คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : Tuesday - กระเป๋าใบที่หนึ่ง
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
FIRST WEEK : TUESDAY
สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไป ความสงบสุขเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นความโกลาหลวุ่นวาย กระเป๋าสัมภาระของคนทั้งแปดหายออกไปจากช่องเก็บกระเป๋า พวกเขาสำรวจดูให้แน่ใจแล้วปรากฏว่าไม่มีกระเป๋าอยู่ที่ช่องไหนเลยสักช่อง ขนมผิงเองก็เจอจดหมายที่ตกอยู่ใต้เบาะของควีน เธอหยิบมันขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครได้สังเกตเห็น บลูเบลล์และวิลต่างปีนขึ้นไปบนเบาะและมองหากลไก จนกระทั่งเขาเจอเข้ากับอะไรบางอย่าง
“เจอตัวการแล้ว ...” บลูเบลล์เอ่ยก่อนที่จะกระโดดลงมา ตามมาด้วยวิล
“ภายในช่องเก็บกระเป๋ามีสายพานเหล็กติดอยู่ที่พื้น ดูจากกลไกการทำงานแล้ว มันเป็นกลไกแบบลำเลียง มีส่วนประกอบหลัก ....”
“ชั้นผ้า ชั้นน้ำกาว และผิวยางชั้นนอก ชั้นผ้านั้นเป็นแกนหลักของสายพาน ทำหน้าที่รับแรงต่างๆ ที่เกิดกับสายพาน ชั้นน้ำกาวที่เคลือบบนชั้นผ้า ทำหน้าที่ยึดติดชั้นผ้าเข้าด้วยกัน และยึดติดชั้นผ้ากับผิวยางชั้นนอก ส่วนผิวยางชั้นนอก ทำหน้าที่ปกป้องชั้นผ้าจากสภาะวะแวดล้อมในการใช้งาน มันถึงพากระเป๋าเราไปได้อย่างเงียบเชียบและไม่มีใครรู้เลย” วาสวนขึ้นมาก่อนที่จะเท้าคางยืนมองช่องเก็บกระเป๋า
“ดูจากทิศทางของมัน มันน่าจะไหลไปทางนั้น” วิลเสริมก่อนที่จะชี้ไปยังทิศของการลำเลียงกระเป๋า
มันตรงเข้าไปยังห้องอาหาร ....
เมื่อทราบที่มา บอลลูนเป็นคนแรกที่ตรงดิ่งไปยังห้องอาหาร เธอไม่ชอบมากที่มีคนมาก้าวก่ายสิทธิส่วนตัวแบบนี้ เธอตรงปรี่เข้าไปและเปิดประตูออกอย่างสุดแรง แสสว่างภายในห้องอาคารยังเหมือนเดิม โต๊ะและเก้าอี้ถูกจัดเรียงสวยงามไม่มีสิ่งผิดปกติใด ๆ ในห้องอาหารนี้เลย เธอตรงเข้าไปก่อนที่จะสำรวจหากระเป๋าของเธอ ไม่มีกระเป๋าของเธอและของคนอื่น ๆ
“กว่าพวกเราจะรู้ตัวว่ากระเป๋ามาที่นี่ สงสัยคนที่เอาไปคงไปซ่อนที่อื่นแล้วล่ะครับ” วาอธิบายถึงเหตุผลก่อนที่จะนั่งลง
“แล้วกระเป๋าของพวกเรามันหายไปไหน ใครกันที่เป็นคนทำเรื่องบัดซบแบบนี้!” บอลลูนเริ่มโมโหออกมาเมื่อรู้ว่าไม่มีกระเป๋าอย่างที่หวังไว้
“แล้วทีนี้เราจะเอายังไงดี” แพรน้ำตาคลอมองหน้าเพื่อนร่วมเกมก่อนที่จะปาดน้ำตาออก อควาจ้องมองหญิงสาวก่อนที่จะเริ่มจดรายละเอียดลงไป
ฉันรู้ว่าเธอเสแสร้ง ... หลอกสายตาเหยี่ยวอย่างฉันไปไม่พ้นหรอก ....
“เลิกโวยวายได้หรือยัง!!” ขนมผิงประกาศก้าว พวกเขาทั้งหมดหันไปมองสาวร่างเล็กที่เดินเข้ามาและโยนจดหมายให้บอลลูนอย่างไม่แยแส
“ไปเอามาจากไหน” บลูเบลล์เลิกคิ้ว
“ใต้เบาะนั่ง”
“ต้องยกความดีให้เธอเลยนะเนี่ย” วิลคลี่ยิ้มหากแต่อีกฝ่ายไม่ได้ยิ้มตอบ
“ความจริงฉันน่ะเห็นตั้งนานแล้วล่ะว่ามีเจ้านี่อยู่ ฉันกำลังจะไปเอามาแล้วเชียว ไม่คิดว่าเธอจะเอามาก่อน” ควีนทำหน้าซื่อก่อนที่จะยิ้มออกมา เธอน่ะเป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครได้รับคำยกยอปอปั้นคนเดียวแน่ ๆ
บอลลูนฉีกจดหมายออกก่อนที่จะเริ่มอ่านข้อความที่ปรากฏอยู่ในเนื้อจดหมายทั้งหมด ‘ขอแสดงความยินดีกับพวกคุณที่เจอจดหมายกันด้วยนะคะ นี่คือภารกิจแรกที่พวกคุณต้องทำกันในสัปดาห์ที่หนึ่ง กระเป๋าของพวกคุณถูกทางทีมงานนำไปซ่อนไว้หมดแล้วล่ะค่ะ อย่าลืมนะโครงสร้างของเครื่องบินลำนี้ไม่เหมือนลำไหน ๆ ที่พวกคุณเคยนั่งมา เพราะฉะนั้นสิ่งที่พวกคุณต้องทำคือ ตามหากระเป๋าของตนให้เจอทั้งแปดใบและหยิบมันมา ด้านในจะมีร่มชูชีพอยู่ ใช้มันเมื่อถึงเวลาและขอให้โชคดีนะคะ เพราะถ้าคุณหามันเกินกว่า 9 ชั่วโมง พวกคุณอาจจะไม่ได้ร่วมเล่นเกมกับพวกเราก็ได้ Ps.กระเป๋าหนึ่งใบจะสามารถนำไปหาอีกหนึ่งใบได้ สำหรับใบที่หนึ่ง มันอยู่ในห้องอาหารค่ะ’
“กระเป๋าพวกเราคือเครื่องต่อรองในการเล่นเกม” อควาเปรยหลังจากที่เงียบไปนาน
“จะยังไงก็ช่าง ตอนนี้มีใบหนึ่งอยู่ในห้องอาหาร ตามหากันดีกว่า” บอลลูนเสนอก่อนที่จะเดินออกไปหากระเป๋า พวกเขาเองก็ต่างก็ช่วยกันตามหา ไม่ว่าจะเป็นใต้โต๊ะอาหาร เก้าอี้ หรือแม้แต่ในบาร์เครื่องดื่ม ก็ยังไม่มี พวกจึงตัดสินใจเดินลึกเข้าไปด้านใน ที่นี่พวกเขาเจอเตาผิงที่มีสิ่งที่พวกเขาตามหาวางอยู่ในเตาผิง เจ้าของกระเป๋าจำได้ดีว่านั่นเป็นกระเป๋าของตัวเอง เธอจึงเดินเข้าไป หากแต่กระเป๋านั้นติดอยู่ในลูกกรงซึ่งเป็นโครงสร้างของเตาผิง มีกุญแจล็อคเอาไว้อย่างแน่นหนา ทางเดียวที่จะเอามันออกมาได้คือการเปิดลูกกรงออก
ขนมผิงคือเจ้าของกระเป๋าใบแรก เธอมองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอกุญแจ ไม่ว่าจะอยู่ในที่เขี่ยเตาหรือบนโต๊ะอาหาร ไม่มีวี่แววของสิ่งที่เธอกำลังตามหาอยู่
“ขี้เกียจแล้วนะ อยู่บ้านสบายกว่าเยอะเลย” เธอกล่าวก่อนที่จะนั่งลงบนโต๊ะอาหาร
“ไม่ได้นะ เธอคือคนแรก ถ้าเธอทำไม่ได้ กระเป๋าของคนอื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน” บอลลูนแย้ง
“ช่างสิ ... ฉันไม่สนอยู่แล้ว” ความขี้เกียจครอบงำจิตใจของเธอเข้าอีกแล้ว ขณะที่เธอกำลังล้มตัวลงเหยียดขาบนโต๊ะ สายตาคู่งามของเธอก็เห็นถาดอาหารใบหนึ่งวางอยู่ ความคิดสนุก ๆ เข้ามาในหัว กุญแจที่เธอตามหาอาจจะอยู่ในนี้ก็ได้ เธอลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปเปิดมันออกอย่างสบายอารมณ์ ภายในบรรจุด้วยปืนหนึ่งนัดและข้อความที่แปะไว้บนถาด
ยิงปืนใส่ขวดบนบาร์และทำตามภารกิจจนกว่าจะเจอกุญแจ ...
เธอชักกระบอกปืนขึ้นก่อนที่จะเดินย่างสามขุมไปอย่างเบื่อหน่าย เธอยกปืนเล็งไปที่ขวดใส่ใบหนึ่งและยิงมันออกจนขวดแตกกระจาย ควีนอาสาเดินเข้าไปหยิบเศษกระดาษ “เปิดลิ้นชักออกแล้วใช้มือควานหากุญแจ”
“ลิ้นชักหรอ” ขนมผิงพูดอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะกระโดดข้ามเคาน์เตอร์และเปิดลิ้นชักออก ทันทีที่ลิ้นชักถูกดึง หน้าของเธอซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด
ในลิ้นชักมีแตกเศษแก้วและเศษของขวดเหล้า ... สิ่งที่เธอต้องทำคือการเอามือควานกุญแจและนำออกมาไขลูกกรง เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทั้งหมดจ้องมองไปที่หญิงสาวเพียงคนเดียว ตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังจดจ้องไปยังร่างบางเพื่อดูว่าเธอจะกล้าทำตามแบบของภารกิจนี้หรือไม่
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเริ่มควานกุญแจ เศษแก้วปากฉลามทิ่มเข้าที่ซอกนิ้วของหล่อน หากแต่เธอกัดฟันเอาไว้แน่น วิลส่งเสียงเชียร์ ในขณะที่แพรและควีนนั่งหมุนผลตัวเองอยู่หน้าเกาอี้หมุน มือที่เธอชักออกมาเต็มไปด้วยเศษแก้วชิ้นเล็ก ๆ ที่บาดติดมือมา เธอยังคงทำภารกิจต่อไปจนเจอกุญแจ ส่วนวานั้นนั่งอยู่ข้าง ๆ กับแพรเพื่อดูการทำภารกิจ จังหวะหนึ่งทั้งคู่หันมามองหน้ากันพอดี เธอจึงทำทีว่าร้อนก่อนที่จะปลดกระดุมบนลงเม็ดหนึ่งพร้อมกับทำมือพัดอยู่ที่หน้าอก วาเองไม่ได้มีทีท่าอะไรนอกจากหันกลับมา เล่นเอาแพรถึงกับลอบยิ้มอย่างแปลกประหลาด
ไม่นานนักขนมผิงสามารถนำกุญแจออกมาได้ เธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังลูกกรงและมันออกพร้อมกับกระชากกระเป๋าออกมาจากเตาผิง เธอถอนหายใจก่อนที่จะเปิดกระเป๋าออกเผยให้เห็นเสื้อชูชีพที่นอนแน่นิ่งอยู่พร้อมกับเศษกระดาษที่เขียนข้อความเอาไว้
“Wings แปลว่าอะไร” ขนมผิงเลิกคิ้ว
“ปีกเครื่องบินทั้งสองข้าง” อควาพูดก่อนที่จะเดินออกไปยังห้องพักผู้โดยสาร สายตามองผ่านกระจกไป
มีกระเป๋าใบหนึ่งถูกติดกับปีกเครื่องบิน ....
TO BE CONTINUED ….
.
ความคิดเห็น