Reality Season 8 : ดินแดนฅนบาป

ลำดับตอนที่ #38 : - แปดฅนบาป

REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “

SINS BELABOR

ฟิ้ว!

ฝนที่เคยตกอยู่โหมกระหน่ำตอนนี้ได้เบาบางลง ท้องฟ้ายังคงส่งเสียงครืนครางอย่างไม่หยุดหย่อน ชายหนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไป พลุดอกที่ห้าถูกจุดขึ้นฟ้า สีน้ำตาลของมันทำให้ท้องฟ้าที่มืดครึมดูสว่างไสวในพริบตา ที่หน้าห้องน้ำโรงเรียน เขาไม่กล้าที่จะแตะตัวของหญิงสาวตรงหน้าเท่าไรนัก การที่จะทำอะไรสักอย่างโดยไม่คิดในเกมนี้มีหวังต้องกลายเป็นเหยื่อไปโดยปริยายอย่างแน่นอน ยังไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ คนตรงหน้าเริ่มขยับตัวก่อนที่จะหันมามองหน้าของชายหนุ่ม

“Where am I?” เธอปรือตา มือข้างหนึ่งจับเข้าที่ขมับของตัวเอง เธอคงจะหมดสติจากยานอนหลับที่กินเข้าไปก่อนที่จะเริ่มเกม หรือไม่ก็เพราะเธอโดนทำร้ายมาจากใครสักคน

“ที่นี่คือโรงเรียน ... ฉันชื่อดาร์ก  เธอคงจะเป็นอควา เจ้าของตุ๊กตากบตัวนี้สินะ” เขาพยายามหามิตร หญิงสาวคลี่ยิ้มก่อนที่จะยืนขึ้นหากแต่ขาของเธอแพลง ทำให้เธอต้องทรุดลงกับพื้น

ด้วยความเห็นใจ ดาร์กจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนที่จะมองเข้าไปผ่านดวงตาของหญิงสาว นัยน์ตาแสนสวยคู่นั้นช่างงดงามเหลือเกิน ใบหน้าที่ไร้สิวฝ้าเรียบเนียนน่าสัมผัส ริมฝีปากแดงระเรื่อน่าลิ้มลอง จนชายหนุ่มคิดไปไหนต่อไหน เขารีบช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นมาก่อนที่จะหาที่หลบฝนไม่ไกลเท่าไรนัก

“Thank …” เธอกล่าวขอบคุณก่อนที่จะคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้อีกครั้ง รอยยิ้มนั้นช่างน่าหลงใหลจนเขาเองถึงกับเข่าอ่อน หากแต่ตอนนี้เอง เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

เหล็กแหลมไร้ที่มาพุ่งเสยจากปลายคางของดาร์ก ผ่านช่องปากและแกนสมองทะลุไปถึงกลางศีรษะด้านบน นัยน์ตาเหลือค้างด้วยความเจ็บปวดระคนตกใจ ไม่นึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ เขาพยายามมองไปยังที่มาของอาวุธปริศนาก่อนที่จะถลึงตาโต

เหล็กแหลมนั้นอยู่ในมือของอควา!!

รอยยิ้มที่แสนงดงามเมื่อครู่แปรเปลี่ยนไป มันผุดขึ้นที่มุมปากของหล่อนก่อนที่ขาคู่งามจะแตะลงพื้นและหันมายืนเท้าเอว สายตาจ้องมองไปยังเหยื่อที่โดนหลอกจนกว่าร่างนั้นจะทรุดลงกับพื้น

“คิดว่าฉันจะอ่อนแอขนาดนั้นเหรอ? ฉันน่ะตามนายมาตั้งแต่ที่นายรู้สึกตัวแล้วล่ะ มองปราดเดียวก็รู้ว่านายตองได้บาปเดียวกับฉันแน่ ๆ และที่สำคัญฉันแอบไปเห็นตุ๊กตาของนายตอนที่กำลังจะสนุกสนานกับแม่สาวหน้าสวย เลยหาวิธีอะไรดีดีจนมาเจอตุ๊กตาของศพใครก็ไม่รู้ เลยเอามาเล่นนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะได้ผลนะเนี่ย ... Opp! ฉันคงพูดมากไปหรือเปล่านะ ...หึหึ” เธออธิบายเรื่องราวองแผนการอย่างสารพัด เสียงหัวเราะราวกับซาตานดังขึ้นอยู่ท่ามกลางร่างของชายหนุ่มที่กำลังจะหมดลมหายใจเต็มที กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องเสียทีให้ผู้หญิงเพราะความสวย นัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองหล่อนจนเดินลับหายไปและค่อย ๆ แน่นิ่งไปในที่สุด

ฟิ้ว!!

พลุดอกที่หกถูกจุดขึ้นมาในเวลาไม่นานนัก คราวนี้เป็นพลุสีม่วงสีสวยสดงดงาม พลุทั้งหกพุ่งขึ้นฟ้า ตอนนี้เหลือเพียงพลุสีครามแห่งขี้เกียจ และพลุสีส้มแห่งความเกียจคร้าน จะมีเพียงสองชีวิตที่ต้องสังเวยให้กับเกมแห่งความตายนี้ คู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งนั่งมองดูพลุจากหน้าต่างห้องวิชาคณิตศาสตร์ ความสงสัยแล่นเข้ามาหาชายหนุ่ม ทำไมพลุเกียจครานของเขาถึงยังไม่ถูกจุดเสียที มันอดไม่ได้ที่เขาแอบคิดว่าหญิงสาวที่เขาตามมาด้วยจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาซะเอง ความคิดนั้นเริ่มเมาครอบงำจิตใจของชายหนุ่ม ไม่แปลกที่เขาต้องสงสัย เขาค่อย ๆ เดินไปที่เป้ของหญิงสาวซึ่งกำลังนอนหลับได้ที่บนโต๊ะนักเรียนสองตัวที่ต่อกัน ความอยากรู้ผสมผสานกับความกลัวได้อย่างลงตัว หากแต่ความกลัวนั้นมีมากกว่าหลายเท่าตัว มืออันสั่นเทาเลื่อนซิบสีดำอย่างช้า ๆ และเบามือที่สุด เหงื่อกาฬเริ่มไหลซึมตามตัว สายตาก็ยังคงมองสลับระหว่างกระเป๋าเป้และหญิงสาวที่กำลังนอนหลับสนิท

ซิบค่อย ๆ ถูกรูดออกมาทีละนิด ๆ บางอย่างที่เขาอยากจะรู้ใกล้จะปรากฏในอีกไม่วินาทีข้างหน้านี้ หากแต่ในตอนนั้นเอง กลับมีบางอย่างสัมผัสเข้าที่มือจนถึงกับชักมือออกไม่ทัน ความคมของมันทิ่มแทงลงบนหลังมือจนเลือดไหลซึมออกมาเปรอะเป้ของเธอ

“คิดจะทำอะไรไม่ทราบ?” เสียงที่เรียบเฉยเหมือนคนง่วงนอนโพล่งขึ้นก่อนที่เจ้าของคำถามนั้นจะหาวฟอดใหญ่จากอาการงัวเงีย มือของเธอยังคงกำไขควง อาวุธในรอบนี้เอาไว้แน่น

ความเจ็บแล่นชาเข้าที่หลังมือของชายหนุ่ม คนทั้งสองหันมามองหน้ากันหกแต่สีหน้านั้นไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว สีหน้าของเขาในตอนนี้เป็นสีหน้าของความเจ็บปวดและโมโหในขณะที่ฝ่ายหญิงกลับมีสีหน้าเฉยเมยเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนยังไงยังงั้น ชายหนุ่มมองหน้าก่อนที่จะผลักร่างของขนมผิงให้ล้มลง อีกฝ่ายไวกว่า เธอคว้าแขนของเมเจอร์ก่อนที่จะดันร่างของเขามาใกล้เธอ ใบหน้านั้นโน้มไปยังใบหูของเขาก่อนที่จะเปรยเบา ๆ

“กะไว้แล้วว่านายต้องเป็นแพะสีคราม พลุสีนี้ยังไม่ถูกจุดซะทีเนอะ ฉันก็คิดเหมือนกัน ว่ามันจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล ฉันเลยลองค้นดูกระเป๋านายตอนที่นายเข้าห้องน้ำแล้วก็เจอมันจนได้ เลยต้องปล่อยให้ตามไปด้วยกัน แล้วค่อยเชือดทีหลังไง” น้ำเสียงที่ฟังดูสนุกสนานพูดขึ้นก่อนที่เธอจะชักมือด้านที่มีไขควงออกและทิ่มเข้าไปในดวงตาด้านขวาของเขาโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว

ม่านตาถูกทะลวงด้วยไขควงปลายแหลมจนทะลุไปยังแหนสมองด้านหลัง เลือดสีแดงไหลซึมออกมาจากนัยน์ตาสีขาวจนแทบจะทะลัก เขาอ้าปากค้างแต่ไม่ได้ร้องออกมา มือข้างนั้นจับเข้าที่ไขควงก่อนที่จะดึงมันออกจากดวงตา การกระทำหักดิบของเขาเล่นเอาใจของเธอเต้นไม่ส่ำ ไขควงที่ติดลูกตาของเขาออกมาถูกเหวี่ยงไปที่มุมห้อง ชายหนุ่มที่เหลือดวงตาเพียงข้างเดียวจ้องเขม็งมาทางหล่อนก่อนที่จะตรงเข้าบีบคออย่างไม่รอช้า เธอถึงกับพูดอะไรไม่ออก มือทั้งสองกดลงไปยังหลอดลมของหญิงสาวอย่างไม่ลังเล เธอกระแอมไอออกมาก่อนที่จะหาอากาศและสูดมันเข้าไป สองตาคู่งามมองกลับมาอย่างไม่วางตา

“คนอย่างฉัน ไม่จนตรอกนาดนั้นหรอก!!!” เธอหัวเราะก่อนที่จะใช้มือข้างซ้ายจิกเข้าที่ดวงตาที่เหลืออยู่ของและควักมันออก คราวนี้เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด มือที่เคยอยู่บนคอของหญิงสาวถูกคลาย ได้ทีเธอรีบสะบัดร่างจนอยู่ที่พื้นได้สำเร็จ เมเจอร์ในตอนนี้ดูไม่มีเค้าหล่ออยู่เลย เขาจับที่ใบหน้าชุ่มเลือดก่อนที่จะกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น เสียงร้องของเขาช่างโหยหวนแล่น่าหวาดกลัวยิ่งนัก หากแต่ขนมผิงไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย เธอเดินไปหยิบไขควงมาไว้ในมืออีกครั้ง สายตามองร่างของชายหนุ่มอย่างเย้ยหยันก่อนที่จะถ่มน้ำลายลงพื้นและเดินสะพายเป้ไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชายหนุ่มดิ้นพล่านอยู่บนพื้น ตอนนี้รอบตัวของเขามีแต่ความมืด เสียงร้องไห้ของความเจ็บปวดดังอยู่สักพักก่อนที่จะเงียบหายไปในที่สุด

“เมื่อไรเกมนี้จะจบนะ?” หญิงสาวถามชายหนุ่มที่เดินไปมาอยู่ในห้องก่อนที่จะกินขนมปังที่ให้มาหลายต่อหลายชิ้น

ฟิ้ว!!

พลุสีครามถูกจุดขึ้นเหนือท้องฟ้าสีดำสนิทก่อนที่จะระเบิดเป็นสีสวยงาม หญิงสาวมองมันก่อนที่จะฉีกขนมปังและเอาเข้าปากก่อนที่จะกระดกน้ำตาม เวลากว่าสองชั่วโมงเธอนั่งอยู่กับที่ กิน แล้วก็พูด แค่นั้น

เธอหันไปเห็นชายหนุ่มกำลังทำอะไรอยู่ตรงหน้าประตู เหมือนกับว่าเขากำลังผูกเส้นเอ็นเพื่อโยงเข้ากับอะไรบางอย่างภายในห้องราวกับว่าเป็นการตั้งกลไกป้องกันตัว หากมีใครเข้ามาในห้องก็คงจะโดนกับดักของบลูเบลล์เล่นงานเอาง่าย ๆ หญิงสาวลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปชะโงกหน้าดูเขา ในขณะที่เธอกำลังลุกขึ้น จู่ ๆ สายตาของเธอก็เริ่มพล่ามัว ภาพที่เคยชัดเจนกลับเบลอเหมือนกับมีหมอกลง ต่อมน้ำตาทำงานผิดเวลาส่งผลให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ เธอเริ่มมีอาการเวียนหัวก่อนที่จะพิงโต๊ะทำงานของอาจารย์ มือของเธอปัดไปโดนแจกันใส่ปากการ่วงลงพื้น เสียงโครมครามดังอยู่หลายต่อหลายที บลูเบลล์เองก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาดู กลับกันเขาแอบยิ้มออกมาก่อนที่จะยืนขึ้นและค่อย ๆ หันกลับมามอง

“ฉันเป็นอะไรไม่รู้?” จนถึงตอนนี้เธอยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลย

“เป็นเพราะ bendiocarb ล่ะมั้งครับ” เขามองหน้าหญิงสาวที่งงไปหมด เขากระแอมไอหนึ่งครั้งก่อนที่จะเริ่มอธิบายให้ฟัง

ผง bendiocarb จัดเป็นสารที่อยู่ในยาฆ่าแมลงจำพวก Carbamate Insecticides ยาฆ่าแมลงประเภทนี้จะมีไนโตรเจน  และซัลเฟอร์   เข้าสู่ร่างกายได้ทางการสัมผัส  การกิน  และ การซึมผ่านผิวหนัง  ทำหน้าที่ยับยั้งเอนไซม์ cholinesterase และกระตุ้นให้ระบบประสาทของแมลงทำงานมากเกินไป  สารเคมีประเภทนี้ไม่สะสมสิ่งแวดล้อมและหมดฤทธิ์ในสภาพที่เป็นด่างอย่างรวดเร็ว  สารเคมีที่ใช้ในตลาดคือ propoxur พบในสเปรย์กำจัดยุงและแมลงสาบ,  สเปรย์กำจัดปลวก มด มอด แมลงสาบ   และ bendiocarb เป็นผงกำจัดแมลงสาบ ยาฆ่าแมลงที่มี bendiocarb ผสมอยู่มักอยู่ในรูปของฝุ่นผงหรือแป้งที่เปียกน้ำได้  อันตรายของbendiocarb มีค่า LD₅₀  (หนู) 46-156 มิลลิกรัม/กิโลกรัม  แสดงว่ามีพิษมาก bendiocarb มีความเป็นพิษสูงถ้ากินเข้าไปหรือดูดซึมผ่านผิวหนัง  อาการอ่อนเพลีย  เห็นภาพไม่ชัดเจน  ปวดศีรษะ  วิงเวียน  ปวดท้องเกร็ง  เจ็บหน้าอก  ม่านตาแข็ง  เหงื่อออก  กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน  ชีพจรลดลง  ถ้าสัมผัสทางตา  ทำให้ระคายเคืองตา  เจ็บตา  เห็นภาพไม่ชัดเจน  น้ำตาไหล  กล้ามเนื้อตาชักกระตุก  รูม่านตาไม่ตอบสนองต่อแสง   ในกรณีรุนแรงอาจตายได้เนื่องจากหัวใจเต้นไม่สม่ำเสมอ  กล้ามเนื้อระบบหายใจไม่ทำงาน

นี่คืออาวุธของบลูเบลล์

เขารู้อยู่แล้วว่าแคนดี้คือคู่ต่อสู้ของเขาตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาและขออาหารกินอย่างบ้าคลั่ง เขาได้อาวุธเป็นผง bendiocarb  ที่มาพร้อมกับขนมปัง เขาเคยเห็นมันในชั้นเรียนวิชาวิทยาศาสตร์และในระบบอินเตอร์เน็ต มันอาจจะไม่ใช่ข้อสรุปทั้งหมดที่ว่าแคนดี้เป็นพวกบาปตะกละ แต่เมื่ออยู่ไปเธอเริ่มกินมาก ๆ ขึ้น มันทำได้ข้อสรุปที่ชัดเจน เธอโดนวางยากตั้งแต่นมปังแผ่นแรกแล้ว ถ้าเธอไม่ใช่บาปตะกละ เธอคงได้กินแค่แผ่นเดียวก็อาจจะไม่ถึงตาย แต่นี่เธอกินเรื่อย ๆ และกินเอาผงชนิดนี้เข้าไป นั่นทำให้เธอต้องมาเป็นสภาพแบบนี้ ตะกละจนตาย ....

เธอเริ่มอาเจียนออกมาเป็นเศษขนมปังที่ยังไม่ย่อยดี มันมีเลือดปนออกมาด้วย เธอเริ่มหายใจติดขัดอย่างเห็นได้ชัด มือขวากุมเข้าที่หน้าอกและทุบมันเพื่อให้มันทำงานได้เหมือนเดิม เธอพยายามคลายอาหารทั้งหมดออกมาแต่คงไม่ทันแล้วเพราะบางส่วนได้ถูกย่อยเข้าไปในระบบอาหารเรียบร้อยแล้ว สายตาของเธอเริ่มพร่ามัว ทุกครั้งที่กระแอมไอ เลือดมากมายจะถูกบ้วนออกมา ผงที่ว่านี้เริ่มกัดกินระบบอวัยวะภายในของเธออย่างช้า ๆ ชายหนุ่มหัวเราะร่วนก่อนที่จะติดตั้งกลไกเสร็จ เขาเดินผ่านเส้นเอ็นก่อนที่จะกันมาคลี่ยิ้มหนึ่งครั้ง

“แคนดี้ เธอไม่น่ากินเยอะเลยจริง ๆ นะ!” เขาพูดก่อนที่จะค่อย ๆ ปิดประตูให้สนิท เมื่อประตูถูกปิดลง เขาค่อย ๆ บิดกลอนไปมาอย่างช้า ๆ เพื่อให้เส้นเอ็นนั้นหลุดออกจากตัวลูกบิด

ปึด!

เส้นเอ็นถูกกระตุกก่อนที่ ปลายเส้นนั้นซึ่งผูกกับเรือใบของเล่นจะหลุดและดิ่งลงมาใส่ศีรษะของหญิงสาวราวกับจับวาง เสียงกระแอมที่เคยลอดช่องประตูมาเงียบหายไป ชายหนุ่มมั่นใจว่าเธอไม่สามารถกรีดร้องได้อีกแล้ว เขายิ้มก่อนที่จะเดินออกมาจากอาคารกิจการนักเรียน

ฟิ้ว!!

พลุดอกสุดท้ายถูกจุดขึ้นบนท้องฟ้า พลุสีเหลืองทองสง่าพร้อมกับสปอตไลท์ที่ส่องเข้าหาสนาม ร่างของใครบางคนยืนอยู่ตรงนั้นก่อนที่จะพูดใส่ไมโครโฟนที่ถืออยู่ในมือ

“เกมจบแล้ว ผู้รอดชีวิตทุกคนมารวมตัวกันที่สนามหญ้าด้วยนะคะ” เสียงใสเอ่ยผ่านไมโครโฟนก่อนที่สัญญาณจะกระจายไปรอบโรงเรียน ผู้รอดชีวิตทุกคนเดินออกมาจากที่ซ่อนก่อนที่จะตรงดิ่งมาทางนี้ บางคนก็มีเลือดติดเต็มเสื้อ ในขณะที่บางคนกลับเนื้อตัวสะอาดราวกับไม่ได้ผ่านการฆ่าใครมายังไงยังงั้น

“ขอความยินดีกับแปดคนสุดท้าย ตัวแทนแห่งบาปทั้งแปดประการค่ะ” เธอปรบมือให้กับผู้เข้าแข่งขันทั้งแปด ซาวน์เอฟเฟคดังขึ้นจนกว่าพวกเขาที่เหลือทั้งหมดมายืนรวมกันที่หน้าสนามหญ้า พวกเขามองหน้ากันก่อนที่จะหันกลับมามองราชินีชุดดำที่ยืนสง่างามอยู่หน้าพวกเขา

“ก่อนอื่นเลยต้องขอแสดงความยินดีกับทั้งแปดคนที่ได้เข้าสู่เกมอย่างสมบูรณ์แบบ แปดคนที่ได้เข้าไปเล่นเกมจะต้องมีเพียงบาปเดียวเท่านั้นที่จะกลายเป็นสุดยอดบาปทั้งปวง เกมจะถูกจัดขึ้นที่รัสเซีย ป่าไทก้า สถานที่อาศัยของพวกคุณคือบ้านพักตากอากาศท่ามกลางหิมะหนาวเหน็บ ไม่ว่าพวกคุณจะต้องไปเจออะไรที่นั้น ขอให้คุณคิดเพียงอย่างเดียว ว่าคุณจะต้องรอดกลับออกมาจากดินแดนแห่งความตายนั้นให้ได้ ...  ผลโหวตทั้งหมดจะถูกแบ่งเช่นเดิม คือ คะแนนผลโหวต คะแนนห้องเหยียดหยามซึ่งเป็นชื่อห้องที่ได้จากความคิดของพวกคุณ และคะแนนในการคัดคนออก ซึ่งคนที่ถูกเสนอชื่อในแต่ละครั้งจะมีคะแนน -2 คะแนนทุกครั้ง เพราะฉะนั้นขอให้ทุกคนโชคดีและรับรหัสประจำตัวดังนี้ค่ะ” เสียงของนกยูง พิธีกรภาคสนามของซีซั่นนี้เปรยขึ้นก่อนที่จะเริ่มประกาศรหัสให้ทั้งหมดดังนี้

R1 แพร

R2 บลูเบลล์

R3 วา

R4 ขนมผิง

R5 บอลลูน

R6 ควีน

R7 อควา

R8 วิล

“เจอกันอีกทีวันจันทร์ที่สนามบิน XXX เวลาเที่ยงตรงนะคะ” เธอพูดแค่นั้นก่อนที่ไฟทั้งโรงเรียนจะดับลง ทีมงานรีบลงพื้นที่แล้วเข้าเก็บบรรดาศพที่เกลื่อนโรงเรียนก่อนที่จะถึงวันเปิดเทอม ยอดวิวในการรับชมผู้ชมทั่วประเทศเรียกได้ว่าทางรายการได้เงินกลับมาเป็นหลักร้อยล้านก่อนที่จะเปิดรายการจริงกับแปดคนสุดท้ายของรายการ เรียดได้ว่าซีซั่นนี้เป็นซีซั่นที่น่าจับมองที่สุดก็เป็นได้

แปดฅนบาป ... แปดความตาย กับปีศาจร้ายที่ต้องชนะเพียงหนึ่ง!

TO BE CONTINUED …..

THE'KITTA .