ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Reality 7 .:: ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร ::. *Start*

    ลำดับตอนที่ #43 : Round 1 : คนหน้าโง่

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 349
      0
      3 ส.ค. 54

    REALITY SEASON 7

    ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร

    ROUND 1

    “จะหนีฉันไปไหน!” เสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นเพื่อให้เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าหยุดตามคำสั่ง หากแต่ว่าเธอกลับวิ่งให้เร็วขึ้นกว่าเดิมเพื่อหลบการโจมตีของเขา

     

    “หยุดก็โง่สิ!

     

    ที่ทางเดินของชั้นใต้ดินซึ่งเป็นทางผ่านของท่อระบายน้ำ เท้าสองคู่ต่างวิ่งไล่กันมาแบบนี้ได้ห้านาทีแล้ว ไม่รู้ว่าเธอเอาพละกำลังมาจากไหน เหตุมดเด็กสาวตัวเล็ก ๆ อย่างน้ำแข็ง ถึงวิ่งได้เร็วขนาดนี้  ต่างจาก ตูมตาม ที่เริ่มจะเหนื่อยแล้วจากการไล่ล่าเธอคนนี้ มือของเขาเริ่มจะกุมท่อเหล็กเอาไว้แน่น เขากัดฟันวิ่งตามเธอต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง ....

     

    ปึก!

     

    ขาของเธอสะดุดเข้ากับท่อน้ำระหว่างทางเดินในชั้นใต้ดินของโกดังร้างแห่งนี้ ร่างนั้นกลิ้งไปไม่เป็นท่า เลือดเริ่มไหลออกมาตามหัวเข่าที่เริ่มถลอก

     

    “จนมุมแล้วสินะ ....” เขาพูดอย่างผู้ที่มีชัยชนะ น้ำเสียงที่ฟังดุน่าขนลุกนั้นดังแทรกผ่านโสตประสาทของหล่อน แล้วมันก็ได้ผล ปฏิกิริยาเริ่มเปลี่ยนไป

     

    เธอถอยห่างไปด้านหลังอย่างหวาดกลัว ในมือของเธอไม่มีอะไรนอกจากอาวุธกระจอก ๆ อย่างไม้หน้าสามธรรมดาๆเท่านั้นเอง

     

    “อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ... ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอนายหรอก” น้ำแข็งพยายามเบนความสนใจ หากแต่ว่าเขาไม่ได้ฟังอะไรที่เธอพูดมาเลยแม้แต่น้อย

     

    “คนตาย .. ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี” เขาพูดก่อนที่จะเริ่มง้างท่อเหล็กขึ้นแหวกอากาศ ไม่มีอะไรทำให้เขาสามารถเปลี่ยนใจจากเหยื่อสาวผู้โชคร้ายคนนี้ได้เลย

     

    ฉึบ!

     

    เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของท่อเหล็กที่ถูกฟาดลงไปยังวัตถุแข็ง ๆ หากแต่ว่าเสียงนั้นกลับเป็นเสียงของของมีคนที่ความยาวพุ่งตรงมายังเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายจากทางด้านหลัง หัวศรนั้นพุ่งทะลุออกมายังหน้าท้องของเด็กหนุ่มผู้โชคร้ายซึ่งแทนที่คนตายนั้นจะต้องเป็นน้ำแข็ง แต่ครั้งนี้ คนที่โดนกลับเป็นนักล่าซะเอง!

     

    “เข้าเป้า ....”  เสียงที่ฟังดูเยือกเย็นนั้นดังขึ้น น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วไม่ได้รู้สึกละอายแก่ใจในการฆ่าคนเลยสักนิด ...

     

    โหดเหี้ยมเกินไป .....

     

    ตูมตามยังไม่ตาย เขาหันมามองร่างของเจ้าของลูกดอกนี้ เด็กสาวที่อยู่ทางด้านหลังนั้นส่งยิ้มมุมปากให้อย่างสะใจก่อนที่จะเล็งหน้าไม้นั้นไปยังขั้วหัวใจของเขา

     

    ฉึบ!

     

    ดอกที่สองปักลงตรงขั้วหัวใจนั้นอย่างแม่นยำราวกับจับวาง นักฆ่าสาวเลือดเย็นจ้องมองร่างนั้นค่อย ๆ ร่วงลงโดยที่ไม่ได้แยแสเลยว่าเขาจะทรมานเพียงใด ตูมตามกระตุกเล็กน้อยก่อนที่ร่างของเขาจะแน่นิ่งไป น้ำแข็งได้แต่นั่งนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก เธอพยายามปั้นสีหน้าก่อนที่จะยืนขึ้น

     

    “เธอคงเป็นอลิซ เจอราเมียสินะ” น้ำแข้งปั้นเสียงที่ฟังดูเป็นมิตร แต่นอนว่ามันเจือไปด้วยความเสแสร้ง เธอเคยเห็นหน้าของเจ้าของหน้าไม้ปรากฏอยู่ในนิตยสารเกี่ยวกับราชวงศ์ของพวกคนรวยเมื่อหลายปีก่อน ไม่คิดว่าจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่

     

    “ฉันชื่อน้ำแข็ง ...”

     

    อลิซเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ที่ศพของตูมตาม ไม่ได้พูดอะไรกับน้ำแข็งเลย มือหนึ่งของเธอกระชากลูกดอกออกมาจากหน้าท้องและหัวใจของเขาจนร่างของเขากระตุกตามแรงดึงของเธอ เลือดเริ่มไหลซึมออกมาจากรูหน้าท้อง เลือดสีเข้มทำให้เธออยากจะฆ่าคนเล่นอีกครั้ง ลูกดอกที่เปื้อนเลือดของตูมตามนั้นถูกบรรจุลงในหน้าไม้อีกครั้ง เธอมองน้ำแข็งด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย .... หากแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวที่ปนอยู่ดวงตาคู่สวยนั้น

     

    “ฉันมาที่นี่ ... ไม่ได้มาหาเพื่อน ....” เธอพูดก่อนที่จะเล้งหน้าไม้มายังน้ำแข็ง สองเท้าของเธอผงะเล็กน้อย หากแต่ไม่ได้วิ่งหนีเหมือนครั้งที่แล้ว

     

    “งั้นเราคงจะมีจุดประสงค์เดียวกันสินะ ...” น้ำแข็งที่ดูอ่อนแอเมื่อครู่เปลี่ยนไป เด็กสาวเสียงน่ารักกลับกลายเป็นคนที่แฝงไปด้วยความอำมหิต อลิซไม่เข้าใจพฤติกรรมประหลาดของคนตรงหน้าเลย

     

    “เธอชิงฆ่าหมอนี้ไปซะได้ ... ฉันกำลังจะล่อเขาเข้ามาติดกับแท้ ๆ แต่เธอก็เจ๋อออกมาซะก่อน งั้นไม่เป็นไร ...” เธอหยุดพูดก่อนที่จะเริ่มหยิบบางอย่างออกมาจากด้านหลัง เธอซ่อนมันไว้ในเสื้อ ... อาวุธที่แท้จริงของเธอ

     

    ปืนฉมวก!

     

    “เรามาดูกันสิ ว่าหน้าไม้ของเธอจะไวพอๆกับปืนนี่หรือเปล่า!” สิ้นเสียงของเธอ นิ้วเรียวยาวนั้นเริ่มลั่นไกออกมา ฉมวกยาวนั้นพุ่งตรงไปยังอลิซอย่างแม่นยำ เธอกระโดดหลบไปด้านหลังก่อนที่จะยิงหน้าไม้ออกมา

     

    คนอย่างน้ำแข้งไม่ได้อ่อนแอเช่นนั้น เธอเอี้ยวตัวหลบพร้อมกับฉมวกที่วิ่งกลับมาที่ปากกระบอกเหมือนเดิม

     

    “เป็นยังไงล่ะ อาวุธของฉันเจ๋งใช่ไหม” น้ำแข้งหัวเราะร่วนก่อนที่จะยืนขึ้นพร้อมกับอลิซ สายตาของทั้งคู่ประสานกันอย่างน่ากลัว ศึกในครั้งนี้ดูท่าว่าจะจบลงยาก ถ้าไม่มีใครตายกันไปข้างหนึ่ง

     

    “แบบนี้แล่ะ ที่ฉันต้องการ”  อลิซยิ้มออกมาเป็นครั้งที่สองในรอบการแข่งขันนี้ เธอเริ่มสนุกที่ได้เจอกับคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อในเกมนี้สักที

     

    น้ำแข็งยิ้มก่อนที่จะวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับตวัดปืนฉมวกเข้าหาหน้าไม้ของอลิซ เธอยกหน้าไม้ขึ้นปะทะกับกระบอกปืนนั้นอย่างว่องไวเช่นกันก่อนที่จะเหวี่ยงปลายของหน้าไม้กระแทกกับใบหน้าของคู่ต่อสู้ สายตาของน้ำแข็งเห็นพอดิบพอดี เธอรีบจับปลายของหน้าไม้ไว้ในมือพร้อมกับกระชากมันไปทางด้านหลัง จนร่างของอลิซถลาไปทางด้านหลัง จังหวะนั้นเธอเริ่มบรรจุหน้าไม้ก่อนที่จะยิงออกไป

     

    หากแต่ว่าน้ำแข้งกลับหลบวิถีกระสนได้อย่างแม่นยำ เธอหันมามองหน้าของอลิซก่อนจะพูดว่า “รู้ไหมว่าอาวุธของเราเป็นปืนเหมือนกัน แต่ต่างกันตรงไหน” พูดเสร็จเธอก็วิ่งมาอีกครั้งก่อนที่จะกระโดดถีบร่างของอลิซให้ล้มลง หากแต่ว่าอลิซกลับเอี้ยวตัวหลบก่อนที่จะใช้ศอกกระทุ้งหลังของน้ำแข็ง เธอม้วนตัวหลบเช่นกัน

     

    “อาวุธของเธอมันยิงออกไปอย่างเดียว ....” น้ำแข็งเปรยก่อนที่จะยิงปืนฉมวกออกออกไป อลิซตีลังกาหลบหากแต่ว่ารัศมีความยาวของฉมวกทำให้เธอหลบไม้พ้น

     

    ปลายฉมวกเฉียดเข้าที่หัวไหล่ถาก ๆ จนเลือดไหลออกมาเล็กน้อย

     

    “แต่อาวุธของฉันมันยิงแล้วกลับมาได้ไงล่ะ” เธอระเบิดหัวเราะอีกครั้งก่อนที่ฉมวกจะพุ่งตรงกลับมาที่กระบอกเหมือนเดิม

     

    ระหว่างการปะทะกันของสองสาวนักฆ่า จู่กลับมีอะไรบางอย่างพุ่งตรงมาแสกหน้าของทั้งคู่ไปปักอยู่ที่ผนัง ทั้งสองจ้องมองการมาของอาวุธปริศนานี้

     

    “น่าสนุกดีนะ” ร่างบางเดินออกมาจากมุมมืดของอีกฟากหนึ่งก่อนที่จะกระโดดมาและดึงขวานออกจากผนัง เธอมองหน้าของทั้งสองก่อนที่จะพูดในลำคอ

     

    “ขอฉันเล่นด้วยคนสิ ....” อายะ เด็กสาวญี่ปุ่นพูดอย่างอ้อนวอนในขณะที่เริ่มหมุนขวานอย่างสนุกสนาน ทั้งคู่ยิ้มให้กับการปรากฏตัวของเธอ

     

    ศึกสามเส้าของสามสาวกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว .....

     

    Result

    รณเดช สุวรรณเลิศ (ตูมตาม)

    เสียชีวิต

    เหลือผู้แข่งขัน 13 คน

     

    NEYNE: BLOMMA

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×