คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : ตอนที่ 69 หลอมโอสถสิบชนิดในคราวเดียว (ปลดฟรีวันที่ 9 ต.ค. 2567)
โวเทียนมอภาพรวมฝั่ศิษย์ำหนัเหย่าานพลาพยัหน้า้วยวามพึพอใ รอยยิ้มบา ๆ ปราบนริมฝีปา าภาพที่เห็น ไม่มีนัหลอมโอสถนไหนที่ทำให้เาผิหวัเลย
ราบใที่พวเาหลอมโอสถไ้ในอัราเร็วระับนี้ าระว้าัย็ไม่ใ่เรื่อยา
านั้นสายาอผู้อาวุโสสูสุ็เลื่อนไปทีู่่แ่ัน
สวีหยาบรรหยิบสมุนไพรวิา้นหนึ่ึ้นมาแล้วโยนลไปในเาหลอม านั้น็หยิบสมุนไพรวิาอี้นแล้วโยนลเาอีรั้…และอีรั้
ท่วท่าเป็นไปอย่าสบาย ๆ นแทบะเรื่อยเื่อย แม้สมุนไพระอรวมับนแยยา ็ไม่ไ้ทำให้ายหนุ่มลนลานเลยสันิ
อึใ่อมารรมารรา็พบว่า สวีหยาโยนสมุนไพรวิาอหนึ่ลไปในเาหลอมทั้อ!
โวเทียนอ้าปา้า้วยวามะลึ ่อนหรี่ามอสวีหยา้วยสีหน้าับ้อน แ่ใ่อรอลุ้นให้เาหลอมอเ้านอวีระเบิาสิ่ที่ทำลไป
ำนวนสมุนไพรวิาที่สวีหยาโยนลในเาหลอมเมื่อรู่สามารถหลอมโอสถไ้ถึสิบเม็!
ารที่เ้าเ็อหอนี่โยนอลไปส่เเ่นนั้น นอาะเสียอแล้ว ยัะทำให้เาหลอมระเบิอี้วย
แม้ะนึเสียายวัถุิบที่ถูโยนส่ ๆ นเสียมูล่า แ่อีใอโวเทียนนั้น… หึหึ
ูเหมือนว่าัยนะอเหย่าานะอยู่ไม่ไลเินเอื้อม!
ผู้อาวุโสสูสุับ้อเาหลอมอู่แ่ไม่วาา เฝ้ารอภาพารระเบิรั้ให่ที่ำลัะเิึ้น…
ทว่ารอแล้วรอเล่า ลับเห็นเพียมืออนหนุ่มเลื่อนไหวรัวเร็วนาลาย
*ฟึบ ฟึบ ฟึบ*
สวีหยายับมือึ้นลอยวบุมไฟในเาหลอมอย่าำนา และหลอมโอสถอย่าเป็นั้นเป็นอน
้านโวเทียนยัเฝ้ารอภาพ ‘สะใ’ อย่าไร็าม เนิ่นนานผ่านไปเาหลอมอสวีหยาลับไม่ระเบิแบบที่าไว้
เวลาล่วเลย ลิ่นหอมละมุน็โยออมาาเาหลอมอบรรพารย์สำนัเทียนหลัน
วรทราบว่า ลิ่นหอมอโอสถะเิา เม็โอสถที่เสร็สมบูร์หรือใล้เสร็สมบูร์ในเาเท่านั้น ารไ้ลิ่นโอสถาเาหลอมึหมายถึระบวนารหลอมโอสถประสบวามสำเร็และำลัะสิ้นสุนไ้เม็โอสถที่สมบูร์แล้ว
ลิ่นหอมอบอวลวนให้แม้ระทั่ผู้เ้าแ่ันาำหนัเหย่าานยัอที่ะเยหน้ามอไม่ไ้
ใบหน้าอเหล่าผู้ำนา้านารหลอมโอสถ่าเ็มไป้วยวามสสัย
เมื่อรู่สวีหยาโยนสมุนไพรวิาำนวนมาเ้าไปในราวเียว แม้เาหลอมะไม่ระเบิัที่าไว้ แ่ะเป็นไปไ้อย่าไรที่ระบวนารหลอมโอสถอเาะเป็นไปอย่าราบรื่น?
มีใรในนี้หลอมโอสถเสร็แล้วระมั
ทว่าเมื่อวามริปราั่อสายา…พวเา่ามีสีหน้าื่นะลึ…
เปลวไฟใ้เาหลอมอสวีหยาำลัับมอ้า ๆ พร้อมันนั้นลิ่นหอมอโอสถ็โยแะมูอทุนในที่นี้
สวีหยาหลอมโอสถเสร็แล้วและไ้โอสถที่สมบูร์อี้วย!
ละ…เหลือเื่อเินไปแล้ว!!
สวีหยาบเาหลอมอนเอปุ ๆ โอสถเม็ลมเลี้ยเลาำนวนสิบเม็็ลอยออาัวเา แล้วร่อนลลิ้ลาฝ่ามือายหนุ่ม
โอสถทั้สิบเม็นี้เป็นโอสถ่านิันทั้หม สิบเม็เท่าับสิบนิ
ันั้น… อนนี้สวีหยาหลอมโอสถไ้แล้วสิบนิ!
้อทราบ่อนว่าโอสถแ่ละนิ้อารปััยและเื่อนไในารหลอมที่แ่าัน ทั้ลำับั้นอนารลเพิ่มไฟ ลำับในารใส่วัถุิบ อุหภูมิภายในเา หรือระยะห่าอเวลาในารใส่ส่วนผสม หามีเื่อนไใผิเพี้ยนไป็อาทำให้ารหลอมสูเปล่า และ้อทิ้ทุอย่าในเาไปอย่าน่าเสียาย
ล่าวสั้น ๆ ือแทบเป็นไปไม่ไ้เลยที่ะหลอมโอสถหลายนิพร้อมันในเาเียว อย่าว่าแ่สามหรือสี่ ่อให้มีเพียสอนิ นัหลอมโอสถระับสูหลายน็อา้ออยอมแพ้
ทว่าสิ่ที่สมาิำหนัเหย่าานไ้เห็นอนนี้ือ …สวีหยาสามารถหลอมโอสถสิบนิพร้อมันไ้ในเาเียว!
…โอสถสิบนิเสร็สมบูร์ในเวลาเียวันานนเียว!
เหุาร์วนทึ่นี้อยู่เหนืออบเวามเ้าใอพวเา บานเอาแ่ับ้อู่แ่ันนไม่เป็นอันทำสิ่ใ เมื่อถึ่วะลึ็า้านานนไม่รู้ัว้วย้ำว่าเาหลอมรหน้านระเบิไปแล้ว
บานยี้าเาหัว้วยวามไม่เื่อ ในสมอิทบทวนับสิ่ที่เพิ่ประัษ์เมื่อรู่
“นี่มัน… ้าำลัูอะไรอยู่ สวรร์! เาเป็นเทพอย่านั้นหรือ?”
“ไม่อยาะเื่อว่าเาสามารถหลอมโอสถสิบนิไ้ในราวเียว!”
ทุนล้วนอัศรรย์ใ
แ่สวีหยาหาไ้สนใปิิริยาโยรอบไม่ ปีศาเ่าผู้ลุลีับเาหลอมโอสถมาเป็นแสนปีเริ่มหลอมโอสถุใหม่อีรั้
ระบวนารเป็นเ่นเียวับ่อนหน้า เาโยนอสมุนไพรวิาหลานิลไปในเาหลอม
ภายในเวลาไม่ี่เฟิน โอสถสิบอย่า็ถือำเนิอีรั้
ผู้เ้าแ่ันหลายนละวามสนใาภาริอน และหันมา่อับสวีหยาอย่าเ็มที่แทน นเหล่านี้ไม่อยาให้เหุาร์น่าอัศรรย์ลาสายาแม้แ่เสี้ยวอึใ เพราะพวเา่าันไม้ันมืออยาโมยวิาอสวีหยาเพื่อนำมาพันาัวเอ
.
.
และแล้วสวีหยา็หลอมโอสถทั้ร้อยนิเสร็สิ้น ะที่นัหลอมโอสถทุนอำหนัเหย่าานลับหลอมโอสถไม่เสร็สันและสัเม็
ยิ่ว่านั้นเาหลอมอพวเาำนวนว่ารึ่ระเบิไปั้นานแล้ว
ทว่าลับไม่มีใรสนใ เพราะวามสนใอพวเาในยามนี้เทไปที่วิธีารหลอมโอสถอสวีหยานหมแล้ว
แ่หลอมโอสถอะไรัน ใระแ่็แ่ไป ้าอเ็บเล็วิาายอฝีมือ่อน็แล้วัน!
“ูเหมือน ะรู้ผลแล้วสินะ” สวีหยาเ็บเาหลอมู่ใลับไป แล้วล่าวอย่าสุุม
โวเทียนยิ้มมื่น “ผู้อาวุโส ท่านนะแล้ว”
สวีหยาวาามอนัหลอมโอสถทั่วทั้ลานว้า “เ่นนั้นพวเ้า็ยอมรับวามพ่ายแพ้แล้วลับสำนัเทียนหลันับ้า”
โวเทียนะล่าวสิ่ใไ้อี
ารที่พวเาไม่อา่อรับสวีหยา หาเป็นในแ่าร่อสู้นั่น็เรื่อหนึ่
แ่แม้ระทั่ทัษะารหลอมโอสถที่พวเามีิาย ทุ่มเทฝึฝน และภาภูมิใที่สุ บันี้ลับถูสวีหยาเหยียบย่ำนมิน!
ริอยู่ ารย้ายถิ่นานแทบไม่่าาารล่มสลายอุมำลั แ่หาอนนี้ำหนัเหย่าานยัหยิ่ทะนไม่ยอมลให้สวีหยา ุบอทุีวิในำหนัไม่พ้นออันายภายในวันนี้แน่
แ่… ารเปลี่ยนแปลนี้อาไม่ไ้เลวร้ายนเินไป
ผู้อาวุโสโวำลัิใร่รวว่า หาย้ายไปอยู่ับสำนัเทียนหลัน… ไม่แน่พวเาอามีโอาสไ้สร้าผลานที่ียิ่ว่าเิม และอาไ้เรียนรู้วิาาสวีหยาไม่มา็น้อย
แม้เพียำี้แนะเล็ ๆ น้อย ๆ านัหลอมโอสถระับนี้็สามารถ่วยพันาฝีมืออเาไปไ้ทั้ีวิแล้ว
สวีหยาเป็นปรมาารย์้านารหลอมโอสถั ๆ!
ิไ้ันั้น ผู้อาวุโสสูสุแห่ำหนัเหย่าาน็พยัหน้าพลาล่าว “เอาละ ในเมื่อ้าอบรับารเิมพันนี้้า็้อยอมรับผล วันพรุ่นี้พวเราะย้ายำหนัเหย่าานไปที่สำนัเทียนหลัน”
บำ วาอายรา็ปราแววโศเศร้าและอาลัยอาวร์า ๆ
ไม่เยิเลยว่าำหนัเหย่าาน ุมำลัแห่โอสถที่สืบทอมานานหลายั่วอายุนะถูทำลายในยุสมัยที่อำนาอยู่ในมืออเา
แ่เรื่อนี้ะโทษใรไ้ ถ้าไม่ใ่เพราะพวเาอ่อนแอเอ มีหรือะมีุบแบบที่เป็นอยู่
ไม่เพียสู้้วยพลัยุทธ์ไม่ไ้ แ่ับศาสร์ที่พวเาถนัมาที่สุ็ยัพ่ายแพ้นหมรูป
น่าปวใยิ่นั!!
สวีหยาสัเไ้ถึแววาอาูรอโวเทียน และรู้ทันทีว่าายราำลัิสิ่ใ
เาึเินเ้าไปบไหล่ “ไม่้อห่ว ้าไม่ไ้ิะทำลายมรอใร ถึพวเ้าะย้ายมาอยู่ที่สำนัเทียนหลันแ่็ยัเรียัวเอว่าำหนัเหย่าานไ้ และ้าอแ่ั้เ้าเป็นเ้าำหนั”
.
.
วัน่อมา
เมื่อลับมาถึสำนัเทียนหลัน สวีหยา็พบว่าอนนี้ทั่วทั้สำนัอยู่ในวามโลาหล
มี่าวสะพัไปทั่วว่า… ‘ำหนัเหย่าานอันเลื่อื่อในีโวอย้ายที่ั้มาอยู่ในสำนัเทียนหลัน’
เิมทีเหล่าศิษย์ในสำนั่าเ้าใว่าอีฝ่ายเพียอย้ายมาเพื่อใ้พื้นที่ั่วราวเท่านั้น แ่เมื่อรู้วามริว่าสำนัโอสถอันับหนึ่ย้ายมาอยู่ภายใ้ร่มเาอสำนัเทียนหลันอย่าเป็นทาาร ทุน็อึ้นพูไม่ออ และเป็นที่มาอวามแื่นปนื่นเ้นที่ลามไปทั้สำนั
ที่ั้แห่ใหม่อำหนัเหย่าานอยู่บนยอเาเอเทศแห่หนึ่ในเพื้นที่สำนัเทียนหลัน หลัาัารเรื่อำแหน่ที่ั้เรียบร้อย สวีหยา็ส่วัถุิบอโเท่าภูเามาให้เหล่านัหลอมโอสถใ้ในารทำาน
ึ่วัถุิบเหล่านี้ถูัสรรอย่าีโยศิษย์สำนัเทียนหลัน
ไม่เพียเท่านั้นบรรพารย์หนุ่มยัมอบสูรโอสถอนให้ไป้วย
หลัไ้สูรเหล่านั้น นัหลอมโอสถทั้หลาย็หมมุ่นับมันนไม่เป็นอันินอันนอน
“ให้ายเถอะ สูรโอสถนี่มัน… ่ามหัศรรย์เินไปแล้ว!”
“ใ่ ๆ แล้วูนี่สิ ไม่ิเลยว่าวัพืธรรมา็สามารถหลอมเป็นโอสถไ้้วย! นี่มัน..นี่มันน่าเหลือเื่อยิ่นั!”
เหล่าผู้เี่ยวาารหลอมยาาำหนัเหย่าานที่เิมที่าพาันโอรวเพราะไม่เ็มใะอยู่ใ้อาัิอสวีหยา อนนี้ปิปาเียบสนิทยามไ้พินิู่มือแสนแปลใหม่ ่าน่ามอยู่ับารฝึฝนไม่ว่าเว้น
เมื่อลอหลอมโอสถโยใ้วัถุิบเป็น ‘วัพื’ ามสูรที่ไ้มาพวเา็้อใ
ในเวลานี้เอที่พวเาระหนัไ้ว่าสูรโอสถในมือเป็นสมบัิที่ประเมิน่าไม่ไ้!
หาสูรนี่รั่วไหลออไป… ทั่วทั้ยุทธภพะ้อสั่นสะเทือนแน่!
แ่สวีหยาลับมอบสูรนี่ให้พวเา่าย ๆ?
ิไปิมา็ทำให้พวเารู้สึเสียวสันหลัแปล ๆ ้วยนึสสัยว่าสวีหยาะ่าปิปาพวเาหรือไม่หาทำสูรเหล่านี้หลุออไป
วันืนล่วเลย เหล่านัหลอมโอสถอำหนัเหย่าาน็หลอมโอสถออมาไ้ำนวนมา
โอสถเหล่านั้นถูนำไปแ่ายให้ับบรราศิษย์สำนัเทียนหลันไ้ใ้ันอย่าสุรุ่ยสุร่าย ยามนี้พวเาึราวับหมูที่ถูุนลอเวลา
แม้ะถูยัเยียโอสถไม่พั แ่บรราศิษย์สำนัเทียนหลันลับมีวามสุันมา พวเาโยนเม็โอสถเ้าปาเี้ยวราวับินถั่วเลือบน้ำาล
ไม่นานพลัยุทธ์อศิษย์ส่วนให่็พันาไปสู่ระับสร้าราานั้นปลายันทั่วหน้า าอี้าวเียว็ะบรรลุถึระับปราทอำแล้ว
สวีหยาัเลือศิษย์ที่โเ่นำนวนหนึ่มาแล้วมอบโอสถเสริมสร้าพลัให้ เพื่อ่วยให้พวเาทะลวพลัไปสู่ระับปราทอำไ้สำเร็
ส่วนนที่เหลือ้อรอหลัานี้ รอให้สวีหยารวบรวมสมุนไพรวิาไ้มาอีหน่อย
แ่ไม่แน่ว่าอาไม่้อรอถึวันนั้น เพราะถ้าหามุมานะมาพอ ้วยพื้นานพลัปราและวินัยที่สวีหยาเสริมสร้าให้าระทะลวพลั้วยนเอ่อานี้็สามารถทำไ้ไม่ยานั
.
.
.
**นิยายเรื่อนี้ปลอนฟรี 2 วัน่อ 1 อนรับ**
ความคิดเห็น