หัวใจในเงาเพชร

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4: เส้นแบ่งระหว่างนายกับลูกจ้าง

น้ำใสเริ่มปรับตัวเข้ากับงานของเธอในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวของโทมัสได้บ้างแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกได้ชัดเจนคือ โทมัสไม่ได้มองเธอเป็น "คน" มากเท่ากับมองเธอเป็น "เครื่องมือ"

เขาเป็นคนเย็นชา สั่งงานเธอโดยไม่สนว่าเธอจะเหนื่อยหรือไม่ เขาต้องการให้ทุกอย่างถูกต้องและไม่มีข้อผิดพลาด

บางครั้งเขาก็สั่งให้เธอทำงานดึกโดยไม่สนใจว่าเธอจะได้พักผ่อนหรือไม่ บางครั้งเขาก็เรียกใช้เธอในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่คนอื่นทำแทนได้ เช่น หยิบน้ำให้ หรือจัดโต๊ะทำงานใหม่ทั้งที่ไม่ได้มีความจำเป็น

น้ำใสพยายามอดทน เธอรู้ดีว่าชีวิตของเธอไม่ได้มีทางเลือกมากนัก แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาใช้อำนาจข่มขู่ได้ง่ายๆ

และวันนี้ก็คือวันที่เธอจะเริ่มวาง "เส้นแบ่ง" ระหว่างตัวเธอกับเขา


---



เช้าวันใหม่ น้ำใสเดินเข้ามาในห้องทำงานของโทมัสพร้อมเอกสารที่เธอเตรียมไว้

"คุณโทมัส นี่คือตารางงานสำหรับอาทิตย์นี้ค่ะ"

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ของเขา รับแฟ้มเอกสารไปเปิดดูแวบหนึ่งก่อนจะปิดลง

"แก้ใหม่" เขาสั่งเสียงเรียบ

น้ำใสเลิกคิ้วขึ้น "มีอะไรผิดพลาดเหรอคะ?"

"ฉันไม่ชอบมัน"

เธอขมวดคิ้ว "แต่นี่เป็นตารางที่คุณสั่งเองเมื่อวานนี้นะคะ"

โทมัสมองเธอด้วยสายตาเย็นชา "เธอเป็นลูกจ้าง ฉันเป็นนายจ้าง ถ้าฉันบอกให้แก้ เธอก็ต้องแก้"

น้ำใสกัดฟันแน่น หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เธอรู้ว่าโทมัสเป็นคนเอาแต่ใจ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะใช้อำนาจข่มเธอแบบนี้

"ขอโทษนะคะ แต่ฉันคิดว่าคุณควรให้เหตุผลมากกว่านี้ ไม่ใช่แค่คำสั่งลอยๆ"

ดวงตาของโทมัสหรี่ลง "เธอกำลังเถียงฉันเหรอ?"

"ฉันแค่ต้องการเหตุผลค่ะ"

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้

"เธอเป็นผู้ช่วยของฉัน งานของเธอคือทำตามคำสั่ง ไม่ใช่ซักถาม"

น้ำใสสูดลมหายใจลึก "ฉันเป็นผู้ช่วย ไม่ใช่เครื่องมือค่ะ"

โทมัสมองเธอนิ่งๆ ราวกับไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูดแบบนี้กับเขา


---



บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียด น้ำใสยืนจ้องโทมัสโดยไม่หลบสายตา

"คุณอาจจะเคยชินกับการที่ทุกคนทำตามคำสั่งโดยไม่ถามเหตุผล" เธอกล่าวช้าๆ "แต่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น"

โทมัสหัวเราะในลำคอ "เธอกล้าดีนะ"

"ฉันไม่ได้กล้า ฉันแค่ต้องการให้คุณปฏิบัติกับฉันในฐานะมนุษย์ ไม่ใช่แค่ลูกจ้างที่ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย"

ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเคาะกับโต๊ะเบาๆ

"งั้นเธอจะทำยังไง?"

"ฉันจะทำงานให้คุณเต็มที่ แต่ฉันต้องการเหตุผลที่สมเหตุสมผลสำหรับทุกคำสั่ง"

โทมัสจ้องเธออย่างพินิจพิจารณา ก่อนจะพูดขึ้นช้าๆ "เธอไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ"


---



หลังจากเหตุการณ์นั้น โทมัสไม่ได้เปลี่ยนเป็นคนที่อ่อนโยนขึ้นในทันที แต่เขาก็เริ่มให้เหตุผลกับคำสั่งของเขามากขึ้น

น้ำใสสังเกตว่า เขายังเย็นชาเหมือนเดิม แต่บางครั้งเขาก็ดูเหมือนจะให้ความเคารพต่อเธอมากขึ้นเล็กน้อย

วันหนึ่ง ขณะที่น้ำใสกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องของเธอ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

เธอเปิดออกและพบว่าโทมัสยืนอยู่ที่หน้าประตู

"พรุ่งนี้ฉันต้องไปประชุมที่โรงแรม XX เธอช่วยเตรียมเอกสารให้ฉันหน่อย"

น้ำใสพยักหน้า "ได้ค่ะ"

เธอคิดว่ามันเป็นคำสั่งปกติ แต่แล้วโทมัสก็พูดขึ้นต่อ

"และฉันอยากให้เธอไปด้วย"

น้ำใสชะงัก "ฉัน?"

"ใช่ เธอจะได้เรียนรู้งาน"

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาให้เหตุผลก่อนออกคำสั่ง น้ำใสยิ้มบางๆ ก่อนจะพยักหน้า "ได้ค่ะ ฉันจะเตรียมตัว"


---



แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโทมัสจะยังไม่ถึงกับดีขึ้นมาก แต่เธอก็รู้สึกว่าเขาเริ่มมองเธอแตกต่างจากเดิม

เขายังเป็นเจ้านายที่เย็นชาและเข้มงวด แต่ตอนนี้เขาเริ่มฟังสิ่งที่เธอพูดมากขึ้น และให้ความเคารพต่อความคิดของเธอ

วันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังจัดเอกสารอยู่ในห้องทำงานของเขา โทมัสพูดขึ้นมาโดยไม่เงยหน้าจากคอมพิวเตอร์

"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นแค่เครื่องมือ"

น้ำใสชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา "คุณพูดอะไรนะคะ?"

"ฉันบอกว่า... ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

น้ำใสยิ้มเล็กๆ "งั้นคุณก็ควรเปลี่ยนวิธีปฏิบัติกับฉัน"

โทมัสหันมามองเธอ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ "เธอไม่กลัวฉันเลยสินะ"

"ทำไมฉันต้องกลัว?"

เขายิ้มมุมปาก "ไม่รู้สิ อาจจะเพราะฉันเป็นโทมัส ซาเลร์ตัล?"

น้ำใสหัวเราะเบาๆ "ชื่อของคุณไม่ได้ทำให้ฉันกลัวหรอกค่ะ"

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าโทมัสเริ่มเปิดใจให้เธอ แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม

และนี่คือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่าง "นายจ้าง" และ "ลูกจ้าง" ที่ไม่ธรรมดาคู่นี้