ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Heart Beat Song จังหวะหัวใจใช่เธอ

    ลำดับตอนที่ #4 : วันที่ฝนตก โดนทิ้ง o[]o!!!ไอพวกเส็งเคร็งเอ้ย!!!

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ย. 49


    เอ่อ มาอัพแล้วนะคับ - -'' เมื่อวานเอารูปมาลงอย่างเดียวประมานว่าแอบขี้เกียจนิสนึง เพราะตอนนี้มานยาวง่ะ มีหวังพิมกานเมื่อย โฮ่ๆๆๆๆ ขอให้สนุกและติดตามต่อนะค้าบบบ!!! ^[]^



         "ยัยเบื๊อก! ตื่น ยัยเบื๊อก! ยัยเบื๊อกเมยาวี..ตื่น!!!"

    ฉันตื่นด้วยเสียงเรียกของตาแอม โอ๊ย..!!!ตามรังควานแต่เช้าคนเขาจะนอนสงบๆได้มะ เรื่องอะไรจะยอมตื่น ฉันยังคงหลับพลิ้มอยู่บนเตียง อย่างสบายใจเฉิบ เรียกได้ก็เรียกไป A_A ถือว่าโชคยังดีที่อย่างน้อยฉันก็มีห้องส่วนตัว ถึงมันจะกระจิ๋วหลิ๋วก็เหอะ!!!


         "จะตื่นไม่ตื่น!!"

         "อีกแปบนึงหน่า... (= =a^^) "

         "ตื่น!! ก็บอกให้ตื่นก็ตื่นไง นี่มัน 7 โมงแล้วนะ!!!"


    พระเจ้า!! 7 โมง แล้วนายจะมาเรียกฉันทำซากอะไรเนี่ย!! บ้ารึป่าว? เวลานัด 10 โมงนะ ฉันเอาหน้าซุกกับหมอนโดยไม่สนใจเสียงเรียกของตานั่น โฮะๆๆๆๆ ^O^


         "เฮ้ย! ไอเชา ยัยเบื๊อกไม่ยอมตื่น ทำยังไงกับของหน้าห้องดี?"


    หา!!! ของ? ของ...เดี๋ยวนะ ของ?....

        
         "ทิ้งไว้งี้แหละ เผื่อจะมีใครมาเก็บไป ฮ่าๆๆๆๆ.."


    อุ้ยตายว้ายกรี๊ดดด!!! สัมภาระฉัน.....ลืมไปเลย!!! ฉันรีบลุกผึ่งขึ้นจากที่นอนทันที


         "ห้ามใครยุ่งกับของๆฉันนะ!!!" ฉันประกาศกร้าวเสียงแข็ง พร้อมกับผลักอีตาแอม ออกไปให้พ้นทางแล้วแจ้นไปหน้าห้องทันที!!!


    ฉันมองสำรวจของทั้งหมดก่อนจะลงมือขนย้ายสรรพสิ่งเข้าห้อง พลางมองซ้ายมองขวา ตาบ้าทั้ง 4 มองฉันแล้วหัวเราะกันใหญ่ ชิ! ไอพวกผู้ชายเฮงซวย เห็นผู้หญิงลากของไม่คิดจะช่วยรึไง? แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันทำเองก็ได้!!!
     


    ฉันลำเรียงของเข้าห้องอย่างรวดเร็ว จนเหลือกล่องใส่สมุดโน๊ตเพลงที่แสนจะหนักมากกกกก...........!!!!!! ฉันยกเท่าไหร่ก็ยกไม่ขึ้น จะทำยังไงดี(โว้ยย!!!) ถ้ามีผู้ชายสักคน...สักคน.....ฉันหันไปมองหน้าเหล่าชายชาตรีทั้ง 4 ด้วยสายตาแสดงถึงความรู้สึกต้องการความช่วยเหลือ จากใครสักตัว เอ้ย! สักคน แต่...

    ควับ!

    โห...!!! พร้อมใจกันเดินหนี เยี่ยมมากกกก!!! สมแล้วที่เป็นสุภาพบุรุษเส็งเคร็ง!!! ไอพวกมีดีแค่หน้าตา หล่อแต่รูปจูบไม่หอม ชิชิชิ!!!!(- -*)

    สุดท้ายก็ต้อง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ปลงตกซะเถอะ!! เมยาวี หล่อนต้องจำใจทำเองแล้วล่ะ ฉันออกกำลังสุดชีวิตจนหน้าดำหน้าแดง เล่นเอาเจ้าพวกนั้นหัวเราะกันจนแทบจะขาดใจตาย ไอพวกชั่ว!!!



    ครืด.....ครืด.....ครืด

    สายเรียกเข้ารับอรุณ....คุณพี่แก้มนั่นเอง


         "ฮาโหล เมยาวีค่ะ ว่าไงค่ะคุณพี่แก้ม"

         "แหม..วันนี้ตื่นเช้าเชียว ^O^ เป็นไงจ๊ะ น้องเมย์ของครบมั๊ย? อ้อ..แล้วอยู่สบายดีรึป่าว?"

         "ก็ดีค่ะ (ดีจริงๆเล้ยยย - -'')"

         "อย่าลืมนัดนะค่ะ โทรมาเช็คแค่นี้แหละ บ้ายบายจ้า!! ^O^ "

    ฉันหันไปมองตัวเองในกระจก ตายแล้ว!! สภาพอนาถ - -'' รีบไปอาบน้ำดีกว่า ฉันเตรียมของเรียบร้อยก็เดินไปห้องน้ำ... เต็ม!! เฮ้ย! ใครอยู่ฟร่ะ


       เอ่อ..เดี๋ยวมาต่อครับ อย่าอารมณ์ค้างประมานว่าเวลาหมด
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×