ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันทำงาน
วันทำาน
>>>>>>//////<<<<<<
>>>>> โรพยาบาล
"สวัสีรับ / สวัสี่ะ” ำทัทายันในอนเ้า่อนเวลาทำานอหมอ พยาบาลและเ้าหน้าที่ฝ่าย่า ๆ
เอ้ยนั่นหมอใหม่ที่มาฝึานนี่ โอปป้า มาเลย
หมอใหม่านีเว่อร์
อมีเวรทุวันถ้าหมอะน่ารันานี้
อพบหมอ่วนอนนี้ใะวายยยยย
“สาว ๆ ทำาน ๆ ้า” หัวหน้าพยาบาลให้สิลูน้อหลัเพ้อถึหมอปริ์อยู่เป็นนานสอนาน
“ทราบร่า” เหล่าพยาบาลทำหน้ายู่ใส่ัน่อนวแ
หมอปริ์เริ่มานวันแร ไ้อยู่ห้อรวหมายเล 3 ามที่พี่หมอล้วยแ้ไว้ั้แ่เมื่อวาน วันนี้มีนไ้่อน้าบาา ทำให้ารทำานรึ่วันแรำเนินไปอย่าสบาย ๆ มอูนาฬิา้อมือใล้เที่ยแล้ว หมอปริ์บันทึ้อมูลนไ้นล่าสุอยู่่อนะออไปทาน้าวเที่ย วันนี้วันแรอทานที่โรอาหารอโรพยาบาลแล้วันนะ
“สวัสีรับุหมอ”
“สวัสีรับ เป็นอะไรมารับ” น่าอายะมั ปริ์ไม่ไ้เยหน้าึ้นมาูมัวแ่บันทึ้อมูลนไ้ราย่อนอยู่
“เอ่อ…ุธารา มาหาหมอเหรอรับ เอ้ย แผลเป็นไบ้ารับ” ะะุะัทำไมเนี๊ยะหมอปริ์ เาแอบบ่นัวเอในใ
“ใเย็นรับุหมอ ผมมารับยา ามที่หมอแนะนำรับ และมารับหมอไปิน้าวเที่ย้วย นี่ใล้เที่ยแล้ว ออไปันเลยไหมรับ ”
".........."
"ะ อะไรรับหมอ เที่ยแล้วนะ ้อหน้าผมทำไมเนี๊ยะ "ธาราพูััหวะาร้อหน้าอหมอปริ์ ที่ทำหน้า ๆ อยู่
“รับ อเ็บอแปบนึนะรับ ”
“ผมรอ้านอนะหมอ” พอบอนในห้อเสร็ ธาราเินออมารอหน้าห้อรว
ท่านมาหาหมอเหรอวะ
ทำไมมานั่รนี้ไม่ไปหาหมอธารล่ะ
รึมานั่รอใร
“ไปันรับ พร้อมแล้ว”
“รอธารแปบนึนะ นั่นไำลัวิ่มาแล้ว” หมอธารที่เพิ่ออมาาลิฟ์ วิ่รมายั 2 หนุ่มที่ แผน OPD อโรพยาบาลทันที
“ไปินร้าน้าหน้านี่แหละ พี่สั่ไว้แล้ว”
“รับ / รับ” ธารับปริ์พูึ้นเือบะพร้อมัน
》》》》》♡☆♡《《《《《
“ปริ์ ทานไ้ไหม” ธาราถามเพราะมีแ่เมนูอาหารทะเล และเหมือนะเผ็้วยเาลืมบอทาร้านไปว่าไม่ให้ทำเผ็
“ทานไ้รับ ผมอบอาหารทะเล ” ปริ์อบไปอย่าริใ เพราะอบริ ๆ นี่นา ะิรที่รสัเินไปนี่แหละที่เป็นปัหา แ่หมอปริฯ้ไม่ไ้พู่อเพราะเรใ
“ลมอะไร พัพา 2 พี่น้อให้มาทาน้าวพร้อมัน๊ะ ปิเห็นพี่ไม่เห็นน้อ เห็นน้อไม่เห็นพี่ ” เ๊แววเ้าอร้านแอบแว 2 พี่น้อ
“วันนี้ว่ารันน่ะรับ” ธาราบอไปามวามที่เือบริ
“นี่หมอมาใหม่เหรอะุธาร น่ารััเลย สวยว่าผู้หิอย่าเ๊อีนะ”
‘เ๊แววรับ ผมหล่อรับอยาะโนั ๆ ใส่หูเ๊แววสุ ๆ เลยอนนี้ ‘
“รับ ผมหมอปริ์ เพิ่มาไ้ 2 วันรับ”
“หมอหล่อแบบนี้เ๊น่าป่วยวันละหลาย ๆ รอบว่าไหมุธารา”
“เ๊็พูเินไปนะรับ แ่สาว ๆ ที่โรพยาบาลผมนี่อยามีเวรทุวันที่รับาราหมอปริ์เลยนะรับ หึหึ” ธารอบแทนพี่ายที่นั่เียบมอหน้าหมอปริ์เป็นพั ๆ
“ำแหน่แม่บ้านว่าไหมะหมอธาร”
“เิรับประทานอาหารให้อร่อยนะะ เ๊ไปรับลู้า่อน” เ๊รีบเินออไปเมื่อมีลู้าลุ่มให่เ้ามา
》》》》》♡☆♡《《《《《
“อบุนะรับุธาราสำหรับมื้อเที่ย อัวไปทำาน่อนนะรับ”
“รับ ไว้เอันนะรับ ”
‘ไว้เอัน….้อมีรั้่อไปินะ’
ปริ์ิในใ ผู้ายนนีู้น่าลัวั อบทำเสียุใส่เา แ่ไม่ไ้ิใอะไรเารีบลาธารา แล้วเินเ้าโรพยาบาลพร้อมับธาร แล้วแยย้ายันไปทำาน
“นายรับมีประุมบ่ายโมรึ่ที่โรานนะรับ” นพแ้ผู้เป็นนาย ที่ำลันั่อมยิ้มอยู่้านหลั
“อารม์ีันะรับนาย ”
“เออ รีบไปนี่บ่ายโมล่ะ มึอย่ามารู้ี” ธาราบ่ายเบี่ย
“ผมหวัว่าทุฝ่ายะ ่วยันให้านออมาทันเวลา ส่ามออร์เอ ล็อนี้นะรับ ผมรู้ว่าาน่วน านเร่ แ่ถ้าเราทำทัน ส่ออไปประเทศนี้และอีหลาย ๆ ประเทศ ็ะทำให้าวบ้านมีรายไ้เพิ่มึ้น้วย บอพนัานผมเพิ่ม่า โอทีให้ ู 2 หัวหน้าฝ่ายทุฝ่ายัารามนี้นะรับ เลิประุมรับ”
》》》》》♡☆♡《《《《《
>>>>> บ้านพัหมอ 19.00 น.
ปริ์ำลัเรียมะทำ้าว้มุ้ สำหรับอาหารเย็นวันนี้เพราะเาไ้ื้ออสมาไว้แล้วั้แ่เมื่อวาน
๊อ ๆ ๆ เสียเาะประูัึ้นหน้าบ้าน
“ใรมาหาเวลานี้” ปริ์อสสัยไม่ไ้เพราะเายัไม่ไ้สนิทับใรเลย หรือะเป็นหมอล้วย
“อ้าวุธารา มาไ้ไรับ”
“มาวนหมอไปทาน้าวเย็นรับ”
“ไม่เป็นไรรับ ปริ์เอ้ยผม ำลัะทำ้าว้มุ้ ุธาราทาน้วยันไหมรับ แ่รอหน่อยนะรับ” ปริะแทนื่อัวเอับผู้ใหืที่เาสนิทนเป็นนิสัย
“รับ พอีเลยไม่้อออไป้านอ” ธารราไม่ปล่อยโอาสนั้นให้หลุลอยไป เาไม่ปิเสธอยู่แล้ว
>>>>> 30 นาทีผ่านไป
หมอปริ์ั้าว้มุ้ ออมา 2 ถ้วยสำหรับแที่มาโยไม่ไ้เิ้วย 1 น ทั้สอน็นั่ทาน้าว้มโยไม่มีใรพูอะไร
“อร่อยัรับ ออีถ้วยไ้ไหม” ธารามอุหมอ้วยสายาอ้อน ๆ ไม่รู้้าว้มอร่อยหรือว่าไ้นั่ินสอนับหมอปริ์ันแน่
“ไ้รับ แผลเป็นไบ้ารับ” หมอปริ์ลุไปั้าว้มให้ับธาราอีถ้วย
“็ีนะ ไม่เ็บแล้วเินไ้ปิ แ่้อล้าแผลทุวัน หมอธารทำให้ ั้นวันนี้หมอล้าให้ผมนะ หมายถึล้าแผลน่ะรับ” สสัยหมอปริ์ทำหน้า ธาราเลยรีบอธิบายเพิ่มเิม็พูลุมเรือเอนี่นา
หลัิน้าวเสร็หมอปริ์็ล้าแผลให้ธารา่อนแล้ว่อยไปล้าถ้วยในรัว
“อูทีวีหน่อยนะหมอ”
“ามสบายรับ” หมอปริ์ปล่อยให้ธารานอนูทีวีที่ห้อรับแ เา็เ้าห้อบันทึ้อมูลารปิบัิาน ผ่านไปเือบ 2 ั่วโม หมอปริ์ออมาูว่าธาราออไปรึยั แ่ันมาเห็นนนอนหลับ ให้ทีวีเป็นนูัวเอะั้น
“ุธารารับ ลับบ้านรับ ”
“อื้อออ….” บ่บอว่ารำา
“ุธารา ื่นรับ”
“ไม่เอา ะนอนนอนนี่แหละ” นโนปลุทำเสียไม่่อยพอใที่โนรบวน
“เอ้ย !! ุธาราปล่อยผมนะ” หมอปริ์ใที่ถูว้าัวลไปอ เาิ้นหวัหลุาอ้อมออธารา
“อ้าว !! ุหมอเอเหรอ ผมอโทษนะรับ” ธารายิ้มอย่าพอใที่แอบอุหมอไ้
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรรับ” ปริ์ใอยู่บ้าที่เิเหุาร์นี้ึ้น
“ผมแ่ะมาปลุุธาราลับบ้านรับ” ปริ์พูเสียเบาในอ้อมออธารา
“ผมอนอนที่นี่ไ้ไหมรับ ี้เียับรถลับบ้าน ฝนแล้ว้วย” ธาราพูเอสรุปเอ แล้วหมอปริ์ะทำอะไรไ้ล่ะ
“นอน็นอนรับ เี๋ยวผมัห้อนอนให้”
“ผมนอนรนี้แหละรับ ไม่รบวนุหมอมาหรอ”
“็ไ้รับ อนนี้ปล่อยผม่อนรับ”
“อโทษรับ” ธาราบออโทษนัวเล็อีรั้่อนะปล่อยหมอให้เป็นอิสระ ็เาไม่ไ้อยาปล่อยหมอปริ์
“ฝันีนะรับ” หมอปริ์เินไปหาผ้าห่ม มาให้ลัวะไม่สบายเพราะืนนี้ฝน้วย
>>>>> 07.30 น.
เ้าแล้วธารา็ยัไม่ื่น หมอปริ์อาบน้ำแ่ัวเสร็ ็เรียมัวไปทำานถึไ้มาปลุธาราอีรั้
“ุธารารับ ุธารา สายแล้วนะรับ ุนี่มันน่าีริ ๆ เลย”
“อืมมมม..ใรมาปลุแ่เ้าวะเนี๊ยะ บอแล้วไไม่มีาน่วนไม่้อมารบวน” ธาราไม่ยอมลืมาึ้นมาูเลยว่าัวเออยู่ที่ไหนัน นอนบ้านเายัมาว่าให้เาอี นแ่็ยับ่นยุนั่นแหละ
“ถ้าไม่ื่นะเอาน้ำมาสาละนะ” หมอปริ์เินไปเอาวน้ำในู้เย็นมาแนบบนแ้มอธาราทำเอานหลับถึับสะุ้ื่นทันที หมอปริ์แอบสมน้ำหน้าในใ อแเป็นเ็ีนั
“เอ้ยไรวะ ใรัน ไอ้นพมึแลู้เหรอ” นโนแล้โวยวายให่ สสัยิว่านอนอยู่บ้านมั้ ธาราื่นมาเห็นหมอปริ์็ทำท่าใ
“อ้าวหมอเอเหรอ มาบ้านผมทำไมแ่เ้ารับ”
‘เอ่อนี่ธารายัไม่ื่นสินะเทราหัวีไหมน้ำน่ะ’
“ผมไปทำานแล้วนะรับ นอน่อ็ไ้แ่ล็อบ้านให้้วยนะ ไปทำานแล้วรับ” ผมไม่ไ้สนใรีบบอลาแล้วออไปทำาน ใรอยานอน่อ็นอนวันนี้ผมมีเวรเ้า
“อาหารเ้าบนโ๊ะนะรับ”
“เออ เมื่อืนเรานอนที่บ้านหมอปริ์นี่หว่า” ธาราิถึเรื่อเมื่อืน็ยิ้มอย่าพอใ
“น่ารัไปไหมหมอ เรียมอาารเ้าไว้ให้้วย”
Diary : ผ่านไปอีวัน เป็นหมอนี่็สนุีเหมือนันนะ เลือเรียนไม่ผิริ ๆ –วันนี้มีนเือบะแปลหน้ามานอน้วย เอ้ย มานอนที่บ้าน้วย (โฟาหน้าทีวี)
>>>>>>>> 1 เือนผ่านไป <<<<<<<<
@06:10 บัี XXX-X-XX099-7 : เินเ้า +30,000.00 บาท ยอเินที่ใ้ไ้ xxx,xxx.xxบาท
@06:29 บัี XXX-X-XX099-7 : เินเ้า +80,000.00 บาท ยอเินที่ใ้ไ้ xxx,xxx.xxบาท
!!!!@#$^%&€£&;%$÷¥฿&;%#@!!!!
ิ๊ ิ๊
หมปริ์หยิบโทรศัพท์ ึ้นมาูเพราะยัไม่ถึเวลาื่นนอน แ่มีเสีย้อวามัมารบวนแ่เ้าเลย
“โอ้ย !! ้อวามอะไรนัหนาเนี๊ยะ” หมปริ์ถึับหาย่วเลยทีเียว เินอะไรมามายนานี้วะ นั่เาหัวัวเอใระให้ำอบไ้นี่ หมอปริ์ื่นเ็มารีบอาบน้ำะไปถามพี่หมอธารับพี่หมอล้วยู เผื่อไ้ำอบอุส่าห์มีเวรบ่าย ื่นเ้านไ้เฮ้อ
》》》》》♡☆♡《《《《《
>>>>>> 08.00
“ผอ.อยู่ในห้อไหมรับ” หมอปริ์มาถึ้รไปที่ห้ออหมอธารทันที เาถามพยาบาลที่อยู่หน้าห้อ
“อยู่่ะ” เสียใส ๆ าเลาหน้าห้อ ผอ.โรพยาบาล
“อบุรับ” หมอปริ์เ้าไปในห้อ็เอหมอธารนั่ที่โ๊ะทำานพอี
“อ้าวหมอปริ์วันนี้เวรบ่ายนี่ มาทำอะไรแ่เ้ารับ” รประเ็นมาอบุหมอธารเปิประเ็น่อนหมอปริ์
“เินอะไรรับ เยอะแยะนานี้” หมอปริ์็ไม่รอ้ายื่น้อวามเินเ้าบัีให้หมอธารูแทนำอบ
“อ้าว็พี่บอแล้วว่าฝึานที่นี่ไ้เินเือน้วยไ” นี่ือำอบาหมอธาร
“แ่มันมาเินไปนะรับ ทั้เินทุนทั้เินเือน” หมอปริ์มวิ้วผูโบ
“รับไปเหอะ นที่มาฝึานทุน็ไ้เท่านี้แหละ ไ้ไม่ถึรึ่อพวหมอริ ๆ นะนั่น”
“รับ” หมอปริรับำแบบ ๆ
“พี่ธารรับ เมื่อไหร่ผมะไ้พบท่านัทีรับ” เมื่อมาถึที่นี่แล้ว หมอปริ์็อยาเอนที่มีบุุับเา
“อ้าว ล้วยยัไม่แ้ปริ์เหรอ ว่าประมาลาเือนท่านะเ้ามามีประุมผู้ถือหุ้นับะรรมาร้วย ”
“ยัไม่ไ้บอรับ สสัยพี่หมอล้วยลืม”
“ไม่รบวนพี่หมอธารแล้วรับ อบุมานะรับ”
หลับอลาหมอธารหมอปริ์็แวะไปหาพี่หมอล้วยแปบนึ ่อนลับบ้านพั เพราะวันนี้เวรบ่ายมีเวลาพัอีหลายั่วโม
@@อนที่ 3 แล้วนะะะมีนเ้ามาอ่านบ้ามั๊ยน๊า......
>>>>>>//////<<<<<<
>>>>> โรพยาบาล
"สวัสีรับ / สวัสี่ะ” ำทัทายันในอนเ้า่อนเวลาทำานอหมอ พยาบาลและเ้าหน้าที่ฝ่าย่า ๆ
เอ้ยนั่นหมอใหม่ที่มาฝึานนี่ โอปป้า มาเลย
หมอใหม่านีเว่อร์
อมีเวรทุวันถ้าหมอะน่ารันานี้
อพบหมอ่วนอนนี้ใะวายยยยย
“สาว ๆ ทำาน ๆ ้า” หัวหน้าพยาบาลให้สิลูน้อหลัเพ้อถึหมอปริ์อยู่เป็นนานสอนาน
“ทราบร่า” เหล่าพยาบาลทำหน้ายู่ใส่ัน่อนวแ
หมอปริ์เริ่มานวันแร ไ้อยู่ห้อรวหมายเล 3 ามที่พี่หมอล้วยแ้ไว้ั้แ่เมื่อวาน วันนี้มีนไ้่อน้าบาา ทำให้ารทำานรึ่วันแรำเนินไปอย่าสบาย ๆ มอูนาฬิา้อมือใล้เที่ยแล้ว หมอปริ์บันทึ้อมูลนไ้นล่าสุอยู่่อนะออไปทาน้าวเที่ย วันนี้วันแรอทานที่โรอาหารอโรพยาบาลแล้วันนะ
“สวัสีรับุหมอ”
“สวัสีรับ เป็นอะไรมารับ” น่าอายะมั ปริ์ไม่ไ้เยหน้าึ้นมาูมัวแ่บันทึ้อมูลนไ้ราย่อนอยู่
“เอ่อ…ุธารา มาหาหมอเหรอรับ เอ้ย แผลเป็นไบ้ารับ” ะะุะัทำไมเนี๊ยะหมอปริ์ เาแอบบ่นัวเอในใ
“ใเย็นรับุหมอ ผมมารับยา ามที่หมอแนะนำรับ และมารับหมอไปิน้าวเที่ย้วย นี่ใล้เที่ยแล้ว ออไปันเลยไหมรับ ”
".........."
"ะ อะไรรับหมอ เที่ยแล้วนะ ้อหน้าผมทำไมเนี๊ยะ "ธาราพูััหวะาร้อหน้าอหมอปริ์ ที่ทำหน้า ๆ อยู่
“รับ อเ็บอแปบนึนะรับ ”
“ผมรอ้านอนะหมอ” พอบอนในห้อเสร็ ธาราเินออมารอหน้าห้อรว
ท่านมาหาหมอเหรอวะ
ทำไมมานั่รนี้ไม่ไปหาหมอธารล่ะ
รึมานั่รอใร
“ไปันรับ พร้อมแล้ว”
“รอธารแปบนึนะ นั่นไำลัวิ่มาแล้ว” หมอธารที่เพิ่ออมาาลิฟ์ วิ่รมายั 2 หนุ่มที่ แผน OPD อโรพยาบาลทันที
“ไปินร้าน้าหน้านี่แหละ พี่สั่ไว้แล้ว”
“รับ / รับ” ธารับปริ์พูึ้นเือบะพร้อมัน
》》》》》♡☆♡《《《《《
“ปริ์ ทานไ้ไหม” ธาราถามเพราะมีแ่เมนูอาหารทะเล และเหมือนะเผ็้วยเาลืมบอทาร้านไปว่าไม่ให้ทำเผ็
“ทานไ้รับ ผมอบอาหารทะเล ” ปริ์อบไปอย่าริใ เพราะอบริ ๆ นี่นา ะิรที่รสัเินไปนี่แหละที่เป็นปัหา แ่หมอปริฯ้ไม่ไ้พู่อเพราะเรใ
“ลมอะไร พัพา 2 พี่น้อให้มาทาน้าวพร้อมัน๊ะ ปิเห็นพี่ไม่เห็นน้อ เห็นน้อไม่เห็นพี่ ” เ๊แววเ้าอร้านแอบแว 2 พี่น้อ
“วันนี้ว่ารันน่ะรับ” ธาราบอไปามวามที่เือบริ
“นี่หมอมาใหม่เหรอะุธาร น่ารััเลย สวยว่าผู้หิอย่าเ๊อีนะ”
‘เ๊แววรับ ผมหล่อรับอยาะโนั ๆ ใส่หูเ๊แววสุ ๆ เลยอนนี้ ‘
“รับ ผมหมอปริ์ เพิ่มาไ้ 2 วันรับ”
“หมอหล่อแบบนี้เ๊น่าป่วยวันละหลาย ๆ รอบว่าไหมุธารา”
“เ๊็พูเินไปนะรับ แ่สาว ๆ ที่โรพยาบาลผมนี่อยามีเวรทุวันที่รับาราหมอปริ์เลยนะรับ หึหึ” ธารอบแทนพี่ายที่นั่เียบมอหน้าหมอปริ์เป็นพั ๆ
“ำแหน่แม่บ้านว่าไหมะหมอธาร”
“เิรับประทานอาหารให้อร่อยนะะ เ๊ไปรับลู้า่อน” เ๊รีบเินออไปเมื่อมีลู้าลุ่มให่เ้ามา
》》》》》♡☆♡《《《《《
“อบุนะรับุธาราสำหรับมื้อเที่ย อัวไปทำาน่อนนะรับ”
“รับ ไว้เอันนะรับ ”
‘ไว้เอัน….้อมีรั้่อไปินะ’
ปริ์ิในใ ผู้ายนนีู้น่าลัวั อบทำเสียุใส่เา แ่ไม่ไ้ิใอะไรเารีบลาธารา แล้วเินเ้าโรพยาบาลพร้อมับธาร แล้วแยย้ายันไปทำาน
“นายรับมีประุมบ่ายโมรึ่ที่โรานนะรับ” นพแ้ผู้เป็นนาย ที่ำลันั่อมยิ้มอยู่้านหลั
“อารม์ีันะรับนาย ”
“เออ รีบไปนี่บ่ายโมล่ะ มึอย่ามารู้ี” ธาราบ่ายเบี่ย
“ผมหวัว่าทุฝ่ายะ ่วยันให้านออมาทันเวลา ส่ามออร์เอ ล็อนี้นะรับ ผมรู้ว่าาน่วน านเร่ แ่ถ้าเราทำทัน ส่ออไปประเทศนี้และอีหลาย ๆ ประเทศ ็ะทำให้าวบ้านมีรายไ้เพิ่มึ้น้วย บอพนัานผมเพิ่ม่า โอทีให้ ู 2 หัวหน้าฝ่ายทุฝ่ายัารามนี้นะรับ เลิประุมรับ”
》》》》》♡☆♡《《《《《
>>>>> บ้านพัหมอ 19.00 น.
ปริ์ำลัเรียมะทำ้าว้มุ้ สำหรับอาหารเย็นวันนี้เพราะเาไ้ื้ออสมาไว้แล้วั้แ่เมื่อวาน
๊อ ๆ ๆ เสียเาะประูัึ้นหน้าบ้าน
“ใรมาหาเวลานี้” ปริ์อสสัยไม่ไ้เพราะเายัไม่ไ้สนิทับใรเลย หรือะเป็นหมอล้วย
“อ้าวุธารา มาไ้ไรับ”
“มาวนหมอไปทาน้าวเย็นรับ”
“ไม่เป็นไรรับ ปริ์เอ้ยผม ำลัะทำ้าว้มุ้ ุธาราทาน้วยันไหมรับ แ่รอหน่อยนะรับ” ปริะแทนื่อัวเอับผู้ใหืที่เาสนิทนเป็นนิสัย
“รับ พอีเลยไม่้อออไป้านอ” ธารราไม่ปล่อยโอาสนั้นให้หลุลอยไป เาไม่ปิเสธอยู่แล้ว
>>>>> 30 นาทีผ่านไป
หมอปริ์ั้าว้มุ้ ออมา 2 ถ้วยสำหรับแที่มาโยไม่ไ้เิ้วย 1 น ทั้สอน็นั่ทาน้าว้มโยไม่มีใรพูอะไร
“อร่อยัรับ ออีถ้วยไ้ไหม” ธารามอุหมอ้วยสายาอ้อน ๆ ไม่รู้้าว้มอร่อยหรือว่าไ้นั่ินสอนับหมอปริ์ันแน่
“ไ้รับ แผลเป็นไบ้ารับ” หมอปริ์ลุไปั้าว้มให้ับธาราอีถ้วย
“็ีนะ ไม่เ็บแล้วเินไ้ปิ แ่้อล้าแผลทุวัน หมอธารทำให้ ั้นวันนี้หมอล้าให้ผมนะ หมายถึล้าแผลน่ะรับ” สสัยหมอปริ์ทำหน้า ธาราเลยรีบอธิบายเพิ่มเิม็พูลุมเรือเอนี่นา
หลัิน้าวเสร็หมอปริ์็ล้าแผลให้ธารา่อนแล้ว่อยไปล้าถ้วยในรัว
“อูทีวีหน่อยนะหมอ”
“ามสบายรับ” หมอปริ์ปล่อยให้ธารานอนูทีวีที่ห้อรับแ เา็เ้าห้อบันทึ้อมูลารปิบัิาน ผ่านไปเือบ 2 ั่วโม หมอปริ์ออมาูว่าธาราออไปรึยั แ่ันมาเห็นนนอนหลับ ให้ทีวีเป็นนูัวเอะั้น
“ุธารารับ ลับบ้านรับ ”
“อื้อออ….” บ่บอว่ารำา
“ุธารา ื่นรับ”
“ไม่เอา ะนอนนอนนี่แหละ” นโนปลุทำเสียไม่่อยพอใที่โนรบวน
“เอ้ย !! ุธาราปล่อยผมนะ” หมอปริ์ใที่ถูว้าัวลไปอ เาิ้นหวัหลุาอ้อมออธารา
“อ้าว !! ุหมอเอเหรอ ผมอโทษนะรับ” ธารายิ้มอย่าพอใที่แอบอุหมอไ้
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรรับ” ปริ์ใอยู่บ้าที่เิเหุาร์นี้ึ้น
“ผมแ่ะมาปลุุธาราลับบ้านรับ” ปริ์พูเสียเบาในอ้อมออธารา
“ผมอนอนที่นี่ไ้ไหมรับ ี้เียับรถลับบ้าน ฝนแล้ว้วย” ธาราพูเอสรุปเอ แล้วหมอปริ์ะทำอะไรไ้ล่ะ
“นอน็นอนรับ เี๋ยวผมัห้อนอนให้”
“ผมนอนรนี้แหละรับ ไม่รบวนุหมอมาหรอ”
“็ไ้รับ อนนี้ปล่อยผม่อนรับ”
“อโทษรับ” ธาราบออโทษนัวเล็อีรั้่อนะปล่อยหมอให้เป็นอิสระ ็เาไม่ไ้อยาปล่อยหมอปริ์
“ฝันีนะรับ” หมอปริ์เินไปหาผ้าห่ม มาให้ลัวะไม่สบายเพราะืนนี้ฝน้วย
>>>>> 07.30 น.
เ้าแล้วธารา็ยัไม่ื่น หมอปริ์อาบน้ำแ่ัวเสร็ ็เรียมัวไปทำานถึไ้มาปลุธาราอีรั้
“ุธารารับ ุธารา สายแล้วนะรับ ุนี่มันน่าีริ ๆ เลย”
“อืมมมม..ใรมาปลุแ่เ้าวะเนี๊ยะ บอแล้วไไม่มีาน่วนไม่้อมารบวน” ธาราไม่ยอมลืมาึ้นมาูเลยว่าัวเออยู่ที่ไหนัน นอนบ้านเายัมาว่าให้เาอี นแ่็ยับ่นยุนั่นแหละ
“ถ้าไม่ื่นะเอาน้ำมาสาละนะ” หมอปริ์เินไปเอาวน้ำในู้เย็นมาแนบบนแ้มอธาราทำเอานหลับถึับสะุ้ื่นทันที หมอปริ์แอบสมน้ำหน้าในใ อแเป็นเ็ีนั
“เอ้ยไรวะ ใรัน ไอ้นพมึแลู้เหรอ” นโนแล้โวยวายให่ สสัยิว่านอนอยู่บ้านมั้ ธาราื่นมาเห็นหมอปริ์็ทำท่าใ
“อ้าวหมอเอเหรอ มาบ้านผมทำไมแ่เ้ารับ”
‘เอ่อนี่ธารายัไม่ื่นสินะเทราหัวีไหมน้ำน่ะ’
“ผมไปทำานแล้วนะรับ นอน่อ็ไ้แ่ล็อบ้านให้้วยนะ ไปทำานแล้วรับ” ผมไม่ไ้สนใรีบบอลาแล้วออไปทำาน ใรอยานอน่อ็นอนวันนี้ผมมีเวรเ้า
“อาหารเ้าบนโ๊ะนะรับ”
“เออ เมื่อืนเรานอนที่บ้านหมอปริ์นี่หว่า” ธาราิถึเรื่อเมื่อืน็ยิ้มอย่าพอใ
“น่ารัไปไหมหมอ เรียมอาารเ้าไว้ให้้วย”
Diary : ผ่านไปอีวัน เป็นหมอนี่็สนุีเหมือนันนะ เลือเรียนไม่ผิริ ๆ –วันนี้มีนเือบะแปลหน้ามานอน้วย เอ้ย มานอนที่บ้าน้วย (โฟาหน้าทีวี)
>>>>>>>> 1 เือนผ่านไป <<<<<<<<
@06:10 บัี XXX-X-XX099-7 : เินเ้า +30,000.00 บาท ยอเินที่ใ้ไ้ xxx,xxx.xxบาท
@06:29 บัี XXX-X-XX099-7 : เินเ้า +80,000.00 บาท ยอเินที่ใ้ไ้ xxx,xxx.xxบาท
!!!!@#$^%&€£&;%$÷¥฿&;%#@!!!!
ิ๊ ิ๊
หมปริ์หยิบโทรศัพท์ ึ้นมาูเพราะยัไม่ถึเวลาื่นนอน แ่มีเสีย้อวามัมารบวนแ่เ้าเลย
“โอ้ย !! ้อวามอะไรนัหนาเนี๊ยะ” หมปริ์ถึับหาย่วเลยทีเียว เินอะไรมามายนานี้วะ นั่เาหัวัวเอใระให้ำอบไ้นี่ หมอปริ์ื่นเ็มารีบอาบน้ำะไปถามพี่หมอธารับพี่หมอล้วยู เผื่อไ้ำอบอุส่าห์มีเวรบ่าย ื่นเ้านไ้เฮ้อ
》》》》》♡☆♡《《《《《
>>>>>> 08.00
“ผอ.อยู่ในห้อไหมรับ” หมอปริ์มาถึ้รไปที่ห้ออหมอธารทันที เาถามพยาบาลที่อยู่หน้าห้อ
“อยู่่ะ” เสียใส ๆ าเลาหน้าห้อ ผอ.โรพยาบาล
“อบุรับ” หมอปริ์เ้าไปในห้อ็เอหมอธารนั่ที่โ๊ะทำานพอี
“อ้าวหมอปริ์วันนี้เวรบ่ายนี่ มาทำอะไรแ่เ้ารับ” รประเ็นมาอบุหมอธารเปิประเ็น่อนหมอปริ์
“เินอะไรรับ เยอะแยะนานี้” หมอปริ์็ไม่รอ้ายื่น้อวามเินเ้าบัีให้หมอธารูแทนำอบ
“อ้าว็พี่บอแล้วว่าฝึานที่นี่ไ้เินเือน้วยไ” นี่ือำอบาหมอธาร
“แ่มันมาเินไปนะรับ ทั้เินทุนทั้เินเือน” หมอปริ์มวิ้วผูโบ
“รับไปเหอะ นที่มาฝึานทุน็ไ้เท่านี้แหละ ไ้ไม่ถึรึ่อพวหมอริ ๆ นะนั่น”
“รับ” หมอปริรับำแบบ ๆ
“พี่ธารรับ เมื่อไหร่ผมะไ้พบท่านัทีรับ” เมื่อมาถึที่นี่แล้ว หมอปริ์็อยาเอนที่มีบุุับเา
“อ้าว ล้วยยัไม่แ้ปริ์เหรอ ว่าประมาลาเือนท่านะเ้ามามีประุมผู้ถือหุ้นับะรรมาร้วย ”
“ยัไม่ไ้บอรับ สสัยพี่หมอล้วยลืม”
“ไม่รบวนพี่หมอธารแล้วรับ อบุมานะรับ”
หลับอลาหมอธารหมอปริ์็แวะไปหาพี่หมอล้วยแปบนึ ่อนลับบ้านพั เพราะวันนี้เวรบ่ายมีเวลาพัอีหลายั่วโม
@@อนที่ 3 แล้วนะะะมีนเ้ามาอ่านบ้ามั๊ยน๊า......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น