
จนภาพในนัยต์ตาเริ่มพร่ามัว
ผมไม่อยากให้พี่เห็นว่าผม
อ่อนแอไปมากกว่านี้อีกแล้ว
อย่าไหลนะ......ได้โปรด
ปึ้ก!
ร่างบางของพี่ชายลุกขึ้นก่อนจะมองคยองซูด้วยสายตาที่ผิดหวัง
อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก่อนที่ร่างบางเดินหายไป
โดยทิ้งคยองซูที่กำลังนั่งใจสลายอยู่คนเดียวในร้านกาแฟ
เห็นมั้ย บอกแล้วว่าอย่าไหล ไอ้น้ำตาบ้าเอ้ย!
มือเรียวปาดน้ำตาบนหน้าตัวเองอย่างลวกๆ
ผมขอโทษนะครับ ที่ผมอ่อนแอ แบบนี้
ซักวันผมต้องแข็งแกร่งเหมือนพี่ ให้ได้
ซักวัน เถอะ ..... T^T
ความคิดเห็น