คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #119 : Day 6 .:: ความลับที่อยู่ในใจ ::.
REALITY SEASONS 6
สยองขวัญเกาะเงาผีเสื้อ
WEEK 7,Days 6
ท้องฟ้าเริ่มปลอดโปร่งตั้งแต่เช้าหลังจากที่เมื่อวานฝนได้ตกกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เด็กหนุ่มนั่งอยู่บนโขดหินก่อนที่จะโยนตะขอเบ็ดตกปลาลงไปในทะเล สายตายังคงเหม่อมองออกไปยังทะเลสีครามแสนสวย พระอาทิตย์ที่อยู่สุดสายตาเริ่มเบิกฟ้าขึ้นมาอย่างเชื่องช้าหากแต่หนักแน่น
เกมตามล่าหาหมาป่าในการ์ตูนชื่อดังอย่าง Rabbit Doubt ได้ปิดฉากลงอย่างสวยงามและหักมุมเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมดที่ผ่านมาในหนึ่งสัปดาห์นี้ เกมของพวกเขาคือการตามล่าหาหมาป่าที่แฝงกายอยู่ในหมู่ของเพื่อน ๆ ระหว่างการแข่งขันนั้น เกิดทั้งความเคลือบแคลงใจ ความสงสัยและความหวาดระแวงในตัวของกันละกัน เมื่อเรื่องราวทั้งหมดได้เฉลยหลังจากที่พวกเขาเปิดกล่องได้ครบทุกใบ
ไม่มีหมาป่าอยู่ในกลุ่มตั้งแต่แรกแล้ว ....
พวกเขาทั้งหมดโดนหลอกอย่างแนบเนียน หลังจากที่จบเกมแล้วปิงปองได้มาเฉลยทีหลังว่าเรื่องหญ้าทิมบาธีนั้น เป็นฝีมือของเธอเองที่จัดการสลับต้นหอมกับหญ้าที่คล้ายกัน ด้วยความที่ม่านไม่ได้ทันระวังตัวทำให้ม่านเกิดปรุงอาหารลงไปแล้วจูเนียร์เป็นเหยื่อรายแรกที่จัดการอาหารของม่านเข้า เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นเพราะหญ้าแห้งทิมบาธีนั้นแท้ ๆ
“ไง!” เสียงเรียกใสของเด็กสาวทำให้เขาตื่นจากภวังค์ของความคิดที่แสนฟุ้งซ่านนั้น เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากเขยิบที่ให้เด็กสาวที่ถือกล้องมานั่งข้าง ๆ อย่างขวยเขิน
“เป็นยังไงได้ปลาหรือยังล่ะ” เธอชะโงกหน้าลงในน้ำ หากแต่ว่าเบ็ดของลัคกี้ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย
“ไม่มีเลยสักตัว ไม่รู้ว่าไปไหนกันหมด ” เขาหลุดหัวเราะออกมา ตอนนี้เขาดูดีขึ้นมามากจากเมื่อวันจันทร์ที่แล้ว ร่างกายของเขาดูมีน้ำมีนวลขึ้นและดูร่าเริงมากกว่าเดิม
“เรื่องเกมเมื่อวาน ฉัน .. ขอโทษนะ ฉันระแวงมากไปหน่อยจนลืมนึกถึงไปว่านายคงไม่ใช่เป็นคนเลวร้ายแบบนั้น” เธอมองหน้าของเขาก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างสำนึกผิด
เขาได้แต่จ้องมองใบหน้าที่ใกล้มากกว่าทุกครั้งของเธอ รอยยิ้มนั้นทำให้เขาเริ่มหน้าเปลี่ยนสี เลือดเริ่มไหลเวียนทั่วใบหน้าจนเขาเองรู้สึกร้อนฉ่าไปทั้งร่างกาย
“เฮ้ย! ไม่สบายเหรอ?” มือขวาของเธอแนบชิดกับหน้าผากของเขา เป็นครั้งแรกที่มือของเธอได้สัมผัสกับใบหน้าของเขาในระยะประชิดและเขาเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ลมหายใจเริ่มติดขัด เขาลุกพรวดขึ้นก่อนที่จะส่ายหน้าพร้อมกับเดินออกไปจากตรงจุดนั้น
เขาไม่บอกเธอเรื่องความรู้สึกที่มีต่อเธอ เขาอยากเก็บเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นความลับ ความลับที่อยู่ในใจ เพราะกลัวว่าถ้าเกิดเธอจะรู้ความจริง ความรู้สึกดีดีที่มีต่อกันมาตลอดจะเปลี่ยนไปถ้าเขาหรือเธอจะต้องตายในวันนี้ เขาขอเก็บเรื่องราวความรักนี้เอาไว้ในหัวใจของเขาคนเดียวก็พอ
เขาไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่!
“ยัยบ้า .. เธอกำลังทำฉันคลั่งรู้ไหม?” เขาพึมพำอยู่คนเดียวก่อนที่จะเดินเข้าไปในเต็นท์เพื่อเก็บคันเบ็ด
ทางด้านของม่านนั้น เธอเฝ้าดูอาการของเด็กหนุ่มอย่างใกล้ชิด เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับพิษของหญ้าแห้งทิมบาธี โชคดีที่ปิงปองพาไปรักษาพยาบาลได้ทันเวลาทำให้อาการของเขาไม่น่าเป็นห่วงมาก
“ขอบคุณนะพี่ม่านที่ดูแลผม” เขาอมยิ้มออกมา ตลอดชีวิตที่ขาเกิดมา ไม่ค่อยมีใครดูแลเขามากมายขนาดนี้ ตั้งแต่ที่เขาได้เข้ามาร่วมเล่นเกม มีอะไรเกิดขึ้นกับเขามากมาย มันทำให้เขาเอาชนะเรื่องราวอุปสรรคไปได้ด้วยกันกับเพื่อน บางเวลาอาจจะมีเรื่องราวที่ท้อแท้บ้าง แต่เขาก็สามารถเอาชนะพวกมันมาได้และยืนหยัดมาจนถึงทุกวันนี้
ขอบคุณทุกคนจริง ๆ.....
“เดี๋ยวกินยาแก้อักเสบสักหน่อยก่อนออกไปฟังคำตัดสินก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะจ่ะ” เธอส่งยิ้มให้เด็กหนุ่มด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ
ไม่นานนักเสียงประกาศจากปิงปองก็ดังขึ้นมาขัดทุกชีวิตที่กำลังทำกิจกรรมอยู่ให้หยุดและมารวมกันที่ถ้ำหินขาว พวกเขาทั้งสี่จับกลุ่มกันเดินเข้าไปในถ้ำแห่งนี้ นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาเกลียดมากที่สุด ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวเข้าไปในถ้ำแห่งความตายนี้ จำนวนของคนที่เข้าไปจะไม่ออกมาไม่เท่ากันทุกครั้ง
ทุกครั้งที่พวกเขาเข้าไป จะต้องมีเพื่อนของพวกเขาทีไม่ได้กลับออกมาด้วย!
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเป็นใครที่ต้องออกจากเกม ฉันดีใจที่ได้เจอพวกเธอทุกคนนะ” ม่านขอกอดเพื่อนรักทั้งสามคนเอาไว้ทั้งน้ำตา เสียงของเธอเริ่มสั่นเครือ เธอไม่อยากให้ใครต้องออกจากเกมแห่งความตายนี้อีกแล้ว
“ฉันอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จังเลยนะ” แอมเวย์เริ่มร้องไห้ ผู้หญิงที่เข้มแข็งเริ่มมีน้ำตาออกมา จูเนียร์ได้แต่หลบหน้าไม่กล้ามองทั้งสองสาว เพราะกลัวว่าเขาเองจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน
หากแต่ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ยังไงซะวันนี้ก็ต้องมีคนที่ต้องสังเวยวิญญาณให้กับเกมแห่งความตายนี้อยู่ดี พวกเขาสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในถ้ำหินขาวพร้อมกัน เมื่อมาถึงพวกเขาทั้งหมดยืนเข้าแถวเรียงกันเช่นเคย ลานตัดสินในวันนี้ถูกเปลี่ยนแปลง เก้าอี้สองตังถูกวางไว้กลางลานตัดสิน แต่ละตัวของเก้าอี้จะมีลวดหนามและที่ครอบท่อเหล็กวางไว้สำหรับผู้ที่ต้องจากไปในวันนี้
ปิงปองเดินออกมาจากมุมมืดของถ้ำหินขาวพร้อมกับผลโหวตที่อยู่มือ พวกเขารู้ดีว่าวันนี้จะต้องมี 2 คนที่จะต้องออกไปยืนปากเหว และจะมีเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่ได้กลับออกมาเล่นเกมแห่งความตายอีกครั้ง
“วันนี้พี่จะเรียกสองคนที่มีคะแนนน้อยที่สุดออกมานะคะ ส่วนน้องอีกสองคนที่พี่ไม่ได้เรียกก็ไปนั่งรอพี่ตรงนั้นก่อนนะ”
..............
R2 ลัคกี้
..............
R10 ม่าน
..............
สองหนุ่มสาวจ้องหน้ากันก่อนที่จะเดินออกไปนั่งบนเก้าอี้ ทีมงานนำที่ครอบคอใส่ให้พวกเขาทั้งสอง ซึ่งที่ครอบคอนี้จะมีท่อแหลมสี่อันที่ปักเอาไว้ในที่ครอบนั้น นอกจากนั้นพวกเขายังถูกพันตัวด้วยลวดหนามเพื่อกันการหนีในระหว่างฟังคำตัดสินอีกด้วย
“พร้อมแล้วใช่ไหมคะ ไม่ว่าจะเป็นใครที่จะต้องออกไปจาเกม ขอให้รู้ว่าคุณทำดีที่สุดแล้วนะคะ” สิ้นเสียงของปิงปอง คำตัดสินที่แท้จริงจึงเริ่มขึ้น
“ลัคกี้ ...” ม่านเสียงสั่น มองหน้าของเด็กหนุ่ม เขาได้แต่หันมามองโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
“ถ้าวันนี้เป็นฉันที่ต้องตาย ฉันจะบอกนายว่า ... ฉันชอบนายมากนะ ...” สิ้นเสียงของม่าน คำตัดสินทุกอย่างจึงเริ่มต้น
ที่ครอบคอของพวกเขาคนหนึ่งเริ่มทำงานก่อนที่ท่อประปาปลายแหลมจะค่อย ๆ พุ่งเข้าไปลำคอของเขาตามลำกับอย่างช้า ๆ เขาเริ่มสำลักเลือดที่เริ่มไหลออกมาเป็นลิ่ม ๆ เลือดสีข้นไหลออกมาตามท่อทั้งสี่ที่ออกมาจากคอหอยของเขา ดวงตาเริ่มกลายเป็นสีเลือด เลือดเริ่มปูดออกมาจากตาขาวของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย หากแต่ว่าการทรมานยังไม่หมดแค่นั้น ลวดหนามที่ยึดร่างของเขาเริ่มรัดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เขาอยากจะร้องออกมาให้สุดเสียง หากแต่ว่าท่อทั้งสี่ขัดอยู่ในคอของเขาไว้แน่น เขาอยากจะร้องแต่ก็ไม่สามารถทำได้ น้ำตาใส ๆ ที่ปนกับเลือดเริ่มไหลออกมาจากดวงตาก่อนที่ทุกอย่างในวิสัยทัศน์ของเขาจะดับหายไปในที่สุด
“เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ ....” แอมเวย์ปิดปาก ไม่อยากเห็นภาพสยดสยองตรงหน้า
RESULT
R10 ม่านฟ้า ธารพัฒน์ (ม่าน) เสียชีวิต
เหลือผู้ล่าเงินรางวัล .:: 3R ::.
TO BE CONTINUE .......
nu eng
ความคิดเห็น