คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Wait a minute 2
Wait a minute….
“น้องทามวันนี้ไปเลี้ยงกัน”
“เอ่อ...ครับ???”
พี่ๆสาวๆ(รวมป้าๆด้วยเหอะ)ในแผนกเดินเข้ามาชวนผมไปเที่ยวกันหลังเลิกงานผมเงยหน้าขึ้นก่อนจะตอบปฏิเสธไป ก็นะไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่
“น่า ทามนานๆที มึงนี้รักบ้านมากเลยรึไงวะ ออกไปด้วยกันบ้างเหอะ”
เป้ เพื่อนผมในแผนกก็เดินมาชวนด้วยเหมือนกัน เริ่มจะปฏิเสธยากแล้วแฮะ สายตาคาดครั่นจากหลายๆคนทำให้ผมหนักใจ ผมจึงพยักหน้ารับ
“ครับ ไปครับ”
“อย่างนี้สิว่ะเพื่อนกู”
เฮ้อ...ต้องไปจริงๆใช่มั้ยเนี้ยะ ไม่ได้รักบ้านหรอกแต่เป็นห่วงหน้าที่ที่บ้านต่างหาก เอาจริงๆก็คือห่วงไอ่เจ้าของบ้านนั้นแหละ ไม่ได้อยากเป็นห่วงหรอกแต่กลัวว่าปล่อยมันอยู่บ้านคนเดียวแล้วจะไม่มีบ้านให้กลับ แต่ไม่แน่เรากลับไปถึงมันอาจจะยังไม่กลับก็ได้ โทรบอกไว้ก่อนคงไม่เสียหาย
ตื้ด.....................ตื้ด...........................ตื้ด........................
เอาเหอะมันไม่รับ มันคงต้องทำหน้าที่ผู้บริหารที่ดี?อยู่แน่ผมขยับแว่นเล็กน้อยก่อนก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ก็รู้สึกไม่สบายใจ วันนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆเลยรึเรารู้สึกไปเองนะ....
“เอ้า!!! ชนนนนนน”
เพื่อนๆในแผนกผมกำลังชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน ร้องเพลงบ้างเต้นบ้างว่าง่ายๆเริ่มเมากันแล้วนั้นแหละแม้แต่ไอ่เป้เองก็เริ่มไปแล้วเหมือนกัน แล้วผมล่ะ...พอดีคอแข็งน่ะ ไม่รู้สิขนาดไม่ค่อยกินนะ ก็ถือว่าดีจะได้ไม่เมาหัวราน้ำกลับบ้าน
“เห้ยทาม มายเมิงคอแข็งงี้ว่ะ กินเท่ากูแท้ๆ”
“กูว่ามึงกินเวอร์กว่ากูนะ ซดๆเอาๆ”
“วู้ยยยยย เมาแล้วเนี้ยยยยยยยยยยยยยย”
อืม...เจริญ เมาแล้วเสือกรู้ตัว ผมไม่ได้สนใจอะไรมันนั่งจิบเบียร์ในแก้วเรื่อยๆพลางมอง พวกคนในแผนกกำลังเละกันอย่างสนุกสนาน มันก็ดีที่ออกมากับคนอื่นบ้างแต่มันก็ไม่ใช่แนวผมที่ออกมาสังสรรค์ กับคนอื่นๆ อย่างมากก็กินข้าวเย็นแล้วก็กลับบ้านก็พอ
“เฮ้ย ที่อยูใหม่เป็นไงบ้างไม่เห็นพูดถึงบ้างเลย”
จู่ๆไอ่เป้ก็ถามขึ้นมา ไม่มีอะไรจะถามแล้วเหรอแต่ผมก็ไม่เคยเล่าให้ฟังเลยตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่กับเรย์ บอกกับเป้แค่ว่าได้ อพาทเมนต์นี้ ใกล้ที่ทำงานดี ไม่ได้บอกรายละเอียดว่า อยู่กับใคร ทำอะไรบ้าง ไม่ได้ไม่อยากบอกแต่ลืมบอก...ก็มันไม่ถามนิ
“ก็ดีอ่ะ รูมเมทก็ดีนะ รุงรังไปนิดแต่ก็โอเค”
“มึงไม่เคยเห็นบอกว่าอยู่กับคนอื่นด้วย”
“ก็เมิงไม่ถามนิ”
“แล้วมึงอยู่กับใครล่ะ”
“กูบอกมึงไปแล้วมึงจะรู้จักมั้ย?”
“เออว่ะ”
มันทำหน้าถึงบางอ้อ และเห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำตอบของผม มันหันไปหาสาวๆในแผนกที่เรียกมันออกไปร้องเพลง มันหันมาทางผมเชิงถามว่าออกไปด้วยกันมั้ย แน่นอน ไม่น่ะสิ แล้วผมก็ได้นั่งดูมันออกไปร้องเพลงคู่กับสาวๆ สนุกของมันไป
อ่า...ห้าทุ่มครึ่ง อันที่จริงมีบอกว่าจะไปต่อที่อื่นกันอยู่แต่บางคนก็ต้องกลับบ้านไปหาลูกหาเมีย ก็ดีนะผมก็จะได้กลับด้วยแต่ก็ไม่ได้กลับไปหาลูกหาเมียเหมือนเขาหรอก ที่จริงผมก็ถูกชวนไปต่อนะแต่พอแล้วล่ะ ผมขึ้นรถไฟฟ้ากลับ ดีว่าบ้านอยู่ห่างไปแค่สถานีเดียว
ผมเดินไปถึงหน้าห้องเจอร่างหนึ่งนั่งอยู่หน้าประตู ใครวะ...เห้ยเดี๋ยวนะ
“เรย์!!!!!!!!”
“อื้อ....ช่วยอาวเข้าบ้านโหน่ยยยยยยยยย”
ผมยืนอึ้งอยู่สภาพบอกตรงๆเมาอย่างหมา ให้ตาย ผมนั่งลงเช็คสภาพมัน อื้อหือ...กลิ่นเหล้าแรงมากนี้กินไปกี่ถังเนี้ยะ
“กุญแจล่ะ”
“อยู่นายกระป๋าว”
“แล้วทำไมไม่เข้าไป???”
“ก็มันจิ้มม่ายถูกรูสักทีอ่ะ”
“!!!!??”
เชื่อเลย! ดีนะที่ไม่ไปต่อไม่งั้นมันได้นอนตากยุงอีกนาน ผมหยิบกุญแจไขเข้าไปมันก็หงายหลังเข้าไปตามประตูที่เปิด โอ่ยๆๆๆอะไรนักหนา ผมเอากระเป๋ากับสูทเข้าไปเก็บไว้ข้างในก่อนมาลากไอ้โตตัวนี้เข้าไปในบ้าน ผมเอาแขนข้างหนึ่งมาพาดรอบคอไว้ ตัวหนักชะมัด
“เอ้าๆๆๆใจเย็นๆๆ”
มันก้าวไปเดินหน้าทีนี้เกือบจะคว่ำกันไปทั้งสองคน
“เฮ้ย ทามมมมม จาอ้วกว่ะ”
“เอ้า!มาบอกไรฉันเล่า”
“ไปส่งหน่อยมัน....อุ๊บ!”
เฮ้ยเดี๋ยวๆๆๆ ผมรีบแบกมันไปที่ห้องน้ำอย่างด่วนแต่มันคงถึงเวลาซวยของผม อีกนิดเดียวจะถึงที่อยู่แล้ว
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เต็มๆ เยี่ยม...ทั้งพื้นห้องน้ำ ตัวมัน และตัวผม ที่ออกมานี้มีแต่เหล้าล้วนๆผมถอนหายใจ เอามันไปลงอ่างเปิดน้ำฝักบัวแรงสุดเอาให้มันสร่างกันไปข้าง
“อ๊ากกกกกกกกก น้ำ!!!!”
“แล้วจะโวยวายทำไมห๊า”
ผมแกล้งทำเสียงดุใส่มันแต่มันก็ได้ผลมันเงียบไป เออดีจะได้ทำไรง่ายๆ ผมจัดการถอดเสื้อตัวเองออก แล้วหันไปแกะแงะเสื้อมันต่อ
“เฮ้ยๆนายจาทามรายอ่า”
“อยู่เฉยๆจะเก็บอ้วกไว้รึไง”
เมาแล้วยังจะมีสติมาหวงตัวเอง ไม่ต้องอายแล้ว ทีตอนเอากับผู้หญิงต่อหน้าคนอื่นยังไม่อายสักนิด มันเงียบอีกยอมให้ผมถอดเสื้อถอดกางเกงออกแต่โดยดีเหลือบอกเซอร์ให้ ผมก็ไม่ได้อยากดูของมันมากมายนักหรอก มันนอนแช่น้ำเงียบๆ ผมก็เลยกลับมาถอดกางเกงตัวเองบ้างเหลือแต่บอกเซอร์เหมือนมัน ล้างพื้นห้องน้ำ แล้วก็อาบน้ำเลยละกัน ดีที่ห้องมันมีฝักบัวแยกต่างหาก ได้อาบน้ำคงทำให้รู้สึกดีขึ้นเยอะ
“นายนี่ขาวว่ะ ออกแดดบ้างป่ะเนี่ยะ”
ผมหันไปตามเสียง พอดีไม่ได้ปิดม่านกั้น ผมเลิกคิ้วใส่มันก่อนหันไปหยิบแชมพูมาสระผมตัวเอง
“สร่างแล้วหรอหื้ม”
“ตัวก็เล็ก กินน้อยเหรอ”
“นายตัวใหญ่เองต่างหาก”
ก็มันจริง ตัวผมขนาดก็มาตรฐานชายไทย เกินด้วยซ้ำมั้ง เพราะผมก็ 180 เข้าไปแล้ว ตัวมันก็คงซัก190กว่าโน่นล่ะ แต่หุ่นมันดีมากเลยเหมือนคนเล่นกีฬาเป็นประจำ ผิวจริงๆมันคงขาว แต่คงออกแดดบ่อยเลยดูแทนๆ แต่ก็เข้ากับหน้าคมของมันดี ผมคงต้องไปออกกำลังกายบ้างแล้วล่ะแต่ผมคิดว่าลำพังงานบ้านผมก็ว่าพอละนะ
“อย่าผล็อยหลับนะ เดี๋ยวได้เป็นศพ”
“คร้าบ”
ผมพันผ้าเช็ดตัวเตรียมหยิบผ้าที่เลอะไปซักก่อนก้าวเออจากห้องมันก็เรียกผมอีกครั้ง
“ทาม...หาไรให้กินหน่อยสิ หิว”
ก็ควรหิว...ไม่มีอะไรในท้องเลยนิ
“มีแต่มาม่านะ”
“แค่ฝีมือนายมันก็อร่อยแล้ว”
ผมยิ้มรับน้อยก่อนเดินออกไปจัดการทำอะไรๆให้เสร็จก่อนไปทำมาม่าให้มันกิน...พูดมาได้ คิดบ้างมั้ยเนี้ยะ
เขินเหมือนกันแฮะที่ถูกชมแบบนี้
*******************************************************
แอร๊ย!!! มีคนอ่าด้วยแหะนึกว่าจะไม่มีแล้ว
ขอบคุณมานะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจให้นะ
ความคิดเห็น