Her Happiness

ชีวิตของฉันมันไม่ได้สวยหรูมีราคาฉันอาศัยอยู่กับเเม่เลี้ยงตั้งเเต่เเม่ตายไปตอนฉันอายุได้เพียงสิบขวบพ่อก็มีเมียใหม่ เมียใหม่พ่อทั้งใจร้ายด่าทอฉันสารพัดรวมถึงพยายามที่จะให้ฉันไปลาออกจากงานเป็นเเม่บ้านที่รายได้ต่อวันไม่ถึงสามร้อยด้วยซ้ำเเต่ฉันก็รักอาชีพนี้เพราะถึงจะได้เงินน้อยเเต่มันก็พอปะทังชีวิตของคนในครอบครัวได้หลายมื้อ

ฉันพักอาศัยอยู่บ้านเช่าเล็กๆ กับพ่อ พอเเม่ตายไปพ่อก็ให้เมียใหม่ย้ายมาอยู่ด้วยจากที่เคยนอนอยู่ห้องข้างบนก็เปลี่ยนมานอนปู่เสื่ออยู่ข้างล่างบ้านตรงหน้าทีวีไม่ก็นอนโซฟาพอเลิกงานจากตรงนั้นตอนเย็นก็ออกไปทำงานในร้านอาหารเพื่อหารายได้อีกทาง ทั้งค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ไหนจะค่าอยู่ค่ากินของพ่อกับเมียใหม่พ่ออีกของฉันกินอะไรก็ได้หมดไม่เเม้เเต่กินมาม่าเป็นอาหารเช้า-เย็นบ้าง มันก็ช่วยให้ประหยัดเหลือเงินเก็บไปอีกนิดหน่อยเเต่อย่างน้อยมันก็น่าจะพอค่าใช้จ่ายในเดือนนี้ ไหนจะเงินที่พ่อกู้มาจากการเล่นการพนันอีกส่วนเมียใหม่พ่อก็มีผู้ชายไม่ซ้ำหน้ามาส่งที่บ้านเเทบจะทุกวันจนทะเลาะมีปากเสียงกันกับพ่ออยู่บ่อยๆ ถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน

"ทำงานเสร็จเเล้วหรอฝ้าย"เป็นเสียงป้าร่วมงานต่างวัยที่ทักถามฉันขึ้นในขณะที่ฉันกำลังเก็บของอยู่อย่างรีบร้อนเพราะใกล้เวลาไปทำงานที่ร้านอาหารเเล้ว

"ค่ะป้าน้อย พอดีวันนี้ลูกค้าที่ร้านเข้าเยอะ"

"เเล้วนี่จะไปทันหรอ มาๆ ป้าเก็บให้ดีกว่าฝ้ายรีบไปเถอะเดี๋ยวเข้างานสาย"มีเเต่ป้าน้อยเท่านั้นเเหละที่คอยช่วยเหลือฉันในยามที่ฉันต้องการ ป้าน้อยเห็นฉันมาตั้งเเต่เเบเบาะป้าบอกว่าก่อนเเม่ตายเเม่ฝากป้าน้อยให้ดูเเลฉัน ที่ฉันได้มาทำงานที่นี่ก็เพราะป้าน้อยช่วยพูดกับเจ้าของบ้านให้ช่วยรับฉันเข้าทำงานในฐานะหลานสาวป้าน้อย

"ขอบคุณนะคะป้า..งั้นหนูรีบไปก่อนนะจ๊ะ"ตายเเล้วเลยเวลางานมาสิบนาทีมีหวังโดนหัวหน้าบ่นอีกตามเคย ฉันส่ายหัวให้กับตัวเองโดนหัวหน้าดุเป็นว่าเล่นเข้างานสายบ้าง ขาดงานบ้างเพราะฉันต้องดูเเลพ่อคอนที่พ่อโดนเจ้าหนี้ทำร้ายมาถ้าฉันไม่มีเงินจ่ายมันก็จะยึดข้าวของในบ้านรวมทั้งทำร้ายพ่อกลับมาเป็นประจำเเต่พ่อก็ยังจะไปบ่อนการพนันนั่นอีก

ฉันเคยห้ามพ่อเเล้วเเต่พ่อก็ไม่เคยฟังบอกว่าฉันมันเป็นลูกที่ไม่ได้เรื่องหาเงินมาใช้หนี้เเค่นี้ยังไม่มีปัญญาหามาใช้เเทนพ่อตัวเองได้ฉันทะเลาะเรื่องหนี้นอกระบบของพ่อที่มันยาวเป็นหางว่าวจะบ่นจะบอกจะห้ามพ่อยังไงพ่อก็ไม่เคยฟังมีเเต่หาว่าฉันขัดความสุขของพ่อ

ความสุขของพ่อเเต่มันคือความทุกข์ของลูกที่ต้องทนเห็นพ่อตัวเองนอนอาบเลือดเข้าโรงพยาบาลอยู่นานหลายวันคนเป็นลูกทำได้เเค่ดูเเลพ่ออยู่ห่างๆ เพราะฉันต้องทำงานไปด้วยเลยไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ดูเเลท่านนัก ส่วนเมียใหม่พ่อไม่เคยจะมาดูดำดูดีพ่อเลยตอนที่พ่อเข้าโรงพยาบาลหายก็หัวไปตลอดสองถึงสามวันบ้างกว่าจะกลับบ้านได้ในเเต่ล่ะที

ฉันเหนื่อย ฉันท้อ เเต่ฉันก็ต้องทนเพราะมันเป็นทางเดียวที่ฉันจะได้อยู่ดูเเลพ่อ ฉันไม่อยากให้พ่อต้องอยู่ตัวคนเดียวอย่างน้อยฉันก็ยังมีพ่ออยู่ข้างๆ ถึงจะไม่ค่อยได้เป็นพ่อที่ดีนักเเต่ฉันก็รักพ่อของฉันไม่น้อยไปกว่าใครอื่น

ชาวบ้านเขาก็บอกให้ฉันหนีไปอยู่ที่อื่นถึงจะโดนด่าโดนตี ลงไม้ลงมือบ้างเเต่มันก็เป็นตอนที่พ่อเขาไม่ได้สติเพราะดื่มเหล้าเเล้วทะเลาะกับเเม่เลี้ยงฉันเลยเข้าไปห้ามเลยโดนลูกหลงเป็นประจำมีบ้างที่ฉันโดนเเม่เลี้ยงทำร้ายร่างกายเเต่ฉันก็สู้ สู้จนพ่อเกลียดฉันที่ทำร้ายเเม่เลี้ยงตัวเอง

ชีวิตของฉันมาถึงจุดเปลี่ยนพลิกผันชีวิตขั้นสุด บ้านโดนยึดเพราะไม่มีเงินมาจ่ายเขาจนเขาไล่ออกจากบ้าน ฉันโดนไล่ออกจากงานที่ร้านอาหารเพราะทำซุปหกใส่ลูกคนมีตังค์ส่วนฉันมันลูกคนจนเลยโดนเเบบนี้ไงทั้งๆ ที่ซุปนั่นเขาเป็นคนเดินมาชนฉันเองด้วยซ้ำเเต่ก็ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่ฉันเล่าเลยสักคน..

ที่ส่วนเจ้าหนี้ก็ตามหาตัวพ่อให้ควักเพื่อจะมาทวงดอกเบี้ยกับเงินต้นที่ค้างไว้ราวเกือบสองล้านตอนเเรกเงินต้นมันก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นเเต่ดอกเบี้ยผุดขึ้นยังกับดอกเห็ดขึ้นทุกวันไม่รู้จะขูดรีดเก็บดอกเบี้ยโหดกันไปถึงไหนเเค่ลำพังเงินต้นฉันยังไม่มีปัญญาจ่ายเเล้วจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายดอกเบี้ยเเสนโหดนั่น