คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Wait a minute 15
wait a minute...
หลังกลับจากเชียงใหม่ผมก็เข้าสู่ชีวิตประจำวันแบบเดิม ไม่ต้องถามว่าแบบไหน ก็แบบที่เป็นมาตลอดนั้นแหละ พนักงานเงินเดือนกับพ่อบ้านไง มันก็เที่ยวเหมือนเดิมแต่น้อยลง กลับเช้าว่างั้น แต่ผมก็ยังต้องมาเปิดประตูให้มันตอนตีหนึ่งอยู่นะ วันนี้ก็หน้าแปลกใจผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นมันนั่งหน้าทีวีแล้ว ผมถามมันว่าไม่เที่ยวหรอมันก็บอกกลับมาว่า
“เที่ยวทำไมทุกวัน”
“......”
อ่อ...ขอโทษ ที่ผ่านมามีแค่วันพุธไม่ได้ไป...ไม่ได้ไปทุกวัน จริงของมัน ผมผิดเองล่ะ แหม
“เสาร์อาทิตย์ว่างมั้ย”
“ไม่ว่าง...ซักผ้า”
“โหยซักมันได้ทุกอาทิตย์ ไม่ซักไม่ได้หรอ”
“อ่าว ฉันไม่ซักแล้วคุณชายจะเอาผ้าที่ไหนใส่ครับ”
“ไม่ใส่ไง”
กวนละ...ผมส่ายหัว เดินหนีมันเลย ไม่รู้จะเถียงอะไร ไม่ใส่? จะทำไง เป็นชีเปลือย? เออมันเปลือยคงมีแต่คนชอบแหละ หมายถึงหญิงแท้และชายเทียมนะ ผมเดินเข้าไปในครัวเตรียมของจะทำกับข้าวกิน มันก็ยังส่งเสียงกวนๆมาอยู่ เออพูดไปๆเดี๋ยวก็เหนื่อย มันเงียบไปแล้ว...เออดี ผมทำครัวของผมไป เสียงทีวีมันเปิดอยู่แต่แปลกใจตรงที่เสียงทีวีมันเป็นเสียงละครช่องเจ็ด มันดูละครเมื่อไหร่วะ ผมก็เลยหันไปดูหน่อย
“ไร...”
“เฮ้ย แม่ง ตกใจมาอยู่อะไรหลังฉันเนี้ยะ”
ก็หันไปแล้วเจอกับใครก็ไม่รู้ตัวใหญ่ๆ ยิ่งดูหนังสยองขวัญด้วยช่วงก่อนมันฆ่าปาดคอผมทำไง ขวัญอ่อนนะเนี้ยะ ผมตีหน้ายุ่งใส่ มันก็ทำหน้าระรื่นใส่ ผมมองหน้าเป็นเชิงว่ามีอะไร เรย์ก็ยิ้ม แถมยังก้มหน้าลงๆมาเรื่อยๆอีก เหอะ ไม่ง่ายๆ ผมยกมือมาปิดปากมันก่อนที่มันจะได้ทำอะไรผม
“เหอะๆ ไม่ง่ายเว้ย พูดมามีไร เดี๋ยวทำไรไปก่อนฉันใจอ่อนขึ้นมา เดี๋ยวยุ่งแน่”
“อือออออออออออออออ”
มันทำเสียงเซ็งไม่ใช่แค่เสียงเหอะหน้ามันนี้ไปเป็นครึ่งละ ผมลดมือออก ยกมือขึ้นกอดอกมองหน้ามันคาดคั้นเอาคำตอบ เรย์เบ๊ะปากแต่ก็ตอบคำถามผมมา
“เสาร์อาทิตย์ว่างมั้ย”
“คำถามเดิมคำตอบเดิม ไม่ว่าง ซักผ้า”
“ว่างหน่อยเหอะ”
“ทำไม”
“ไปเดทกัน”
“ห๊า”
ไรนะ เดท โอ้โหพ่อคุณ จะบ้าหรอ ผมมองหน้ามันประมาณว่าพูดอะไรออกมาครับ แต่มันก็กระพริบตาปริบๆอารมณ์ประมาณว่า เด็กน้อยน่ารักขอร้อง ไม่เว้ย ไม่น่ารักแต่หล่อดี ไม่ใช่ ไม่เว้ย ไม่ไปดงเดทอะไรนั้นน่ะ ผมส่ายหัว มันร้องครางออกมาเหมือนเด็กไม่ถูกตามใจ เหลือกระทืบเท้านี้ใช่เลย
“ง่าทามอ่า ไปเหอะ ไม่ได้พาไปม่านรูดสักหน่อย เนี้ยะไปดรีมเวอร์เนี้ยะไปเที่ยวสวนสนุกเอง”
หูพ่อคุณ จะม่านรูดหรือดรีมเวอร์ก็ไม่ไปทั้งนั้นแหละ เด็กโคตรไปสวนสนุกอายุขนาดนี้แล้วยังจะสนุกอะไรอีกไปก็ไปอ้วกแตกอ้วกแตนพอดี จะสามสิบแล้วครับดูอายุผมหน่อยเหอะ
“โตแล้วยังจะไปสวนสนุกอยู่หรอ”
“หรือทามจะไปม่านรูดอ่ะ”
“ไม่เอา ไม่ทั้งสองอ่ะ”
ผมหันหลังกลับมาที่อาหารที่เพิ่งทำเสร็จ จะเย็นแล้วเนี้ยะมัวแต่เถียงกับมัน แล้วผมก็รู้สึกถึงแรงดึงไปด้านหลังมือใหญ่นั้นกอดเอวผมไว้มันเอาหน้าซุกเข้ากับไหล่ผม อ่า....เอาอีกแล้วมันกับลังจะทำการ...อ้อน
“ไปเหอะนะ เรายังไม่มีเดทเป็นทางการเลย”
“.....”
“นะครับทาม”
ตาย...หมดละ...กูหมดน้ำยาแล้วครับ พังครืนลงมาเลยเนี้ยะ ผมหันหน้าไปหามัน เจอสายตาอ้อนอีกจบ คงต้องไปแล้วแบบนี้ ผมพยักหน้าตอบรับ มันร้องเย้เสียงดังจนกลัวว่าห้องข้างๆจะปาก้อนหินใส่
“ชู่ว์ๆๆๆ เบาๆเดี๋ยวเขารำคานปาหินใส่”
“ก็เอาปากนายปิดปากฉันสิ”
“ใครจะไปทำ”
“ฉันไง”
ไม่ว่าเปล่ามันโน้มตัวมาแบบผมยังไม่ทันตั้งตัว ผมหลบแต่ก็โดนมันหอมแก้มฟอดใหญ่เลย เรย์หัวเราะชอบใจก่อนผละออกไปหยิบจานมาตักข้าวไปกิน ฮู้นายนี้นะ ชอบทำให้ฉันเขินอยู่เรื่อย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
อ่า...มาจนได้ สวนสนุก เสียงเครื่องเล่นกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กวัยต่างๆกำลังเล่นเครื่องเล่นกันอย่างสนุกสนาน ขอเน้นได้มั้ยว่า “เด็ก” เยี่ยมเลยทั้งผมกับมันเลยต้องแอ๊บเด็กมาเที่ยวที่นี้กัน ไม่โคตรไม่เขากับอายุเลยเหอะ ผมเหมือนจะเซ็งๆผิดกับอีกคนที่ดูจะกระดี้กระด้าเป็นพิเศษที่ได้มาที่นี้ มันก็ดีนะวันนี้อากาศดีเหมาะกับการเอาครอบครัวมาเที่ยวหรือมาเดทซึ่งของพวกผมนี้...มาทำอะไรเที่ยวประสาเพื่อน? ถ้าแบบนั้นมันตั้งเป็นเพื่อนที่เด็กมาก ซึ่งเรย์ก็ปฏิบัติตัวได้เด็กมา ลากผมไปเล่นเครื่องนั้นเครื่องนู้น เหนื่อยแต่นายเรย์ดูเหมือนว่าจะไม่เหนื่อยเลยแม้แต่น้อย
ผมโดนบังคับเล่นทุกอย่างที่มันอยากเล่น แต่เกลียดที่สุดก็ไอ้ตรงมันลากผมขึ้นรถไฟเหอะเนี้ยะ เซ็งโคตร ลงมานี้แบบหัวนี้มึนเลยแต่มันยังหัวเราะร่าได้อยู่พลังงานเยอะจริง ทุกทีเห็นเอาเที่ยวหมดนิ
“อ่ะ...ไอติม”
“อ่าๆขอบใจ”
เรานั่งพักกินไอ่ติมอยู่ที่ม้านั้งแถวร้านไอติม...เออออออออ เหนื่อยมันทิ้งตัวลงนั่งข้างผมกินของมันไปพลางดูแผนที่ เหมือนจะวางแผนไว้ว่าจะไปที่ไหนต่อดี เห็นแล้วก็ละเหี่ยใจ มันก็สนุกนะที่เล่นไป ถ่ายรูปไป ซื้อของบ้าง คือมันซื้อตลอดบอกอันนั้นเจ๋งอันนี้เจ๋ง หมวกเงี้ยะ ซื้อมาสองใบให้ผมใส่ใบมันใบแล้วรู้ร่างหมวกนี้หยั่งกะหมวกอาราเล่ แอ๊บเด็กเหมือนไปนะแล้วก็อะไรอีกไม่รู้สารพัด เอากลับบ้านไปรกอีก
“เหนื่อยแล้วหรอลุง”
“เออลุงเหนื่อยแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ยอมรับด้วยแต่ลุงอะไรจะน่ารักขนาดนี้”
ผมก้มหน้ายิ้มเขิน มันเป็นคนที่พูดดูเวลาและสถานที่จริงๆ มันหัวเราะเมื่อเห็นผมไปไม่ถูก เราคุยกันไปเรื่อยๆ จนกินไอติม หมดมันก็บอกไปต่อ โอ่ยยยยยย เหนื่อยแล้วนะ ดีว่าที่มันพาไปเล่น เครื่องเล่นเบาๆ ขอบอกว่าเหมือนเดิมอ่ะ เดินไปทางไหนก็ยังมีแต่คนมองอยู่ ยิ่งไปเล่นเครื่องเล่นที่เราต้องเปียกน้ำนิดหน่อยอะหูพ่อคุณมาถ่ายแบบเซ็กซี่หรอ
“เสื้อนอกเปียกอ่ะ”
“ก็ถอดสิ”
“เออ”
“เฮ้ยพูดเล่น”
มันถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วเอามามันเอวคือก็ลืมนึกไงว่าถ้าพูดเล่นอะไรมันทำจริง อ่า...หันมามองกันใหญ่ยิ่งสาววัยรุ่นนี้เรียกกันดูกันเป็นแถบๆ ทำไรก็ดูดีไปหมดนะ ดีว่ามีเสื้อกล้ามข้างในอีกไม่งั้นนี้...เลือดคงกระฉูดกันหมด
เราเดินไปเดินมา ถ่ายรูปเล่นกัน เดินไปบูทกิจกรรมต่างๆดูเวลาอีกทีก็เย็นมาแล้ว ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มอาทิตย์กำลังตก วันนี้สนุกมาก เราตกลงกันว่าจะอยู่ดูขบวนไม่ได้ตกลงหรอกมันดื้อจะดูอยู่ เออตามใจเด็กน้อยนั้นแหละ ผมกับเรย์เดินมานั่งพักอยู่ที่สวนหย่อมที่ทางสวนสนุกจัดไว้ มีที่นั่งเรียบร้อย ดีว่ามันตอนเย็นแล้วแดดไม่ร้อนเหมือนตอนบ่ายเราเลยไปนั่งพักกันได้
“คิดถึงนะเนี้ยะ ไม่ได้มาที่นี้นานแล้วเครื่องเล่นมันส์ๆมาใหม่เยอะเลย”
“หรอ...ที่จริงตั้งแต่ที่ฉันย้ายมานี้ก็ยังไม่เคยมาเลยนะ”
“ยังสนุกเหมือนเดิม”
“นานแล้วรึยังที่ไม่ได้มา”
“ก็...มากับริณยาล่าสุดนั้นแหละ”
“........”
อ่า...ชื่อนี้อีกแล้วคือผมก็ไม่ได้อะไรกับเธอนะ ไม่เคยเห็นหน้าเธอด้วยซ้ำแต่ก็แอบโกรธเธอนิดๆนะที่ทิ้งเรย์ไปแบบนี้ คือมันเป็นคนดีนะ ไม่ใช่ว่าติดเพื่อนเที่ยวบ่อย กินเหล้า งานการไม่เอาก็ไม่ใช่ แล้วยิ่งรู้ว่าคบกันมาตั้งนานแล้วเรย์ก็ไม่เคยมีคนอื่นเลยแต่เธอยังทิ้งเรย์ลงได้
“อะไร...ไม่ชอบให้พูดถึงเธอหรอ”
“เปล่าแค่ไม่เข้าใจเรื่องที่เธอทิ้งนายน่ะ”
“ฮ่ะๆ นั้นสิ...ทำไมนะ”
“......”
เสียงที่มันพูดออกมามันดูว่างเปล่าถึงแม้ว่ามันจะยิ้มก็เถอะแต่มันไม่สดใสเลย ไม่น่าพูดถึงเรื่องนี้เลย กูนี้โง่จริงจัง
“เฮ้ยๆๆๆไม่เครียดดิๆ มาเที่ยวกันหนุกๆนะ ไม่เอาๆๆ”
มันพูดไปพลางยื่นมีทั้งสองข้างของมันมาจับมุมปากผมให้ยิ้มขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันยิ้มให้มันสบายใจมันก็ยิ้มให้ผมเหมือนกัน
“เดทวันนี้สนุกมาก ดีกว่าที่เคยมาจริงๆ”
“ฮ่ะๆ เดทมันใช้กับแฟน”
“งั้นเป็นเลยมั้ยละ”
“ฮ่ะๆ”
ผมหัวเราะน้อยๆให้กับคำพูดของมัน ผมมองหน้ามัน ถึงคำถามน้ำเสียงจะดูเล่นๆ แต่สายตานั้นกลับจริงจัง ผมยิ้มน้อยๆให้กลับมัน
“ใกล้แล้วเรย์ อีกนิดเดียว ถ้าฉันมั่นใจจริงๆแล้ว ฉันสัญญาว่าจะให้ทั้งหมดเลย”
“ผมรอได้ครับ...ทาม”
มันยิ้มอ่อนโยนให้ผม มือใหญ่นั้นไล่ค่อยๆลงมาเรื่อยจนถึงริมฝีปากของผม เรย์โน้มตัวลงมาจูบผมซึ่งผมก็หลับตารับสัมผัสของมันอย่างง่ายดาย เราผละออกจากกันก็ยังเขินเหมือนเดิมไม่ชินจริงๆนะแล้วคราวนี้ที่สาธารณะด้วย ดีว่าคนไม่ค่อยเดินมาทางนี้แล้วคงไปรอดูขบวนกันหมด ดูนาฬิกาก็จวนจะถึงเวลาขบวนแล้ว มันดูกระตือรือร้นมากรีบดึงผมลุกขึ้น บอกเดี๋ยวมันไม่มีที่ดู นายสูงจะตายยืนข้างหลังก็เห็น มืนยื่นมือมาจับผมถึงจะแปลกๆ แต่ยอมให้จับก็รู้สึกดีไปอีกแบบนะ
จริงๆนะ อีกนิดเดียว ทั้งใจ...ฉันให้นายจริงๆ....
ความคิดเห็น