คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : ทุกที่ทุกเวลา
ใน่ำืนที่แสนมืมิ ไร้ผู้นสัร ฤหาสน์แสนให่หลาย 100 ไร่ อยู่ท่ามลาธรรมาิ บรรยาาศวนน่าเียบสั ลมเย็น
ลิเวียเยหน้ามอพระันทร์ ัวอเธอแนบรั่วระระเบียบ้าน เธอถูเาระแทนแทบะลพื้น แ่เา็ยัไม่หยุที่ะใ้มือแสนอบอุ่นับเอวอเธอระแทอย่าบ้าลั่ ราวับิสั
ไม่มีที่ไหนที่พวเาะไม่ทำารผสมพันธุ์ ราวับเป็นวามท้าทายอายหนุ่มที่ะไ้เอาันในที่ใหม่ ๆ ไม่้ำาำเ
พวเาแทบะเอาันทุเวลา แทบะไม่ไ้แยาันเลย
“เอาอี เอาอี เอาอี”
ในใอเธอแทบอยาส่เสียเรียร้อามวาม้อารแ่เธอ็้อำใ แล้เป็นฝ่ายถูืนใราวับแะน้อยที่ถูหมาป่าิน
เนยิ้มอย่าพอใที่ผู้หิที่เาทำารืนใเริ่มเรียนรู้เ้าใในสิ่ที่เาพร่ำสอนมาโยลอ
อีไม่นาน เธอะลายเป็นสัว์เลี้ยที่ถูฝึมาอย่าี ที่ะอยอ้าา แลบลิ้น ทำามสิ่ที่เาสั่อย่าว่านอนสอน่าย
อร้า ๆ
พรว ๆ
แสาพระันทร์ทอแสสว่า ราวับมอบพลัให้ับเา
วามเหน็เหนื่อยเมื่อยล้า ถูพัหายไปับลมเย็น ๆ ยาม่ำืน
หิสาวที่อยสนอวาม้อารอารม์อเาทุ 24 ั่วโม
แม้แ่ในวามฝัน พวเรา็เอาอย่าไม่รู้บสิ้น
ออายหนุ่มเริ่มแห้ เาเลยวัมือเรียเมสาว
เมสาวใส่เสื้อสีำ สวมผ้าันเปื้อนสีาวลุมทับอีที เธอถือถาเสิร์ฟที่มีแ้วไวน์อยบริารให้ับเา
เนหยิบแ้วไวน์มาื่มแ้ระหาย
เาปล่อยให้น้อายไ้สูอาาศหายใ้านอบ้า
ลิเวียล้มลหมสิ หน้าอเธอแทบะแนบิริมระ
ายหนุ่มยิ้มริ่ม หันน้อายไปยัเมสาว โยที่เาไม่ไ้ใส่เสื้อผ้าอาภร์อันใเลย
ความคิดเห็น